Daniel Deronda (2002)

Vandaag was de eerste aflevering op tv (Ned2) en de komende drie weken komen de resterende afleveringen.

Op zich aardig, maar toch konden het verhaal en in mindere mate het acteren en de personages mij niet echt bekoren. Teveel krijg ik het gevoel dat men iedere scène onnodig uitrekt terwijl al zo weinig te zien, te beleven, te proeven is. Hoe anders was het met de miniserie Cranford, welke vorige week eindigde, waar er eigenlijk teveel te vertellen was in zo'n kort tijdsbestek.

Het blijft afwachten hoe de serie zich verder ontwikkelt, maar vooralsnog kom ik niet hoger dan 3,0*.

Wat vervelend dat de eerste aflevering al is geweest.

Helaas.

Vandaag het 3e deel ook al wordt dat niet aangegeven in de 'televisiegids' op MM.

Gisteren het laatste deel gezien en mijn initiële gedachten bleken correct.

Een erg dun verhaal met veels te veel onnodig uitgerekte scènes. Het grenste vaak aan saaiheid en soms dwaalden je ogen en gedachten ergens anders heen.

Het acteren was bij de meesten ok, maar vooral Romola en Dancy stelden teleur. Romola acteerde veels te toneelachtig in plaats van gedistingeerd en upper class zoals haar personage bedoeld is. De personage van Dancy had zo weinig in de melk te brokkelen, dat het een totaal oninteressante slaapverwekkende personage werd.

Aardig qua kostuums en decors hoewel ze wel wat aankleding en echtheid misten. En het zijn vaak dit soort dingen die bij dit soort films/series voor de meeste sfeer zorgen.

Uiteindelijk is het gewoon één van de vele standaard BBC drama's.

3,0*

Naar het boek van George Eliot. Goed stevig Brits kwaliteitsdrama. Karakters worden goed neergezet en het verhaal is niet altijd voorspelbaar. Ik heb ervan genoten en mijn echtgenote ook.

De door de BBC geproduceerde kostuudrama's zijn visueel zo sterk en worden zo excellent neergezet dat een wat minder sterk verhaal voor mij in dit geval minder belangrijk is.

Ik wil het volgende toevoegen:

Het verhaal speelt in de 19e eeuwse Victoriaanse tijd en de upperclass was destijds behoorlijk antisemitisch. Bijzonder is dat George Eliot, de schrijver van de roman, het verhaal projoods geschreven heeft. Het romantische melodrama over moraal en deugdzaamheid, is smaakvol en integer, en zoals ik hiervoor reeds vermeldde levert het vooral visueel boeiende scènes op.

Degelijk kostuumdrama zoals men dat mag verwachten van de BBC.
Heel veel bijzonders is er dan ook niet te melden: de kostuums zien er goed uit, de landhuizen zijn schitterend, het acteerwerk is netjes en de muziek passend. Niets verrassends in dat opzicht. Het joodse element maakt het net weer wat interessanter. Antisemitisme heb ik nooit begrepen - waarom is het eeuwenlang normaal geweest (en vinden sommige mensen het nog steeds normaal) om anderen als inferieur te beschouwen omdat ze joods zijn? Ik kan er niet bij.

Even over het acteren nog: met name Hugh Bonneville verdient een compliment. Nu ik meer gewend ben om hem als de zeer aimabele lord Grantham te zien is het des te opvallender hoe goed hij hier de gevaarlijk aantrekkelijke gentleman neerzet die natuurlijk een onverdraaglijk persoon blijkt te zijn - er zijn maar weinig mensen die me zo de kriebels geven. Hugh Dancy heeft dan weer precies het soort hoofd dat bij zijn personage past, het is niet moeilijk om je voor te stellen waarom vrouwen zo graag hun hart bij hem uitstorten. Daar hoeft hij niet eens een acteerkanon voor te zijn.

Het verhaal is degelijk, maar niet bovengemiddeld voor een drama. Behalve het joodse element gaat het vooral om driehoeksverhoudingen en een identiteitscrisis. Overigens vind ik dat die beide nogal gemakkelijk opgelost worden op het eind. Als Daniel ontdekt dat hij joods is, weet hij meteen wat hij moet met zijn leven. Hij wil trouwen met Mirah en zij gelukkig ook met hem. Hans en Gwendolen zijn aanvankelijk niet zo blij daarmee, maar ze komen er snel genoeg overheen. Een iets minder soepel verlopend verhaal had ik beter gevonden. Het hoeft geen feel good te worden wat mij betreft. Er had meer in kunnen zitten als het verhaal wat grimmiger geweest was, bijvoorbeeld door Grandcourts slechtheid of Hans' vlucht in de opium wat meer uit te werken.

Er valt dus wel het een en ander op te merken aan Daniel Deronda, maar het blijft, zoals ik al zei, een degelijk BBC-kostuumdrama, en dat zie ik graag.