La Piscine (1969)

Extreem saaie film over 4 mensen in een grote villa zonder conversaties. Maar wel met argwanende koppen. Standaard Franse ideeen over rijke mensen en ietwat decadentie (wat sm enzo).

Ik ergerde me in die tijd aan de zogenaamde pop muziek uit Frankrijk, ze liepen altijd jaren achter.

nu zou het niet meer uitmaken, maar het blijft nog steeds slecht, conclusie. het is gewoon rot muziek. ik heb deze film eerder gezien, maar hij heeft niet veel indruk op me gemaakt, nu ook niet.

wat er nu tussen die twee mannen aan de hand was weet ik niet, dat moet dan het verleden geweest zijn en voor de kijker giswerk.

Dank, henkula, de leukste recensie in lange tijd

Een vakantiehuis op een schitterende locatie, een verliefd stel aan de rand van een aanlokkelijk zwembad...De lome, broeierige sfeer van de openingsscène deed me direct naar warme zomerse dagen verlangen!

Ogenschijnlijk gebeurt er niet zoveel, maar de onderhuidse spanning bij de personages is onmiskenbaar aanwezig.
Het grootste deel van het verhaal speelt zich af rondom het zwembad (goh ) maar Delon en Schneider zijn zo charismatisch en geloofwaardig - je neemt zo aan dat ze daar daadwerkelijk wonen en een stel zijn- dat ik het geen moment eentonig vond worden.

Na twee uur weet je eigenlijk nog niet eens zo vreselijk veel meer van ze dan aan het begin want de film laat redelijk veel aan eigen interpretatie over, maar het psychologische spelletje dat gespeeld wordt is intrigerend, misschien juist wel doordat de drijfveren niet tot in detail worden uitgelegd.

De moord kwam voor mij wel als een verrassing, naar om te zien ook, maar wat ik er stiekem een beetje jammer aan vond was dat het onderzoek dat hier logischerwijs op volgde wat afbreuk deed aan de sfeer; de "gewone wereld" kwam nogal ontnuchterend haar intrede doen. Gelukkig voor mij sprong de dvd na afloop weer op het fraaie menu; nog weer even terug naar het zwembad, toen alles nog perfect leek.... Heerlijke film!

Romy en Alain waren al zes jaar uit elkaar en allebei haar getrouwd tijdens de opname van deze film. Ze zijn nooit getrouwd geweest met elkaar. Alain dumpte Romy abrupt nadat hij verliefd was geworden op Natalie Barthélemy. Hij liet slechts een briefje achter. Beide hadden daarna een roerig liefdesleven en Romy ook nog een treurig persoonlijk leven. Het was Alain Delon die na Romy's te vroege en treurige dood op slechts 43 jarige leeftijd uren aan haar bed zat om afscheid te nemen. Hij was ook degene die haar begrafenis regelde.

Een film uit andere tijden. Ik dacht dat ik twee uur La Piscine te lang en gedateerd zou vinden. Ik heb hem minstens drie/vier keer gezien. En de laatste keer is alweer lang geleden. Dat viel mee. Die twee uur gingen moeiteloos voorbij. Ik vond het prettig dat er zoveel ruimte was om zelf dingen in te vullen. Ergens halverwege dacht ik nog even "goh, die rust wordt ons niet meer gegund om te kijken naar acteren waarin niet zoveel gesproken wordt".

Ik vind het altijd moeilijk om objectief te kijken naar Romy Schneider van wie ik een groot fan was en ben. Ook ben ik een fan van vooral Alain Delon's vroege films. Wat een feest om deze film zomaar weer eens op tv te zien. Alhoewel een feest met een zwarte rand. Ze waren beiden op hun best hier. Ik kan niet anders dan hem hoog waarderen. Zou zo weer twee uur gaan kijken.

Genadeloos vermorzeld onder de tand des tijds.

Houterige regie, soms ronduit slecht acteren, met name van Jan Birkin die gewoon haar regeltjes afdreunt en overdreven accenten legt als in een slechte voordracht.

Ontzettend traag (waar ik op zich niets tegen heb), té traag en onnozele scènes: twee mepjes met een twijgje en dan passioneel in elkaars armen vallen; het 'spontane' feest met de auto's met vrolijke mensen en belachelijke dansscènes en niet té vergeten die twee gozers met hun gitaar in de boom (!); en inderdaad de verdrinkingsscène: de 'goede' zwemmer is wat zatjes, ja (ook ergerlijk slecht acteur dei 'Harry' met zijn vastgevroren grijns op zijn gezicht), maar als je last hebt in een zwembad dan ga je toch gewoon naar de 'trapjes'? Die bevonden zich vlakbij, maar nee, wat amechtige slagen… Het was allemaal zo fake. En klap op de vuurpijl was dan nog het bizarre einde.

Ondermaats. Daar kunnen een mooie, waardige Schneider en een aanvaardbare Delon niet veel aan verhelpen.

Mooi hoe regisseur Jacques Deray met weinig dialoog en het gebruik van talrijke stille momenten de spanning steeds verder weet op te voeren. Knap acteerwerk van Romy Schneider en vooral Alain Delon. Een eersteklas psychologische thriller, die de tand des tijds goed heeft doorstaan.

Poe... ik heb zelden een film van twee uur gezien die zo lang leek te duren. Het verhaal verloopt echt zo traag als stroop. Als het dan nog enigzins interessant was, maar helaas zoveel gebeurt er niet. Vanwege het feit dat er erg mooie plaatjes in zitten en bovendien ook een paar erg mooie vrouwen zal ik hier nog 1,5* voor geven,

Prachtig, vooral de sfeer.

Geweldige film. Het tempo hoort erbij, de film kabbelt de hele tijd lekker in dezelfde versnelling voort. Hierdoor ontstaat een apart sfeertje en een mooie film beleving. Als je eenmaal in de film zit en er door gegrepen wordt laat de film je niet meer los.

+ mooie vrouwen, geweldige stijl: kleding, muziek, meubels, auto's et cetera.

Deze gisteren op de Belg bekeken.

Film waar ik al het een en ander over had gehoord en gelezen, maar nog nooit had bekeken.

Er gebeurt weinig en je zit voornamelijk naar een paar mooie mensen te kijken in een mooie luxe setting.Er wordt goed geacteerd, het is mooi in beeld gebracht en de film kijjkt prettig weg.
Pas wanneer Delons karakter zijn voormalige beste vriend in het zwembad laat verdrinken, komt er iets van spanning "boven drijven", zeker wanneer de inspecteur zijn intrede doet, zal hij gepakt worden?
Eigenlijk kun je zeggen dat de twee hoofdkarakters aan het begin samen in een idylische situatie verkeren en dat ze op het eind weer met beide voeten op de grond in de harde werkelijkheid zijn terug gekeerd en ieder met de brokstukken zit.

Veel meer heeft de film je niet te bieden, of je moet kikken op de blote borsten van Schneider.

Aardig, iets wat gedateerd en zeker geen meesterwerk.

Een vijf, ofwel 2,5 ster.

Meer seks(appeal) dan cinema, deze film? Het eerste uur althans, waarin je het als het ware onderhuids voelt tintelen bij Alain Delon (eindelijk nog eens een vent uit één stuk!), Romy Schneider (een vrouw zoals ze vandaag niet meer gemaakt worden?), Maurice Ronet en Jane Birkin (heerlijk geveinsde onschuld, rauwtsch!). Jacques Deray speelt dat met zijn zweverige regie goed uit, vind ik, en de zweterige, aanstekelijke muziek maakt het plaatje helemaal af. Vanaf het tweede uur zakt 'La Piscine' echter wat in, hoewel het spel der passies boeiend blijft om te volgen. Zich laten meeslepen of niet, dat is de grote vraag: de een doet het wel, de ander niet...en het eindresultaat is dezelfde leegte - die ze uiteindelijk weer opvullen...met elkaar. Ja, het scenario "klopte" voor mij wel, hoewel dat tempo inderdaad ietwat problematisch is. Maar zoals gezegd zijn Delon en Schneider elk voor zich intrigerend genoeg om deze film de moeite waard te maken.
3*

Sterke Franse film die er in slaagt om een intrigerende sfeer te creëren. La Piscine is meer dan een zwembad met mooie mensen. De regisseur wekt telkens de nodige sfeer zonder al te veel dialoog en met de nodige suggestie. Het komt over als een warme zomer en gaandeweg voel je ook de spanning en de ongemakkelijkheid tussen de personages. Zonder dat je als kijker echt te weten komt of er al dan niet iets gebeurd is. Je leeft dus ook mee met de personages die argwanend zijn en op de tippen van hun tenen lopen.

De eerste keer trouwens dat ik Alain Delon (ik reken even z'n zijstapje niet mee van Astérix aux Jeux Olympiques) aan het werk zie. Romy Schneider zag ik eerder al in Sissi, wat van een heel andere orde is. Beide zijn grote acteurs die zonder al teveel tekst een personage kunnen neerzetten.

Is de film een topper? Dat dan weer niet. Het verhaal hangt wel goed aan elkaar, maar is net iets te licht bevonden om een topfilm te worden. En die randpersonages (vooral het feestje en de inspecteur) zijn niet echt geweldig. Maar verder is het wel genieten.

Knappe cast, acteerwerk, sfeerbeeld, tijdsbeeld, maar soms wel erg langdradig. En naar mijn gevoel is het tweede deel van de film, na de moord, een gemiste kans: de psychologische reactie van Romy, en de verdere relatie tussen Romy en Alain had veel sterker kunnen worden uitgewerkt. Het kwam allemaal wel eventjes aan bod, maar het ging uiteindelijk verloren in een banaal einde (met Jane en de inspecteur).

La Piscine is voor mij een film waarin het om sfeer draait. Om mooie plaatjes. Om verbeelding, om fantasie. Ik zag 'm in de zomer van 2011, op een lome zondagochtend. En dan komt het samen. Een lome film in het hete zuidfrankrijk op een lome zondagochtend. Kan het mooier.

En met die mooie abstracte zweverige muziek van Michel Legrand. Hoor Suspicion maar. YouTube - Michel Legrand ?: Suspicion Dat pianoloopje vanaf 16", zo mooi rustgevend.

Wat een sfeer. Ik zat bijna in zwembroek op het badlaken voor de teevee.

Dat hele sfeertje, die Maserati, dat zuidfranse. Ik ben er echter nog nooit geweest.

Graag kijk ik in deze dan ook naar deze documentaire.

YouTube - Piers Morgan On Monte Carlo

http://teamspeed.com/forums/attachment.php?attachmentid=113008&stc=1&d=1345280976

Die absurde, en tegelijk begeerlijke, wereld van de superrijken. Dat zie ik allemaal in La Piscine.

Duidelijker kan ik het niet maken.

Vanavond 19.30 op het grote doek in LUX Nijmegen.

Een broeierige zomer in St. Tropez aan het eind van de jaren ´60. Alleen al daarom de moeite waard.

De intrige stelt heel weinig voor, maar het is een zonovergoten feest voor de visueel ingestelde geest. De Middellandse Zee ligt over de heuvels, Alain Delon giet lui een sapje in zijn mond en Romy Schneider knijpt het water uit haar haren. Prachtige kleurrijke shots vormen niet zozeer het decor als haast het doel van deze heerlijke zomerfilm. 4*

Mooi gezegd Redlop, ik vind het zelf een heerlijke film om te kijken. Prachtige setting en die heerlijke lome sfeer, wat een lekkere cinema.

Remake? A Bigger Splash (2015) - IMDb

Dat sfeertje. Heerlijk. Verhaaltechnisch gebeurt er weinig in deze 'La Piscine', maar de onderhuidse spanning houdt je tot het uiteindelijke hoogtepunt op het puntje van je stoel. Bijzonder fraai gedaan.

Uitstekende cast. Delon is perfect en ook Schneider en Birkin dragen hun steentje goed bij. Het zweet druipt bijna van het scherm, regisseur Deray brengt de hitte goed over. Lekker hangen en genieten.

'La Piscine' is typisch zo'n film die je doet verlangen naar de hitte en een koel zwembad. Beetje roken en drinken en het feest is compleet. Erg goede film. Mooie setting, sfeer en fantastische spanningen.

Een wijntje af en toe een plons een prachtige maserati ghibli en een moord.

Ik heb me prima vermaakt bij deze film noir in kleur

Eigenlijk is het opvallend dat de meeste filmproducties zich afspelen binnen de meer vermogende milieus; de arme arbeidersklasse blijkt niet interessant genoeg; maar dit terzijde,

Dit psychologische melodrama, vol zwoel gestoei, bloot, passie en jaloezie, dat zich afspeelde in en rond een zonovergoten idyllische villa bij Saint Tropez, was vooral in de eerste helft te traag en loom, waardoor het, ondanks dat er sprake was van onderhuidse spanning, te saai was. Pas na het eerste uur begon het verhaal te leven, werd het meer sinister. Maar alles overziend bleef het allemaal te oppervlakkig, had er best wat meer diepgang mogen zijn. De film moest het dan ook vooral van het ijzersterke spel en het prachtige camerawerk hebben. Voor mij stalen Alain Delon (wat een stuk!) en Romy Schneider (wat een lijf!) de show. Maar Maurice Ronet kon geen moment voor playboy doorgaan.

Matige film waarin een koppel hun vakantie viert en bezoek krijgt van hun vriend en zijn dochter. De opbouw van het plot is ontzettend traag en de film had met gemak wat korter kunnen zijn. In vergelijking met de remake A Bigger Splash zijn de personages ook minder goed uitgewerkt (de remake wist me dan ook beter te bekoren). De eerste helft van de film heeft nog wel een fijn sfeertje.

Zo'n film als La Piscine zou je eigenlijk een van de komende dagen - er worden tropische temperturen in Nederland verwacht - moeten gaan bekijken.

De beleving van zo'n film, met dat broeierige sfeertje, komt des te meer over als je zelf ook puft van de warmte.

Ik zag La Piscine op een warme zaterdagmiddag in augustus, zo'n tien jaar geleden.

Het was ook warm toen ik "Uit de wereld van Guy de Maupassant" Een dagje naar buiten (TV Episode 1977) - IMDb zag. Maakt de beleving veel intenser.

Zelfde gehad als user weide ... .; wel vond ik de film wat traag en enigszins vermoeiend om naar te kijken, maar ook wel weer broeierig inderdaad.

Goeie film kan ik me herinneren. Broeierig. En er komt een fraaie Maserati Ghibli in voor. Vanavond opnieuw zien om oordeel te vellen.

Premisse van het verhaal is op een bierviltje te schrijven. Draait daarom des te meer om uitwerking en sfeer. En eye candy, en dat was er volop met Schneider, Birkin en Delon. Bij de laatste zie je vooral een less is more approach. Een verademing. Alhoewel je in één scene denkt te kunnen bemerken dat Delon zich verbaast over het wat amateurtoneel-achtige van novice Birkin, toendertijd overigens getrouwd met filmmuziek componist John Barry (lucky bastard). Waarom een bepaald persoon nou persé kopje onder moest, kun je uit de verhoudingen en het verhaal niet echt halen. Open einde t.a.v. wat de betekenis is van wat is voorgevallen.

Erg leuke film, erg goed zelfs bij momenten, met een lekkere sixties feel. Je kapot vervelen en dan dansen alsof je geëlektrocuteerd wordt.

Mooie onder spanning staande driehoek, met goeie acteurs, waarbij Schneider en met name Delon van het doek spatten. Het personage van Birkin, met die geinige Engelse tongval, ziet de situatie even aan en zet dan de schaakstukken in beweging.

Onder het afwisselend landerige en jolige oppervlak broeit de frustratie en de rivaliteit, en de camera doet heel goed werk om een en ander over het voetlicht te tillen.

Ik vreesde het al een beetje toen die rechercheur opdook van achter een grafsteen, en inderdaad gaat het vanaf dat moment bergafwaarts. Dat had beter gekund; de film verkreukelt uiteindelijk toch wel een beetje. Inspecteur Arglistig ruikt onraad.

Maar ach, dan hebben we toch al mooi een feestje van zo'n anderhalf uur achter de rug.

Een goede misdaad/drama/romantiek film...

Ouderwetse opname...

Prima verhaal...

Prima acteerwerk...

Goed beeld, geen HD aanwezig...

Goed achtergrond geluid, geen Dolby Digital aanwezig...

Goed camerabeweging...

Echt een fijne film; mooie mensen, mooie aankleding, mooie omgeving, mooi weer, mooie/trage camerabewegingen, mooie muziek, mooie blikken (Romy Schneider! Wat een koningin). Suggestief, loom, en zeer verzorgd. Ook lekker onromantisch deze liefde, zoals wel vaker in jaren '60-films. En natuurlijk het shot dat men geleend heeft uit Le Mepris, waar de voluptueuze lijnen van een liggende Bardot net zo worden gevolgd als hier gebeurt bij Schneider, dat dit maar veel navolging moge vinden!

(Maarre, als je hiervan een remake gaat maken zonder Delon en Schneider dan ben je in principe rijp voor het gesticht.)