The Tree of Life (2011)

Paar uur later, ben nog steeds zwaar onder de indruk. De film is echt schitterend. Niet enkel de beelden zijn prachtig, maar ook het verhaal. In de eerste lijn is het een weergaloos portret van opgroeiende jeugd. Nooit eerder heb ik een film gezien die zo echt is en het zo overtuigend weergeeft hoe het is om als jongen op te groeien. Vrijwel alle scenes waren zeer herkenbaar en universeel. Ik zag mijn eigen jeugd parallel aan de film voorbij flitsen. De liefde, de kameraadschap, de ontdekkingen, de conflicten en de twijfels. Wie heeft ze niet gekend?

Maar de grootste kwaliteit van de film is dat hij exact het gene zegt dat op dit moment speelt. De keuze tussen natuur en spiritualiteit is actueler dan ooit. Waar Kubrick met zijn 2001 in het hart van de technische vooruitgang schoot en de zeitgeist van de jaren 60 wist te vangen, weet Malick het hart van onze tijd te raken. Want het moge duidelijk zijn dat hoe langer de mens de weg van de natuur kiest, hoe eerder het tot grote chaos en dissonantie leidt. De weg van de spiritualiteit is de enige die dit kan voorkomen. De tijd zal het uitwijzen, maar ik voorspel dat hier een tijdloze klassieker is geboren. Meesterlijk en imposant. Heb er eigenlijk geen woorden voor.

Wat een prachtig epos. Dikke, hele dikke 5*

Ik bedoelde ook Lantaren Venster. Zat er ook om 16.00 .

Ik ging om 13.30 naar Cinerama, maar toen die in zaal 6 bleek te draaien koos ik voor LV. Ik zat vooraan in het midden. Waar blijft jouw beoordeling?

Het was... ongelofelijk. Het eerste half uur tart met alles wat tegenwoordig als cinema wordt gezien, vooral met het hoogpunt uit Hollywood. Noé is er in Europa, qua visuele trip, maar wat laat Malick hier een visuele pracht zien zeg. Haast compleet narratief-loos, simpelweg de meest spectaculaire beelden die je maar kan bedenken, met de meest passende en kippenvel creerende muziek die het versterkt.

Daarna volgt een film, een film die alsnog niet te vergelijken valt met hedendaagse cinema. Dat we terug moeten grijpen naar één van de klassieker des klassiekers uit 1968 zegt genoeg. Dit komt maar eens in een hele lange tijd voor. Qua beeld, narratief, filosofie, subliem uitgewerkt.

En uiteindelijk - na één kijkbeurt - kom je tot de conclusie dat dit ten eerste gewoon écht een ervaring is die je moet meemaken. En ten tweede pas een film die je kan gaan beginnen te interpreteren, maar waar je na de eerste kijkbeurt never ever ever uitkomt.

En daarom staan er nog veel tripjes naar de bioscoop gepland.

Ik zat achter een Aziatisch koppeltje de een na laatste rij van achteren. Het was opvallend rustig vond ik. Aangezien het hemelvaartsdag is dacht ik toch echt wel dat er wat meer publiek op zou afkomen, vooral die eerste screening maar dat viel mee.

Gezien je score was je niet een van twee die wegliep ?!

op zich vond ik m best eenvoudig te plaatsen (heb toevallig nogal veel interesse in de materie op dit moment), maar denk wel dat de poetische diepgang nog eindeloos veel inspiratie en verdieping zal bieden.

Fuckers, you Reinbo en Lykathea. Nu zijn m'n verwachtingen nóg hoger. Vreselijk. Wat kijk ik naar deze film uit! Jammer dat onze bios (beetje in de buurt) de film geschrapt heeft.

Ik vond het een erg moeilijke film. Voorlopig sta ik neutraal tegenover deze film.

Na het eerste woordje schrok ik al. Ben als de dood om met welke spoiler dan ook mensen hun plezier te vernietigen. Maar je verwachtingen nog meer opschroeven, dat is nooit erg. .

Toch maar een tripje naar Tuschinski dan maar ?

Leuk om te lezen dat jullie er van hebben genoten! Kijk maar uit naar die tweede kijk beurt want het is daar waar alles beter op zijn plaats gaat vallen. Of misschien zelfs helemaal nog niet? Jullie ervaren precies net hetzelfde als ik. De eerste kijk beurt is de ervaring maar het pas bij de tweede waar je het beter zal interpreteren en 'begrijpen', hoewel het echt eindeloos is zoals Reinbo zegt.

Mijn idee van het einde: Malick toont ons de evolutie van het leven en leidt ons in een reis dat miljarden jaren duurt en staat stil op een slechts een fractie daarvan. Het leven van een familie in de jaren 50. En alles wat daar gebeurt, gebeurt ook in die miljoenen jaren keer op keer.The way of nature or the way of grace? De raptor zou volgens de way of nature de dino moeten hebben opgegeten, maar kiest the way of grace en laat hem leven.

Ik denk dat Jack sterft of zelfmoord pleegt. We zien hem namelijk in een lift naar boven gaan (naar de hemel?) En we horen een traag hartslag gebeep op de achtergrond. Dan zien we beelden waar de zon ontploft en krijgen bijna de indruk dat de wereld eindigt. De wereld eindigt hier voor Jack. Dan krijgen we de hele afterlife scène waar hij terug bij zijn familie is. Zijn leven flits terug voorbij en ik denk dat hier het moment is waar hij alles aanvaard en achter zich laat. Zijn moeder doet dat ook en schenkt god haar overleden zoon. Hierna krijgen we terug beelden van de ruimte en de aarde waar het zichzelf precies terug laat ontstaan. En ik denk dat het hier is waar Jack zijn dood toch overleeft. Na deze beelden zien we hem terug in een lift met de hartslag die nu sneller slaat. De lift gaat ook naar beneden (van de hemel?) Wat er hierna gebeurt moet ik nog ontdekken want we zien Jack op straat staan met een gebroken verwarrend gezicht, wat ik voorlopig moeilijk kan linken aan de rest van het verhaal.

De film eindigt met de shot van de brug. Aangezien de laatste shots in The New World en Thin Red Line een grote betekenis hebben, zal deze dat ook wel hebben. Ben benieuwd hoe jullie hierover denken, maar dit allemaal heb ik pas gezien bij de tweede kijk beurt en is slechts een vage interpretatie. Maar er zit hier iets groots achter want alles linkt terug naar de evolutie van het leven met het ontstaan en eindigen er van.

Man je kan hier eindeloos over praten en nadenken en een juiste antwoord zal toch niet bestaan Een spirituele ervaring. Daarom weet ik zo zeker dat dit echt een meesterwerk is waar we nog jaren over kunnen praten.

Goed verhaal, hier wat ik er (nog) uithaal.

Malick laat aan de hand van een opgroeiend gezin in de jaren 50 zien dat de mens de keuze heeft tussen de ratio (natuur (survival of the fittest)/vader/ego) en spiritualiteit (Geloof/moeder/het Zijn). De evolutiesequence laat zien dat de weg van de natuur er een is van constante creatie en vernietiging, een onstopbare beweging, die niet te temmen is. De vader die symbool staat voor de weg vergaat het ook niet goed in de film. Uiteindelijk mislukt hij en komt hij op straat te staan.

Daarnaast (of tegenover) staat de spiritualiteit die bevrijdend kan werken. De volwassen jongen (die symbool staat voor de samenleving) heeft duidelijk voor de vaderkant gekozen. De ratio en ego die de wereld gemaakt hebben tot wat die nu is (geld verdienen, bezit vergaren, al roofbouw plegend op de planeet en de medemens). De wereld waarin hij loopt bestaat immers uit enkel kille materialen zoals metaal, glas en gepolijste steen. Niets is er wat nog doet denken aan de liefdevolle zachtheid van de moeder.

Hiermee stelt Malick ons voor de keus. Moeten wij doorgaan op de weg van de vader die we overduidelijk zijn ingeslagen, of wordt het tijd 'de brug' over te gaan en de spiritualiteit ons leven laten leiden?

De scene op het strand kan ik nog niet helemaal plaatsten, maar volgens mij laat die zien dat als je voor de moeder (spiritualiteit) kiest, je wel een soort verlossing zal vinden. Immers ze zijn op het strand nog heel en gelukkig. De dood is niet zo iets definitiefs als in de natuur . (Maar ik moet 'm herzien, omdat zeker te weten.)

Hoe het zit met de dood van jack en wat de hartslagen en de lift ermee van doen hebben, geen idee. Daarvoor moet ik de film eerst herzien. Edit: Maakt hij hier de keus om uit zijn corporate wereld (vader) te verlaten en kiest hij voor het strand (spiritualiteit/moeder)? Gaat hij ons voor? En is het nu aan ons om de brug over te gaan?

Bovenstaand is slechts een interpretatie. Er zullen er vast veel meer zijn, die allemaal wel ergens zullen kloppen. Denk ook niet dat Malick op een eenduidige interpretatie heeft aangestuurd. Het is veel meer 'een Idee' dan een afgerond verhaaltje.

Overigens ben ik niet zo van het christelijk (georganiseerd) geloof, maar de zaken die worden aangekaart zitten in elk geloof, dus vond ik het inwisselbaar. En juist dat is wat de film tijdloos, waarachtig en oprecht spiritueel maakt.

Anyway that's jusi my two cents. Kan niet wachten om weer te gaan.

Hier in Utopolis is 'ie helemaal van de lijst afgehaald, jammer had hem erg graag gezien op groot scherm

Erg gek. Het lijkt wel of dat de film sinds die de Gouden Palm heeft gewonnen enkel nog kleiner wordt uitgebracht. Zal snel nog eens moeten gaan, want voor dat je het weet is die verdwenen vrees ik.....

Hij stond wel op het programma, dat vind ik juist het rare ervan...

Wat een ongelovelijk overweldigende filmervaring.

Ik ben blij dat ik deze film in de bioscoop ben gaan bekijken, het geluid en de beelden komen dan helemaal tot hun recht (film draait in Tuschinski 6, prima zaal!).

Het popcorn etende romantische stel naast mij had er een zware zit aan, maar voor mij was het een fantastische spannende rit. Spannend ook in de zin dat ik bang was dat de regisseur zich zou gaan vertillen in zijn ambities (wat niet gebeurt naar mijn mening). Dan nog wat opmerkingen die iedereen al heeft gemaakt: wonderschoon verfilmd (misschien wel het beste wat ik ooit heb gezien), geweldige editing (ik kan het niet goed beschrijven, maar moet denken aan jazz, heel muzikaal in ieder geval met aangename tempo wisselingen), top acteerwerk van de gezinsleden, prachtige muziek.

Een film die je minder met je hoofd moet kijken, maar meer met je gevoel en hart. Mijn hart heeft het gestolen, ik was de gehele middag vervuld, een mokerslag.

Terrence Malick rules!

5*

Het einde van Tree of Life zag/ervaarde ik als een catharsis.Samengaan of in elkaar overvloeien van nature en grace, mensen die elkaar aandachtvol liefdevol ontmoeten, aanraken en dit op een gebied waar land over gaat in zee.

Wat een ongelofelijk mooie film!

Die je trouwens écht in de bioscoop moet gaan zien ivm beeld en geluid, prachtig!

Wtf, hij draait niet in Nijmegen? Nou ja zeg!

Gister in Pathe Buitenhof gezien.

Een film die makkelijk waar maakte wat ik er van verwacht had. Prachtig visueel maar ook kwa thematiek erg goed. Tree of Life is een film die grensen opzoekt van film kijken en ervaren. Ik heb de film ervaren en ervan genoten.

Heb hem wel even moeten laten inwerken en ben van plan dit weekend weer te gaan want ik heb zeker niet alles mee gekregen. En als ik terugdenk aan andere films van Malick dan is 'alles meekrijgen' sowieso een lastige opgave.

Gisteren ook in Tuschinski gezien, altijd mooi wanneer mensen halverwege de film vertrekken. Doorgaans het teken dat ik iets bijzonders aan het kijken ben.

Ik zal maar verklappen dat de distributeur hem eerst niet in Cinerama heeft willen laten draaien omdat het een arthouse film was en ze niet te veel prints wilden maken. Interne lobby vanuit met name de werknemers van Cinerama heeft er voor gezorgd dat ze voor een extra print hebben gezorgd. Met resultaat, want hij werd echt heel goed bezocht gisteravond, en dat op een hele zonnige donderdagavond. Dat belooft wat voor het weekend.

Dat hij niet in zaal 1 draait is ook logisch, Pirates 4 draait, en zaal 1 en 2 zijn de 3D zalen, dat kun je gewoon niet in de weg zitten.

Toch wel: The Tree Of Life | LUX - lux-nijmegen.nl

Waarom draait deze film in godsnaam niet in Groningen?! Absurde distributie...

Nice . raar dat sommige sites dat dan niet weergeven.

Jippie, deze zien in de bios in Utrecht vanavond, zin in

Helder, snap ook wel dat Pirates voorgaat als die in 3d getoond moet worden (al kan je daarvoor beter naar Pathe Imax), maar het heeft mij doen uitwijken naar LV.

Een speelfilm die je moet ondergaan zonder teveel na te denken. Laat los die stress.

Soms zit je te wachten op de BBC stem van Attenborough bij het zien van zoveel moois. Audiovisueel is het soms snakken naar adem. Zoveel beelden kan een kijker nauwelijks bevatten. 138 minuten lang gaat de cameraman van Malick helemaal los, waarschijnlijk His Finest Moment. Wat wel ontbrak in deze film was de echte emotionele impact. De brok in de keel zeg maar. De rol van Sean Penn leek mij ook wat overbodig. Blijkbaar worstelde hij met schuldgevoel, gezien het tussentijdse excuustelefoontje naar zijn ouders. Verder had zijn rol geen meerwaarde. Of keek hij terug ? Dit is een schoolvoorbeeld van een film waar je uren over kan nabomen in het cafe, de voor en tegenstanders duiken dan over elkaar heen. Magnum Opus van Malick of toch gewoon pretentieuze mooifilmerij ? Ik was erg onder de indruk en ga deze in ieder geval een paar maal bekijken. En de Blu Ray kan straks ook in de kast. Ben ook benieuwd naar de mening van gebruiker Onderhond, die toch moet watertanden bij het zien van zoveel audiovisuele pracht.

Vraag me sterk af of OH het wat vind. Nu niet bepaald een Malick liefhebber. Zal het wel te belerend oid vinden....