Le Mouton à Cinq Pattes (1954)

Het verhaal over de oude vader en de vijf volwassen zonen dient in deze film eigenlijk alleen maar als kapstok om Fernandel zoveel mogelijk typetjes te laten spelen. Zowel de vader als de zonen worden stuk voor stuk door hem vertolkt, wat de ene keer beter werkt dan de andere keer.

Wat mij vooral een beetje stoorde was de lange speelduur. Nergens wordt maar enige moeite gedaan om wat vaart in het verhaal te brengen, waardoor de verschillende scènes maar blijven voortsukkelen.

Uiteindelijk bestaat de film gewoon uit vijf verschillende verhalen die op het einde enigszins geforceerd bij elkaar komen. De verhaallijn met Fernandel als Désiré sprong er uit, mede door een prachtige rol van Louis de Funès. De andere verhaallijnen zijn een beetje van hetzelfde laken een pak: wel vermakelijk, maar nogal langdradig. Alleen de laatste scène waarin Fernandel een kwinkslag maakt richting zijn eigen optreden als pater Don Camillo duurt gelukkig niet zo lang.

Vermakelijk terugzien van die enige acteur die Fernandel was.

Ge kunt alleen maar geamuseerd toekijken op het veelzijdig talent van deze man.

De 5 verhalen zijn vlot en best grappig en een scène als met de vlieg eigenlijk onvergetelijk.

In mijn ogen een zeer goede komedie.

Leuke film met 5 aparte verhalen verwerkt tot 1 geheel, het èèn al wat grappiger dan het andere. Fernandel doet het super in zijn 6 rollen. Louis de Funes was spijtig genoeg niet lang in beeld.

Louis de Funès en de vijfling

Al is dit voornamelijk een Fernandel film natuurlijk. Ik ben echter meer fan van de driftkikker en zijn aanwezigheid in deze Le Mouton à Cinq Pattes was eerlijk gezegd dan ook de enige reden waarom ik de boxset van Fernandel had aangeschaft. Achteraf gezien eigenlijk een goede zet, want ik wist niet dat dit ook een film was van Henri Verneuil en laat dat nu net een regisseur zijn waar ik al wel langer naar benieuwd ben. Zijn Le Clan des Siciliens is legendarisch, maar verder bleef ik toch wat op mijn honger zitten..

En gelukkig is deze film terug een stapje in de goede richting. Een ietwat onevenwichtig verhaal weliswaar waar we eigenlijk gewoon de lotgevallen van 5 broers volgen die naar het einde toe allemaal geforceerd worden samengebracht, maar Verneuil levert een aantal vermakelijke sketches. Dat van Desiré loopt weliswaar net iets te lang door, maar heel het segment op de boot (die vlieg!) is gewoon geweldig vermaak en die persiflage op Fernandel's Don Camillo kon ik ook wel smaken. Naar het einde moet het allemaal nog wat grootser en grootser gebracht worden (Desiré die dan opeens de vader van een zesling blijkt te zijn geworden..) en daar gaat de film wel een tikkeltje de mist in. Een speelduur van 100 minuten is dan eerlijk gezegd ook iets te lang voor dit soort films, dus Verneuil had wat mogen knippen of het een en ander vlotter laten lopen. Verder is dit echter wel een film die perfect in het verlengde ligt van zijn tijdsgeest en van menig andere Fernandel films. Je weet dus waar je je aan kunt verwachten.

Al moet daar wel bij gezegd worden, dat ik het nog niet vaak heb gezien dat een acteur zowel de vader alsook zijn 5 zonen vertolkt. Fernandel neemt hier dus 6 (!) rollen voor zijn rekening - die hier en daar zelfs met elkander in contact komen, een knap huzarenstukje - en het is gewoon een excuus om hem zoveel mogelijk typetjes te laten spelen. Een goede zet, want meestal begint Fernandel mij op den duur te vervelen en dat wordt op deze manier netjes opgelost. Ook nog een erg toffe bijrol van de Funès als gluiperige begrafenisondernemer. Niet zijn meest typische rolletje, maar je ziet al wel de essentie van hetgeen hem later zo populair zou maken. Die wisselwerking tussen hem en Fernandel, ze werkt wel goed.

Zo, dat was alweer Louis de Funès nr #47 die ik heb gezien. Mijn voorraad is nu echt wel op (ik vermoed zelfs dat ik alles wel heb gezien wat er in de Benelux is uitgebracht) dus dan moet ik maar op een andere manier aan mijn de Funès-fix geraken. Een toffe Fernandel film, een toffe Verneuil film, eigenlijk gewoon een toffe film in het algemeen.

3.5*