Malle Gevallen (1934)

Wie kan mij vertellen of deze film nog te kopen is of een kopie te verkrijgen is.

Het was n.l. mijn 1e film welke ik samen met mijn vader in het 1e oorlogsjaar 1940 in de bioscoop in Heelvoetsluis heb gezien.

Graag zou ik hem nog eens bekijken.

Hartelijk dank voor ieders aandacht aan mijn vraag.

De film is nu op dvd verschenen.

De definitie van een luchtige film. Het heeft werkelijk geen verhaallijn, behalve vier hoofdrolspelers (Bram, Boy, Toos & Kitty) die volgens de plotbeschrijvingen veel oudere mensen 'plagen', maar werkelijk gewoon 'pesten' of 'lastigvallen' is. Als de hoofdrolspelers gemeen zijn, wordt een film al sneller moeilijker te doen.

Wat de film vooral te doen deed, was een leuke subplot met Hans en Loeki. Bijna geen enkel acteur bezit over acteertalent, maar Jopie Koopman speelt de sterren van de hemel! Wat een geweldige vrouw is/was dat.

Oubollige oudhollandse film met af en toe een smartslap.

Johan Kaart jr. was af en toe leuk, aleen de bootscéne vond ik geslaagd.

Hier ben ik het helemaal niet mee eens!

Ik vond dat er juist heel aardig geacteerd werd.

Het is opvallend te noemen,dat een groot aantal jonge acteurs uit de vroeg-sprekende Nederlandse films,met veel succes in het buitenland gingen werken.

Roland Varno en Hein van der Niet (later Phillip Dorn) hadden een succesvolle carriere in Hollywood....Johannes Heesters werd een superster in Duitsland en Louis Borel deed het erg goed in Engeland.

Prestaties waar de huidige Nederlandse acteurs alleen maar van kunnen dromen.

Varno en Borel spelen hoofdrollen in deze film:"Malle Gevallen"...een verhaal over hangjongeren anno 1934.

Wat al meteen opvalt aan het begin van de film,is dat alle hoofdrolspelers een soort van "star-quality"hadden,zeker voor die tijd.

Enny Meunier is zeer charmant als Kitty,het begin van Enny's lange carriere als actrice met vele toneelprijzen.

Er is echt chemie tussen haar en de knappe Roland Varno.

Twee jaar na deze film speelde Roland Varno in Hollywood met sterren als Greta Garbo en Katherine Hepburn.

Johan Kaart was natuurlijk ook 1 van Nederlands grootste en meest geliefde sterren tot zijn dood.

Hier,in deze film, is hij een beetje te veel van het goede en zijn rol gaat uiteindelijk een beetje irriteren.

Annie Van Duyn (Toos) vertrok na de oorlog naar de VS,ik kon nergens vinden of ze nog leeft en of ze daar altijd gebleven is.

De grote toneelactrice Fie Carelsen is ook in deze film,in een kleine rol (haar enige filmrol),als de moeder van Kitty.

En dan is er nog Jopie Koopman.

Zij is echt een ster.

Wat jammer dat ze geen films meer heeft gemaakt na de jaren 40,ondanks dat ze met de directeur van City was getrouwd.

De film is amusant,maar kan hier en daar ook erg grof zijn...Vooral op de manier waarop het zestal de jongen "Piet" pesten....Onder veel gelach wordt Piet uit een mast gegooid....van een jacht in het water gegooid en er wordt net gedaan of ze hem gaan doodschieten in de duinen.waar de doodsbange piet (onder luid gelach van het zestal) flauw valt.

Vond ik toch niet zo om te lachen.

De film werd door de critici van 1934 niet goed ontvangen..men vond de film "te grof" en ik kan me daar wel wat bij voorstellen.

De film was wel een succes bij het publiek en werd jarenlang vertoond (totdat de film in 1942 door de Duitsers werd verboden)

Leuk zijn overigens ook de oude beelden van o.a Den Haag en Scheveningen.

Smartlappen heb ik in de film niet gehoord..wel en paar meezingers zoals "geen geld en toch geen zorgen"...

Het is niet de eerste keer, dat ik naar aanleiding van een lied, een film ga bekijken. Ik nam "Geen geld en toch geen zorgen" destijds van de radio op en daarna zat het meteen de hele dag in mijn hoofd. Tekst is geschreven door Eddy Meenk in 1932. Meenk speelde o.a. bij de Ramblers en de Skymasters. Het lied is veelvuldig in de film te horen, een lijflied van de drie studenten. Maar duidelijk een meezinger in die tijd, aangezien veel mensen weinig geld hadden en wel degelijk zorgen en kan dan ook als een "hou er de moed in "-liedje worden gezien. Nederlanders en geld.. eigenlijk een tijdloos liedje.

Er zit nog een ander liedje in, die ook een paar keer wordt gezongen. De composities zijn van Max Tak, waaronder nog vrij veel achtergrondmuziek.

Aanvankelijk was het de bedoeling om er een musical van te maken. Maar gelukkig hebben ze dat niet gedaan. In die tijd zongen ze erg hoog en de opnametechnieken waren toen nog niet al te geweldig.

De scenarioschrijvers waren er niet blij mee. Maar de film werd door het publiek goed ontvangen. Ook al was het succes al minder dan De Jantjes.

Een goede zet is geweest om er geen Jordaanfilm van te maken, zoals de Jantjes en Bleeke Bet. Keurig en netjes vaak over de hele linie, zoals mensen erbij liepen en elkaar aanspraken. De film deed me vaag denken aan een combinatie tussen Soldaat van Oranje en een Bert Haanstra film.

Te lang, en op momenten toneelachtig en overdreven met grove/platte humor. Maar de scène op het zeilschip is juist wel grappig. Johan Kaart zorgt zeker wel voor de komische noot. Het duel is dan eigenlijk weer al te flauw maar heeft tegelijkertijd ook iets grappigs op de manier hoe men het publiek destijds wilde vermaken.

Kwam deze tegen op dvd. De beeldkwaliteit van het Filmmuseum was als te verwachten, waardoor op sommige momenten de film oversloeg en zelfs een keer bleef hangen. En veel ruis vaak. Maar toch had ik het veel slechter verwacht. Behalve de meezinger zitten er historisch ook leuke opnamen in, met nog veel mensen op de fiets en brede straten zonder rijen geparkeerde auto's. Speyer heeft de scènes leuk aan elkaar verbonden, zoals je ook vaak ziet bij stomme films. Ook zitten er nog wat andere beeldtechnieken in. En het camerawerk is goed (voor die tijd). Een behoorlijk gedeelte van de film is ook gewoon op locatie gefilmd. Weliswaar zit het verhaal nogal eenvoudig en daardoor langdradig in elkaar, echt traag was het vaak toch weer niet. Niet dat ik het erg belangrijk vind, want ik heb meer gelet op allerlei details in deze ouderwetse maar opgewekte film. Ben zelf niet zo erg nostalgisch ingesteld, maar door de manier waarop de film is opgenomen/in elkaar zit, heb ik me er toch best mee vermaakt. 4.0

Matige film, ondanks de leuke en soms mooie liedjes. De plot is warrig en het gepest en gedoe van de studenten wordt op den duur erg vervelend. Ik vond de Indische hospita wel erg leuk. 2.5 ster.

Nu integraal op YouTube gezet door EYE: Malle gevallen - YouTube.

'Zes min' is een nuance die je hier in je waardering niet aan kunt brengen, maar meer dan een heel krappe voldoende geef ik Malle gevallen niet. Dat regisseur Speyer tot 1933 zijn leerschool in Duitsland had is wel duidelijk: deze film doet een nadrukkelijke poging de sfeer te ademen van de luchtige, met liedjes volgepakte producties die daar bijna aan de lopende band werden gemaakt en die ook in ons land buitengewoon succesvol waren.

Luchtig is Malle gevallen zeker. Het acteren is alleszins acceptabel, van de een meer dan van de ander - en om eerlijk te zijn vond ik Johan Kaart, hoe grappig soms ook, met zijn 36 jaar al wel oud genoeg voor deze rol. Voorts had ik dan gelukkig de volumeknop om me langs het tamelijk onverstaanbare operetteachtige gezang der dames te helpen.

Maar het echte probleem met deze productie is het perspectief. Het verhaal is vermakelijk en allicht grappig zolang je meegaat in de studentikoziteit van Bram, Hans en Boy. Bekeken vanuit hun slachtoffers, meneer Smallenbroek en Piet, is er weinig lolligs aan. Het zou een ander verhaal zijn als deze twee zich eerder als irritante kloothommels hadden bewezen die vervolgens door de drie studenten een lesje wordt geleerd. Mensen zien graag boontje om zijn loontje komen. Met de rust zoekende Smallenbroek en de verliefde Piet is echter niks mis, eerder integendeel. Smallenbroek wekte in ieder geval meteen mijn sympathie. Misschien ook door mijn eigen leeftijd kon ik me wel in hem verplaatsen. En dan krijg je zulke bovenburen - lieve help!