Tôkyô Tawâ: Okan to Boku to, Tokidoki, Oton (2007)

Ma is een introverte jongen van gescheiden ouders die naar Tokyo tijgt om daar een leven op te bouwen als illustrator. Als zijn moeder kanker krijgt, haalt hij haar over naar Tokyo te komen, alwaar de twee zeven jaar samenwonen en langzaam van elkaar afscheid nemen. Ondertussen krijgen we flashbacks van Ma’s jeugd en adolescentie. Erg sterk geacteerde en effectieve tearjerker, want ik hield het niet kurkdroog. Je hebt van die films (men neme Terms of endearment) waar niets minder dan het hele leven inzit en die toch niet bezwijken. In dat opzicht is Tokyo tower een knappe prestatie.

Een eerlijk drama. Jô Odagiri is echt geknipt voor dit soort rollen en ook hier overtuigt hij weer. Verder doet ook Kirin Kiki het erg goed.

Sowieso een sterke cast, met zelfs in de bijrollen nog bekende acteurs (zo zag ik o.a. Takako Matsu, YosiYosi Arakawa, Akira Emoto en Itsuji Itao voorbijstiefelen).

Eigenlijk niet zo bijzonder qua plot, dat ook nog eens hardstikke voorspelbaar is, maar het hindert niet. De film kabbelt lekker voort en verveelt niet. En is - tegen wil en dank- ontroerend!

Film met het hart op de juiste plek. En natuurlijk een erg goede Odagiri. Helaas duurt hij wel (veel) te lang, mede door de vele tijdsprongen in het begin. Het geeft de film 'epische' proporties, maar voelt toch vooral als teveel hooi op Joji's vork (het verleden had wat mij betreft integraal geschrapt kunnen worden)..

Als het heden eenmaal zijn intrede doet valt alles gelukkig op z'n plek, worden scenes iets rustiger en had ik het idee naar een oprecht drama te kijken. Mooi einde ook. Als geheel dus een wat moeilijk te beoordelen film, want ergens tussen erg saai en erg ontroerend..

Een weliswaar met veel gevoel gemaakte, maar merendeels sombere film over de ontwikkeling van de relatie tussen een aanvankelijk flierefluitende jongeman en zijn zorgzame moeder. Gaandeweg kreeg ik het vermoeden dat dit een (semi-)autobiografische film is. Over het acteerwerk heb ik niets te klagen, maar er zit te weinig schot in het verhaal om de lange speelduur te rechtvaardigen.