Goongnyeo (2007)

Na twintig minuten maar even afgezet. Misschien dat ik er later nog eens aan begin. De setting was vrij kut, jaartal weet ik niet maar het was allemaal erg ouderwets. Het ging alleen maar over zonen, kleinzonen en prinsen. Erg saai.

Dit is zo'n typische soort film waar het allemaal om intriges gaat. Doordat dit op de juiste manier uitgevoerd werd is het een zeer intrigerende film geworden. Een mysterieus verhaal dat tot het einde blijft boeien juist dankzij de prachtige setting, erg mooie kostuums en uitstekend acteerwerk.

Het is een soort van thriller/detective/historisch drama binnen de muren van een paleis tijdens de Joseon dynastie. Hier gelden verschillende belangen en worden veel zaken dan ook in de doofpot gestopt. De gehele film hangt er een spannende en mysterieuze sfeer. Er zijn weleen aantal scenes die echt gruwelijk zijn en niet voor minderjarigen geschikt.

Een afschuwelijke scene is wanneer er naalden tussen nagel en vinger worden gestopt. Die blijft me nog wel even bij!

Het is overigens wel het soort film dat een beetje traag op gang komt en waar je echt van moet houden. Een mengeling van een Koreaans kostuumdrama en CSI met een horror twist.

Schrijf bij het genre van een film uit Zuid Korea Horror en/of Thriller, en al mijn zintuigen staan op scherp. Voor mij zijn de Zuid Koreanen één van de besten in deze genres de laatste jaren.

Het begin was toch even slikken en misschien juist wel omdat hier op MM bij genre Horror/thriller staat. Het begin schepte in mijn ogen een andere film dan ik had verwacht, een kostuumdrama. Bij Rottentomatoes schrijven ze Art House & International , Drama , Mystery & Suspense. Bij IMDB: Crime, Drama, History. Tja... verschil in omschrijvingen zijn daar, voor mij was het afwachten wat de film ging doen. Ben niet zo van de Art House (uitzonderingen daar natuurlijk) en voor drama ben ik bijna nooit te porren. Toch uit nieuwsgierigheid mijn neus in deze prent gestoken.

De film speelt zich af tijdens de Joseondynastie, een mooie setting wordt je voorgeschoteld. We volgen Chun-ryung die als hof verpleegkundige een autopsie moet doen op een hofdame die zelfmoord lijkt te hebben gepleegd. Chun-ryung ziet meteen dat dit niet het geval is, er is overduidelijk sprake van moord. Chun-ryung wordt met klem de opdracht gegeven om in het autopsierapport zelfmoord i.p.v. moord te vermelden als doodsoorzaak. Ze wordt buitenspel gezet, snel komen we er achter dat dit geval niet op zich zelf staat. Vanaf dat moment begint het puzzelwerk echt en Chun-ryung laat het er niet bij zitten en stelt zelf een onderzoek in.

In het begin lopen er twee lijnen naast elkaar: het lijk en daarnaast het kind dat men graag als prins wil zien. Echter neemt het laatste een enkele minder leuke consequenties mee voor o.a. de moeder wanneer ze haar kind aan de koningin aanbiedt als prins, de zoon van de koning. Het lijk staat in voor een onderzoek, waarom de moord verbloemen als zelfmoord. Daar draait het om in deze prent en de twee lijnen zullen elkaar treffen. Een bijkomstigheid is een kijkje te kunnen nemen in het oude Korea met haar oude normen en waarden.

Er is heel veel aandacht geschonken aan deze film. De setting is echt geweldig en zeer overtuigend. Met daarnaast de kostuums zit je zo in de Joseon dynastie en het acteerwerk is van hogere klasse, niemand uitgezonderd. De prent begint traag maar het verhaal is boeiend genoeg en zuigt je er heel gemakkelijk in. Het is een hard en wreed leven in en rond het paleis, dat wordt duidelijk in beeld gebracht. Er heerst een cultuur van angst en onderdrukking, het personeel is strak in klassen ingedeeld en die klassen voeren hun macht uit op de onderdanen. Dit machtsmisbruik eist wel zijn tol voor de gehele clan.

Het debuutwerk van een regisseur met enorme potentie, wat een enorme sfeer die Mi-Jeong Kim met gemak lijkt te kunnen brengen. De regie, het camerawerk, de kleuren, het script en het acteerwerk, alles is echt goed te noemen. Zelden dat ik een film zie die mij zo van mijn stoel blaast door schoonheid in alle aspecten die een film moet hebben. Bijvoorbeeld de prachtige soundtrack die steeds de juiste momenten koos om de spanning naar een hoger niveau te brengen. Of de schaduwwerking, het spelen met licht is een appeltje/eitje voor de regisseur en zijn cameraploeg maar o zo adembenemend. Deed me op momenten denken aan het Wajangspel, en heb daar van genoten. Dit alles had ik echt niet verwacht, zeker niet toen ik in de eerste minuten van de film zat.

Het is eigenlijk een naargeestige film te noemen, begrijp me niet verkeerd daarin. De sfeer is zo goed bedompt weergegeven, elke minuut voel je de ellende in en rond het paleis alsof je er zelf bij bent. Veel verdriet door intriges met daarnaast de horror die heel rustig geïntroduceerd wordt, je hebt even geduld daarvoor nodig. Maar er zitten een paar stukken gore in waar je u tegen zegt, niet voor de zwakke maagjes zal ik maar zeggen, en de horror was ook prima. Een lekker complot waar je goed mee bezig gehouden wordt met een donker randje eromheen.

Mooi werk uit Zuid Korea weer. Een pijnlijk drama met een goed stuk puzzelwerk, daarnaast nog een vleugje horror. Een aanrader in mijn ogen.
4**.

De film speelt zich af tijdens de Joseon-dynastie,een dynastie die 500 jaar heeft bestaan en die grotendeels het gezicht van de hedendaagse Korea bepaald heeft. Kostte of moeite zijn dan ook gespaard om het leven binnen de muren van het paleis zo mooi mogelijk in beeld te brengen. Die beelden waren dan ook erg indrukwekkend. Honderden bedienden zorgde voor het wel en wee van koning en andere hoog geplaatsten. En als dan een dienstmeisje zichzelf ophangt, ontrafelt zich een web van intrige, machtsmisbruik, doofpot affaires, verboden liefdes en het veiligstellen van posities. Paleisarts Chunryung leg zich niet bij de conclusie van zelfmoord neer en start een onderzoek. We volgen haar onderzoek en zien ondertussen het harde en wrede leven in en rond het paleis. Verdriet, wanhoop, angst en zelfs de lijfstraffen alles wordt in beeld gebracht. Een fantastische heerlijke sfeervolle Koreaanse kostuum-film.

De films die ik totnogtoe gezien heb over het koninklijk hof tijdens het rijk van de Joseon dynastie zijn stuk voor stuk rijkelijk gevuld met intriges, die meestal te maken hebben met de troonopvolging. Deze film over de manipulaties van doortrapte, meedogenloze vrouwen bereikt op dat gebied een nieuw summum. Dat zorgt een film lang voor de nodige spanning. Ze zijn bovendien goed voor een handvol verrassende wendingen.

Jammer is wel dat veel Koreaanse filmmakers het blijkbaar nodig vinden om bloederige martelscènes toe te voegen aan het verhaal. Deze film vormt daarop geen uitzondering, maar ik zit daar niet op te wachten. Voor mij hebben die scènes, waarbij ik vaak mijn ogen moet dichtknijpen, geen enkele toegevoegde waarde.