Die Liebe der Jeanne Ney (1927)

Dit was toch wel weer een verademing, ten opzichte van de andere stomme films die ik recentelijk heb gezien. Pabst hanteert niet het statische wat vele andere regisseurs wel hebben. Dit maakt dat Die Liebe Der Jeanne Ney met zijn 113 min. erg goed te doen is.

Vanaf de openingsscene weet je dat je een totaal ander soort Duitse stille cinema kijkt. Toch niet de cinematografische stijfheid waar bijv. Fritz Lang onder lijdt. Nee, juist een volgende, zelfs zwierige camera voering. Bijna poëtisch.

In Die Liebe Der Jeanne Ney verweeft Pabst avant gardisme met melodrama. Wat prachtige cinema oplevert. mooie close ups, soms surrealistische scene's en echte 'gemeende' drama. Dit gesterkt door het spel van de acteurs, waaronder we Fritz Rasp (oa Metropolis) En Birgitte 'Metropolis' Helm terug vinden.

Overigens is de score bij de film (Olympia Chamber orchestra) ook erg goed.

Yep, Pabst was een hele grote. Net als practisch alle Pabst films is deze wat te onbekend, imho.
Hoe dan ook: gebaseerd op een roman van de kultuurbolschewist Ehrenburg en tot scenario bewerkt door Vajda( es geschah am hellichten Tag ) geeft dit melodrama een niet onverdeeld negatief portret van het bolschewisme, vrij ongebruikelijk voor een westerse film uit die tijd. Overigens geloof ik absoluut niet dat Pabst het melodrama ,itt. bv een regisseur als Murnau, serieus neemt . Strictly business.
Zoals reeds gezegd combineert Pabst dit melodrama met een progressieve stijl: niet alleen wordt er voortdurend subtiel gepend met de camera, de montage is behoorijk hyper . Verwacht hier geen fade-outs zoals we die gewend zijn uit films van die tijd. Dit alles wel vloeiend, itt de sovjets dus.
Nog opvallender is de fotografie: altijd in orde bij Pabst, maar hier ook plein air beelden geschoten op locatie in Parijs, ook behoorlijk uitzonderlijk toen. Zo zien we oa les halles, al 30 jaar terug gesloopt.
Wat we van Pabst niet gewend zijn is dat hij hier verrek een aantal expressionistische sequenties heeft ingelast, bv die komische met de papegaai en vooral de moordsequentie, imho het hoogtepunt uit de film.
De eponieme heldin wordt vertolkt door Jehanne, een wel schattige dame maar geen Louise Brooks natuurlijk( wie wel). Helm heeft een bijrolletje als Chaplineske blinde stakker. Rasp( oa Tagebuch einer Verlorenen) is weer vermakelijk als volstrekt over the top bad guy.

p.s.: dat knokwerk ging tussen de bolschewisten en de reactionnaire bandieten op de Krim. De menschewisten waren allang uitgeroeid toen
.

Toch eens iets anders dan wat in die periode in de States werd geproduceerd.

Heb vooral verbaasd gekeken naar de scènes met de twee hoofdpersonages in de straten van Parijs.

Een liefdesverhaal tegen de achtergrond van het Russisch politiek leven, heel intens gebracht, boeiend opgebouwd en waarbij het acteren van mooie Edith jehanne en een overtuigende Fritz Rasp als de slechterik te apprecieren valt.

Volgens mij speelt deze film zich in de nadagen van de burgeroorlog af, niet 10 jaar na de revolutie. Niet dat de setting voor het verhaal nou heel belangrijk is- het gaat uiteindelijk toch om een ordinaire juwelendiefstal. Édith Jéhanne doet het meer dan behoorlijk in de titelrol, overigens een actrice over wie erg weinig bekend is- IMDb heeft zelfs geen sterfdatum. Ze speelde ook maar in een paar films. Ugo Henning zag ik onlangs in A Cottage on Dartmoor, hier is zijn rol een stuk minder intens, het is eigenlijk een veredelde bijrol. Rasp speelt een geweldige gluiperd, al was het ontvouwen van zijn duistere plannen aan een willekeurig barmeisje niet al te intelligent.

Mooi geschoten ook, met name sommige buitenshots zijn om in te lijsten- en een aantal bijzondere sequenties waarvan die met de oom die in een roes zijn denkbeeldige geld al telt het meest opvallend is. Ook kent Jeanne Ney de nodige humor, zoals het nogal bruuske ontslag van de secretaresse als Jeanne een baantje zoekt en de scène met de kaketoe. Perfect is de film niet, vooral naar het einde toe speelt toeval een steeds grotere rol (Chalybjew wordt uiteindelijk nogal knullig betrapt) maar dit is toch wel een fijne Pabst.