Jinnah (1998)

Ondergewaardeerd film met een ondergewaardeerd hoofdpersoon.

Christhoper Lee verklaarde in een interview dat dit zijn beste rol was.

Hoewel deze film qua spektakel niet kan tippen aan het epische meesterwerk Gandhi, is dit absoluut een fraai, goed gemaakt historisch drama met Christopher Lee perfect in de titelrol. Hij speelt de rol van Muhammed Ali Jinnah, de man die geschiedenis inging als Quaid-e-Azam ('de grote leider') vanwege zijn sleutelrol in de onafhankelijkheid van India en de gelijktijdige stichting van Pakistan. Gemaakt 50 jaar nadat Jinnah overleed aan de gevolgen van TBC, vertelt dit het verhaal van de onderhandelingen over de onafhankelijkheid van India. Uiteraard speelt Gandhi [Sam Dastor] ook een belangrijke rol, maar het scenario van Akbar Ahmed en Jamil Dehlavi probeert gelukkig niet de epische historische scènes uit Gandhi te kopiëren. In plaats daarvan kiezen ze voor een verhaalstructuur waarin de geest van Jinnah onder begeleiding van een engelachtig figuur zijn keuzes probeert te verklaren. Het is een gewaagde keuze die goed uitpakt, omdat je als kijker meer inzicht in Jinnahs motieven. De historische context roept bovendien vergelijkingen op met de stichting van Israël en de slepende problematiek tussen Christenen en Moslims aldaar. Er is ook veel aandacht voor de (schriftelijke?) affaire tussen Lady Mountbatten [Maria Aitken] en Nehru [Robert Ashby] en ook de rol van politiek activiste Fatima, Jinnahs zus. Qua productiewaarden kan dit niet tippen aan Gandhi, maar dit is een integer gemaakte, waardevolle aanvulling met een uitstekende cast. Christopher Lee beschouwde dit als veruit zijn beste rol. Gezien zijn enorme filmografie is dat veelzeggend en ik kan me hier aardig in vinden.