Lange Beine - Lange Finger (1966)

Vannacht op TV te zien ARD > 02:50 uur

De criminele (pseudo ?) Baron laat zijn dochter al jáááren parelkettingen en andere glittertooi stelen van rijke "High Society" dametjes. Als zij de Engelse advocaat Hammond ontmoet en verliefd wordt wil ze een eerlijk mens worden, maar zoals het een misdaadcomedie betoont loopt het allemaal net iets anders.

Redelijk leuke en prettig gedateerde film waar je niet al te veel bij na hoeft te denken.

Tegenvallende, langdradige film, geschoten in slecht belichte en goedkope decors. De ene saaie scene na de andere wisselen elkaar af, met eindeloos uitgerekte dialogen die een slap verhaal nodeloos ingewikkeld te maken. Een film van anderhalf uur die aanvoelt als twee en een half uur, dat zegt genoeg, lijkt me.

Vannacht te zien op ARD TV > 01:55 uur

Geen must, maar Senta weet mij wel wakker te houden

Toch merkwaardig hoe men films na verloop van tijd in een ander licht kan zien en herwaarderen.

Dat is zeker het geval bij deze leuke komedie, die mij veel beter beviel dan jaren geleden.

De recent verschenen DVD van OneGate Media doet recht aan deze kleurrijke productie.

"Atze" Brauner werkte wederom samen met  vertrouwde cast- en crewleden, waarmee hij ook talrijke Edgar Wallace films produceerde.

Het ziet er allemaal fraai uit, de Israëlische locaties, de vele outfits die het prachtige lijf van Senta Berger mogen omhullen (en soms iets minder dan dat) en uiteraard Senta zelf, die destijds hooguit concurrentie had van nota bene(n) haar Oostenrijkse landgenote Nadja Tiller, als meest sexy Duitstalige actrice.

Beide schoonheden, die ook beschikten over een fikse dosis acteertalent, was een lange carrière beschoren.

Berger kon alle rollen aan, maar had "das gewisse Etwas"voor komedies.

Gelegenheid om dat te tonen kreeg ze hier volop.

Ook sterk vind ik Martin Held, sowieso een van mijn favoriete Duitse acteurs, die een dynamische rol neerzet als "baron"Holberg.

Het acteer plezier straalt er vanaf.

Iets dat ook de overigen niet ontzegd kan worden.

Nog een topper is Hanns Lothar, in een voor hem atypische rol,  de verwijfde couturier Gavin.

Schitterend, en voor mij niet genoeg in beeld.

Blacky Fuchsberger valt wat in het niet bij al die sterke rollen, maar dat ligt aan het script.

Een glans moment heeft hij echter wel in de rechtbank scène.

De muziek is van Martin Böttcher, en zit dus wel goed.

De titelsong mag er ook zijn, Tanja Berg zingt die een beetje in de stijl van Hildegard Kneff, maar is wel een betere zangeres dan die.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik mij hiermee kostelijk vermaakt heb.

(Meteen na de kijkbeurt volgde zelfs nog een tweede van bepaalde scènes)