Strawberry Shortcakes (2006)

Poster:

http://www.walkerplus.com/phtml/all/movie/flyer/index.cgi?file=mo4516_f1.jpg

Mooie poster. Zeker ook als je de film gezien hebt.

Qua thema verwant aan Tokyo.Sora. De alledaagse eenzaamheid en moeilijkheden van een groep jonge Japanse vrouwen in de grote stad. Stillistisch wel duidelijk conventioneler en toegankelijker. En de film is ook ietwat luchtiger van toon. Maar de kleine grapjes zijn nooit wrang, eerder teder.

Een mooie film is het zeker. Gevoelig en warm, veel mooie intieme scenes en een mooi, zeer hoopvol einde. Een film waarvan ik bovendien niet goed begrijp waarom er zich nog geen distibuteur gemeld heeft.

De regisseur was aanwezig. Een sympathieke Japanse man van middelbare leeftijd. Zijn produktiviteit is klein (hij was voor het eerst sinds 1992 in Rotterdam en maakte vier films in 26 jaar, waaronder March Comes In Like a Lion, wat een erg goede film moet zijn), maar hij schijnt te hebben aangekondigd voortaan elk jaar een film te willen maken. Het is te hopen.

Overigens de verfilming van een manga, maar het heeft totaal niks te maken met het clichebeeld dat veel mensen (waaronder ik soms) daarvan hebben. Het balletje voor deze film is gaan rollen toen de maakster van de manga (die ook in de film speelt) gevraagd werd wie haar werk zou moeten verfilmen en ze de naam van deze regisseur noemde. De regisseur kocht vervolgens de manga en had meteen interesse.

Aanrader, 4.0*

Stond gister een rij van zo'n dikke 20 man, die stonden te wachten op kaartjes die niet werden opgehaald..

Heerlijke film, die precies goed wordt samengevat door de 1e alinea van starbright boy. Grappig om te horen dat de mangamaakster ook in deze film speelde, toevallig de tekenares?

Visueel een stuk minder sterk dan Tokyo.Sora, evenals de emoties die het oproept. De verhaallijnen worden op het einde net iets te sterk met elkaar verwoven, maar ook weer net niet te. Buiten dat een heel goede film, ruime 4*

Ja schijnbaar, want op IMDB staat ze bekend als actrice en mangaka Het kan aan mij liggen, maar die Satoko, die gespeeld wordt door Chizuru Ikewaki, lijkt net op een kind van 16 jaar. Dat terwijl ze eigenlijk al 26 jaar is, echt bizar of ben ik de enige? De film is overigens zeer te pruimen, 4 personages en in het begin moest ik een beetje opletten wie wat eigenlijk was, maar al gauw werd het duidelijk dat er twee paren zijn en naarmate de film verder vordert zie je meer van hun eenzame en depressieve levens. Alleen het einde was een beetje abrupt en zo plotseling, maar ondanks dat toch wel een zeer goede film.

4 sterren

Ohja, nog een vraagje aan diegene die Tokyo. Sora hebben gezien. Ik vroeg me af in hoeverre Strawberry Shortcakes te vergelijken is met die film? Hier kan je de thema's liefde, eenzaamheid, seks zo ingooien, hoe zit dat met Tokyo.Sora?

Waarom slaapt Akiyo in een kist? En ik dacht dat Chihiro en Toko eerst twee zussen waren, maar ze blijken eigenlijk gewoon vrienden te zijn die elkaars tegenpolen zijn…

Tokyo.Sora is veel minder expliciet en heeft als duidelijk hoofdthema eenzaamheid. Seks en liefde zijn daar slechts een onderdeel om dit te benadrukken, maar komen nergens enorm naar voren. Ook is .Sora trager en bevat 'legere' beelden. Minimalistisch, maar daardoor tegelijk zo vol.

Kan me te weinig van de film herinneren om uit te kunnen leggen waarom Akiyo in een kist slaapt. Het verbaasde me echter niet volgens mij tijdens het kijken, gek eigenlijk. Deze ook maar eens herkijken.

Ze hebben vooral een vergelijkbaar thema, maar deze film is veel directer en veel toegankelijker. Tokyo.sora laat veel van aan de interpretatie van de kijker en is nog veel sterker een gevoelsfilm.

Dat het zo expliciet was vond ik wel goed bijpassen. Ik zou eigenlijk niet weten als dit er niet was of het dan wel zo geslaagd is, want immers bekijk je het leven van een paar mensen en dan geeft het juist meer impact. Maar bedankt voor jullie commentaar, ik ga Tokyo. Sora wel kijken, misschien dat het van een ander perspectief net zo sterk is

En je (ik) kan toch niets minder dan geraakt en gecharmeerd raken door dit soort films. Een integere film met personages die je langzaam maar zeker meenemen in hun ogenschijnlijke gevulde leven. Maar na zo'n uur kreeg ik toch echt telkens weer kleine scheutjes eenzaamheid over mij heen gedruppeld. Want Strawberry Shortcakes (overigens mooie naam die ik niet expliciet aan de film kan verbinden, maar wel op intuïtief gevoelsniveau) weet je langzaam maar zeker op subtiele wijze mee te slepen.

De vier vrouwen zijn ieder op zoek naar betekenis (werk, relatie, het leven in het algemeen)en dit wordt mooi uitgebeeld in de steen als kami. Vooral op het begin lijkt dit wat naïef, maar het krijgt na verloop van tijd toch echt zijn grotere betekenis.

Audiovisueel gezien sluit het mooi aan bij het thema, de genegenheid waarnaar ze op zoek zijn. Veelal het ontbreken van muziek maakt scènes breekbaar, wanneer enkel en alleen het tikken van een klok en het knagen van een hamster te horen zijn. Soms plots komt er dan toch muziek opduiken, maar wel precies mooi gedoseerd en precies raak. Vooral in Chihiro’s en Toko’s appartement werkte dit geweldig mooi. (De poster wordt hierdoor inderdaad nog mooier.)

Een simpele, integere film, zonder veel visuele opsmuk, maar met veel liefde gemaakt. Blijf er een zwak voor houden, vind het ook een prachtige manier om cinema te maken, zo simpel en klein.

Door de veelgemaakte link met Tokyo.Sora had ik hier toch veel meer van verwacht.

De gelijkenissen zijn uiteraard erg duidelijk. 4 personages die gevolgd worden in Tokyo. Toch kon het me allemaal wat minder boeien, vooral om de reden die SB al aangeeft.

Deze film is veel toegankelijker. Niet dat dat persé vervelend hoeft te zijn, maar de keuzes die hiervoor gemaakt werden bevielen niet altijd even goed. Zo is de film véél meer verhalend en een tikkeltje theatraal zelfs (die eerste scene al). Dat breekt toch met het echte wat een .sora in zich heeft.

De problemen zijn ook iets concreter en minder herkenbaar wat mij betreft. Daarnaast ook nog wat scenes (in het noodlerestaurant) die té sterk lijken op stukken uit .sora. Zo bleeft de vergelijking constant doorspoken en kwam deze film er telkens als verliezer uit.

Strawberry Shortcakes is zeker geen slechte film, maar raken doet het te sporadisch, zeker voor een film die toch meteen 2 uur duurt. Verder gewoon jammer dat een film rond 4 personages minder gefocused lijkt dan eentje rond 6 personages.

Uiteindelijk is Ishikawa stilistisch ook véél en véél sterker dan Yazaki, die niet meteen een lelijke film aflevert, maar toch iets te onzichtbaar blijft achter de camera.

Had er zeker veel meer van verwacht. Slecht is het niet, maar in z'n stijl verre van het beste wat er te halen valt.

3.5*

Een nogal vlakke, gezochte, geconstrueerde film die wel over grotendeels herkenbare dilemma's en zoektochten gaat. Paar gave scenes en zorgvuldig gemaakt en gecomponeerd, maar echt ontbranden doet het nergens.

Ontbranden doet het misschien nergens, zoals Mochizuki Rokuro voor mij al schreef, maar het is verder geen straf om naar Strawberry Shortcakes te kijken. Het is een lieve, kleine film die niet al te veel moeite doet om de kijker aan zich te binden en juist daardoor werkt. Dat "lieve" zit hem meer in de toon (en het einde) dan in de gebeurtenissen, want in feite is het een film over vrij volwassen thema's, waarbij teleurstelling de overhand heeft. Het is knap dat daaromheen zo'n aangename film gemaakt kan worden zonder dat het gevoel overheerst dat de thema's tekort gedaan worden. Ook de soms wat maffe trekjes (een personage dat in een doodskist slaapt bijvoorbeeld) passen naadloos in het geheel. Yazaki doet stilistisch weinig vreemde dingen en valt daardoor een beetje tussen minimalisme en een wat gekkere, Japanse stijl in. Fijne cast ook overigens, met Kiriko Nananan, die kennelijk ook de manga schreef, als uitschieter.

Had iemand anders hier trouwens ook last van het geluid. Die was echt ontzettend zacht op de dvd. Ik heb voor het eerst de maximale volume van mijn tv nodig gehad (dat wil zeggen volume 100, waar ik gewoonlijk nog niet tot de 25 kom). En als er dan weer een trein voorbij komt of een wekker afgaat is het geluid ineens weer gewoon. Raad wat het gevolg hiervan is.

Slechte geluid terzijde is dit zeer genietbaar. Misschien iets te vrijblijvend om een diepe indruk achter te laten, maar niettemin een zeer sympathiek filmpje.
3,5*