Wuyong (2007)

De derde film van de derde dag van het IFFR mag geslaagd genoemd worden. Ik zat in de Cinerama en was goed te spreken over de stoelen en de feilloze projectie. Helaas werkte het publiek nu niet mee. Misschien waren ze niet op de hoogte van deze gestileerde documentaire want er liepen er een paar hardhandig weg.

De documentaire gaat over een bijzondere Chinese modeontwerpster Ma Ke heeft jarenlang voor de massa-industrie gewerkt. Toen ze erachter kwam dat ze dat nooit echt wou begon ze voor zichzelf. De positie die ze nu inneemt kun je vergelijken met de kleine dorpskleermakers, vrijwel allemaal gericht tegen de massaproductie. De regisseur verweeft meerdere verhalen in één. Ze lijken soms totaal niets met elkaar te verdoen maar hebben toch iets belangrijkste zeggen over de mode en de kledingproductie anno nu. Het leukste boven alles zijn de mensen op straat die gewoon dwars in de camera kijken alsof ze niet weten wat er gaande is.

Een naaiatelier tegen een productiehal. Verlies versus winst. Traditie tegen industrialisatie. Modeontwerpster die filosofeert doormiddel van haar ontwerpen tegenover een vergeten product zonder enige ziel. De regisseur brengt dit alles met prachtige camerabewegingen. Als de modeontwerpster haar zegje heeft gedaan lijkt de regisseur opeens geïnteresseerd in een zwerver die ons brengt naar het naaiatelier. Door de keuze van het onderwerp weet Zhang Ke Jia de maatschappij van China bloot te leggen.

Matige Jia.

24 City vond ik één van z'n beste films, dus ik had wel een beetje hoop voor deze. Jammer genoeg brengt dit niet meteen wat ik ervan gehoopt had. Uiteindelijk is het niet zoveel meer dan een doorsnee Jia film, maar dan met echte mensen.

Het gezemel van Ke Ma is jammer genoeg niet zo boeiend. Ze mag het dan diepzinnig willen verpakken, het is het klassieke hipster verhaaltje van artisanaal vs industrieel. Opgeklopte charme die vaak weinig met de realiteit de maken heeft, maar als Ma daar blij van wordt, mij niet gelaten.

Maar Jia zoekt al snel andere oorden op en voor je het weet zitten we in een klein dorpje waar arme Chinezen hun ding mogen doen voor de camera. De "maatschappij van China" is al jarenlang veel meer dan dit beeld, maar hiermeer scoor je internationaal, dus gewoon lekker in stand houden.

Het tweede deel verwatert helemaal, buiten wat mooi camerawerk valt er dan echt niet veel meer te beleven. Jammer, want Jia heeft al bewezen interessante docus te kunnen maken. Deze is vooral op zoek naar een eerlijke boodschap, maar vindt die niet.

2.0*