Le Grand Meaulnes (2006)

Redelijk goed geslaagde verfilming van het al bijna 100 jaar oude boek van Alain-Fournier, over het bij voorbaat tot mislukken gedoemde najagen van een jeugddroom. Een van de mooiste boeken ooit geschreven.

De locaties op het Franse platteland, het oude schooltje en het geheimzinnige landhuis zijn goed gekozen. Ook de hoofdrolspelers zijn goed gecast, vooral Clémence Poésy als Yvonne de Galais.

Minder geslaagd is dat de rol van Frantz de Galais erg is gereduceerd, met name doordat het middengedeelte, waarin hij vermomd als zigeuner terugkeert, in de film ontbreekt.

De verandering van het schitterende einde van het boek is gewoon dom. Het boek speelt aan het einde van de 19de eeuw. In de film is gekozen voor de periode rond het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, waarschijnlijk om Meaulnes te kunnen laten sneuvelen , terwijl het boek juist een vrij optimistisch einde heeft. Auteur Alain-Fournier sneuvelde zelf in de eerste maanden van de Eerste Wereldoorlog dus waarschijnlijk is het gewijzigde einde hier een verwijzing naar .

De beeldkwaliteit van de Belgische dvd die ik heb is overigens voor een film uit 2006 onder de maat.

Eerder melodramatisch en soms wat oppervlakkig in het uitspinnen van het verhaal, maar al bij al een onderhoudende "roman(ce)" al moet het me uit de pen dat een Britse verfilming van dergelijke verhalen, die zich tot miniseries lenen, toch wel intensiever uitgewerkt ware geweest.

Tweede film die ik zie van Jean-Daniel Verhaeghe en net als "Raboliot" van een paar maand terug, geraakt ook deze remake van "Le grand Meaulnes" niet boven de middenmoot.

Hoogromantiek van de bovenste plank. Je weet wel, over eeuwige liefde, eeuwige trouw en natuurlijk de eeuwige dood. Zo worden ze niet meer gemaakt. Het verhaal speelt dan ook in het begin van de vorige eeuw als een gepassioneerde jongeling vriendschap sluit met een adelijke jongen en verliefd wordt op diens zuster. Maar ze raken elkaar uit het oog. Veel drama dus. Het verhaal wordt verteld door een schoolgenoot van de jongeling, die ook een soort eeuwige vriendschap voor hem voelt. Grote gevoelens dus.

Duvoncelle speelt een mooie rol als de jongeling en Clemence Poesy doet haar naam eer aan, ze is van een bijna poetische schoonheid. De film deed me denken aan de film Frantz van Francois Ozon, die in ongeveer dezelfde tijd speelt. Maar die film laat echte mensen zien, in deze Le Grand Meaulnes is het allemaal wel erg kunstmatig. Maar wel lekker om even bij weg te zwijmelen.