Hollywood Canteen (1944)

Ik ken deze film niet, maar het lijkt me een pure propaganda-film waar bijna elke acteur/actrice van Warner Brothers het moraal van het volk probeert op te beuren, tijdens de Tweede Wereldoorlog!

DVD release : 11 nov. 2008.

Deze film ken ik ook niet, alleen wat stukjes eruit. Toch lijkt het me wel aardig om hem te zien. Vanwege The Andrews Sisters, Jimmy Dorsey, etc. Ik ken wel een soortgelijke 'The Stage Door Canteen' (1943). Matige niet echt bijzondere film, een kantine met militairen met verlof, een dun verhaaltje maar voor als je ervan houdt veel muziek en bekende namen uit die tijd en dat maakt zo'n film wel aantrekkelijk.

Eindelijk deze film gezien, heb in al die jaren toch niet veel gemist. Ik citeer uit de speelfilmencyclopedie: "De Hollywood Canteen" was bedoeld als ontspanningsplaats voor soldaten in WO2. Davis en Garfield hoorden tot de oprichters".

Mensen die de Stage Door Canteen (1943) leuk vinden, zullen deze film ook wel weten te waarderen, maar deze film vind ik toch een heel stuk minder. Heb trouwens weinig propaganda bespeurd, leek me eerder een soort reclamefilm voor deze kantine, waar een aantal bekende filmsterren werkzaam zijn. Een hoop lolligheid, maar de sombere oorlogssituatie komt nauwelijks aan de orde, aan het begin en aan het eind wat, en dat terwijl we nu toch alweer een jaar verder zijn.

Je zult altijd blijven houden wie vind je leuk, welke muziek vind je mooi. Big Band-liefhebbers komen in ieder geval minder aan hun trekken.

Aan het eind, een curiositeit op film lijkt me, een optreden van Carmen Cavallaro. Die heb ik ondanks allerlei soundies, musicalshortfilms, etc. nooit eerder gezien. Zou wat commerciële successen boeken met zijn orkest maar zou later heel bekend worden als solist van vooral romantische pianomuziek. De ander is Jimmy Dorsey, die komt wel vaker voor in film, maar die blijft hier een heel groot deel van de film aanwezig als begeleidingsorkest. Dat die, zoals vaak te lezen valt, een stuk aardiger was als diens broer Tommy, blijkt toch wel weer in deze film, zoals hij mensen aankijkt, heel sympathieke uitstraling.

Veelal matige muzieknummers, het is maar net zoals gezegd, wat vind je leuk. The Andrews Sisters tillen zoals vaker de film weer naar hoger niveau, The Sons of the Pioneers en Roy Rogers ging ook nog wel en Jack Benny met zijn viool, is ook leuk.

Verder aardig voor een keer, meer niet. De manier hoe de optredens worden ingeleid is in die andere film toch een stuk beter gedaan en verder is het, met nog een stuk musical ook nog erin, een rommelig allegaartje. 3.0