Teacher's Pet (1958)

Heerlijke komedie die even op gang moet komen.

Met een glans(bij)rol van Gig Young als Dr. Hugo Pine.

Saaie en trage film die bovendien ook nog aan de lange kant is. Het spel van Day en Gable dat zit wel goed, maar ik vind de combinatie verre van geslaagd. De film wordt door Gig Young nog een beetje leuk.

Doris zingt de titelsong. Ook niet zo raar, dat deed ze wel vaker. Ze was al erg beroemd als zangeres voordat ze aan een filmcarrière begon. Toch een vrij lange lijst films, die ik gelukkig lang niet allemaal heb gezien. Vaak van dit soort luchtige romantische komedies. Daar zitten erg leuke tussen maar lang niet allemaal. Ik heb haar trouwens toch liever als zangeres dan als filmster, al heeft ze natuurlijk wel haar charme.

Mamie Van Doren, zingt ook nog in deze film.

2.0.

Prententieloos maar goed en vakkundig gemaakt. Wat langdradig in de ontknopende slotscènes maar Doris Day is perfect als romantische wijsneus, Clark Gable blijft de charmeur en naast een uitstekende Gig Young, zorgt Mamie Van Doren, nog een seksbommetje uit de jaren 50, voor het toetje.

Oude films willen nog aleens 'traag' zijn voor het huidige publiek. Het uitsmeren van intriges zoals

in Teacher's Pet houdt de spanningsboog van de twee protagonisten hoog en werkt goed. Metdienverstande dat uit deze prent blijkt dat de vrouw de man beneden zich duldt en Doris Day Clark Gable in de mangel houdt en vice versa ze met elkaar 'sparren'. Een vermakelijk 'steek en prikspel' in de liefde. Gable de jaren '50 charmeur met beroemd geworden snorretje en Doris Day als de diva van haar tijd die behalve acteren ook veel zong.

Het is een wat ver gezochte dubbelrol die Gable als 'student' journalistiek volhoudt ten opzichte van

zijn lerares Day. Uiteindelijk komt Gable heel ver en op dat moment treedt er een twist in dat er een

kaper op de kust zijn geliefkoosde voor zijn neus wegjaagt op een feest.

Een 'duel' op een feest en de discussies over wat goede journalistiek behoort te zijn maakt dit een

fijne prent.

Bandwerk, maar kwalitatief bandwerk. Clark Gable blijft een groots acteur en dit is echt zijn ding wel. Hij doet me soms denken aan Sean Connery in deze film trouwens. Doris Day is niet de beste actrice in dit genre, maar doet het zeker niet slecht. De film komt wel actueel over. Ze hebben het over de krant die meer moet geven dan enkel nieuws met de concurrentie van tv en radio. Meer dan ooit speelt nu ook die vraag met de snelheid waarop sociale media nieuws brengt. De film gebruikt dat idee vooral als kapstok natuurlijk en draait eerder rond Gable en Day die spelenderwijs flirten met elkaar. Een typische film uit Hollywood jaren 50. Maar daar hou ik wel van, dus mij hoor je niet klagen.

Heerlijke film, waar alles gewoon klopt. Een topper in zijn genre.

Goeie film waarin een redacteur van een grote krant door omstandigheden een beginnersles volgt over journalistiek. Een romcom met een vrij standaard opzet, maar wel goed uitgewerkt. Vermakelijke situaties met zowel grappige als goeie dialogen. Doris Day en Clark Gable doen het beiden prima. Had wellicht iets korter gemogen.

Journalist James Gannon (Clark Gable) is een door de wol geverfde krantenjournalist. Hij gelooft dat praktijkervaring van iemand een goede journalist maken. Het vak leer je in ieder geval niet op een cursus journalistiek die aan de universiteit wordt gegeven door Erica Stone (Doris Day). Zoals het een romantische komedie betaamt, ontmoeten de twee tegenpolen elkaar en wel als Gannor tegen zijn zin en anoniem acte de présence geeft bij de cursus van Stone.

Het vervolg kun je uittekenen. Theorie en praktijk versmelten. Leuke rollen van een frisse Day (die op een momentje na gelukkig niet in zingen uitbarst) en van een morsige Gable. Leuke bijrollen ook. Van Mamie van Doren als sexy nachtclubzangeres en van Gig Young in een humoristische rol als alleswetende wetenschapper en bron van irritatie voor Gannon. Leuke personages zonder veel diepgang die allemaal hun grappige momentjes hebben en tezamen een prima dynamiek tentoonspreiden.

Het verhaal houdt geen verrassingen in. Aanloop en afloop zijn bekend. De ingrediënten waarmee het verhaal wordt opgeleukt zijn eveneens bekend, maar zijn leuk en doeltreffend. Een beetje slapstick, een beetje situatiekomedie, grappige dialogen en veel seks. Niet letterlijk natuurlijk, maar Gabel kijkt zijn ogen uit en het woord wordt volgens mij zelfs een keer genoemd. En dat laatste is opmerkelijk voor een film uit 1958. Best leuk dit.