Eva No Duerme (2015)

Evita Peron was bij leven al een legende..Zij was de held van de arbeiders in Argentinie. Het land rouwt massaal als ze op 33-jarige leeftijd sterft. Een laatste rustplaats voor haar gebalsemde lichaam laat lang op zich wachten, als gevolg van verschillende staatsgrepen. In deze film worden haar balsemer, een militair die haar verbergt op een veilige plek en de ontvoerde generaal Aramburu gevolgd. Uiteindelijk krijgt ze haar laatste rustplaats pas in de jaren 70 in Buenos Aires.

Argentijnse film over het lichaam van Eva Perón, het lichaam dat zoveel politieke invloed heeft gehad. In de film is te zien hoe bijna een miljoen mensen langs haar kist zijn gelopen om een laatste dienst te bewijzen, pas na 24 jaar is haar lichaam definitief begraven en heeft in al die jaren voor veel commotie gezorgd.

De film volgt een drietal mensen die met haar lichaam te maken hebben gehad, daarnaast bevat de film oude beelden van Eva Perón en Buenos Aires. Het verhaal rond het lichaam vond ik echter niet het sterkste punt van de film, er was een mogelijkheid geweest hier meer uit te halen. Ik ben echter blij dat Pablo Agüero dit niet gedaan heeft, dit zou waarschijnlijk ten koste zijn gegaan van de charme van de film en dat is nou juist het sterke punt.

De openingsscène geeft al meteen een verfijnd voorproefje van waar je als kijker de rest van gaat genieten. De film bestaat veelal uit lange, donkere en vooral stijlvolle scenes, fantastisch filmwerk. Naast het filmwerk valt ook het geluid op, het is bij vlagen zo minimalistisch maar aanwezig dat de film je volledig meesleurt.

Absoluut een aanrader! De korte speelduur wordt optimaal benut en is volledig gevuld met fantastische scenes gecombineerd met een aantal oude beelden.

Eva No Duerme

Eva Perón was een indrukwekkende vrouw en wat er met haar lichaam is gebeurd na haar dood is, op z'n zachts gezegd, luguber. Eva No Duerme gaat daar niet alleen over, maar ook over wat het met de personages doet die dicht bij haar lichaam zijn. Vooral audiovisueel is de film een hoogstandje, maar jammer genoeg blijft het fragmentarische script wat achter. Je krijgt eigenlijk drie verhalen ineen, maar geen één weet echt een blijvende indruk achter te laten. De zwart-wit archiefbeelden in combinatie met de fictieve verhalen zijn wel goed gedaan, en regisseur Aguero laat hier zijn vakmanschap zien.