JCVD (2008)

In het begin had ik meer het gevoel dat dit een trage, saaie film ging worden.

Maar na een tijdje had ik toch het gevoel dat ik naar iets speciaal aan het kijken was.

Jean-Claude Van Damme speelt hier een rol die je niet echt van hem zou verwachten. Een portie zelfspot en toch ook een beetje een inkijk op hoe mensen (volgens mij ook in het echte leven) met hem omgaan. Het herkend worden en altijd vriendelijk moeten zijn zal wel niet altijd even makkelijk zijn. Hiermee wijs ik dan op de scene in de taxi.

Het verhaal op zich is niet echt super spannend maar toch leuk gevonden.

Geen topwerk maar wel leuk om eens gezien te hebben, juist omdat het eens iets anders is dan je verwacht van een actieheld.

Plezante film en tres jolie! Zo zeggen de Belgen het toch ? Moest wel lachen her en der om de ridiculiteit en zelfspot die van Van Damme draf spat. De geinige structuur van het verhaal vond ik ook tof. Het had wel iets van The Wrestler als je kijkt naar het thema uitgerangeerde filmsterren en bij die lange monoloog van JVCD in de camera moest ik denken aan een willekeurige Ingmar Bergman-film. Niks mis mee dus!

Heb weinig van Jean-Claude gezien maar vind het wel een sympathieke vent, is er heel erg bewust van dat hij een hoop verkeerde keuzes heeft gemaakt. Zag hierna Timecop en vond dat wel een sterke film, maar kan begrijpen dat hij in een hoop flut films heeft gespeeld. Terwijl hij nog best een aardige acteur is.

Deze deed me over het algemeen nogal denken aan Dog Day Afternoon, vooral omdat de bad-guy veel weg had van John Cazale.

4*

Vond de film zelf erg tegenvallen maar Van Damme laat wel zien dat ie best kan acteren en best wat goede zelfspot heeft.

Moedig van hem, want het kan hem maken of nog verder breken.

Leuk dus om Van Damme zo een keer gezien te hebben maar ik zal deze film ook wel weer snel vergeten.

Objectief gezien een 2,5 * maar voor de goede prestatie van Van damme een 3*

JCVD is nooit een favoriet van me geweest. Had niks met hem en ook niks tegen hem, al heb ik wel wat ouder werk van hem gezien. In The Expendables 2 speelt hij wel een sterke rol en nadat ik dat zag wilde ik deze JCVD ook eens zien. Ik wist dat het geen actiefilm werd, maar wat wel werd me ook niet geheel duidelijk. Na het kijken van de film blijft dat nog steeds wazig. De film slaat wat mij betreft de plank mis. De zelfspot van Jean-Claude is best aardig en de geintjes over Seagal waren niet onaardig, maar ik miste wel de echte scherpte. En dit werd ook verpakt in een vreselijk oninteressant verhaal over een soort van gijzeling. Minus een erg sterk slot met een monoloog van de beste man waarin hij laat zien dat hij best wel een beetje kan acteren was het gewoon saai. Ook wel vervelend om naar te kijken eigenlijk. Misschien miste ik de nodige inside jokes omdat ik hem niet zo goed ken als bv een Stallone of Schwarzenegger, geen idee, maar de film deed me eigenlijk niks. Ik had nog bijna een halfje erbij gedaan vanwege de sterke monoloog op het einde, maar ik doe het toch maar niet. Van Damme kan het beter bij de actiefilmpjes houden. Wel prima dat hij eens wat anders probeerde, dat moet ik hem nageven.

2*

Van Damme is gewoon een vent van vlees en bloed, en dat laat hij hier zien. Hij geeft Van Damme. Praar over zijn coke verslaving, de vele vrouwen, zijn carriere, en dat verpakt in een verhaaltje om hem heen. Als Van Damme fan is dit een feest van herkening en een flinke zelfspot. Alleen voor die zelfspot mag dat halve sterretje van jou er toch wel bij . Dat begin is toch ook geniaal. Dat zie ik seagal nog niet doen

Zowaar nog een Van Dammefilm die ik zowaar nog met mijn vriendin durf te kijken. Dat zij geen interesse heeft in macho mannen die highkicks uitdelen, alsof het niets is, is haar volledig recht. Misschien zijn er wel meer mensen die daar langs durven te kijken, want zij zullen hier de actieheld in de echte wereld aanschouwen. Zoals bij wel meer actieacteurs het geval is gaat het leven na de gloriejaren niet meer over rozen. Het begint al met de poster waarop, zoals dat graag genoemd wordt, Jean-Claude een ‘eerlijk beeld’ schetst. Je ziet niets meer dan een verweerd gezicht waar alle levensvreugde letterlijk uit weggeslagen lijkt te zijn.

En dat is niet het enige, want anno 2008 heeft The Muscles From Brussels te maken met geldproblemen, achteruitlopende conditie, ex-vrouwen, scripts die ingepikt worden en dreigt hij de voogdij over zijn dochter kwijt te raken. De fans herkennen de situatie wel (vond de grap over John Woo erg goed). Het maakt de ervaring beter wanneer je de betere actiefilms van Jean-Claude hebt gezien. Hier toont onze held in elk geval aan wel degelijk een goed acteur te zijn. Het is een geinige situatie waarin hij belandt, maar eigenlijk vond ik dat aspect van de film nog het minste. De blootstelling van Van Damme’s eigen karakter. Dat is waar het om draait. Ik zie gelukkig meerdere mensen het moment waarin Jean-Claude letterlijk boven de film uitstijgt als hoogtepunt aanhalen. Verder springt de humor in het oog. Dat zit er niet veel in, maar komt wel op enkele zeer goede momenten. Een prachtige blik in het leven van een actieheld.

Ook wel een film die toch het leukste is als je een beetje bekend bent met zijn werk. Op het Rotterdam Film Festival zat er een groot arthouse publiek in de zaal die alle insidergrapjes misten en niet veel meer wisten van JCVD dan dat hij wel eens mensen trapt in films.

Geweldige zelfspot. De monoloog van Van Damme is knap werk. Ook de openingsscene is leuk gedaan. Maar na die openingsscene was het wel ongeveer een half uur ongelofelijk slaapverwekkend. Ik stopte bijna met kijken. Gelukkig kwam het nog goed. Al met al was het leuk om een keer te zien, maar ik vond het niet heel bijzonder. Het scheelt waarschijnlijk als je Van Damme goed kent. Dan is de film denk ik leuker. Zelf heb ik er denk ik 3 of 4 gezien met Van Damme.

interessant filmpje.

dit is eens een Van Damme die echt acteert en niet de actieheld uithangt.

verder laat hij ook zien dat hij daadwerkelijk goed kan acteren met als voorbeeld deze film.

al past het imago als vechter hem natuurlijk beter.

vanavond maar eens gekeken,ik dacht zal wel niets wezen kan altijd nog wat

anders gaan kijken.

ik moet zeggen dat ik het best nog wel een aardige film vond en het toch geboeid

af heb gekeken.

acteerwerk viel reuze mee en het heeft me zelfs zo nu en dan best geraakt.

leuk om een keer gezien te hebben.

1 monoloog en 2 grappen over Seagal net zo'n belabberde acteur....zonde van de tijd deze film.

Verrassend hoogstaande cinema met een Vandamme die ik nog nooit eerder zo in vorm zag. Dit is een klein meesterwerk eigenlijk.

Ik ben een fan van Jean-Claude van Damme maar vond deze een beetje tegenvallen, en dit kwam mede door het hoge cijfer op IMDB en het interessante verhaal.

Het verhaal begint en laat vervolgens niet alle details zien, vervolgens krijg je weer het verhaal te zien maar dan in details. Dat is saai en er gebeurde eigenlijk maar weinig in de hele film (o.a. weinig actie). Soms krijg je beelden te zien die in het verleden gebeurde en dat kwam plotseling. Dat werkt soms goed maar soms ook niet. Ook was het mij niet altijd duidelijk waar het dan over ging... je krijgt niet alle informatie in je schoot geworpen.

Ik had gehoopt en verwacht dat deze film vooral over het leven van JCVD ging met een komische noot en wat scenes eromheen, maar dat is niet zo. Integendeel.

Het acteren van JCVD vond ik ditmaal erg goed en overtuigend. Beter dan in de film In Hell. Deze man laat duidelijk zien dat hij kan acteren, als hij de kans er maar voor krijgt en de wil er ook echt is.

Behoorlijke amusante film waarin Van Damme werkelijk excelleert als uitgebluste actie-opa. Het verhaaltje an sich mag dan niet bijster origineel zijn, voor de invulling ervan niks dan lof. Aantal erg leuke komische uitspattingen, met uiteraard als exponent de veelbesproken monoloog van Van Damme. Einde viel me een tikkeltje tegen, maar hetgeen wat eraan voorafging was zeer de moeite. 3,5*.

Goeie film over Jean-Claude Van Damme wiens carrière en ook persoonlijke leven behoorlijk in het slop zit. Zeker voor Van Damme een originele film, aangezien het hier niet om het vechten draait en uiteraard ook omdat hij zichzelf speelt. Vooral de scenes die draaien om zijn bekendheid zijn treffend. Van Damme doet het zeker niet onverdienstelijk (prima scene ook waarin hij de vierde wand doorbreekt). Het plot is tegen het einde wel wat rommelig, maar dat doet er verder niet toe.

Als je niks 'hebt' met Van Damme, zal deze film je amper wat doen en zal je er weinig van begrijpen. Liefhebbers van de persoon/acteur van Jean-Claude ,, zullen er wel veel in herkennen. Vooral de minuten monoloog ,waarop hij vol in de camera zijn 'verhaal ' verteld., is ronduit meesterlijk.

zeer domme jaen claude van damme film

Ronduit bizarre film over Van Damme die voor het verhaal óf in werkelijkheid, niet voldoende op de hoogte van zijn privéleven, een bijzondere kwetsbare kant laat zien. Een kant die je niet zou vermoeden afgaande op al die matige knokfilms waar hij in speelt, zeg maar de Steven Seagal van de Lage Landen.

Waar de film begint met de opnames van de zoveelste over the top cheesy vechtfilm, waar hij weinig aan verdient, weinig me verdient wordt, waar eveneens weinig naam en roem mee vergaard wordt en hij kort weg te horen krijgt dat dit het nu eenmaal is, het produceren van dit soort wanstaltige producties lijkt de situatie wanneer hij het postkantoor binnen wandelt niet veel anders. Opnieuw moet hij uitvoeren wat er tegen hem gezegd wordt en ditmaal is het niet een regisseur die hem afbijt met de opmerking dat ze nu eenmaal niet Citizen Kane aan het maken zijn maar een crimineel met een blaffer. Detail natuurlijk deze verandering van motivatie en ditmaal moet JC niet zijn vuisten gebruiken maar zijn echte acteertalent aanspreken en verdomd nog aan toe, dat lijkt hij ook nog te hebben of de rol past hem nu eenmaal geweldig.

Wat zich ontspint is een sub verhaal binnen het verhaal. Het gaat toch vooral om de aan lager wal geraakte JCVD, maar toch is hij slechts onderdeel van de grotere gebeurtenis, de overval en kidnapping. Handig manoeuvreert de regisseur daardoor heen met kunstige ontwikkelingen in het plot, mooi shots en komische gebeurtenissen zoals de twee politieagenten in hun weinig flatteuze onderbroek, de scene waar de sigaret uit de mond getrapt wordt en de kleine dingetjes zoals de winkelbediende die overal foto's van neemt, zelfs de rechercheur, en de agenten die in een soort wanstaltige adoratie JC's bagage doorpluizen en alles op hebben en overal aan zitten. Ook kunstig zijn de scenes met zijn zakenwaarnemer waar slecht JCVD in beeld gehouden wordt. Het gaat om JC maar toch ook niet, de zakenwaarnemer doet wat hij wil en er wordt totaal niet geluisterd naar de wensen van JCVD, kortom eigenlijk wordt hij totaal niet serieus genomen waar die gegroefde trieste bakkes van JC eigenlijk alleen nog maar beter tot zijn recht komt. Een mooi tegenstrijdigheid, dat je denkt dat zo'n man de wereld aan zijn voeten heeft, maar dan toch plotseling opstijgt tussen de setlichten, alsof hij buiten zijn lichaam treedt, en een werkelijk emotioneel betoog houdt waar de totale ontmanteling van de superster die iedereen aanbid volgt. Geniaal! Om vervolgens weer naar beneden te zakken en weer in die rol te zitten die iedereen van hem verlangt, een uniek inzicht in de bijzonder ontevreden en neerslachtige JC.

Mooi contrastrijke beelden, weinig kleuren, mooi beeld van het typische België, prima acteerprestaties, fijne muziek ook die een beetje jazz/free style-achtig aandoet. Alleen al vanwege de kwetsbare biecht en de breuk met het stereotype dat zo'n man omgeeft vier sterren.

Ok, JCVD neemt zichzelf wat op de korrel en relativeert zijn leven. Monoloog in de film is ok, maar ik vind het totaalplaatje niet geslaagd. Is een saai langdradig verhaal over een overval op een postkantoor waar hij toevallig in betrokken raakt. Hier en daar gaat men dan naar een scène over zijn leven, maar het heeft weinig effect. Kleurfilter met opzet wat grauw, maar film komt hierdoor ook zo over. Er gebeurt feitelijk niets... JCVD bewijst met monoloog wel dat hij meer kan dan met zijn benen zwaaien, maar toch kon ganse film me niet boeien. Wel leuk om hem eens in het Frans bezig te horen.

Deze scène is eigenlijk alles wat je hoeft te zien omdat het recht hart komt , en zo ontzettend oprecht.

Jean-Claude Van Damme Monologue From JCVD - YouTube

Prachtig , maar verder was het saai , en eigenlijk zie je hem het liefst in wrong bet of iets in die trant .

JCVD; redelijk film, maar met andere keuzes had het misschien wel een topper kunnen zijn....

Van Damme in een rol waarin we hem niet echt kennen. Gedeeltelijk zijn levensverhaal willen vertellen, maar om het niet te saai over te laten komen, dit verwekt in een film. Wellicht ook om kracht bij te zetten aan het feit, dat fans hem op die manier graag zien en dit dus van hem verlangen.
Zeker als je toch al acteur bent is dat een geweldig manier om zo'n film te maken.

Erg jammer is het matige camerawerk, vaak te close-up en te snel waardoor je toch veel beelden mist.
Zwart wit beelden waren in een film als Schindler's List echt een grote toevoeging. In JCVD werd gekozen voor en soort van "sepia achtig beeld" wat niet prettig keek en voor mij onbegrijpelijk dat hier voor gekozen is.

Na de intro bestaat de film vervolgens uit 2 identieke stukken met verschillende invalshoeken. Dit had een erg krachtig deel van de film kunnen zijn, maar door het sterkere 2 deel, bleef het eerste deel wat onsamenhangend. Grotendeels het 2 deel met wat losse elementen vanuit het eerste stuk zou beter zijn geweest, waarbij je als kijker ook niet het gevoel had na 50 minuten 2 dezelfde scènes gezien te hebben (waarvan 1 dus gedeeltelijk overbodig).

De overvallers en politieagentenvond ik erg amateuristisch over komen wat de film niet echt ten goede kwam, maar wat wel weer juist het grote contrast aangaf op het moment dan JC serieus werd in de bekende scène en wat hij daarmee probeerde te vertellen.
Toch had dit met betere acteerprestaties, ook naar voren gekomen en misschien nog wel sterker ook.

De film laat overduidelijk zien dat, wat JCVD ook doet, dat iedereen hem adoreert naar wat hij eigenlijk "niet" is.
Foto's, handtekeningen, martial-arts hoe de situatie ook is, als hij zijn kunsten vertoont is het goed.
Dit komt geweldig naar voren in een van de laatste scènes, wat mij betreft nog veel beter dan zijn monoloog. Daar waar hij het postkantoor verlaat met een pistool tegen zijn hoofd gehouden door de overvaller, weet hij in een moment van onachtzaamheid los te komen en er een geweldige kick de overvaller knock-out te trappen om vervolgens met grote spierballen het juichende publiek triomfantelijk tot zich te nemen. Als kijker krijg je dan ook weer even het gevoel van "yeah!" Direct hierna volgt er een korte scène met wat er echt gebeurd is. Hierdoor wordt je als kijker met de neus op de feiten gedrukt dat je dus zelf ook even in grote adoreren van JCVD zit en kreeg te zien wat je wilde zien: een actieheld....

Veel goede en onverwacht vernieuwde dingen die echt goed waren neergezet. Jammer genoeg wel afgewisseld met wat matige stukken en (wellicht persoonlijke mening) de vaak slechte camerabeelden en kleur.

7-
3*

Orgineel filmpje. Jammer van dat rare einde.

Veel te saai allemaal, ik vond er niets aan. Met moeite uitgekeken.

Een dappere van Damme.

Groot geworden in de jaren 80, de jaren 90 doorleefd en daarna verdween hij enigszins buiten beeld, in tegenstelling tot Schwarzenegger en Stallone. Toch is van Damme altijd mijn favoriet geweest. Bloodsport is één van mijn favoriete jeugdfilms en Cyborg een goede tweede. En zijn persona voelde voor mij altijd toegankelijker dan bij andere actie acteurs.

Deze film is een dappere zet. Want niet alleen kent de film weinig typische van Damme actie, ook heeft de film de nodige zelfspot en laat van Damme zich van een kwetsbare kant zien. De grote ster blijkt een ongelukkige gebroken man, die een moeizame relatie met zijn dochter heeft en financieel maar wat aan rommelt.
Halverwege wordt de vierde wall gebroken en spreekt van Damme het publiek toe. Nu is hij in zijn Amerikaanse films nooit een Marlon Brando geweest, maar hier laat hij zien dat hij wel degelijk kan acteren. De lange one-take waarin hij zijn carrière en zijn fouten overziet is emotioneel en ontroerend.

Een nadeel aan de film vond ik de te aanwezige kleurfilters. Los daarvan is deze arti-actiefilm met zijn droge humor absoluut de moeite waard. Maar ach, ik ben gewoon fan van die man. Ik ben blij om te zien dat hij zoiets origineels probeert, buiten de gebaande paden van het genre durft te treden en daar volledig in slaagt.

Hup Jean Claude!

4*