Yama no Anata (2008)

Nieuwe film van de maker van Taste of Tea.

Ik weet niet echt wat ik er van moet denken.. De trailer is in ieder geval iets anders dan wat ik van Katsuhito Ishii ken.

Officiële site

PS: Dit is een remake van Hiroshi Shimizu's Anma to Onna uit 1938!

Ik verheug me op deze film!

Ziet er goed uit.

Geen Asano?

Ziet er heel chill uit. Mooie trailer en prachtige stills op de website.

Haha, kan niet wachten om een scene te zien waarin dit voorkomt.

Haha klinkt goed idd

Japanse DVD met Engelse subs is uit. Ben er wel benieuwd naar. Ziet er relaxed uit

Keek al een tijdje uit naar deze film, maar na het zien ervan hou ik er een teleurgesteld gevoel aan over. Visueel en muzikaal zat het weer goed in elkaar, sfeervol en gefilmd in een prachtige omgeving.

Helaas kan ditzelfde niet over het verhaal worden gezegd. Vond het erg leeg, traag en nergens naartoe leidend. Personages waren over het algemeen erg saai en niet grappig. Iets wat ik toch wel verwachtte na het zien van de vorige films van Katsuhito Ishii.

De scènes die dan 'humoristisch' gevuld waren, waren gevuld met een dosis standaard en cliché humor die je zou kunnen verwachten met blinde personages in de hoofdrol.

De scènes waarin Toku en Foku andere wandelaars ten koste van alles wilde inhalen heb ik over het hoofd gezien, toch iets waar ik erg naar uitkeek. Kortom een fikse bummer dus.

3,0*

Yama no Anata is niet het gezapige, poëtische, humoristische wat Cha no Aji was, maar toch heeft het wel iets van dit alles.

Twee blinde masseurs arriveren in een bergdorpje waar ze de zomer spenderen. Ook aanwezig zijn een schone dame uit Tokyo en een man met neefje. Gedurende de film ontstaat er een soort driehoeksverhouding tussen één van de masseurs, de man en de vrouw uit Tokyo. Ondertussen is het soms erg fijn grinniken om de bijna sketch achtige humor en genieten van de omgeving en de rustige filmische stijl. Het drama gaat nooit door merg en been, maar weet op momenten toch wel te bekoren. Zo ook de humor en verteltempo. De setting spreekt en het tijdsbeeld spreken me erg aan. Er mist echter enige magie om dit tot een hoger niveau te tillen, iets wat Cha no Aji wat mij betreft wel bevatte.

Mooie en warme film van K. Ishii.

Na zijn geflipte kant in Funky Forest was het blijkbaar tijd om z'n poetische kant wat meer aan bod te laten komen. My Darling is dan ook een uiterst relax, kalm en luchtig filmpje geworden, waar de kleuren groen en bruin overheersen, zachte lentegeluiden in de achtergrond spelen en de humor droog en lichtelijk stoffig is.

Ishii laat het komische element werken door zich niet echt te focusen op de grap zelf maar op de aftermath van de grap, iets wat veel beter werkt en de film ook een stukje droger maakt.

Het drama wat héél rustig geintroduceerd wordt, komt pas op het einde volledig tot z'n recht maar doet dat erg overtuigend. Mooie film, lekker rustig, lekker kalm, niks weirds of aparts, maar wel erg lieflijk en kalmerend.

4* en een uitgebreide review.

Ishii doet wat dat betreft helemaal niets: dat is allemaal al bij Shimizu te vinden, inclusief locatie, camerabewegingen en (deels over-)acteren. Hij neemt wat meer tijd voor scènes - bijvoorbeeld het einde dat dramatisch wat dikker aangezet wordt - toont eens een beekje of mooie natuur en lijkt subtiel wat meer op de hoofdplot te focussen, maar dat laatste kan ook aan mij liggen omdat dat ik het verhaaltje al ken.

Het geheel ziet er wel bijzonder fraai en poëtisch uit, maar dat kon niet verhinderen dat ik mij regelmatig afvroeg wat het nut van deze zo goed als 1 op 1 remake is. Ik had graag de kritieken gelezen als het niet een Shimizu maar Ozu betrof. Wel grappig dat in wezen hetzelfde procedé bij Van Sant/Boyle een "Fuck you" naar Hollywood betekende en bij Ishii naar eigen zeggen een poging om een film te maken die opa en oma leuk zouden vinden.

Het verhaaltje in een uur was leuk voor één keer, maar toch echt te mager voor een tweede keer in anderhalf uur, en dat geldt ook voor de humor en het acteren van de masseur. Spijt me, maar ik vind dit een erg mooi gefilmde en vast ook wel met liefde gemaakte, maar verder tamelijk overbodige film van een filmmaker die heeft laten zien dat hij in staat is nieuwe dingen te maken en dat ook voor opa en oma had mogen doen.

Idd, deze film doet eigenlijk niets nieuws. De Shimizu film is op alle vlakken beter. Met name de acteurs en hun performances waren in deze versie helemaal niet zo sterk imo. Om één of andere reden werkte de humor hier ook niet. Daarnaast had ik ook vaak het gevoel dat ik naar sets zat te kijken ipv een echt resort.