Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon (2006)

Gevatte meta-slasher die de grens tussen onze favoriete moordenaars en de werkelijkheid op speelse wijze vervaagd. Zo'n scenario, hoewel een overuidelijke variant op de reeds vaak benoemde C'est Arrivé près de chez Vous (1992) , is een gouden fundering om op te bouwen. Het is dan een extra kwaliteit om dit voor zowel doorgewinterde slasher-liefhebbers als de doorsnee horrorkijker boeiend te maken. Glosserman maakt onderweg nog een paar stijlkeuzes waar je je twijfels over kunt hebben (het switchen van documentaire naar een traditionele filmvorm), maar wat mij betreft alle lof voor het lef om zoiets te proberen. Bovendien alles met een zeer gelimiteerd budget voor elkaar gekregen. Met recht een cultklassieker die een tijdje terug nog werd 'beloond' met een fraaie heruitgave op blu-ray.

Half.

Geen perfecte film, maar wel eentje die soms een nieuw pad weet te bewandelen. Ook dit concept is al bekend, het sterke Man Bites Dog heeft ook al een soortgelijk pad bewandelt, maar om het nu in een horrorfilm te zien maakt het weer iets leuker. Alleen jammer dat de film het vervolgens niet helemaal kan benutten.

Het eerste half uur is bijvoorbeeld erg saai. Leslie Vernon moet als vermaak dienen rondom de film en zijn personage moet de film dragen, en daar ligt dan ook het voornaamste probleem. Baesel is gewoon niet zo'n interessant horrorfiguur. Zijn dialogen zijn niet interessant en zijn houdingen zijn niet apart of intrigerend genoeg. Dan heb je al snel een taaie zit voor je kiezen, ondanks dat hij wel degelijk acteert.

Het is ook duidelijk dat er niet al te veel budget inzit. Maar waar de meeste films van dit kaliber voor iets standaards gaan gaat regisseur Glosserman een andere kant op. Zoals ik al eerder zei duurt het even voordat de film met dat concept ook echt interessant wordt, maar in het laatste half uur komt het dan eindelijk opgang, en doet dat vervolgens erg leuk.

Vooral omdat er toch leuk wordt omgegaan met het verhaal en een paar redelijk verrassende wendingen kent. Het tempo wordt flink opgeschroefd in de slotfase, en de band tussen Baesel en Goeethals wordt uiteindelijk best degelijk uitgewerkt. Het is wel jammer dat de moorden in het laatste half uur aan een zeer tamme kant zijn.

Acteerwerk is voor de rest best goed. Niemand acteert erg naturel, maar wel oké. Het duurt even voordat Vernon van Baesel op de kijker inwerkt, het duurt eigenlijk te lang, maar uiteindelijk begint het dan wel leuker te worden. Ook de rest acteert best degelijk. Leuk hoe de film het genre soms in de zeik neemt, maar doet dit vaak wel op een beetje een makkelijke manier. Toch is het leuk dat de film het überhaupt doet.

Het eerste deel is dus best taai, maar het wordt leuker in het tweede deel waar bijna alles een duwtje in de rug krijgt. Een soort behind-the-scenes van een horrorfilm, en dat pakt soms best lollig uit, maar er had zeker meer ingezeten.

Een groepje scholieren maakt een documentaire over psychopaat Leslie Vernon en zijn plan om toe te slaan. Men wil laten zien hoe de gedachtengang van een seriemoordenaar in elkaar zit. Leslie geeft hen deze inzichten alsook zijn invloeden en zijn sinistere intenties.

De film is een duidelijke hommage naar Freddy Krueger, Michael Myers, Jason Voorhees en andere bovennatuurlijke horror-iconen. Je merkt de liefde voor het genre bijna direct. Ook is Leslie Vernon een erg vermakelijk personage die voldoende humor in de film brengt. Ook de groep studenten zijn (voor een keer in het genre) niet irritant of inwisselbaar. Ik merkte wel een connectie tussen hen en Leslie wat voor enkele mooie toevoegingen zorgde. Ook is er een vlot tempo en speelt iedereen met plezier en overtuiging.

Jammer genoeg gaat het na een uur gigantisch achteruit wanneer de found-footage/mockumentary-stijl achterwege wordt gelaten. Het laatste half uur speelt zich af als een conventionele slasher wat bij mij enorm als stijlbreuk aanvoelde. Het was alsof de makers de gimmick zelf beu werden. Wat het leukste is van en slasherfilm is net de climax met dat bloedvergieten maar ook dit was afwezig. Heel de film was braaf en het merendeel gebeurt off-screen.

3*

Deze Behind The Mask lijkt wel wat op een kruising van Scream en C’est arrivé près de chez vous. Reality tv nam echt grote hoogte begin van de nillies dus vormt het een goeie insteek voor de film. De tongue in cheek humor vind ik zeer geslaagd. Het is voor mij dan ook comedy waarin de horror enkel context vormt. Dat laatste op een heel leuke manier. Behalve al of niet steekhoudende theorieën over de basics van de slasher bevat deze komedie warempel ook nog een laagje filosofie over de noodzaak van het kwade om het goede in de verf te kunnen zetten. Alsook is er een (te verwachten) maatschappijkritisch laagje omtrent de rol van journalistiek in de dialoog tussen Leslie en Taylor. Vermakelijke bijrol van horroricoon Robert Englund. In het algemeen goeie acteerprestaties die de juiste toon weten te vinden en aan te houden. Ik vind Nathan Baesel top als de aspirant seriemoordenaar. Een man met een zeis, een man met een missie.

Prima in beeld gebracht zowel wat de reality tv betreft als het cinema gedeelte. Met deze film heb ik me prima vermaakt.