The Echo (2008)

Prima film.

Het verhaaltje brengt niets nieuws, maar is goed uitgewerkt. Weliswaar wat voorspelbaar, maar de sfeer, camerawerk en subtiele vertelstructuur hielden het voldoende boeiend. Ook de acteurs vond ik prima gecast voor een klein filmpje als dit. 7/10*

Redelijke film, die vooral in het eerste uur behoorlijk sfeervol is.

Het script heeft verder weinig verrassends of nieuws te bieden, maar dat hoeft niet altijd erg te zijn. De opbouw is rustig en het tempo niet al te hoog, maar de suggestieve spanning wordt in ieder geval behoorlijk geschept, iets wat altijd wel fijn is.

Bradford doet het ook niet slecht. Hij speelt rustig, en reageert vooral ook nooit te overdreven, iets wat het allemaal net wat echter maakt. Toch zakt het niveau het laatste half uur behoorlijk in. De suggestieve spanning verdwijnt en het wordt allemaal vrij voorspelbaar en niet allemaal even logisch meer.

Jammer ook dat het einde vrij zwak en braaf is. Een wat scherper einde was zeker op zijn plaats geweest. Het begon allemaal best sterk, maar langzaam liep het niveau af. Er had achteraf gezien zeker meer in gezeten. Het is echter niet anders.

2,5*

Zeer sfeervol spookfilmpje dat qua sound met een goede 5.1 installatie ijzersterk uit de hoek komt.

Verder is het vrij onorigineel en voorspelbaar en vloeit de aanvankelijk goed opgebouwde spanning naar het einde toe steeds meer weg.

3,5*

Wel aardig horror/mystery filmpje, niet eng maar wel spannend op zijn tijd. Oude gebouw zorgt voor goede sfeer.

Een man die uit de gevangenis ontslagen is, verhuist naar het appartement waar zijn moeder is gestorven. Weldra begint hij vreemde geluiden te horen en stelt hij vast dat bij één van zijn buren een vrouw en haar kind mishandeld worden door de brutale echtgenoot en vader, een politieagent. Maar wanneer hij zelf de politie verwittigt en ze binnenvallen in dat appartement blijkt het leeg te staan. Heeft de protagonist uit de prent hallucinaties? Wat is er daar werkelijk aan de gang?

Geen slasher of martelhorror, maar een eerder psychologisch spookverhaal. Blijkbaar een remake, ik heb het origineel niet gezien. (Aziatische griezel ligt me persoonlijk doorgaans toch iets minder maar misschien moet ik de Filippijnse voorganger toch ooit eens een kans geven.) De kineast neemt in "The Echo" de tijd om zijn sfeerschepping op te bouwen. Zijn prent is tamelijk rijk aan stilistische visuele beelden. Yam Laranas probeert via de setting (het mysterieuze, bouwvallige en grauwe appartementsgebouw) een kunstzinnige mix te maken van sombere schoonheid in termen van fotografie en sfeer. De cast doet het behoorlijk. Een onderhoudende psychologische gruwel-thriller, maar geen hoogvlieger.

Momenteel alleen verkrijgbaar in de States? (Image Entertainment - Blu-Ray en DVD anamorphic widescreen 2.40:1, Engels ondertiteld)

Heel de film lekker spannend en ook een paar lekkere schrikmomenten

Het was best een leuke en spannende film, maar het einde vond ik wel heel erg wazig, ik snapte er helemaal niks van:S

Helaas door het einde toch maar een 2,5*

beetje voorspelbaar en veel herkenning uit andere film.

leuk voor n keer, meer niet.

En dat geluid wat een schrikreactie op dient te roepen vond ik irritant. Een vuilniskoker die bij het dichtgaan extra geluid veroorzaakt, terwijl het niets met het verhaal heeft te maken. Natuurlijk wil je graag een schrik veroorzaken bij de kijker maar doe het bij relevante scenes en niet bij alle dingen die lawaai kunnen maken.

Verder was de film op zich wel aardig, geen bloederige griezel maar een redelijk echte griezel en dat genre spreekt mij meer aan dan losliggende en rondslingerende ledematen die het verhaal niet dienen maar ingezet worden om "meisjes" te laten gillen en griezelen.

Vond deze eerlijk gezegd ni zo denderend eigenlijk. Heel traag opgang, denk eerste 40min gewoon niks spanning fzo, eigenlijk was laatste 15min een beetje goed. Dus 2/5* gewoon, is ni slecht geacteerd, alles is wat doorsnee, gewoontjes, geen hoogvlieger, tussendoor filmpje

Do you hear it?

Het is altijd wel makkelijk om een broer te hebben die een groot aantal aan horror films heeft. Ik begin zelf langzamerhand ook wel wat een collectie bij elkaar te sprokkelen maar ik ben altijd een beetje weigerachtig tegenover een impulsaankoop in dit genre doordat er toch ook wel heel wat crap is gemaakt. Mijn broer heeft hier geen last van en koopt praktisch alles wat hij tegenkomt. The Echo was mij dan ook een compleet onbekende film maar Jesse Bradford heeft me nog niet teleur gesteld dus was mijn interesse wel gewekt.

Volgens de hoes was dit van dezelfde mensen die ons The Grudge, The Ring en The Woman in Black hebben gebracht maar wat die link is, is me toch onduidelijk want zelfs de producenten zijn verschillend. Soit, in een zekere zin valt dit wel wat te vergelijken met The Grudge maar The Echo kan gelukkig op zijn eigen benen staan. Al zijn het maar vrij wankele benen want de film wordt nooit echt goed. Wat sowieso wel een pluspunt is, is de beklemmende sfeer die Laranas in zijn Hollywood debuut weet te steken. Hij heeft al wel wat oefening gehad want dit is een remake van zijn eigen film maar toch, je krijgt een erg ambetant (in de goede zin van het woord) gevoel tijdens het kijken. Jammer genoeg stelt de film voor de rest niet zo erg veel voor en is de climax maar vrij flauw en ongeïnspireerd. Zonde eigenlijk want de opbouw steekt op zich nog wel vrij goed in elkaar.

De film steunt voornamelijk op Jesse Bradford. Geen idee hoe het in het origineel in elkaar zit maar Bradford doet dit zeker en vast niet slecht. Hij speelt met een zekere ingetogenheid die goed bij zijn rol past. Het is ook een verademing ten opzichte van de gillende mensen die je anders met dit soort films associeert dus kudos voor Bradford. Voor de rest is er qua cast niet erg veel te zien. Amelia Warner is een charmante verschijning als Alyssa maar wordt er naar het einde toe maar wat bij gesleurd.

Bwah, niet zo'n enorme fan van dit. Qua sfeer nog vrij redelijk maar de opbouw duurt me te lang en de climax is wat teleurstellend. Bradford is nog een lichtpuntje maar kan ook maar net zoveel doen om de film naar een hoger niveau te tillen.

2*

Aardige film, vond alleen het einde jammer.

Soms koop ik eens graag wat films voor weinig geld en zelfs dan kom ik films tegen waarvan ik twijfel of het de lage investering wel waard was. The Echo... is zo'n film.

Het acteerwerk van de onbekende cast is nog wel redelijk, maar het verhaal is futloos en inspiratieloos. Zowel het inhoudelijke verhaal als de "schrikmomenten lijken direct gekopieerd te zijn uit een aantal bekende genregenoten. Daarnaast hebben de makers wel erg weinig moeite gedaan om de geestverschijningen ook daadwerkelijk beangstigend te maken.

Er zijn genoeg films te vinden waarbij die 90 minuten beter gevuld worden. Deze kan bijna beter als onderzetter dienen...

En het aparte is nog dat de regisseur van de remake en het origineel één en dezelfde persoon is.

Klopt, origineel heet ''Sigaw'' uit 2003 geloof ik.

Heb ik nog niet gezien. Eerst deze maar.

Het zal aan mij liggen, maar kan mij niet aansluiten bij de positieve reacties. Een nieuw genre is geboren: drama/horror. Bah bah, wat komt deze film langzaam op gang... hoewel... er zit helemaal geen vaart in. Helemaal niks engs te bekennen. Geen schrikmomenten. Meisje in de kast was leuk. beetje grudge-achtig ( ja,ja deze film is van de makers van oa de grudge). Maar dit was 2 seconden te zien en vervolgens ging het übersaaie verhaal verder. De dode mensjes hadden veeeeeel enger mogen uitzien. Acteur kon acteren, maar vond ik niet geschikt voor de rol. Ik had constant de neiging om op FFW te drukken! Komt op de grote stapel van niet enge/boeiende horrorfilms.

Niet echt goed en niet echt slecht, wel eg mysterieus allemaal, dat wel, leuk om een keer gezien te hebben.

De remake van de Filipijnse film Sigaw (2004). Een van de eerste Filipijnse horrorfilms ooit en gezien het kleine aantal stemmen en de matige waardering op MM geen directe aanrader. De remake werd gedraaid door regisseur Yam Laranas die ook het origineel regisseerde. The Echo is een prima film hoor, maar is natuurlijk wel weer de zoveelste remake en toont daarmee het gebrek aan creativiteit aan waar de huidige horrorfilmwereld aan lijdt. Aangezien ik het origineel niet heb gezien kon ik de film gelukkig fris ingaan.

The Echo werd geproduceerd door de producenten van The Ring en The Grudge. We spreken hier van de Amerikaanse remakes. Het script werd geschreven door Eric Bernt die dat ook al deed voor de remake van The Hitcher (1986). Hier zijn remake-experts aan het werk. The Echo is een prima film hoor, maar veel dingen kwamen me wel wat bekend voor. Nu is dat wel vaker zo in het horrorgenre , maar later las ik dat veel enge scènes bijna linea recta uit de Aziatische films Ju-on (2002) en Ringu (1998) werden overgenomen. Dat gaat wel ver. Het is kennis waar ik tijdens het kijken geen heuse last van had en die mijn waardering voor The Echo verder niet in de weg zit. De constatering sluit natuurlijk wel mooi aan bij het algehele gebrek aan creativiteit dat ik in zijn algemeenheid al eerder noemde.

Desondanks is The Echo nog steeds een prima film hoor. Het acteerwerk is solide. De setting in een oud appartementencomplex is heerlijk sfeervol. Een vervallen en gehorig gebouw dat een prima beklemmende sfeer oproept. Vreemde geluiden, burenruzie, schemerig licht, amper een bewoner te zien. Dat werk. De entourage leent zich goed voor een paar spannende scènes. Zoals ik al zei. The Echo is een prima film hoor.