About Love (2005)

Dit soort films ligt mij gewoon.

10 films in twee dagen, best een prestatie denk ik. Verzwijg ik even dat het gaat om 10 kortfilms . Deze is dan iets conventioneler als Jam Films S, veel moet hij niet onderdoen.

Verrassing, want had hier eigenlijk niks van verwacht. Maar de opzet ligt mij wel. Mengelmoes van talen en nationaliteiten, personages die elkaar's taal niet meester zijn die met elkaar om moeten gaan, mooie mensen die al tastend en heel verlegen een relatie proberen aan te knopen met elkaar (Tokyo.Sora).

Het eerste filmpje speelt zich af in Tokyo. Muziek is af en toe iets minder, maar de chemie is er tussen beide hoofdrolspelers. Leuke romantiek met het hart op de juiste plaats, zonder echt overdreven sentiment. Erg luchtig, zou bijna een Iwai kunnen zijn, al is het stilistisch iets anders. Kleine 4*

Tweede filmpje brengt al wat meer. De communicatie tussen beide personages verloopt heel wat moeilijker, wat voor een paar erg mooie, aangrijpende maar tegelijktijd ook grappige scenes leidt. Visueel erg mooi, met een erg warm, mooi maar sober en relativerend einde. 4 dikke *

Derde filmpje is het mooist, het liefst, het schattigst en het charmantst. Leuke kenmerken voor een romantische film. Prachtige shots, erg mooi muziek, en simpelweg erg vertederend. Vooral het te quiero moment is een pareltje, al zijn alle scenes op het einde gewoon subliem. Aardige 4.5*

Gemiddeld scoort het hoger als Jam Films S, maar About Love is veel conventioneler. Erg mooi, en met veel klasse uitgevoerd, maar uiteindelijk is het elders toch al beter gedaan. Daarom 4 erg dikke *, zeker een aanrader voor de romantische zielen onder ons.

Zo af en toe eens een film over de liefde voelt weleens goed.

Gewoon 4,5* voor alle drie de filmpjes. Erg mooie liefdesverhalen.

Enorm fijne collectie dit.

Het tweede filmpje vond ik persoonlijk wat minder, en komt op 4* uit.

De eerste en de derde komen uit op twee dikke 4,5*. Typisch van die filmpjes die ervoor zorgen dat je dag niet meer stuk kan.

Voor de 3 bij elkaar geef ik graag 4,5*

ik dacht dat het 1 film was

nou ja moet je ook geen katten hebben

Heerlijk filmpje waarbij ik dus ergens de draad verloor.

3.5 voorlopig dus Fantastisch camerawerk.

Vervelend heen-en-weer gedraai iedere keer bij die personages. Kreeg bij het tweede filmpje zelfs een plaatsvervangend schaamtegevoel door dat quasi klungelig gedoe, terwijl beiden toch wel wisten waar het op uit zou komen. En dan toch weer die huilbui... Nah, niets voor mij dit. Gelukkig wist de derde me nog wel enigszins te raken door het fraaie einde, de andere twee spoel ik de volgende keer liever door.

Een resp. 2,5, 2 en 3 voor de filmpjes.

Herziening doet wonderen

Prachtige film met een briljante flow 4.5 *

Wat lief, deze drieluik. Wat een tere, subtiele verhalen over prille, ontluikende liefde. Zo ontroerend en hartverwarmend en mooi gefilmd ook nog.

4*, maar kan nog makkelijk meer worden...

Edit: Ik heb een hekel aan romantisch gedoe en ben vreselijk anti-sentimenteel

Wat een leuk stel is het toch ook.

Weer een erg leuke verzameling filmpjes. Wat mij hier vooral opviel was de grappige, speelse filmstijl van alle drie de shorts. Leuke camera bewegingen, grappige dialogen, mooie shots. Allemaal erg innovatief en op een doeltreffende speelse manier gemaakt.

Het begint gelijk erg goed met de eerste short, schetst een mooi beeld van Tokyo en de mensen die hierin leven. Leuk om te zien hoe de acteurs hun leven doorbrengen, al fietsend, tekenend, schilderend, lachend. Erg fijn sfeertje en een uiterst leuk verhaal.

Tweede filmpje is nog net iets absurder. Begint super grappig met die kast. Daarna een erg leuke manier van net-niet communiceren. Kan de film “Love Actually” nog heel wat van leren, maargoed ... Ook een erg leuk filmpje, maar waarvan het einde me niet helemaal lekker zat.

Derde filmpje is ook erg mooi. Prachtige muziek en een erg leuk, lief verhaaltje. Mooie buurtjes heb je daar in China zeg Dat is trouwens echt erg fijn aan dit filmpje, je krijgt een soort van kijk in het dagelijks leven in Japan, Taiwan en China. Dit is altijd erg leuk en leerzaam voor mij.

Al met al zeer geslaagde samenwerking tussen drie regisseurs, die een mooi consistente film afleveren. Heerlijk!

Vond het eerste filmpje het allersterkste, had jij dat ook ?

Misschien wel ja... Vond ze eigenlijk alle drie op hun manier erg sterk Eerste had wel een erg heerlijke flow vond ik. En ja, dat studenten leven en zo, erg leuk om te zien. Dus, als ik moet kiezen, is die eerste wel de mooiste denk ik

Ik kan niet kiezen tussen de eerste en de derde

Even herzien, en beviel me zelfs beter dan de eerste keer.

Vooral het onbeholpen liefdesgedraai in de drie filmpjes is gewoon te schattig. Het taalgeklungel draagt daar ook wel mooi aan bij denk ik. Alles wordt prachtig in beeld gebracht, de muziek is luchtig maar mooi, acteerwerk sterk en vertederend.

Drie erg zonnige, mooie en warme filmpjes. Vind het nu moeilijker om een favoriet te kiezen, al ga ik toch nog steeds voor de derde.

Te quiero. Spanish. Bye bye

4.5*

Mooie vertederende cinema.

Het eerste filmpje vond ik het minst, ook wel mooi maar wel de minste van de drie. Wel mooi hoe de hoofdpersonages elkaar door toeval telkens ontmoeten. En lief hoe de jongen telkens tekeningen achterlaat voor het meisje. 4,0*

Het tweede filmpje was aandoenlijk en vooral grappig om te zien hoe moeilijk het communiceren is met twee verschillende talen. 4.5*

Het derde filmpje vond ik het mooist en hier zat ook het meeste verhaal in. Het meisje dat speciaal voor de jongen dingen gaat aan zichzelf veranderd en dat hij het dan toch allemaal net niet doorheeft was erg ontroerend. 5*

Al met al kom ik uit op 4.5* voor deze heerlijke luchtige cinema waar ik werkelijk van genoten heb. Super!

Sluit me hier graag bij aan. Vooral het laatste filmpje wist Shanghai mooi te vangen. Met een erg mooie laatste scene in de puin met de wolkenkrabbers in de verte. Verder al met al een fijn filmpje, lief en gevat. Eerste en derde deel duidelijk het sterkst, sloten ook het beste bij elkaar aan. Tweede is de vreemde eend, ook veruit de minste. Het miscommuniceren was te letterlijk aanwezig, stoorde me er meer aan dan dat ik het kon waarderen. Visueel zijn ze alledrie heel netjes, met warm kleurenspel en mooie sfeervolle decors. Toch lekker om mee te pakken, echter nergens echt briljant.

Sjonge!

Was net het eerste filmpje hiervan nog eens aan het bekijken en vond het zo jammer dat dit werkje zo weinig aandacht kreeg.

Wel jammer van de middelmatige score.

De film ligt nu voor 6,99 bij Boudisque. Ik ben benieuwd.

Toch een beetje een tegenvaller. Eerste was fraai, maar daarna tweemaal min of meer zelfde thematiek/verhaal kon me toch minder boeien. Duidelijk minder stijlvol uitgewerkt. Voor mij toch meer een tussendoortje.

Onlangs de DVD in huis gehaald en dan ook maar direct herkeken. Moet zeggen dat hij me deze keer net dat beetje minder als de vorige, maar toch blijft het een fijne verzameling over (schattige)liefde en taalbarrières.

Segment Tokyo stond me bij als het leukste deel, deze keer was hij zowaar de minst geslaagde. Het thema encounter wordt leuk uitgewerkt, vond het echter soms net dat beetje te zoetsappig. Denk ook dat er een te groot verwachtingspatroon meespeelde.

Juist segment Taipei kon me deze keer erg bekoren, het klungelige gesprek op de steen aan het einde is schattig en ik moet zeggen dat juist de eenvoud in dit deel me nu aansprak.

Het laatste filmpje blijft schattig (te quiero), en het blijft mooi om die oude buurtjes in film terug te zien komen (voor je het weet is er niks meer van over).

Kon me nu net dat beetje minder raken als het de vorige keer deed, maar toch blijft het een leuk gezapig verzameling van liefdesverhaaltjes. Soms wat te zoetsappig, en de muzikale begeleiding is soms iets te duidelijk aanwezig, maar aan de andere kant is dat nu juist de charme aan dit soort filmpjes. Neig echter wel naar een half puntje aftrek.

Hoe kunnen jullie deze japanse films enzo verstaan?:S

Door mee te lezen met de ondertitels, denk ik...

Inderdaad een heel leuk drieluik. Leuk gebruik gemaakt van het thema van mensen die in het buitenland wonen. Zorgt ervoor dat de drie delen ook echt als een geheel aanvoelen. Voor de verandering bespeek ik ook de delen apart:

Het eerste segment, Tokyo, is eigenlijk het minst opzienbarend. Hoewel ik nog niet zoveel gezien heb, lijkt het me een vrij typisch Japan stuk, die naar mijn mening wat minder artistieke pretenties lijkt te hebben als de andere twee segmenten. Dat zorgt er ook voor dat ik het niet mee dan degelijk vond. Je ziet wel duidelijk dat het uit een goed hart komt en daardoor is het toch ook goed te doen.

Het segment Taipei vond ik het beste. De eerste scène is fantastisch. Alleen al hoe die boekenkast eruit ziet; het ademt zoveel sfeer. Ook de wisselwerking tussen de twee acteurs en de langgerekte situaties werken perfect. Verder ook fabuleus geschoten

Het segment Shanghai is ook erg goed. Deze vond ik vooral meer dromerig. Hoewel bij tijd en wijlen ook erg mooi, vond ik deze een stuk(je) oppervlakkiger dan het tweede segment. Daarom net ietsje minder, maar ook dit is een goed deel.

Goed drieluik dus zonder rotte appels.

Een lieve film die het onderwerp liefde, vanuit een onhandige bril bekijkt.

Het segment in Tokyo is voorzien van aanstekelijke muziek, mensenmassa `s en steeds maar weer hetzelfde kruispunt waar een vertederende, opbloeiende romance ontstaat tussen een student en een meisje, die haar stemming weet te vangen en vorm weet te geven aan de hand van de schilderkunst, waar zij haar grieven op uitleeft nadat d`r ex - vriend haar heeft gedumpt.

De gebeurtenissen in Taipei zijn al niet minder schattig. Wederom een meisje met liefdesverdriet, die de meest vreemde dingen op de meest vreemde tijdstippen doet om de breuk met haar ex - vriend te verwerken. Er zit opmerkelijk veel humor en emotie in deze film. De scene in de tunnel waar zij God en haar vriend bedankt, omdat beiden haar even voor de nare regen behoedden was zo mooi!

Het leven in Shanghai mocht er ook wezen. Van alle segmenten het segment dat mij het meest aangreep. Zo lullig, toen die jongen erachter kwam dat hij een liefdesbekentenis van een meisje, vrolijk had weggewuifd, in de veronderstelling zijnde dat ze een afscheidsgroet uitsprak.

Een mooie verscheidenheid aan onhandige liefdes! 4*

Goh, zo'n mooie collectie kortfilms... !

Net geen 5*, omdat het tweede toch ietsje minder was (dikke 4.0*).

Wat is Ryo Kase trouwens geniaal in het Taipei-segment! Heerlijk die miscommunicatie, de sfeer, the morning after en het gehang op z'n kamer naderhand. Waar ik bij de eerste kijkbeurt echt het eerste segment prefereerde ben ik nu helemaal betoverd door Taipei. Een film die ik maar blijf herzien.

Tokyo is luchtig, fris en kijkt lekker weg. Vervelen doet het zeker niet, maar meer dan wel aardig zit er niet in.

Als ik een minste moet aanwijzen, dan is het toch wel Taipei. In het begin levert de taalbarrière nog een paar leuke scènes op, maar tegen het eind wordt er zo lang door geraaskald dat het begon te vervelen en zelfs te irriteren.

En dan Shanghai. Begint nog als voortkabbelend aardig zoals de voorgaande segmenten, maar mondt langzaam uit tot mijn favoriet. Richting het einde zitten enkele erg mooie en vertederende scènes. Fijn dat Zhang na het tegenvallende Curiosity Kills the Cat weer wat meer richting Spring Subway zit. Binnenkort Lost Indulgence bekijken en hopelijk tot de conclusie komen dat Curiosity een eenmalige misser was.

3.5*

Dit drieluik nu eindelijk kunnen bekijken. Tja, dit soort romantische feel-good movies staan of vallen bij mij nu eenmaal met de jonge vrouwelijke hoofdpersonages en bij alle drie vallen die voor mij gelukkig positief uit. Alle drie leuke aantrekkelijke dames, waarvan de jongedame uit het filmpje van Ten Shimoyama voor mij wel het meest aantrekkelijk was, hoewel het filmpje in zijn geheel wel de minste van de drie. Verder valt er van mij weinig over dit drieluik te zeggen. Ik heb er in ieder geval van genoten.

4,5*

Herzien.

Blijft een hopeloos lief filmpje, met 3 verhaaltjes die draaien rond de taalbarrieres van verliefde stelletjes. Het is misschien wat schrikken dat enkel het eerste koppeltje daadwerkelijk bij elkaar komt, maar verder toch vooral een luchtige film met meer romantiek dan drama.

De opbouw is perfect, de kortfilmpjes worden steeds beter (en van de drie is er ook geen enkele slecht of zelfs maar middelmatig). Mooie hoogtepunten in de vorm van een kleine animatie, een strandscene en hét "te quiero" moment.

Wie niet van romantiek houdt zal er weinig aanvinden, maar binnen het genre toch één van de leukste en mooiste films die ik al gezien heb.

4.5* en een uitgebreide review

Door de omschrijving had ik hier erg veel zin in (ik ben sinds Before Sunrise wel te porren voor films die draaien om ontmoetingen en liefde), en was dus ook blij dat ik 'm gevonden had.

Uiteindelijk toch anders dan verwacht. Deels omdat de liefde niet echt mainstream uitgewerkt is, maar vooral omdat het eigenlijk beter 'About Language' zou kunnen heten. Vooral deel 2 gaat vrijwel alleen maar over spraakverwarring, hoewel deel 3 daar nog enigszins over doorgaat. Hoewel het irritant en repititief zou kunnen worden was het tweede filmpje nog wel vermakelijk, deel 3 helaas niet meer echt. 1 vond ik ook niet megabijzonder.

Ondanks dat is het wel vrij sfeervol geschoten, en (maar dat zou kunnen komen omdat ik nog niet echt bekend ben met Aziatische cinema) allemaal wel vermakelijk om te zien. Dus niet slecht, maar ook zeker geen meesterwerk.

3*

Met dank aan bovenstaande schrijfster gevonden en speciaal bewaard voor valentijn deze. Commercieel gedoe noem ik het altijd maar stiekem toch wel leuk om na 23 jaar eigenlijk eens op die specifieke dag met iemand samen te zijn en buiten het gebruikelijke geweld van slechte rom-koms dat altijd op tv te zien is van je zeldzaam-niet-van-het-genre-houdende-wederhelft een vrijbrief te krijgen om iets naar eigen smaak uit te mogen kiezen. En wat is er nou mooier als Aziatische romantiek?

Vond het stuk voor stuk mooie verhaaltjes waarin ook nog eens een stijgende lijn zat maar waarom nou toch dat omnibus gedoe? Bij een genre zoals horror waar je weinig na hoeft te denken vind ik het prima maar als ik op een intense manier aan het mee leven ben met twee specifieke personages: geniet van hun leuke of minder leuke gewoontes en de opbouw naar iets (potentieel) moois (dat verf gevecht in 2 trouwens, zooo lief!) en dit na een half uur, wanneer ik er meestal net goed inzit, abrupt wordt afgekapt om weer een ander verhaal ingeslingerd te worden (zie ook Hsiao-hsien Hou's Three Times) dan voelt het toch niet echt volwaardig voor me aan, vandaar ook maar (3*) Opzich is het wel positief dat verschillende regisseurs op die manier de kans krijgen om ieder hun visie te geven op een specifiek onderwerp als in dit geval de liefde. Het is dan ook beslist geen onsympathiek gegeven maar mijn cup of tea zal het wel nooit worden, Dolls uitgezonderd!