Hellraiser: Bloodline (1996)

Jammer dat het vanaf deze bergafwaarts gaat

Speldenkussen (spijkerhoofd) in space, een soort Dracula AD 72, gevalletje wat doe ik hier.

mooi eind, wat mij betreft the end.

Dit was een verdienstelijke poging om het Hellraiser-universum wat uit te breiden en het een soort van uitgebreide oorsprong te geven.

Doordat de film zich in drie verschillende tijdperiodes afspeelt werd het in ieder geval een stuk minder snel saai, hoewel de film een aardig begin niet door weet te zetten en het en beetje met een sisser eindigt.

De gore is wat aan de tamme kant, ten minste de versie van slecht 81 minuten die ik gezien heb. Hierboven staat 85 dus ik denk toch dat ik een geknipte versie heb gezien; er zaten zeker gore stukken in de film maar daar werd voor mijn gevoel iets te vaak omheen geknipt. De nieuwe tweeling-Cenobite is overigens wel een aardige creatie, en de demonische hond was ook aardig ontworpen.

Acteerprestaties zijn voor een film van deze aard zeer behoorlijk. Doug Bradley steekt er natuurlijk met kop en schouders bovenuit, maar de rest van de cast is ook adequaat. De space-marines zijn de minst uitgewerkte personages en dienen uiteindelijk voornamelijk als speeltjes voor de Cenobites. De film zou moeten eindigen met een klapper, maar het gedeelte op het ruimtestation had ik mijn aandacht er al niet echt meer bij.

Zelfs voor een film van slechts 85 minuten was het iets te langdradig, maar toch had deze film een redelijke afsluiter kunnen zijn geweest, ware het niet dat Pinhead zo'n franchise-kanon is dat we nu zelfs zitten opgescheept met een nieuwe, bolle Pinhead.

Die Pinhead weet ook van geen ophouden Best geinig filmpje dit, soort mix tussen Amadeus, Die Hard en Alien maar dan met Pinhead. Leuk ook die oldskool digitale effecten 3,5*

oldskool digitale effecten?

Die hard is me ook ontgaan, ik verwacht geen uitleg.

Door de lage score en vele negatieve reactie's had ik hier veel minder van verwacht.

Maar gelukkig heb ik me echt onwijs goed vermaakt met het 4e deel, ik denk zelfs dat ik hem beter vond dan deel 2 en 3.

Weer een lekker verhaal, aardig wat gore en leuke cenobites

Nu dit deel mij weer erg goed heeft vermaakt ben ik toch weer erg benieuwd naar de volgende delen.

3,5*

Scènes in het kantoorgebouw waar ze achterna worden gezeten door Pinhead, deed me denken aan Willis die achterna werd gezeten in het kantoorgebouw tijdens Die Hard 1, maar is idd een rare vergelijking

Digitale effecten ga ik ook niet uitleggen.

In deze zien we het ultieme einde van pinhead dus de 5 die hier na komen zijn prequel's en biede je ook niet veel meer waarvan je kan leren over de saga de 5 die hier na komen zijn gewoon voor de fun nu deze is wel 1 van de betere hellraiser films en ze hadden het na deze mogen stoppen de 5 vervolgen die hiernakomen stellen niet veel meer voor . dus voor die gene die geen hellraiser fan zijn maar wel zeggen van hmmm het zijn nog leuke films zou ik zeggen laat het bij dit deel . als je 1.2.3en 4 gezien hebt heb je het beste en het belangrijkste al gezien

Heeft iemand al ervaring met de blu-ray uitgave van deze film? Zag hem vanochtend in de mediamarkt liggen, maar ik heb hem niet meegenomen. Is deze blu-ray upgrade de moeite waard of niet?

Toch wel leuk. Sfeervoller dan deel 3. Beetje rommelig en verder lijkt er in geknipt te zijn wat Gore betreft. Duurt de blu ray langer dan de rcv dvd ? Binnenkort deel 5 tm 8 eens herzien Die vond ik allemaal vreselijk de eerste keer

De neerwaartse spiraal is ingezet, vrees ik. Bloodline probeert natuurlijk wel het een en ander toe te voegen aan het grote plaatje, maar slaagt daar simpelweg niet in. Ik heb me nooit afgevraagd waar de kubus vandaan komt, maar deze verklaring vind ik vrij mager. Ook de keuze om drie verhaallijnen in het verhaal te verwerken (in een film van 80 minuten), is geen beste keuze. De spanning en de gore hebben flink plaats moeten maken voor een heleboel uitleg en dat maakt Bloodline vrij saai. Er worden teveel nieuwe zaken met de haren bijgesleept en de makers gaan in mijn ogen voorbij aan waar Hellraiser voor staat. Pinhead in space? Schrijvers zonder inspiratie.

Pinhead meets his toy maker!

Als ik uiterst optimistisch ben, dan kan ik deze aanvaarden als het slot van de Hellraiserreeks. Dat houdt in dat mocht er nooit meer een Hellraiser op poten gezet worden dat zich afspeelt na het jaar 2127, ik alle delen vanaf Inferno als nooit gemaakt zal kunnen beschouwen.

De eerste helft is vreselijk oninteressant en het laatste Hellraiserkwartiertje loopt uit op een soort slachtfeest tussen de cenobites en de spacecommando's. Pinhead komt zover ik het weet hier het langst in beeld, maar is totaal geen angstaanjagende verschijning meer. Doet me meer denken aan zo'n ceremoniemeester in die Dungeons&Dragons bordspelinstructie-vhs tapes.

Nu heb ik gehoord dat ze mogelijk oorspronkelijk een andere screenplay in gedachten hadden met zowel Bloodline, Inferno en Hellseeker, maar uiteindelijk telt alleen wat er op beeld verschijnt en wat de kijker krijgt voorgeschoteld.

Was van plan ook een lijstje te geven met mijn favoriete delen op volgorde van waardering. Ik zie er toch maar vanaf om ze allemaal (opnieuw) te zien nadat ik gewoon niet naar die Hellraisers van Bota kan kijken.

(1) Hellraiser Hellbound (5*), die ik helemaal geweldig vind door de flinke scheut fantasie en de omgevingen in de hel. Dr. Channard was zelfs nog enger dan de cenobites.

(2) Hellraiser (5*), alleen al om de kleinste details. Dat moment waarop Larry zegt, oh dat was een muis, en je ineens een shot zag van een knaagdier dat aan de muur was gespijkerd. Ieks!

(3) Hell on Earth(3½*). Nog vrij origineel en verfrissend. Slim opgepikt waar Hellbound ophield en ook best een griezelig, maar vreemd einde

(4) Bloodline (2½*) cenobite Angelique was angstaanjagender dan PInhead himself.

(5) Inferno (?) Heb 'm 'n tijd niet gezien en nooit wat aan gevonden. Komende tijd zal ik hem niet herzien. Ik hoor nog wel eens hier en daar dat Inferno het moet hebben van spanning en daardoor zich kan meten met de eerste twee delen.

(6) Hellseeker(?) Sla ik ook over

(7) Deader(1*) Alhoewel, ik heb hem niet afgekeken en tot zover zag ik groen en geel van ergernis

(8) Hellworld(½*) zag er uit als een soort I know WTF you did last summer met tien tellen cenobites.

(9) Revelations(!) Die zal ik uit principe nooit kijken. Je weet waar je aan begint als D.Bradley al niet wilde meewerken omdat dit op een shoestring budget werd geschoten en week tijd om de rechten van de series te behouden.

Het wordt er niet echt leuker op, nog 5 delen te gaan en hoop dat het wel wat beter is.

Angelique ?.

Die ziet er voor haar 220 jaar goed uit.

Leuke film die wat meer achtergrond informatie geeft.

een leuk vervolg weer.maar vind toch de eerste drie delen het leukst.maar heb me toch weer prima vermaakt.maar zeker nog een voldoende voor mij.

In ‘Hellraiser IV: Bloodline’ reizen we zowel naar de toekomst als ook terug in de tijd om te zien wie er nu eigenlijk de maker is van de iconische Lament Configuration puzzelbox. De film pretendeert hiermee zowel de prequel als het sluitstuk van de serie te zijn. Helaas is dit continue gespring in de tijd iets wat de film er niet beter op maakt. 2127 Ergens in de ruimte, in een ruimtestation, probeert Dr. Paul Merchant (Bruce Ramsay) de puzzelbox te openen en de cenobieten vrij te laten om ze vervolgens voor altijd uit te schakelen. Hierna wordt er een mogelijkheid gecreëerd om terug te blikken in de tijd en zijn we in Frankrijk, ergens in de achttiende eeuw, de onschuldige speelgoedmaker, Phillip L’Merchant (wederom Bruce Ramsay) in opdracht van een magiër een puzzeldoosje maken. Na de introductie van Angelique, die er nu niet echt uit ziet als cenobiet, verplaats de film zich naar 1996 alwaar John Merchant (je raad het al Bruce Ramsay) het gebouw blijkt te hebben ontworpen dat we aan het eind in deel drie zagen, de zwakke link met de voorgaande film. Deze vierde ‘Hellraiser’ is wat mij betreft een rommeltje en bezit maar een fractie van de sfeer van de andere delen. Er zijn voor de liefhebber nog wel een handjevol leuke Gore scenes maar te weinig om de film te redden. Daarnaast praat Pinhead te veel en maakt hij nog nauwelijks indruk. Dit was de laatste film die de bioscoop haalde en waarbij Clive Barker (uitvoerend producent) betrokken was. Je kan concluderen dat voor hem de koek op was!

Valentina Vargas ziet er idd uit goed voor een Cynobite. De franchise heeft meer schone dames kunnen strikken, een kers op de taart noem ik dat.

Leuke prent die ik al meerdere keren heb gezien, niks heel erg veel mis mee.

Hellraiser: Bloodline; de laatste Hellraiser die in de bioscopen uitkwam en kan ook wel gezien worden als het laatste deel van de Hellraiser quadrilogy (of tetralogy, zo u wilt). Want ondanks dat er nog tig vervolgfilms kwamen, in deze vierde film wordt deels de verhaallijn van de vorige film(s) voortgezet. Nooit verwacht dat men nog zou terugkomen op het einde van Hellraiser 3: Hell on Earth. In de regiestoel ditmaal voornamelijk Kevin Yagher, een grote naam in de horrorwereld (hij creëerde Chucky en deed de make-up van Freddy in drie films), die zijn grote naam hier inwisselde voor het psuedoniem Alan Smithee. Joe Chappelle, het genie achter Halloween: The Curse of Michael Myers - nam het stokje over. Als dat niet hoopgevend klinkt.

Hellraiser: Bloodline is opgedeeld in drie delen; een stukje geschiedenis over het ontstaan van het puzzeldoosje, een groter segment in het heden en een stuk in de toekomst, in de ruimte. Inderdaad, waar Jason tien films nodig had, Pinhead gaat - à la Leprechaun - in zijn vierde film al de ruimte in. Wie een beetje weet wat er achter de schermen plaatsvond (of alleen al gebaseerd op het feit dat Yagher zijn naam van de productie af wilde halen), verwacht een rommelige film - en dat krijg je ook. Hellraiser: Bloodline is op geen manier veel slechter dan zijn voorganger, maar een rommel is het wel.

Geheel in de stijl van de vorige drie films is het acteerwerk weer enorm ondermaats, vooral hoofdrolspeler Bruce Ramsay is niet om aan te zien. Ik was blij dat zijn zoontje Courtland Mead maar een minimale rol had, want dat ventje is ook onuitstaanbaar. Een stuk beter te behappen is Doug Bradley, gevoelsmatig iets minder aanwezig dan in Hell on Earth, maar nog steeds niet te beroerd om scènes op te leuken met zijn duistere gebabbel over pijn en spelletjes. Hellraiser: Bloodline is een inconsistente B-film, maar elk segment dat de film presenteert heeft wel iets vermakelijks. Daarnaast voelt het einde als een prima slot van een aardige quadrilogy. Kunnen we allemaal net doen of al die sequels die hierna kwamen nooit zijn gebeurd.

Was dat maar waar.

2,5 sterren.

Ik ben nu een weekje Hellraisers aan het (her)kijken, en met dit deel vier is het wat mij betreft wel genoeg geweest. Deel 3 was al niet heel fantastisch, deze tikt ongeveer hetzelfde niveau aan maar dan op een andere manier. Om maar eens positief te beginnen, het was wel leuk om wat van de achtergrond van het ehm, Hellraiser-universum te weten te komen, met een verhaaltje over de oorspronkelijke maker van de Lament Configuration. Wel blijf ik de Pinhead uit deel 1 en 2 zoveel gaver vinden dan de cliche demon die hier in 3 en 4 aan bod komt, maar dat terzijde. Het tempo zit er ook wel aardig in, aangezien dit werkelijk drie verhalen in 1 zijn: een best vermakelijk oorsprongsverhaal, een redelijk maar niet heel geinspireerd stuk in het heden, en een deel in een toekomstig ruimteschip wat van mij niet had gehoeven.

Dat gespring in de tijd maakt het er allemaal niet coherenter op. En ondanks de nieuwe settings in verleden en toekomst blijft het overkomen als een wat uitgekauwd verhaal. Weer dezelfde pinhead zonder diepgang en met dezelfde slappe praatjes over pijn, weer dezelfde soort kills met vleeshaken, en weer een paar oninteressante cenobites die er met de haren bijgetrokken worden. En als ik bovenstaande comments lees is het hierna alleen maar bergafwaarts - ik geloof het voorlopig wel even met die Hellraisers.

Dwaas.

En een hele grote stap terug in de reeks. Ik wist al dat de reeks steeds minder ging worden maar ik had niet verwacht dat het plots zo snel zou gaan. Prima dat ze Hellraiser een volledig nieuw jasje willen aantrekken, maar als dit dan het alternatief is hadden ze er prima mee op mogen houden van mij.

De hele setting naar de ruimte verplaatsen is al een beetje geforceerd, maar kan opzicht nog wel werken. Na 10 minuten zitten we echter weer 400 jaar terug naar 1 of ander oorsprongsverhaaltje te kijken. Ik ben niet zo'n fan van die tijdsperiode (kostuumfilms), maar het zou nog kunnen werken. In deze film werkt het alleen absoluut niet.

Sowieso is de oorsprong van dat puzzeldoosje oersaai te noemen. Ik snakte gewoon naar Pinhead zelf, want wat we hier te zien kregen was een goed voorbeeld van creatieve armoede. Gewoon willekeurige getallen in de tijdslijn pakken, wat cliché ideetjes daarbij gooien en vooral Bradley minder screentime geven en Hellraiser 4 is geboren. Ik kan niet geloven dat ze nog serieus aan het script hebben gewerkt, wat mij betreft hadden ze er gelijk een komedie van mogen maken.

Bradley doet het wel weer iets beter in vergelijking met het vorige deel, maar zijn screentime is beperkt en het duurt ongeveer 45 minuten voordat we hem mogen zien. Hij maakt zijn entree vervolgens wel op een degelijke manier, maar hij mag niet meer in de schijn staan van zijn eerste twee films.

Verder is het acteerwerk nog slechter in vergelijking met voorgaande delen. Maar dit keer komt het op het niveau terecht waarbij bepaalde crewleden eigenhandig de volledige film weten te ruïneren. In dit geval was dat Vargas, veruit 1 van de slechtste acteerprestaties die ik heb gezien. Ik was blij als we haar eindelijk een scene niet te zien kregen. Ik kon dan ook wel janken toen ze terugkeerde als cenobite.

Verder slaat het verhaal nergens op en maken enkele gore scenes, Bradley zelf en wat leuke settings als enige elementen een beetje indruk. De rest van deze film kon me gestolen worden. Tijdens de finale in het ruimteschip komt de film iets meer tot leven maar eigenlijk veel te laat en op een te lege manier. Slecht deel in de reeks dit, was tevens ook de reden waarom ik mijn Hellraiser-marathon weer stopte. Hellraiser 5 komt dan later wel.

In een ruimtestation in 2127 blijken Pinhead [Doug Bradley] het martelen nog niet te zijn verleerd. Paul [Bruce Ramsay] is een afstammeling van Phillip [Bruce Ramsay], die in de 18e eeuw in Frankrijk in opdracht van Duc de L’Isle [Mickey Cottrell] de puzzel ontwierp die aan de basis staat van de hele Hellraiser-mythologie. Een derde verhaallijn speelt zich af in het heden, maar voegt weinig toe. Een amusante, maar weinig effectieve benadering waarin het ontbreekt aan spanningsopbouw en samenhang. Kevin Yagher was zo ontevreden over het eindresultaat dat hij besloot zijn naam van de credits te laten verwijderen. Vervolg: Hellraiser: Inferno.

Het was zaterdagavond, dus na Das Boot, toch ook nog even griezelen met dit deel uit de pinhead/ hellraiser reeks. En hoewel ik naar de eerste Hellraiser opvallend positief was, de tweede al een klappie minder vond, lijkt het erop dat het alleen nog maar slechter wordt.

Uiteraard zijn er weer de vaste ingrediënten met gewillige slachtoffers, de doos van Pandora, en Pinnie zelf natuurlijk bijgestaan door een paar nieuwe karakters. En na een uitermate lange en oninteressante introductie is het toch wachten dat de baas zelf verschijnt wat dan eindelijk gebeurd met 35 minuten, het is het punt waar ik hoop op verbetering wat vervolgens niet gaat komen. Want waar de Cenobites Angelique en de wording van de Siamese Twins best leuk zijn biedt dit vierde deel ontstellend weinig.

Want heden verleden, ruimteschip tot Frankrijk begin 18de eeuw, het zal me werkelijk op een gegeven moment waar het prullerige plot al even moeizaam is als de opnames en ontwikkeling van de film destijds. Het is slappe zooi van de bovenste plank waar mijn gedachten regelmatig afdwalen naar het productiejaar 1996 en mijn schooltijd, hobby's, mensen met wie ik omging en muziek die ik luisterde. Oh, verrek ja, ik zit een film te kijken, laat ik toch maar een beetje opletten. Het mag duidelijk zijn dat dit geen voldoende gaat krijgen en met Inferno, die ook nog heb liggen, hoop ik tegen beter weten in op beterschap.