Los Bastardos (2008)

De film begint interessant, maar wordt al snel ontzettend langdradig. Ik zat echt te balen toen ineens dat gezinsdrama om de hoek kwam kijken. De spanning was er bij mij helemaal af. Er zit na een hele poos wel een scene in die de moeite waard is....

Voor mij maakt dat geen goede film. Achteraf dacht ik, het is wel een goede zet.. maar de aanloop was too much. Leuk om een keer gezien te hebben, maar dan weer doorlopen.

Aardig om na de film de regisseur te horen. Eerst verklaren dat hij het publiek in Amerika wil laten zien wat men niet op CNN/etc ziet als er oorlog is. Maar 5min later het toch maar scharen onder een kunstuiting zonder serieuze betekenis en dat het hem eigenlijk niet zo uitmaakt of de film nu wel of niet in Amerika uitkomt. Wat wil je nou, daar had deze film volgens mij ook aardig last van.

Behoorlijk stomme film die onder het vriespunt was gezakt tot die ene scene om de hoek kwam kijken. Daarna heb je achteraf wel even een half uurtje plezier omdat het zo absurd is... maar that's it.

Escalante zal het succes van Sangre naar zijn hoofd gestegen zijn vermoed ik. Ineens zonder inspiratie en met writers block geconfronteerd vond hij op zijn boekenplankje nog het "Handboek Clichés en Stereotypen". En aangezien hij net een aantal films van anderen had gezien die hij precies wilde namaken, maar met nog meer clichés kwam er zo maar een tweede film! En hij noemde die film "Los Bastardos".

Het is dat zijn leermeester Reygadas na een prachtig debuut met zijn tweede film ook een zeperd maakte en daarna terug kwam met een magistrale film dat we Escalante nog niet helemaal hoeven af te schrijven. Maar het dal is wel erg, erg diep.

Kijk, films met een confronterend en gewelddadig einde kunnen prima werken, maar dan moet er wel een soort van interessante context zijn. Of een spannende aanloop desnoods. daarvan was hier veel te weinig sprake. Escalante gooit drie verhalen die wel al vaker gezien hebben (het lot van illegale arbeiders, de misere achter de deuren van de Amerikaanse suburbs en de onvermijdelijkheid van geweld in een blender en dan komt er eigenlijk niets uit dat we niet eerder beter hebben gezien. Het eerste deel werkt nog het beste. Vond het begin zeker niet slecht. Het Amerikaanse gezin was echter behoorlijk bedenkelijk. Zeker toen mama nog even naar de Crystal Meth begon te grijpen nadat ze haar zoon had beschuldigd van drugsgebruik, wel erg flauw. En ja die ene scene was wel een knappe schrikscene, Escalante zou een horrorfilm kunnen maken, maar dat is het dan ook wel.

2.0* voor het begin vooral.

Dat was ook precies de scene waar ik volledig ben afgehaakt.

Uiteindelijk toch een wat onbevredigende film door precies de eerder beschreven kritieken van Starbright & Mochizuki. Wel kan ik de realistische acteerprpestaties enorm waarderen van de amateurs. Maar da's te weinig gezien de ontwikkeling van het verhaal.

Lang geleden dat ik nog zo'n draak van een film heb gezien. Te vermijden.

Ik had deze film vorig jaar nog hoog op to se lijstje staan tijdens IFFR. Maar door een te druk schema was deze uiteindelijk gesneuveld en volgens vele reacties naderhand was dat maar goed ook. Nu ik hier de vrij wel negatieve reacties lees kan ik wel begrijpen waarom.

Ik sluit me dan volledig aan bij het comment van starbright boy.

Na het tweede deel zakte de film als een kaarthuis in elkaar en was er van enig geloffwaardigheid geen spraken meer.

Dat is best zonde want ze hadden ook nog een andere kant kunnen kiezen en dit op een goeie manier uitkunnen werken.

Maar blijkbaar ontbrak het de reggiseur aan verdere inspiratie, waardoor het niet meer dan een slap aftreksel werd van die echte sociaal maatschappelijke films.

Ik vond deze film best goed. Het werd mij soms ook wel even te traag. Maar als je dit soort gebeurtenissen naar film vertaald, dan doet deze film meer recht aan de werkelijkheid dan de meeste films in dit genre. De werkelijkheid is over het algemeen namelijk traag en saai, des te schokkender als die zo verstoord wordt , de banaliteit van geweld, het had net zo goed wel goed af kunnen lopen, maakt het des te wranger. Stel je tijdens de film voor dat zoiets je daadwerkelijk overkomt.

Starbright boy & co.

Ik vond dat juist wel sterk. Ze weet dat haar zoon drugs gebruikt, omdat ze zelf een gebruiker is. Ik snap niet wat daar flauw aan is. In California; Central Valley, waar de film zich afspeeld is Crystal myth een ware plaag. In Fresno bv is zo'n beetje de de halve bevolking verslaafd! M.a.w. dit is bepaald niet ver gezocht.
thesun.co.uk

Ik vond het verloop vd film vrij sterk. Je loopt mee met een stel Mexicanen, ziet hoe ze beschimpt worden en uitgebuit. Maar wat er precies in ze omgaat of wat ze eigenlijk van plan zijn,daar moet je maar naar gissen.

Goed ingetogen geacteurd, sterk begin. Absoluut geen cliché's, de gebeurtenissen verlopen juist vrij ongebruikelijk, en je vraagt je af hoe het afloopt. Je vermoedt zwaar geweldadig, vanwege de onheilspellende soundtrack, met het bloedrode beeld in het (sterke)begin.
Mochizuki Rokuro schrijft; Lariekoek, gewoon een goede "kleine"film, de wereld van Mexicaanse immigranten meets suburbia in California.

Flauw vind ik het vooral in de zin dat het een gemakkelijke, weinig subtiele en erg voor de hand liggende manier is om de hypocrisie van leven in de Amerikaanse buitenwijken te tonen.

Je vindt dus eigenlijk de realiteit flauw, en terecht.

wauw wat een briljante film. Tergende scenes, waar te veel tijd voor wordt genomen, vaak ook nog gefilmd vanuit één standpunt. Je snakt naar emotie, omdat dat zo moeilijk uit de gezichten te lezen valt. Ik heb anderhalf uur zitten kijken met verbazing over wat ik te zien kreeg. Op 't eerste gezicht niet zo gek veel, maar wel de uitzichtloosheid van de personages die stiekem op je neerkomt. De film is allesbehalve soepel, loopt helemaal niet lekker en juist dat werkt voor mij als een bom. En dat de gehele film toeloop naar een moord die op dat moment echt heel plotsklaps en onverwacht komt maakt het nog bijzonderder

Een relatief korte film over de illegale veelal Latijns-Amerikaanse dagwerkers die letterlijk staan te wachten op een job die uit de lucht komt vallen. Ze verzamelen met zijn allen op een specifieke plaats en wachten op passanten die een job of klusje aan te bieden hebben. Uitbuiting van de zuiverste soort. Het is een jungle en alleen de sterksten overleven. Rechten zijn er nauwelijks en dat allemaal voor wat dollars op het einde van de dag.

Een roofoverval, homejacking of zelfs moord op bestelling is dan een stuk lucratiever. Het sociale drama neemt na halfweg een wending naar misdaad. De sympathie of het medelijden vervaagt al snel. Geen idee hoe het ging aflopen. Ik zag, net als velen hier, al heel wat zinloos geweld, maar deze moord kwam toch binnen. Zo zinloos, zo onnodig, zo hard ...

Deed me wat denken aan Haneke's Funny games mede doordat het voorspel vrij traag verloopt, wachtend op die ene climax waarbij de klok nimmer teruggedraaid kan worden. Zo te zien wordt de film hier niet door iedereen gesmaakt. Ik vond hem echter wel behoorlijk.