Haze (2005)

Ook bij deze Tsukamoto dringt het na herziening pas echt door wat voor schitterende film dit werkelijk is.

4,5 *

Mja, Tsukamoto heeft me nog steeds niet te pakken. Na vier films inclusief één met herziening (Haze) ben ik nog steeds niet overtuigd van 's mans kwaliteiten. Die zullen er wel zijn voor wie van zijn cinema houdt, maar ik hoor daar voorlopig dus niet bij.

Met de herziening van Haze heb ik nogmaals gemerkt dat ik Tsukamoto vooral saai en vervelend vind. Als hij denkt dat hij 50 minuten lang kan boeien door louter wat scènes van een man die vastzit in een kamer aan elkaar te lijmen, dan overschat hij zichzelf in mijn ogen. Het kan werken op voorwaarde dat er op audiovisueel gebied wat in de plaats wordt gegeven, maar van makke industrial/ambient en anonieme rockdeuntjes loop ik niet warm. Close-ups waren efficiënt in het neerzetten van het claustrofobische klimaat, dat wel. Een ander pluspunt zijn een aantal leuke scènes die toch even het gezapige ritme van Haze doorbreken. Spijtig genoeg kwamen ze op momenten dat het me geen barst meer kon schelen. Bij de eerste kijkbeurt hadden ze nog wat impact, maar dat was nu ook weer voorbij.

Toch een spijtige vaststelling die ik hier moet doen, omdat ik wel degelijk een eigenzinnig regisseur in Tsukamoto zie. Z'n werk zal gewoon niet aan mij besteed zijn...

Alweer de vierde film van Tsukamoto die ik heb bekeken en dit allemaal binnen een maand tijd. Hoewel ik zijn films best wel knap en origineel vind zal ik toch nooit een echte liefhebber van zijn films worden. Daarvoor vind ik zijn film te experimenteel en daarom voor mij niet toegankelijk genoeg.

Ik moet er wel bij zeggen dat deze film mij wel flink gekluisterd hield. Tsukamoto weet wel hoe je een lugubere sfeer moet creëren. Ook de onheilspellende score droeg flink bij tot die lugubere sfeer.

Al met al zou je deze film inderdaad kunnen omschrijven als een claustrofobische nachtmerrie, zoals op de cover van de DVD vermeld staat.

Waardering; 3,5*

Interessante film, dat op zijn minst.

In het begin moest ik alle lampen hier uitzetten omdat ik anders niks zag. Het was soms moeilijk voor te stellen waar het shot nu precies op gericht was, dat maakt het allemaal wel erg claustrofobisch.
Geweldig dat je meteen in de gebeurtenis gegooid werd. De eerste twintig minuten scheppen een onbeschrijfelijk en erg ijzingwekkend gevoel.
Halverwege komt er opeens een ommekeer. Een interessante dialoog die achteraf gezien dus wel enorm belangrijk is zorgt voor een mooie spanningsboog.
Op het moment dat ze moeten gaan duiken zat ik met ingehouden adem te kijken. Het stuk dat hij omhoog probeert te klimmen is erg indrukwekkend. De scene in de keuken vind ik een lichte tegenvaller, hoewel het leuk is gedaan dat Tsukamoto alleen de arm van zijn vrouw kan zien (wat waarschijnlijk ook symbolisch is).
Ook de scene op het dak is erg mooi geschoten, maar het kwartje valt pas als ik de twee samen zie bij het eindshot.
Ik ben wel blij dat hier niets heb gelezen voordat ik met de film begon, want anders had het een stuk van mijn ervaring verpest.
Moeilijk te beoordelen, maar ik heb een zwak voor experimentele en multi interpretabele films.

2de film van Shukamoto die ik heb gezien. En toch is dit wel een zeer spannende kortfilm van hem. Ook al gebeurt er niet al te veel in en speelt het zich de 49 minuten op maar 1 donker locatie af. Hij weet je wel te boeien. Alleen jammer dat de film toch wel te donker was waardoor je geen hout kon zien. Shukamoto speelt trouwens ook goed, al zie je door die irritante duisternis bijna niks anders dan alleen maar zijn angstvullende ogen. Ook is het een beetje puzzelen geblazen in deze clastrofobische donkere film. Het einde is wel erg plotseling en onverwachts vind ik. Alsof ie zomaar op stop word gezet.

Verder toch wel een geslaagde kortfilm. Alleen jammer dat het zo donker is waardoor je niet echt goed kan zien wat er precies gebeurt.

3,5*

Misschien moet je de berichten hier maar eens lezen sinterklaas, dan snap je het idee van de film misschien beter

Het kwartje is bij mij nog niet gevallen, haha, nog maar een x zien.

Heerlijke Tsuka-trip.

Geweldige beelden, camerawerk en muziek. Net als de opgesloten man denk je constant -wtf doet hij nu-. Hoog Claustrofobisch gehalte en het werkt nog ook.

Erg jammer van de langgerekte dialoog, beetje onnodig, aandacht verslappend en saai. Zoals wel vaker bij Tsukamoto lukt het hem niet om mij de hele film geboeid te houden, dat vind ik wel jammer. Blijft desondanks een fijne regisseur.

Kleine 4.0* dan maar.

Unieke filmervaring. Na een wat onwennige eerste 5 minuten werd ik langzaam meegezogen in het verhaal, al snel was ik elke link met de werkelijkheid kwijt. Tijdens de onderwaterscene betrapte ik mezelf erop dat ook ik mijn adem in zat te houden. Na dat moment kwam ik weer een beetje bij zinnen, om te zien hoe Tsukamoto er nog een hele zooi suffe diepgang in smeet. Balen.

Geluidseffecten zijn van een hoog niveau, net als de rest van de soundtrack. Absoluut onmisbaar. De film is op alle fronten beter dan Vital. 4,0*

Een halve topper, deze Tsukamoto. Tijdens de eerste helft van de film slaagt hij erin mij met mijn ogen te laten knijpen en een van pijn verwrongen gezicht te trekken. Ik voel de wanhoop, de angst en de ontreddering. De geluidseffecten maken deze claustrofobische trip compleet. Maar dan wordt er een vrouw geïntroduceerd en zakt de film genadeloos in. Wat een suffe dialoog. Er volgen nog wel enkele mooie scènes in en onder water, maar ik had liever gezien dat de hoofdrolspeler het in zijn eentje had moeten zien te redden. De ontsnappingsscène is fraai geschoten, vooral op het moment dat-ie net door het luik is gekropen, maar wat mij betreft stopte de film 5 minuten eerder.

Haze bewijst maar weer waarom Tsukamoto zo'n onuitputtelijke inspiratiebron is voor vele (beginnende) filmmakers. Prachtig dat je met zo weinig middelen, zo'n beklemmende, spannende en 'complete' film kunt maken. Deze film laat menig high-budget Asian horror ver achter zich.

Tsukamoto gebruikt hier weer zijn typische stijlkenmerken, waarvan ik elke keer weer kan genieten. Het onderbelichte 'Parkinson' camerawerk en de atmosferische achtergrondgeluiden bezorgen de kijker een onderhuids gevoel van angst gedurende de eerste helft van de film. Ben het met sommige gebruikers eens dat de spanning iets minder wordt wanneer de protagonist de (zijn?) vrouw ontmoet. Vind dit echter geen nadeel, het tempo van de film wordt iets rustiger en de nadruk komt meer op het inhoudelijke te liggen. Zelf prefereer ik wel het eerste deel van de film, dat op een hele directe en indringende manier op je gevoelens weet in te spelen.

Een paar scènes zijn me lang bijgebleven (het schuren met de tanden, de droombeelden van lichamen die door vele handen betast worden, en het zwemmen door het lijkenbad), alleen daarom al verdient Haze een dikke voldoende.

Drie kwartier is erg lang als je het na vijf minuten eigenlijk al zat bent. Mijn vijfde Tsukamoto en het is allemaal wel aardig, maar overtuigd heeft hij mij nog steeds niet. Dit vind ik zelfs zijn slechtste.

Ik kwam niet echt in de film. Tsukamoto zit gevangen in een donkere, onbekende ruimte. Het was vaak zo donker dat ik nauwelijks in de gaten had wat er precies gebeurde. Misschien de bedoeling om sfeer of claustrofobie te creëren, maar bij mij sloeg het maar niet aan. Ik zat al sterk aan die halve ster te denken, mocht de hele film zo zijn. Ik kon maar niet meevoelen met de angst die de persoon zou moeten voelen. Iets wat de grootste troef van een film als deze hoort te zijn.

Toen de vrouw in beeld kwam vond ik het, in tegenstelling tot velen, iets boeiender. Had gehoopt op wat meer verhaal, iets wat me meer ligt dan gewoon random naar een onbekend iemand te kijken. Verder wat aardig geschoten scènes en een goede soundtrack. Tsukamoto is nu eenmaal niet helemaal voor mij weggelegd ben ik bang.

Claustrofobisch. Het is zeker in het begin erg donker, waardoor ik nauwelijks iets zie. Dit in combinatie met dat het totaal niet duidelijk is wat er gaande is, ergerde me een beetje. Na verloop van tijd ging dat over, zeker zodra de man de vrouw tegenkomt, en word ik gegrepen door de lugubere sfeer. Van het einde snap ik niet veel, ik begrijp van de reacties hierboven dat het om een allegorie gaat, dat was mij niet helemaal duidelijk.

Vage zeer donkere film. Had hier veel meer van verwacht aangezien ik las dat het een soort van cube was.

Precies zoals ik ze lust.

Geen moment verveeld, en ook tijdens het dialoog genoeg te beleven, koetjes kalfjes praat tussen de ledenmaten. Erg leuk, hyperediting vlotte montage, ja hoor, erg smakelijk.

Fantastisch vermaak.

Kort maar Bruut, om die reden een 3 sterren al, voelde me zeer claustrofobisch ten tijde van ´t zien van deze film, zeer grimmige grauwe sfeer en goed geacteerd,inderdaad was de dialoog uit de film aan de lange kant maar nam niets weg van de lugubere sfeer, zeer huiveringwekkende film die in het genre en moet zeggen dat het zelfs in zoverre luguber oogt dat het gerust goor genoemd mag worden, kan alles hebben maar vond het toch allesbehalve smakelijk, precies waar ik op hoopte en dus een punt erbij. Vanwege de dialoog haal ik er toch weer een halve vanaf want dat had zo lang niet gehoeven, kom ik dus uit op 3,5 en das oprecht wat ik vind dat de film verdiend.

Erg opvallende film. Eerst en vooral bevat de film enorm veel close-ups (vaak komt niet veel meer dan de ogen en wat van z'n gezicht in beeld) en is de film redelijk donker. Hierdoor zie je niet altijd direct wat de man allemaal uitspookt. De film komt ook erg claustrofobisch over.

Het verhaal is vaag en de film duurt niet lang, slechts zo'n 50 min.

Wel wat jammer van het einde, want erg veel wijzer wordt je er toch niet van, je moet er dus je eigen interpretatie aan geven.

Tja de film is zeker niet voor iedereen weggelegd. 'k zou hem niet direct kopen, maar als ze hem eens op tv tonen, kun je hem misschien eens meepikken.

Een alternatieve thriller/drama.

Hmm vond ik dan weer minder aan.

Het eerste stuk moet je vooral afgaan op gekreun maar het mysterieuze karakter trekt wel aan. Dan volgt een aardig middenstuk wat audiovisueel wat meer te bieden heeft, tot een redelijk lelijk einde.

Het sfeertje is wel aardig, en audiovisueel zitten er wel een paar aantrekkelijke stukken tussen. Veel langer had het ook echt niet mogen duren, vond het laatste stuk zelfs nog redelijk langdradig. Maar als de film rusht is het best de moeite waard om te volgen.

Verder is Tsukamoto alles behalve een begaafd acteur natuurlijk en ook dat grietje was niet best.

2.5*

Niet al te best.

Het begint nog wel redelijk, maar al snel valt op dat het allemaal wel erg donker is. Weet niet of het de bedoeling is, dat we hetzelfde gevoel krijgen als de man heeft, maar dat werkte in ieder geval totaal niet. Een hoop geluidjes en weinig zicht, het zal allemaal wel dacht ik bij mezelf. Meeleven was er dus totaal niet bij, zeker niet als de hoofdrolspeler ook nog eens erbarmelijk acteert.

De tweede helf is gelukkig wel beter, maar boeiend wordt het ook hier nooit. Het is allemaal wat rustiger en audiovisueel wat mooier, maar nog steeds niet geweldig. Uiteindelijk is het allemaal ineens afgelopen. Gelukkig dacht ik, want het duurde allemaal nog best lang. Nee Tsukamoto is niet mijn regisseur. Vital was al zwaar ondermaats en voor Haze geldt eigenlijk precies hetzelfde.

1,5*

Ik wil niet lullig doen, maar als je de film een beetje gesnapt hebt, zou je dat niet zeggen: het einde geeft alles wat je ervoor gezien hebt een zin en betekenis!

Oke dat zal best, maar het geheel daarvoor is zo oninteressant, dat ik nooit de behoefte had en heb om op zoek te gaan naar antwoorden. Voor mijn gevoel eindigde het daardoor nogal plotseling.

Op zich wel een interessante film, alleen jammer dat het in het begin allemaal zo donker is. Je kunt echt nauwelijks zien wat er gebeurt, gemist kans naar mijn mening.
De (claustrofobische) sfeer is op zich wel goed neergezet en met de introductie van de vrouw werd het interessant, waardoor je er uiteindelijk achterkomt dat ze blijkbaar een stel zijn en er iets is voorgevallen in hun woning.

3,0 Sterren voor nu, kan wellicht hoger worden na een herziening.

Tsuka's wedergeboorte.

DV was een geschenk voor Tsuka. Niet dat ik persoonlijk vind dat deze film beter is dan z'n vorige (integendeel zelfs, Vital heeft mijn duidelijke voorkeur), maar het is duidelijk dat hij hiermee zichzelf een beetje heeft teruggevonden. Hij mocht weer binnenskamers knutselen, waarmee dit meer lijkt op een Tetsuo dan op een Soseji of Vital.

Visueel vooral in het doolhof erg sterk, daarbuiten is de DV-look echt lelijk. Soundtrack van Ichikawa is sterk en passend, al heeft hij wel beter werk afgeleverd. Acteerwerk is beperkt, al weet Tsuka zelf natuurlijk érg goed wat zijn films nodig hebben.

Lekker kort, al blijf ik er wel bij dat de écht korte versie geen optie is, daarmee gaat toch teveel van het concept verloren. Leuke, sterke, claustrofobische Tsukamoto dus, en de start van het tweede deel van z'n carriere.

4.5* en een uitgebreide review

Tweede Tsukamoto, wederom best een aardige film, maar niet helemaal onder indruk.

Ik had ook wat problemen met de té verduisterde look. Ik snap de intentie wel, maar denk toch dat Tsukamoto er beter aan had gedaan net wat meer te laten zien. Had makkelijk gekund, zonder dat de claustrofobische sfeer eronder zou lijden lijkt me. Gelukkig zitten er, voornamelijk in het begin, dan wel weer een paar sterke scenes, waarin de belichting wel goed tot zijn recht komt. De scene met die tanden op die buis, en die val-scene zijn bijvoorbeeld vrij intens.

Sounddesign is over het algemeen goed en sfeervol, maar dan voornamelijk die industrial geluiden. Over de rock/metal-achtige nummers die er doorheen gekwakt werden ben ik namelijk minder te spreken. Wat verder die hele metaforische toestanden betreft: wel leuk gevonden, maar een enorme meerwaarde had het nou ook weer niet.

Best leuk om gezien te hebben, échte blijvende impressies laat het alleen niet achter. Zal binnenkort Vital eens proberen. Kleine 3,0*.

Volgens mij was het vooral een praktische beperking. Er was ooit een betere foto, maar dit was volgens mij het probleem. De sets heeft hij ook gewoon zelf in elkaar geknutseld. Geen excuus natuurlijk als je het niet mooi vindt, maar de praktische beperkingen hebben toch een grote impact gehad op de look van deze film

Ah, thanks voor de verduidelijking, wist ik niet . Al maakt dat het er inderdaad niet echt mooier op voor mij.

De beklemmende sfeer in de duistere ruimte vond ik wel erg goed. Wanneer men hieruit gaat verslapt de spanning helaas ook een stuk. Redelijk, maar niet geweldig.

Ik ben altijd wel geïntrigeerd door dit soort beginsituaties in films, echter werkt voor mij de uitvoering niet helemaal mee. Hoewel het sounddesign prima is en er zeker wel leuke vondsten zijn, is het geheel mij simpelweg te donker. Ik zie echt amper wat. Dat zal wellicht de bedoeling zijn, and god knows I'm all for suggestions and not showing everything, maar dit werkte voor mij niet helemaal.

Wél een erg nare, beklemmende claustrosfeer. Dat doet hij uitstekend.

Een film voor de liefhebbers en die zullen niet in de meerderheid zijn vrees ik. Ik had moeten weten dat het me niet zou liggen natuurlijk. Dit is een donkere film met een groot experimenteergehalte. Geen tijd voor opbouw sfeer en verhaal is uiteraard compleet afwezig. Niets mis mee, het hoort bij het genre. Maar daar ben ik persoonlijk niets mee. Een uitzonderlijke film, maar niet mijn ding.

Owké deze even laten bezinken, deze kwam met momenten nogal dark-psychedelic en vooral kunstzinnig en experimenteel over, daar heb ik allerminst iets tegen. Ook liefhebber van dat claustrofobisch sfeertje.

Sound was lekker, ja echt lekker, dit kon ik wel smaken. Zijn zulke films die ik lekker alleen wil kijken, zonder externe stoorzenders. Toppertje!

Bevreemdend en intens. Het heeft wel wat zo'n claustrofobische prent. Het gevoel wordt ook alleen maar versterkt omdat de film ineens zo begint en er geen verklaringen zijn van het hoe, wat of waarom. Inderdaad nogal donker gefilmd, maar ook dat versterkt het benepen gevoel alleen maar.

Misschien niet het allersterkste acteerwerk, maar ik me wel inleven in de machteloosheid en wanhoop van het personage. Voeg er nog wat body horror aan toe en je zit helemaal met een erg wrang gevoel te kijken naar deze film.

Ook de sound doet zijn duit in het zakje voor de prima sfeersetting. Langer hoefde deze zeker niet te duren. Niet allemaal duidelijk voor me, maar dat hoeft ook niet.