Les Vacances de Monsieur Hulot (1953)

Een aaneenschakeling van sketches waarvan er eigenlijk geen enkele leuk is. Alle grappen zie je al kilometers van tevoren aankomen op een enkele uitzondering na. De relaxte muziek is eigenlijk het enige pluspunt aan deze film. Snel vergeten.

1*

Ik heb intussen al wat Tatifilms gezien, maar ben nog steeds geen onvoorwaardelijke fan van Jacques Tati.

Wat ik bij deze film bijvoorbeeld miste was dat heerlijke nostalgische sfeertje dat aanwezig is in films als Jour de Fête en vooral Mon Oncle: natuurlijk zit je hier ook aan de kust ergens in Zuid-Frankrijk, en zijn de badpakken en de schepnetjes wel fijn om eens te zien, maar het mist naar mijn gevoel de warmte die in de voorgenoemde films wél aanwezig was.

Dit gemis komt het verhaal dan ook niet ten goede: je kijkt gewoon eigenlijk naar een aaneenschakeling van grapjes, en ik weet niet of ik daar voor te vinden ben. Bij andere grote komieken, zoals Keaton of Chaplin, was er nog een (romantisch) verhaal waarin de grappen een plaats kregen, zodat de film in mijn ogen veel rijker werd. Wanneer je echt betrokken geraakt bij een film, worden grappen vaak nog net dat tikkeltje grappiger.

En dat was eigenlijk mijn probleem bij Les Vacances de Monsieur Hulot: zonder dat er veel gebeurt zat ik te kijken naar een waterval van geslaagde, maar vaak minder geslaagde grappen. Ik geef grif toe dat Tati meesterlijk zijn omgeving kan waarnemen en dat sommige grappen erg moeilijk uit te voeren moeten geweest zijn, maar eigenlijk nergens verscheen er meer dan een glimlach op mijn gezicht. Zo miste de film eigenlijk zijn voornaamste doel.

Ik zou de film een 2,5* willen geven, maar gezien de vindingrijkheid van bepaalde grappen krijgt hij er nog een halve ster bij. Desalniettemin mijn minst favoriete Tatifilm tot nu toe geloof ik.

3*

Minder dan het fantastische Playtime maar toch nog een leuk filmpje. Aardige vakantiesfeer dat door het terugkerend deuntje van Mancini extra versterkt wordt.

Ik had eigenlijk iets anders verwacht dan het type komedie dat Playtime is, maar hier wordt er dus ook zonder een echt verhaal of echte dialogen gewerkt. Waar het bij Playtime nog lukte om mijn aandacht bijna heel de film vast te houden, door altijd wel iets in beeld te brengen dat wel ergens de aandacht vestigd, lukt het bij Les Vacances de Monsieur Hulot niet.

Tati spot met gevestige waarden en conventies (het groeten, de begrafenisscenes, de bourgeoise... ) in een rustig vissersdorpje waar misschien al jarenlang dezelfde tradities en gebruiken gelden... en dan komt opeens een personage als Monsieur Hulot chaos veroorzaken en alles op zijn kop zetten ! Het uitgangspunt is origineel, boet niet in aan kracht na al die jaren en de manier waarop Tati de verschillende vakantiegangers waarneemt en er dan lichtjes de draak mee steekt, alsof je alleen maar op vakantie zulke typetjes zal tegenkomen, is grappig en uniek. Maar het probleem is dat hij dat niet de gehele speelduur kan volhouden en na een hilarisch begin gaan het aantal sketches en vooral het aantal leuke sketches sterk verminderen met uitzondering van een paar hoogtepunten, maar die ben ik zelf al vergeten.

Aangezien er dan maar weinig overschiet, want veel moois is er niet te zien, begint het na een tijd saai te worden en dan vooral naar het einde toe.

Kleine 3*

Het klink weliswaar als Mancini, maar is het niet De muziek was van Alain Romans. Vele Amerikaanse filmcomponisten zijn door de Frans/Italiaanse filmmuziek beinvloed in de jaren 50/60/70.

Ah zo. Het klonk als jazz, maar ik wist zelf eigenlijk niet wie de componist was en omdat ik dan de naam Mancini in een bericht had gelezen en wel weet dat de man dat soort jazzdeuntjes componeert voor films heb ik dat maar als waar aangenomen. Fout dus maar het blijft een heerlijk muziekje

Mijn fout. Waarom dat in mijn bericht staat zonder dat ik het ven gecontroleerd heb is me een raadsel trouwens.

Mijn eerste Tati en ik ben er flink door verrast. De film was heel anders dan ik verwacht had, maar niet in negatieve zin.

Ik hoor hier veel mensen zeggen dat ze niet echt vaak moesten lachen. Ik vraag me af in hoeverre het de bedoeling van Tati was om ons de volle speelduur over de grond te hebben rollen van het lachen. Les Vacances de Monsieur Hulot spreekt mij vooral aan door de de kleine details en komische observaties van mensen en hun gedrag die bij mij vaak een glimlach op weten te wekken. Als ik de film zou moeten beoordelen op het aantal momenten waarop ik hard moest lachen, dan zou hij van mij maar een kleine voldoende scoren, want dat gebeurde maar een aantal keer. Gelukkig heeft de film veel meer te bieden.

In tegenstelling tot films van vergelijkebare komieken als Chaplin, Keaton en Atkinson (als Mr. Bean dan), wiens films vooral steunen op een one-man show van hun typetje, steunt Tati's film niet louter op Hulot, maar worden ook de andere personages lichtjes uitgediept. De vakantie van die mensen, die volgens strakke richtlijnen gehouden wordt, wordt regelmatig verstoord door Hulot, die echter een bijzonder aandoenlijk en oprecht persoon is. Een erg leuk figuur om naar te kijken.

Voor sommige scènes heb ik diepe respect. Ik vraag me af hoeveel moeite het Tati gekost heeft om die scène met die verfblik op de golven op te nemen. Lijkt me monnikenwerk om die goed te krijgen. Zo zitten er wel meer scènes in die me heel complex lijken om in een keer goed te krijgen. Het camerawerk op zichzelf is niet uitzonderlijk, maar Tati weet regelmatig heel veel binnen een shot te doen.

Vrij uniek is ook het gebruik van geluid. Daarmee onderscheid Tati zich ook van zijn voorgangers uit de stomme tijd. Er worden weinig verstaanbare teksten uitgesproken, maar dat wil niet zeggen dat Tati het geluid niet gebruikt. Veel dingen krijgen aparte geluidseffecten, waarvan de deur natuurlijk het bekendste voorbeeld is, maar sommige gesproken teksten bestaan gewoon uit brabbeltaal, zoals de luidspreker op het station. Les Vacances de Monsiuer Hulot is een bijzondere en vrij unieke ervaring voor de oren. Dat zeg ik niet vaak bij een film.

Helaas zakte de film af en toe een beetje in en waren er momenten waarvan ik niet begreep wat er de bedoeling van was. Dat is zonde, want dat houd de score nu nog op een dikke 3,5*. Maar herziening kan zeker wonderen doen. Ik heb nu ook veel zin in de rest van de Tati-films. Playtime zal ik binnen niet al te lange tijd zien. Ik hoop alleen dat Hulot geschikt is voor een film van 2 en een half uur.

Tati was inderdaad ook meesterlijk met geluid. Geluid gebruikt hij vaak zo ritmisch en op een manier alsof het muziek is en heel speels. HIj gebruikt geluiden zo vervreemdend. In deze film die scene waarin Hulot tafeltennist in het hotel; het duurt een tijdje voordat het vervreemde geluid duidelijk voor je als luisteraar is.

Playtime is stukken geestiger en visueel enorm verfijnd.

Hoe leuk de Tati films ook zijn, Playtime doet wat mij betreft ook al het andere verbleken.

Mooi, dan heb ik nog een mooie weg te gaan. Tati heeft mijn interesse alvast gewekt met deze film.

Playtime zit overigens in de Pakketservice, misschien kun je er zo gemakkelijk aan geraken. Een veel volwassener film dan Tati's andere, maar deze is volgens mij een mooie tweede plaats waard.

Playtime heb ik overgekocht van de eigenaar die hem in de pakketservice deed. Die dvd is dus nu van mij, dus zo krijg ik hem te zien

Een schitterend gebruik van geluid inderdaad ! Geluiden die in films vaak op de achtergrond komen, zoals een piepende deur of het geluid van de golven, brengt Tati op de eerste plaats waardoor de dialogen die in vele films naast muziek juist één van de belangrijkste "geluiden" zijn, op de achtergrond komen. Uniek, geniaal en gedurfd noem ik dat !

En hoe vaak komt het voor dat we in een station staan wachten, dat we plotseling de luidspreker horen maar er niets van verstaan omdat die lakse bediende niet deftig kan articuleren ? Heel herkenbaar waardoor die scene extra leuk en grappig wordt.

Tati beperkt zich in Playtime niet alleen maar tot het personage van Hulot, dat in een deel van de film gewoon niet voorkomt, maar observeert iedereen die toevallig langs de camera loopt met spot of met lichte maatschappijkritiek.

De beste Tati, vind ik. De artistieke bedoelingen van z'n twee latere films blijven wat op de achtergrond en wat overblijft is het debuut van Monsieur Hulot die onbedoeld nogal wat bevreemding en verbazing om zich een veroorzaakt. Het is bijna twee uur een vakantie in een Frans kustplaatsje. Meest hilarische moment is het gedoe met vuurwerk en een poging om de explosies te blussen. Slapstick van het meest sublieme soort. Ook de tafeltenniswedstrijd is grote klasse!

Al heel wat keren gezien, en hij blijft geweldig

Mr. Bean meets Chaplin meets Kramer in dit soms hilarische, dan weer saaie avontuur van Meneer Hulot. Ik heb bij tijden echt *onder* de tafel gelegen (de tennisscene is meesterlijk, en de openingsscene op het treinstation al niet minder) maar het gezapige tempo had wel iets opgeschroefd mogen worden. Desondanks genoeg gelachen om ook de andere delen een kans te geven.

3*

Prachtige film vind ik. Van iedere scène straalt een enorme mensenliefde en warmte af. De wat meer diepgaande en maatschappijkritische pretenties van zijn latere werk, in het bijzonder van 'Play Time', zijn hier nog niet aanwezig: 'Les Vacances de Monsieur Hulot' is vooral een kleine, lieve film, zonder een al te grote boodschap. En ik vind hem eigenlijk eigenlijk veel leuker dan eerder genoemde.

Het stukje met het kindje dat een ijsje koopt voor zichzelf en zijn broertje is trouwens een van de mooiste ooit.

Lekker vakantiefilmpje

De film ademt een heerlijk, kalm sfeertje uit en het is een leuke observatie van mensen die genieten van hun vakantie. Alhoewel de humor iets te flauw was, heb ik soms toch best kunnen lachen, zoals de kano die door midden breekt bijvoorbeeld. De lichaamstaal van Tati was ook wel komisch.

Groot pluspunt was de cinematografie. Tati weet hierdoor zijn film net dat beetje extra te geven, waardoor hij zich onderscheidt van andere komische films.

3,5*

Ik ben het volledig eens met de bovenstaande post, dat deze film een ongekend lekker vakantiesfeertje uitstraalt. Een heerlijk rustig muziekje, lekker weer en we zien wel wat meneer Hulot allemaal overkomt.

Dit is mijn eerste kennismaking met Jacques Tati en ik was n.a.v. een leuk fragment uit deze film in de moviemetercontest van een tijd geleden wel enigszins nieuwsgierig geworden naar deze film. Het niveau is erg wisselend moet ik zeggen. Er zitten erg leuke stukjes in, maar ook mindere stukjes.

Tati zet Hulot aardig neer als een fijne man, die zich af en toe van geen kwaad bewust is, als hij weer een per ongeluk de rust van anderen verstoort. Dat, i.c.m. een paar leuke scenes en het sterke gemoedelijke sfeertje zorgt ervoor dat de film toch nog makkelijk een voldoende scoort, al moet ik zeggen dat ik er misschien nog wel ietsje meer van verwacht had. Desondanks wil ik zeker nog wel meer van Tati zien.

3,0*

best leuk

ik kom er opeens achter dat ik net een versie heb gezien die zeg 'n half uur korter was...

YouTube - Eddy Wally - Les Vacances de Monsieur Hulot

Verschijnt op 27 september in Nederland op dvd (EYE).

Bestáát er een versie van 114 minuten?

Ik ben trouwens benieuwd naar de net uitgekomen versie op DVD (88 minuten...) is het de moeite waard 'm aan te schaffen als je de bfi-versie hebt?

Dat vraag ik mij ook af.

De tijd die op de nieuwste DVD versie aangegeven staat is 108 min.

Maar ik ga er van uit dat daar de extra's bij inbegrepen zijn.

DVD - Les vacances de M. Hulot - Nathalie Pascaud, Micheline Rolla, Jacques Tati, Malku Choquehuillca, Olivier Gourmet, Jasmin Tabatabai, Arturo Anacarino Zarate, Magaly Solier, Jacques Tati, Peter Brosens, Jessica Hope Woodworth, Jessica Woodworth - 9789058498199 - Gratis verzending - boek.net

Les vacances de M. Hulot - version restaurée: Amazon.fr: Jacques Tati: DVD

Brix--->bedankt voor de links, bij de reviews op amazon.fr was er een informatieve bespreking in het engels.

Het gaat hier (amazon.fr) wel om de dubbel-dvd:

Voer voor twijfel voor de fans!

Zelf twijfel ik ook nog een beetje over welke DVD versie ik zou kopen.

Wellicht toch maar die Franse dubbel DVD.

(of beide versies )

De BFI heeft enkel jaren geleden een niet gerestaureerde versie op dvd uitgebracht, omdat ze niet nog langer wilde wachten op de restauratie. Alle dvd-uitgaven na 2009 betreft de gerestaureerde versie en dat is een aanzienlijk verschil. Ik neem aan dat de BFI inmiddels ook de gerestaureerde versie aanbiedt.

Mon oncle is na herziening nog behoorlijk grappig gebleven, Jour de fête was dan weer een kleine tegenvaller. Dus deze film, Les Vacances de Monsieur Hulot, heb ik dan maar onderop de stapel gelegd. Maar de film moet er nu toch aan geloven.

Eigenlijk vond dit vroeger alle drie wel leuke films, maar ja vroeger is wel een tijd geleden. Heel veel grapjes werken bij mij nu gewoon niet meer, al zorgen sommige nog wel voor de nodige hilariteit, zoals de vos (?) die aan zijn sporen blijft zitten. Veel grappen zijn echter nogal voorspelbaar en gewoon niet leuk. Eerlijk gezegd irriteerde ik me ook wel een beetje aan Jacques Tati in zijn rol als Mr. Hulot, met zijn loopje en gestuntel. Allerlei geluidjes zoals met de deur en de auto worden ook wel wat afgezaagd en hetzelfde geldt voor het muziekje. Op zich een aardig melodietje, maar de keiharde jazz is dan wel een geslaagde afwisseling.

Niet echt een slechte film dus, maar nogal gedateerd. Blijft een redelijke film, dat meer komt door de lokatie,de vele bijrolletjes en het beeld hoe mensen op vakantie waren, gewoon relaxt en geen gestress. Maar de humor is duidelijk een minpunt. Ik hoef echt constant uit mijn stoel te schieten van het lachen. Zo waardeer ik films zelfs nog meer waarbij je met een glimlach naar kunt kijken. Maar ergernis bij een komedie klopt natuurlijk niet helemaal. 3.0.