Eden Log (2007)

SF met een moraal, het milieu.

Ach...... leuke sfeer en setting en best aardig in elkaar gezet.

Maar sterk wil het nergens worden, een achterover-leun-film is het geworden.

De prent miste echte spanning en films als Pandorum, The Time Machine, The Matrix enz, leken prima voorbeelden voor deze prent te zijn geweest. Origineel dus op geen enkel vlak.

Gedesoriënteerd strompelt een man (Tobiac) door onderaardse gangen van een gigantisch labyrinth. Zonder herinnering en zich moeizaam voortbewegend probeert hij een weg naar buiten te vinden, terwijl hij ondertussen informatie verzamelt over zijn situatie en over de wereld waarin hij leeft.

Er gebeurt niet veel. Voorzichtig begeeft Tobiac zich van de ene kamer naar de ander kamer en van de ene gang naar de andere gang. Hij ontmoet af en toe iemand die een leemte in zijn geheugen opvult. Er staat af en toe een videoscherm aan met daarop warrige beelden met onbegrijpelijk commentaar eronder. Er lopen schimmige creaturen rond. Mutanten, zo blijkt. En een plant speelt een grote rol. Al die brokjes informatie en meer komen bij Tobiac binnen. En om nu te zeggen dat het begrip groeit, is onwaar. Als kijker begrijp je net als Tobiac niet veel en verkeer je in een permanente staat van wazige verwarring.

De film heeft geen groot budget om mee te werken. Hier en daar is dat zichtbaar. Aan de attributen, aan de graphics. Toch zien de creaturen die in de gangen huizen er prima uit. Hetzelfde geldt voor de setting. Misschien zelfs wel goed dat er weinig budget voorhanden was. Met meer geld waren setting en effecten natuurlijk veel gelikter en bombastischer geweest, terwijl de kleurloosheid en de bescheidenheid van beide nu juist zorg dragen voor die duistere en deprimerende sfeer die in elk facet van de film zo pakkend is te vinden. De juiste sfeer voor indringende scènes die het onbehagen, het onvermogen en de verwarring van Tobiac zo treffend weergeven. Meer was ongetwijfeld minder effectief geweest.

Het is voorstelbaar dat er kijkers zijn die de film saai en moeilijk vatbaar vinden. Voor beide kwalificaties valt iets te zeggen. De film is geen luchtig en transparant bouwsel en er gebeurt inderdaad niet veel. Geen vette acties. Geen grootse aanvallen van mutanten. Geen vlammende love story. Geen afgehakte ledematen. Niets van dat al. Heel spannend is het op dat vlak inderdaad niet. Saai is de film echter ook niet. De gang van de gedesoriënteerde Tobiac en zijn pogingen om iets van zichzelf en de wereld te begrijpen, prikkelen de nieuwsgierigheid.

Toch overviel me dat langdradige gevoel toch. Ik vond het op den duur wat veel van hetzelfde. Weer een gang. Weer een kamer. Weer een kleurloos maar heel sfeervol shot. Weer een videoschem. Weer een nieuwe moeizame étappe door het labyrinth. Ik begon er soms lichtelijk van te zuchten. ik vond het stiekem toch wat traag en saai en ik merkte dat Tobiac's inzichten me steeds minder konden boeien en dat ik hoopte dat de weg uit het labyrinth snel gevonden zou worden.

En zo geschiedde.

Origineel en best interessant, Je wordt wakker in een labyrint, klimt uit de modder en verder zoek je het zelf maar uit. Eveneens de kijker, die mag mee raden naar het langzaam ontrafelende plot. Samen met de audiovisuele kant, waar de film het vooral van moet hebben, is dit duidelijk geen film die voor iedereen is weggelegd. Complete chaos, dat is de eerste indruk die je krijgt. Gangen en kamers in een vale kleuren en verlicht door stroboscoopachtig effecten. Dat alles geeft een prima claustrofobische sfeer. Echter de reis door de verschillende gangen en verdiepingen van het labyrint is niet afwisselend genoeg en worden naar tijdje eentonig. Gelukkig springt er zo nu en dan nog een gemuteerd monster in beeld. Hoewel dit pas de debuutfilm van Franck Vestiel is, hij leerde de kneepjes van het vak kennen bij films als ‘Ils’ en ‘Dante 01′ weet hij zonder groot budget er wel een aardige film van te maken. Dat veel van de toch wel spaarzame actie verloren gaat in de te donkere gangen en het ook op horrorgebied te mager is, zijn hem dan ook vergeven.

Tegenvaller.

Laat ik dan maar eens beginnen met te zeggen dat het visueel zeker indrukwekkend is. Maar deze film laat voornamelijk aan mij zien dat je er niet alleen maar komt met een knappe visuele omgeving. Er moet ook wat te zien zijn, en dat onbreekt hier.

Deze film voelt al snel lang aan. Na 15 minuten vond ik het al wat saai worden. En dan moet je het vooral met de mooie omgeving doen om het allemaal interessant te blijven vinden. Dit lukt wel even, maar niet de hele film lang. En het duurt ook te lang voordat er echt weer iets interessants gebeurd.

Een vaag verhaal is zeker aan de orde, maar dat hoort er eigenlijk gewoon een beetje bij. Het is niet voor niets een mystery, alleen een mystery die nooit volledig interessant weet te worden. Ik wilde het graag spannend en indrukwekkend vinden, maar mijn aandacht verslapte constant door de herhalende tochten door de volgende vreemde kamer.

Ik vond het camerawerk ook vaak niet sterk genoeg. Regisseurs als Noe kunnen hier goed mee overweg en ik denk ook dat zijn energiekere bewegingen meer gepast waren hier. Nu heb je vooral een camera die een persoon volgt maar er nooit voor kan zorgen dat de omgeving wat intenser, grauwer en enger wordt.

Qua spanning valt het ook wat tegen. Je zou zeggen dat met die mutanten er wel redelijk dreiging moet zijn, maar de dreiging is er eigenlijk al uit zodra je er eentje ziet. De film is op dat gebied wat tam. Nu hoeven er ook geen kilo's schrikeffecten bovenop, dat had de film ook weer geen goed gedaan.

Wel een interessante ontknoping. Zeer interessant gegeven, alleen jammer dat we er maar 10 minuten iets van meekrijgen. De slotfase is dan weer erg sterk en ook iets epischer zo te zien. De film heeft voor de rest een beetje een videogame gevoel, alleen eentje die wat naar een horrorgame neigt, maar nooit spannend weet te worden.

Sterkere elementen zijn de visuele omgevingen en sterke soundtrack. Maar het verhaal en de loop ervan in de eerste 80 minuten weten nooit echt interessant of spannend te worden, en daarom was het maar een moeizame zit. Maar een heel laag cijfer kan ik het niet geven, daarvoor zag het er te goed uit.

Hoewel ik het grotendeels met bovenbuur Shadowed eens ben ga ik het wel een laag cijfer geven. Het is nooit goed als een film je al na 15 minuten begint te vervelen en nauwelijks interessant kan worden. Prima horrorsetting dat wel, maar helaas wordt er naar mijn mening weinig boeiends mee gedaan.

Echt veel gebeurt er niet en ik kon mijn aandacht maar amper de film houden, niet echt mijn ding, je moet het leuk vinden.