Sen to Chihiro no Kamikakushi (2001)

Eindelijk eens gezien omdat ik me de komende tijd wat meer op anime wil richten. Ik was onder de indruk van hoe het eruit ziet; werkelijk prachtig geanimeerd. Het begint heerlijk sprookjesachtig en al vrij snel was ik gefascineerd door het mysterieuze. Opvallend was ook hoe sfeervol de film is. Maar na de geweldige eerste pak en beet 40 minuten viel de rest me toch wat tegen. De boel kakt behoorlijk in, het wordt een beetje rommelig en het mysterieuze blijkt weinig mysterieus. Ook daarna was het zeker geen straf om naar te kijken, maar was het slechts ‘gewoon bovengemiddeld’. Waar ik in het begin dacht op 4-4,5 uit te komen wordt het daarom gewoon een 3,5. Wel ga ik lekker door met een kleine duik in Japanse animefilms- en series, een genre dat ik tot op heden nog grotendeels oversloeg.

Jaren terug zag ik deze film voor het eerst. De eerste Ghibli, ergens wel de eerste anime, althans dat ik bewust een Japanse animatiefilm keek. Ik heb daarvoor weleens een Pokémon-film gezien maar die associeer ik dan minder met Japanse animatie (maar is gewoon Pokémon). Mede door Netflix heb ik nu wel ongeveer de hele collectie Ghibli gezien (in ieder geval alles dat op Netflix staat) en leek een herziening hiervan mij wel leuk. Het werd een fijne herziening.

Wat mij vaak aantrekt in anime zijn de animaties van alledaagse dingen door de mens gemaakt: auto’s, winkelschappen, moderne skyscrapers, eten. Alledaagse dingen worden magisch als ze getekend zijn. Deze Spirited Away kent dat allemaal wel maar in veel mindere mate omdat de film toch deels in een fantasiewereld speelt. Normaal houd ik daar minder van. En toch, deze is visueel verrukkelijk. Mooie kleuren, leuke ideeën voor alle monsters en spoken en in het begin nog die dingen waar ik zo van houd. Ook die treinreis met voorbijglijdend landschap is prachtig.

De film kent een enorm tempo – er wordt nauwelijks aan een intro gedaan of sfeerzetting, al zit die sfeerzetting door de hele film heen er wel in- waardoor de film lange tijd nooit stil valt maar juist richting het einde toch wat gaat slepen. Dan blijken die ruim 120 minuten er toch een paar te veel te zijn.

Al met al weer zeer genoten. Geen perfecte film, daarvoor mist de film net nog wat beetje extra (ondanks al het moois die echte wow-factor) en richting het einde zakt de film dus soms wat weg, maar dat mag weinig pret drukken. 4,0*.

Geweldige film

Spirited Away is een prachtige anime film. Laten we beginnen met de animatie. Ziet er werkelijk fenomenaal uit. Het heeft die perfecte 'exaggeration' voor een film zoals dit. Het is allemaal heel fluid en fijn om naar te kijken. Nergens voelt de animatie stijf wat mooi is. Dit zien we met hoe karakters rennen, vliegen, hun kleding, gezichtsuitdrukking etc. De muziek van spirited away is ook heel goed. Het klonk zeer mooi en past perfect bij de scenario van de scènes. Niks te klagen. Het is ook allemaal zeer leuk en mooi getekend. Die trein scène was gemakkelijk de beste scène in de film. We zien hoe sterk hand drawn animation is waardoor er bloedmooie scènes zoals dit gecreëerd worden. De karakters voelen allemaal uniek. Yubaba, Bo, No-Face zijn goede voorbeelden. Designs zijn creatief en voelen echt alsof ze uit een andere wereld komen. Als laatste kom ik op het verhaal. Het is natuurlijk makkelijk te raden hoe het eindigt. De film heeft daarentegen leuke twists en turns waardoor het allemaal blijft boeien. Het zit vol met humor, schattige momenten en een fantasierijke sfeer.

Fantastische film die ik zeker opnieuw zal zien.

Nog steeds de beste film van Ghibli. Het verhaal is zo'n fantasievol en origineel avontuur. Je krijgt het gevoel dat je echt wat van Japanse folklore moet weten om alles volledig te kunnen doorgronden. Maar ook zonder die kennis is de film een mysterieus en bijzonder sfeervol soort coming of age-sprookje. Alles ziet er ook net dat beetje griezelig uit. Qua verhaal is het niet zo heel bijzonder allemaal op zich, maar de wereld is er echt een om in te verdwalen.

Zelden heb ik een film gezien die zo overloopt van de ongebreidelde fantasie. Elke nieuwe scène biedt weer een ander knotsgek idee, concept of figuurtje. Het verhaal draait de hele tijd een nieuwe kant uit, zonder dat het ooit incoherent aanvoelt. Spirited Away is een film waar je niet teveel tegen moet 'vechten', maar die je gewoon moet ondergaan. Het is geen plot dat logisch van A naar B naar C loopt, maar als je je analytische brein even loslaat voelt het allemaal heel logisch aan. Het is echt een ontzettend mooie film, niet enkel in uitwerking en fantastische ideeën, maar ook weer visueel. Hoe mooi getekend is dit weer. Alle Ghibli-films zien er wat mij betreft prachtig uit, daar komt voorlopig echt geen slijt op te zitten, maar dit is misschien toch wel Miyazaki's meesterwerk op dat vlak. En misschien wel op alle vlakken, al blijf ik een enorm zwak hebben voor Kiki's Delivery Service, en heb ik nog altijd een aantal films van hem niet gezien. Maar hoe overtref je de fantasie en visie van deze film? De hele wereld van het badhuis, de treinreis door het bijna somber sprookjesachtige landschap , de twee heksenzussen die elkaars complement en tegenstelling zijn, het verhaal van Haku, de gigantische baby, de roet-wezentjes in de onderwereld van het badhuis, de iconische schim-figuur. De ideeën en visuele creaties stapelen zich op, het eindigt gewoonweg niet tot de allerlaatste scène. En toch voelt de film helemaal niet druk of chaotisch aan, en zit er onder alles een heel duidelijke visie en rode draad die alles thematisch bij elkaar bindt en houdt. De melancholische muzieknoten maken het dan helemaal af, en wat is Chihiro een aandoenlijke protagonist.

Zoals ik al zei heb ik een enorm zwak voor Kiki; dat is één van de meest lieflijke en ontspannende films die ik ooit gezien heb, en ik hou van de kleinschaligheid van die film. In die zin is het ook niet vergelijkbaar met Spirited Away, die nauwelijks grootser van opzet kan zijn. Het is appels met peren vergelijken. Maar kijk, vergelijken doen we allemaal. Spirited Away is dan naar gevoel m'n tweede favoriete Ghibli tot nu toe. Maar het is close, en deze gaat ongetwijfeld nog vaak de herziening ingaan.

Dikke 4.5*.

Afgelopen vrijdag verder met de top250, en daarmee de volgende stap betreffende animatie, in dit geval Japans. En daar zag ik toch wel een beetje tegenop aangezien ik geen liefhebber ben van animatie, dit in combinatie met de aziatische cultuur en daar vaak aangekoppelde hysterie deed mij het ergste vrezen. Maar goed, het staat in de top250 en dan zal ik het zien ook, en ach, dit was nog lang zo gek niet.

Lastig vind ik toch altijd het kinderlijk perspectief van waaruit je moet kunnen oordelen, maar Spirited Away laat er wat dat betreft geen gras over groeien bij de aankomst in een zeer apart wereldje waarin niets is wat het lijkt en de kleine zich al snel alleen voelt. Kinderlijk of niet, animatie of niet, de aandacht wordt in die zin toch wel goed gevangen en beet gehouden want oninteressant is het zeker niet met de veranderde ouders en het beeld van het dorpje dat plots erg duister en spookachtig aan doet. Is dit voor kinderen? Goed, ik ben niet van deze tijd en men ziet op jonge leeftijd al veel ergere dingen en de lijftijdsclassificaties kunnen net zo goed afgeschaft worden heb ik de indruk. Desalniettemin maakt Spirited Away zeker indruk dat eerste half uur tot drie kwartier rond de verloren Chihiro, ziet het er mooi en spookachtig uit en is de soundtrack geweldig te noemen. Tot daar zeker 3,5 plus aanschurkend tegen de 4 sterren.

Maar dan komt voor mij toch een beetje de klad erin. Weliswaar gaat het een beetje de absurdistische kant uit met de baby, springende hoofden, de stinkgod en Yubaba, en heeft het een zekere humor, toch wordt het in het badhuis rond de stinkgod mij allemaal een beetje te kinderlijk en flauw en stort mijn interesse behoorlijk in en zakt het niveau wat mij betreft wel naar een 3 sterren. Maar de verschijning van Kaonashi haalt het geheel weer uit het slop en geeft het geheel weer iets grimmigs en mysterieus. Ander minpuntje dat dan langzaam begint te spelen is toch wel de aanzienlijke lengte van het geheel. Uiteraard rest dan nog de diepgang en het uiteindelijke onderwerp van dit geheel. Zo lees ik onderandere het gerucht dat de film zou gaan over kinderprostitutie maar lijkt de meest voor de hand liggen uitleg de natuurlijke weg van een kind dat zijn karakter moet ontwikkelen, op eigen benen moet staan en de weg van volwassenwording die voor hem ligt moet accepteren. Bijzonder detail, geen idee of het waar is, betreft dat de film zonder script gemaakt zou zijn. Verder zitten er kleine lessen in over geestelijk evenwicht, overdaad, hebzucht en dat dingen zelden zijn wat ze lijken.

Helemaal mijn ding blijkt Spirited Away niet te zijn, maar de kunde en kwaliteit is absoluut te herkenen. Daarom een prima voldoende wat mij betreft.

Leuk om eens te zien. Twee uur totale kinderlijke fantasierijke gekkigheid waarbij je van de ene verbazing in de andere valt. Meer een soort trip om je in te laten meeslepen dan een film om te volgen.

Animaties zijn mooi en de sprookjesachtige sfeer heel fijn. Het verhaaltje is grappig, al hadden de 'sentimentele' elementen (Chihiro/Haku) niet zo gehoeven.

Doordat er voortdurend van alles gebeurt verveelt de film geen moment, maar uiteindelijk duurt hij toch net iets te lang. Alles went, dus ook deze fantasie-explosie. Met een kwartier à 25 minuten minder was deze film nog net iets krachtiger geweest. Verder niets dan lof.

De film was mij door iemand aangeraden, en daarom voelde ik mij een beetje verplicht om er naar te kijken. Maar ik vind dit echt verschrikkelijk. Het chaotische, onzinnige verhaal, de tetterende muziek en die foeilelijke anime stijl.

Ghibli magie

Spirited Away gaf me een soortgelijke ervaring als Princess Mononoke en The Boy and the Heron. Net als bij die films is het weer een feest om zoveel authentieke, unieke personages te zien. Het verhaal heeft ook een bepaalde volwassenheid; het is een stuk complexer dan je op het eerste moment zou denken. Toch vind ik Spirited Away wel wat toegankelijker dan die andere titels.

Ik val nu in herhaling voor iedereen die mijn review over the Boy and the Heron gelezen heeft, maar ook hier heb ik genoten van de prachtige animaties. In combinatie met de sterke personages blijft dit de grootste trekpleister van de film. Tegelijk merkte ik dat ik ook hier op een gegeven moment enigszins vermoeid begon te raken door alle diepere lagen die ik probeerde te doorgronden. Daarom moet ik echt in de stemming zijn voor een Ghibli-productie, wat overigens niet wil zeggen dat ik hier op zijn tijd niet enorm van kan genieten.

Deze zelfde vlieger gaat ook op voor Spirited Away al vind ik deze dus niet perse beter dan de twee andere aangehaalde voorbeelden in deze review. Ik ben daarom benieuwd of er ook nog verhalen uit de Ghibli stal zijn die een 4, of hoger bij mij aan weten te tikken.

3,5*

Na de herziening is deze film wat minder sterk. Het is nu een jaar verder sinds ik deze film heb gezien. Mijn smaak is een beetje veranderd. Spirited Away is een mooie film maar echt fenomenaal is het niet meer.