Baby Love (1968)

Engels psychologisch drama dat je niet makkelijk meer zult vinden. Vond het wel een geslaagde film, al is ie wat aan de trage kant. Film was natuurlijk ook een 'must see' (destijds) vanwege de toen nog maar 15-jarige Linda Hayden, een 'wilde kat', die in deze film de 15-jarige Lucie speelt, die na de zelfmoord van haar moeder voorzien van een fiks trauma intrekt bij het gezin van een jeugdvriend van haar moeder. Een, wat de Amerikanen zo mooi noemen, dysfunctional family.

Lucie probeert er het beste van te maken, maar heeft last van nachtmerries en van het feit dat zowel de man, de vrouw als de tienerzoon haar begeren. Lucie kijkt ook graag tot hoever ze gaan kan en dat komt de familierust niet te goede. Verknipte toestanden dus, maar die houden je wel aan het beeld geluisterd. Mij althans wel. Linda Hayden slaagt er bovendien wel in je mee te laten voelen met haar sores, want uiteindelijk is zij de verliezer. Er is zeker een erotische lading in de film, maar het blijft allemaal braaf. Er is geen spoortje bloot te bespeuren. We moeten het doen met de opwippende beginnende tietjes van Hayden als ze door de straten van Londen banjert. Maar dat is ook leuk.

Weinig aan toe te voegen aan wat voorganger Fransman heeft gezegd. Het is niet mijn type film, maar ik vond deze wel goed gemaakt. Sterk acteerwerk van de jonge Linda Hayden. Ja, de film is bij momenten traag al volgen de momenten elkaar wel snel op. Andere films blijven langer doorgaan met eenzelfde scène en verliezen zich dan vaak in lange dialogen. Deze dus niet. Ja moet erg controversieel zijn geweest met verschillende volwassenen die dat mooie tienermeisje begeren.

Misschien heeft Fransman een geknipte versie gezien, want er is toch 1 keer dat ik bloot heb gezien van Luci (heel kort weliswaar).

Ga ik gewoon nog een keer kijken, alexspyforever....

De vijftienjarige Luci kampt met een trauma die haar moeder dood aantrof. Bekommerd

opgenomen in het driekoppige gezin weerhoudt dat haar er niet van om psychologische

spelletjes van erotische verleiding te spelen met al de drie leden al heeft het ook een beetje

weg van een manier van verwerking van de nare ervaring die haar blijft achtervolgen met

nachtmerries en bij geringste aanleiding beangstigende evocaties.

Eigenlijk komen al de vier personage een beetje labiel of onzeker over, en dat geeft de film

geregeld ook iets broeierigs. Luci is trouwens inderdaad even helemaal in het bloot te zien,

bij een gluur van de zoon op haar blote billen. Maar voor aanwezig naakt ben ik in ieder

geval de film niet gaan kijken. Goed acteerwerk trouwens van al de acteurs, vooral van Ann

Lynn wier personage op den duur moeilijk raad met haar gemoed weet.