Our Daily Bread (1934)

Van niets iets maken, dat is het motto van de film. De wel heel erg onnozele John en de overdreven trouwe Mary zitten in een financiële put, maar krijgen van haar oom de kans om met een project wellicht wat geld te verdienen. Dit betekend het platteland op en handen uit de mouwen.

Al snel wordt er een commune gesticht en vormt zich een gehucht rondom de akkergrond, met alle dorpse strubbelingen die men kan verwachten.

Resultaat is een film die op sommige momenten echt werkt en mij meekreeg, op andere momenten was een John toch echt een doorn in het oog.

Symbolische film voor die tijd, moralistisch absoluut, maar uiteindelijk toch best charmant.

Probeer beslist ook deze.

Zeer onderschatte film. De woorden van danuz slaan de nagel op de kop. Al werkte het naïeve enthousiasme van het jonge koppel heel goed voor mij.

Deze sequel van King Vidor’s The Crowd (1928) speelt tijdens het hoogtepunt van de Grote Depressie, toen honderden miljoenen werkloos waren. De film werd in de Verenigde Staten door sommigen afgedaan als linkse propaganda vanwege de gelijkenis van de communeboerderij met de kolchozen in de Sovjet-Unie.

Lang niet zo goed als The Crowd, maar niettemin erg interessant als tijdsbeeld van de deplorabele toestand van de economie in de jaren 30, waardoor mensen van alle rangen en standen diep getroffen werden. Wat betreft die rampzalige periode kan deze film overigens niet tippen aan John Ford’s aangrijpende verfilming van Steinbeck’s The Grapes of Wrath (1940).

De scène waarin een irrigatiekanaal wordt gegraven is één van de scènes waar cinema voor is uitgevonden. Alleen al om die scène is deze film de moeite waard.

Deze film was trouwens King Vidor's persoonlijke favoriet en was een onafhankelijke productie van hem zelf. Niemand wilde zijn handen eraan branden vanwege de boodschap waarin een commune zelfredzaam wordt en door middel van intimidatie zich land toe-eigent (zeer korte scene overigens).

John Qualen die waarschijnlijk de acteur is die de meeste typetjes heeft gespeeld, met vreemde zelfverzonnen accenten, overtreft zich zelf hier. Waar het personage vandaan zou moeten komen is niet duidelijk, maar het accent lijkt het meest op hindi (lol).

Zo zijn er nog wel meer vreemde, bedoeld grappige en onbedoeld grappige zaken, maar toch vond ik hem erg indrukwekkend. Het laatste kwartier hoort in een top 100 van beste scenes in de filmgeschiedenis.

In één van de eerste scènes werd hij geloof ik omschreven als "de Zweed". Ik kan de scène niet meer herbekijken, aangezien ik de film zag op MUBI, alwaar hij net verdwenen is...

Maar op IMDB valt ergens te lezen dat hij "a destitute Swedish farmer whose truck has broken down" is, dus dat zal wel kloppen.