Omagh (2004)

Krachtige aanklacht tegen de onwil/onkunde van de Ierse en Britse autoriteiten om de daders van de aanslag in Omagh te veroordelen.

De ogenblikken voor de ontploffing worden uiterst efficiënt in beeld gebracht, alsof je dan nog in een grauwe suspens-film zit, maar zodra het onheil is geschied, volgt de camera in ware guerilla-stijl de vader van één van de slachtoffers, en waan je je met hem in oorlogsgebied. De onmacht spat van het scherm, en de scènes in het ziekenhuis en het opvangcentrum zijn hartverscheurend.

Op dat ogenblik heb je nog nauwelijks tijd gehad om na te denken, maar dan begint het tweede, langere deel van de film, waarin Peter Travis zich concentreert op het verwerkingsproces van de familie van de slachtoffers. Door de verandering van focus, moet je als kijker ook wel even een knop omdraaien. De nasleep van de aanslag heeft niet zoveel impact als de aanslag zelf, maar toch blijf je meeleven met familieleden. Door de documentaire stijl wordt het verdriet echt voelbaar gemaakt, en hoewel je achteraf het idee hebt dat de echte climax van de film in het begin is gesitueerd, is dit cinema die je even door elkaar weet te schudden, en daarom ook zeldzaam.

4 sterren

De aanslag zelf is inderdaad schitterend in beeld gebracht. De regisseur maakt gebruikt van een aantal typische elementen (afwisseling van autorit en kinderen die vertrekken naar de stad) zodat je de afloop als een onafwendbare verschrikking zit af te wachten, vermits je direct kunt voorspellen hoe het zal aflopen. Ook de stukken vlak na de aanslag zijn erg knap gedaan en werken absoluut, ik zat helemaal verstijfd te kijken. Daarna verslapt de film misschien een beetje en verzandt hij af en toe in het al te typische politieke aanklacht-genre. Maar door de verscheidenheid aan personages blijft het wel boeiend, ook omdat je als kijker de kans krijgt je vragen te stellen bij de drijfveren van alle figuren, niemand wordt als 'juist' naar voor geschoven (behalve dan op het einde, wat ik meteen ook een zwak moment vond) De waarheid is niet zo simpel, met deze film heeft men geprobeerd om gewoon te tonen wat er gebeurd is zonder een visie op te dringen, dat lijkt me niet helemaal gelukt maar het resultaat is in elk geval genuanceerder en interessanter dan andere pogingen. En het eerste deel is schitterend, dus ik wil er zonder problemen 4 sterren voor geven.

Ongelooflijk dat deze film zo weinig aandacht heeft gekregen in de media. Een ingetogen gespeelde en gefilmde, maar daardoor des te indrukwekkender aanklacht tegen de waanzin, de starheid en de onmenselijkheid aan beide kanten in Noord Ierland.

De aanslag zelf is erg sterk gefilmd. Zelden heb ik zo beklemmend een terreurdaad verfilmd gezien. Daarna zakt de film wel iets in, maar blijft alleszins de moeite waard.

Uitermate goeie en realistisch neergezette film. Het greep me erg aan. 4.5 *

Een ijzersterk eerste half uur/drie kwartier, vol met angst, vertwijfeling en machteloosheid. De film greep mij onmiddellijk naar de keel, door de alledaagsheid in beeld te brengen, terwijl we als kijker wisten dat er iets vreselijk te gebeuren stond. Vanaf het ogenblik dat de vader op zoek gaat naar zijn zoon, leef je enorm mee met dit personage en wordt je met zijn emoties meegesleurd.

De film mondt in het tweede gedeelte, naar mijn smaak, teveel uit in een politiek steekspel en op het einde wil de regisseur koste wat het kost een schuldige aanduiden voor de gebeurtenissen.

Maar het blijft een aanrader!

Goed gemaakte film over de bomaanslag in Omagh.

Zeer aangrijpend verhaal, over de nabestaanden van de slachtoffers, die rechtvaardigheid eisen en het met loze beloften moeten stellen.

De film toont hoe het rechtssysteem en de ordehandhavers falen, ook hoe de politici alles proberen in de doofpot te stoppen om toch maar niet het vredesproces in gedrang te brengen.

En terwijl blijven de daders van een gruwelijke daad onbestraft.

Alle rollen worden zeer sereen en realistisch gespeeld, vooral Gerard McSorley is indrukwekkend als de vader die z'n zoon verloor in de aanslag en de woordvoerder van alle andere slachtoffers wordt.

Deze film had eigenlijk veel meer aandacht mogen en moeten krijgen bij het uitkomen.

Helaas, ook deze op ware feiten gebaseerde film, maakt geen einde aan zulke steeds wederkerende drama's.

Tsja wel aardig. Het eerste half uur is erg sterk, hoewel je eigenlijk weet wat er gaat gebeuren. Toch is de spanningsopbouw erg goed te noemen. Alleen dat bewegende camerawerk daar hou ik niet zo van.

Later concentreert de film zich op 1 vlak, en dan vind ik het hier en daar een beetje soapy, gemakkelijk en ongeloofwaardig worden. De hoofdrolspeler doet het prima, maar dat groepje activisten vind ik al wat makkelijk bij elkaar gezocht (veel verschillende typen mensen zijn vertegenwoordigd). Ook is het acteren van bijvoorbeeld die falende hoofdagent maar matig te noemen. Ik vind het moeilijk om het precies aan te geven, maar het is het voor mij allemaal net niet, het komt net niet overtuigend genoeg over. Dat gezin is ook zo 'standaard', met die wat ordinaire dochters en rossige, weinig vrouwelijke moeder. Ach ik zeur ook wel een beetje, maar toch is dit zeker geen topfilm, hoewel dit soort onderwerpen niet vaak genoeg onder de aandacht kunnen worden gebracht. Eigenlijk vind ik het wat karakter betreft een echte tvfilm. Het blijft allemaal wat op de vlakte, weinig 'lastige' locaties, klein budget, klein verhaal, kleine speelduur

3 sterren

Heel goeie film over de problemen in Noord-Ierland.

De aanslag zelf wordt schitterend in beeld gebracht.

Wel triestig om dan te zien dat de autoriteiten op alle mogelijke manieren de zaak in de doofpot proberen te steken om zo het vredesverdrag levendig te houden.

Dit ondanks dat ze heel goed wisten wie verantwoordelijk was.

De acteur die Michael speelt doet dit met veel overtuiging.

Ik geef hem 3 sterren.

Zorgvuldig gemaakte, gedetailleerde film die een nauwkeurig beeld geeft van de aanslag en de nasleep. Qua vormgeving niet erg origineel meer na Bloody Sunday van Paul Greengrass (hier schrijver en producent), maar inhoudelijk en emotioneel wel erg aangrijpend. McSorley is ingetogen maar zeer krachtig in de hoofdrol.

Hier kan ik alleen aan toevoegen dat ik het een erg goede en meeslepende film vond.

Cijfer: 4

Vrijspraak verdachte aanslag Omagh

Een rechter in Noord-Ierland heeft de enige verdachte vrijgesproken die nog terecht stond voor de aanslag in Omagh.

Die bomaanslag werd in augustus 1998 gepleegd door de radicale splintergroep Real IRA.Er vielen 29 doden.

Sean Hoey (38) werd beschuldigd van 56 feiten.Volgens de rechter deugde het DNA-bewijs niet.Ook bleek dat agenten

hadden gelogen over de manier waarop het bewijsmateriaal was verzameld.

De aanslag in Omagh was de bloedigste in het conflict tussen protestanten en katholieken.Een man die in 2002 voor de aanslag werd veroordeeld werd later in hoger beroep vrijgesproken.

bron: NOS teletekst

Paul Greengrass produceerde deze film en het leek wel alsof hij ook de regie voerde. De film lijkt namelijk erg op Bloody Sunday, maar is helaas niet zo sterk als die film. Omagh is een film die de problematische situatie in Noord-Ierland weergeeft. Enige voorkennis is wel een pre om de film goed te kunnen volgen.

Het eerste deel, de uren voor de aanslag, kent een rustige opbouw. De uiteindelijke ontploffing slaat dan ook echt in als een bom. Het tweede deel volgt de nasleep van de aanslag. Wie waren de daders? Was er sprake van een complot en / of nalatigheid van de autoriteiten? Moeten de daders wel voor het gerecht gebracht worden of zou dit het vredesproces alleen maar blokkeren? Deze vragen komen allemaal voorbij. De film is derhalve interessant genoeg voor een ruime voldoende.

3,25*

Het is naar mijn mening niet de regisseur maar vooral de ombudsman die de schuldigen en daarmee ook indirect de daders aanwijst.

Hele goede en zeer realistische film. Echt helemaal nergens zogenaamde spanning of entertainment. Gewoon simpelweg een soort observatie. En dan ook echt non-Amerikaans. Zo zie je maar dat een dag zo mooi had kunnen beginnen maar aangezien Noord Ierland en gewoon Ierland al niet zulke vriendjes van elkaar zijn kan er nog wel eens een bom ontploffen onder je voeten zomaar op een dag. En dat waren toch ook tedere scenes en het leken vaak ook een soort van nieuws berichten. Als je trouwens achter op het hoesje leest denk je dat de hoofdrolspeler Michael wraak gaat nemen maar dat ligt wel anders, dit keer word er niet wraak genomen met wapens. Waar het in de meeste films naar neigt, maar gewoon met spandoeken. Om er zo te voor zorgen dat de verantwoordelijken achter slot en grendel komen. Gewoon weer een zoveelste realistische film die je in Amerika weinig tegenkomt. Opzich niet erg hoor want ik hou wel van dat sentimentele gedoe met veel wapengekletter. Maar zon film als Omagh ligt dan toch weer anders en dat is natuurlijk ook heel mooi.

Mooie film. Goed lesje voor als je meer wilt weten over het gedoe in Ierland. Valt eigenlijk wel in het zelfte straatje van Bloody Sunday.

4,0*

Morgen 23:55 op Nederland 2

Vond het maar een matige film.

Begin was wel goed, maar daarna volgden alleen feitelijkheden.

Lijkt wel of na de aanslag het scenario stopte en men het laatste uur de feiten erna wilde tonen.

Wellicht erg hoog gewaardeerd. Ik twijfelde tussen 4 * en 4,5 *, maar het gebeurt me niet heel vaak dat ik het koud krijg bij het zien van een film. Als je de beelden aan het begin van de film ziet en je weet dat dit waargebeurd is, dan zijn moet je wel een sociopaat zijn om daar niet iets bij te voelen.

De rest van de film toont veel feiten over wat er daarna is gebeurd. Hoe de overheid heeft geblunderd (pleonasme?) en hoe dat de nabestaanden heeft beinvloed. Misschien niet spannend, maar het geeft wel een goed beeld. Al met al een bijzonere film.

Mening toch maar naar beneden bijgesteld. Doet niet af aan de film.

Prima film, die helaas wel een stuk beter begint dan dat hij eindigt. De aanslag zelf en de hele opbouw daar naar toe is uitstekend.

maar in de tweede helft van de film is het iets teveel een herhaling van stappen (waar ze overigens ook weinig aan kunnen doen, aangezien dat ook waargebeurd is) maar toch.

Die McSorley is wel een prachtig acteur die de film zeker een hoop goed doet.

Uitstekende film over de bomaanslag in het Ierse Omagh 15 augustus 1998. En over de strijd van de nabestaanden om de schuldigen te vervolgen, waarbij ze door een politiek spelletje van alle kanten worden tegen gewerkt. De film is in dezelfde realistische stijl gefilmd als Bloody Sunday, maar mist toch net de impact. Verder een sterk einde en een mooie ingetogen rol van Gerard McSorley.

Goede toelichting bij deze vreselijke bomaanslag die in 1998 plaatsvond. Het eerste half uur bouwt een goede spanning op, met mannen, vrouwen en kinderen die rond de bomauto slenteren in de straten van Omagh. Het volgende deel van de film toont de lange weg naar gerechtigheid door de familieleden van de slachtoffers. Hoogst interessant is het slechte werk dat de politie heeft geleverd : hoe ze vooraf getipt werden van de aanslag door een informant en toch niet tussenkwamen. Vermoedelijk was dit gebeurd om het fragiele vredesverdrag niet te compromitteren (?). Er zijn nog steeds grijze zones in dit hele verhaal.

Erg realistisch, en roept weer herinneringen op, ben in September 1998 in Omagh geweest, beeld zie ik nog steeds voor ogen, vooral die bloemenzee toen we het stadje binnenreden.

Ik blijf dit een uitstekende film vinden, waar gebeurd en dus een van mijn lievelingsgenres.

Toen ik de kans kreeg deze film voor een spotprijs op de kop te tikken heb ik dan ook geen moment geaarzeld, een zeer mooie aanwinst voor mijn collectie.

Indrukwekkende en eerlijke film over de gevolgen van een bomaanslag. De opbouw is subliem en de gebeurtenissen en emoties komen door het scherm heen. Ben het eens dat de film helaas wat inzakt wanneer het op het politieke terrein belandt. Schrijnend om de onmacht en frustratie bij de nabestaanden te zien die de politieke bemoeienis veroorzaakt door de zoektocht naar 'gerechtigheid' te dwarsbomen. Jammer genoeg iets dat realistisch is en dat we wel bij elk omvangrijk (internationaal) incident zien, gerechtigheid is dan ver te zoeken. 4*

Ik heb deze film opgepikt uit een Moviemeter Contest van arno74. Het is een onthutsende televisiefilm over de meest gruwelijke bomaanslag in de bloedige Noord-Ierse geschiedenis. De focus is vooral gericht op het leed van de nabestaanden en hun vruchteloze pogingen om gerechtigheid te krijgen ten aanzien van de daders. De houding van de autoriteiten is ronduit schokkend.

Krachtig docudrama, minstens zo goed als het vergelijkbare Bloody Sunday (2002) van Paul Greengrass, die ook meeschreef aan het script voor deze film. Prima werk van regisseur Pete Travis en van protagonist Gerard McSorley.

Sterke TV-film over de bomaanslag in Omagh, Noord-Ierland in 1998. De film begint ijzersterk met de voorbereiding op, de uitvoering van en de directe nasleep van de aanslag zelf, met een rauw realisme dat bij mij behoorlijk aankwam. In de tweede helft gaat het vooral om de zoektocht naar de waarheid en naar gerechtigheid, wat geen sinecure is door de vele politieke implicaties (immers, dit gebeurde midden tijdens het vredesproces in Noord-Ierland) en zoals later blijkt lijkt er ook minstens nalatigheid en misschien wel kwaadwillendheid in de overheidsaanpak geweest te zijn. Ik vond zelf die tweede helft toch iets meer slepen en in herhaling vallen, maar alsnog is dit een sterke film die ook als politiek en historisch document de mooite waard is.

Pakkende film.

De nabestaanden van de slachtoffers van een terroristische aanslag informeren naar de uitslag van het onderzoek naar de daders en hoe meer ze hierop aandringen hoe dieper ze ontgoocheld worden en hoe vaster het besef tot hun doordringt dat er vreselijk werd geklungeld en nonchalant opgetreden om niet te zeggen om welke duistere reden dan ook gelogen en de zaak de doofpot ingestopt.

Film laat niet na de weerslag op familiaal vlak van de frustraties en het verschil in verwerking van het verdriet sterk te onderlijnen.

Er wordt goed, energiek en geloofwaardig geacteerd maar toch vooral bewondering voor hoofdrolspeler Gerard McSorley. Er dient hier aan toegevoegd dat de camera heel kundig zorgt voor uitstekende takes op de verdrietverwerkende en intrieste momenten.

Ook de chaos na de aanslag is, wars van al te schokkende beelden, tactvol en treffend weergegeven.