Shah-re Ziba (2004)

Mooie film wel. Had nog niet eerder een Iraanse film gezien, maar nu - op het filmfestival - was het dan eindelijk eens raak. De film draait grotendeels om Ala die vriendschap sluit met de zus van zijn vriend. Samen proberen ze de vader van het meisje te overtuigen de aanklacht in te trekken, zodat de vriend in kwestie de doodstraf ontloopt.

Behoorlijke film. Zal wel een keer opduiken op zondagmiddag bij de NPS. Best gedurfd ook, want neemt tussen de regels door wel wat statements in over mindere kanten van Iran en de positie van vrouwen bijvoorbeeld. Nergens expliciet maar het zit er wel in. Verder een mooi inkijkje in de Iraans-Islamitische cultuur en dan met name het strafrecht. Een tikje te schools om echt indruk te maken. Maar niet slecht.

Kleine 3.5*

Las ergens dat dit zo'n Iraanse film is gemaakt voor de internationale filmfestival markt, niet voor vertoning in het land zelf. Dat klopt wel door de kritiek die erin zit. Alhoewel er is een weerwoord; Iraanse islamieten worden stukken minder intolerant afgebeeld dan het normale beeld wat aan ''ons'' wordt getoond.

'Shah-re Ziba' had zoveel kunnen zijn, maar verslapt uiteindelijk reeds halfweg tot een flutfilmpje. Asghar Farhadi bouwt rond zijn boeiend uitgangspunt (vader moet kiezen tussen bloedgeld voor de moordenaar van zijn dochter of geld voor de operatie van een gehandicapte die niet zijn eigen dochter is maar wel bij hem inwoont) een belachelijke romance en tegelijk laat hij enkele - wel degelijk expliciete - problematieken (cfr. bericht starbright boy) aan bod komen, wat de hele film duur te staan komt... Bovendien veranderen de personages teveel van gedacht, komen er nergens mooie plaatjes op het scherm tevoorschijn en worstelt A'la aan het eind met een keuze het overwegen niet waard.
Maw. te onevenwichtig.
2*

Grappig dat ik me nu pas realiseer dat ik jaren terug (IFFR 2005) al een film van Fahradi heb gezien. Ik dacht dat ik voor het eerst iets van 'm zag met About Elly, een paar dagen terug. Deze film is ver weggezakt in mijn geheugen.

Best aardige film. Zitten mooie personages in, zoals die zus. Eigenlijk spelen alle acteurs en figuranten prima.

Beelden zijn wat minder mooi, maar het gebied waar dit opgenomen is dan ook niet echt dat je zegt mooi.. Een grote zandbak, meer zag ik niet..

De Nederlandse DVD heeft de kwaliteit van een VHS-band die te vaak gedraaid heeft.

Ik vind Asghar Farhadi een van de beste, zo niet de beste regisseur van het huidige tijdsgewricht. Weliswaar haalt hij met deze film nog niet het uitzonderlijk hoge niveau van zijn latere werken, maar de voortekenen zijn er al wel. Het is een psychologisch drama over vriendschap, gerechtigheid en wraakgevoelens, plus een vleugje verliefdheid. Boeiend om te zien hoe de hoofdpersonages uiteindelijk stuk voor stuk geconfronteerd worden met nauwelijks oplosbare dilemma’s.

Omdat ik niet ben ingevoerd in de spelregels van de Iraanse maatschappij, zoals die geïnitieerd worden door de Koran, heb ik gefascineerd zitten kijken naar het drama dat zich op mijn scherm afspeelde. Wat opvalt naast het knappe scenario zijn de authentiek ogende scenery en het vlekkeloze acteerwerk. Niet alleen van Taraneh Alidoosti —een vaste waarde in de films van Farhadi— maar deze keer vooral van Faramarz Gharibian (de vader van het vermoorde meisje).

Een bijzonder boeiende rechttoe-rechtaan film zonder allerlei trucjes of fratsen.