Shoulder Arms (1918)

Deze film heb ik gezien terwijl het Noord Nederlands Orkest (onder leiding van Timothy Brock) live de muziek ten uitvoer bracht die Charlie Chaplin er in 1957 bij componeerde. Een bijzondere ervaring.

De film over WO I werd twee maanden voor de wapenstilstand in 1918 opgenomen. Op een hilarisch-bittere wijze wordt de dodelijke atmosfeer in de loopgraven getoond. De humor is, hoewel vrij makkelijk en voorspelbaar, geweldig omdat het Chaplin is. Hij weet juist op deze manier de verschrikkingen van de oorlog te tonen. De scene waarin hij gaat slapen in een ondergelopen barak is wat dat betreft een goed voorbeeld.

Ik vind het erg lastig om een film van meer dan 85 jaar oud, geregisseerd door een grootheid als Chaplin, te beoordelen. Het is onmogelijk je te verplaatsen in die tijd, de film te beoordelen in zijn context en volledig recht te doen. Desondanks: 4*

Hilarische Chaplin, niet erg bekend maar behorend tot zijn beste werken. Film start met een geweldig grappige scenes om Chaplin te introduceren, en wordt dan iets grimmiger van toon.

Mooi ook dat een film toen nog gewoon kon eindigen met de simpele woorden 'Peace on earth, good will to all mankind.'

4,5*, een absolute aanrader!

Wat een hilarische Chaplin toch weer. Zelfs voor een film die nu bijna een eeuw oud is, weet Chaplin hier nu toch ook weer een aantal grappige scenes in te stoppen. Chaplin hanteert alles zo goed en neemt WOI hier flink op de korrel met een aantal afschuwelijke taferelen in de loopgraven. Jammer dat Chaplin 20 jaar later nog maar eens zijn boodschap ivm met oorlog moest herhalen. Toch bewijst dit maar weer hoe tijdloos Chaplin's films zijn. Bekijk ze over 100 jaar nog maar eens. Boodschappen zoals Smile! werken dan ook nog

Dikke 4*

Ik ben niet zo'n liefhebber van Chaplin, hij is zo niet grappig en dat narcisme hangt me danig de keel uit. Dit filmpje van hem ging in ieder geval nog wel. Waarschijnlijk komt het door de lengte, dat ik deze film nog best als oke waardeer. Daarnaast is het interessant hoe Chaplin het onderwerp Eerste Wereldoorlog wist aan te pakken. De film is ook wat scherper van toon dan in zijn latere werken, die uiteenlopen van aardig tot irriterend.

Een vermakelijk filmpje van Chaplin over de Eerste Wereldoorlog.

Het tempo is aan de hoge kant, evenals de grapdichtheid, zoals eigenlijk de meeste films van Chaplin wel zijn. Hoewel het lang niet allemaal even geslaagd is, stopt Chapilin toch een aantal geslaagde grappen in deze film. Die vermomming als boom was bijvoorbeeld wel erg leuk.

De speelduur is erg kort en voor je het weet is de film eigenlijk al weer om dan. Leuk, met een aardig tempo, maar daarbij moet ik zeggen dat ik zeker betere Chaplins heb gezien. Voldoende van mijn kant.

3,0*

Deze Chaplin kwam op mij nogal doorsnee over, in vergelijking met zijn andere films kent deze een (inmiddels) vrij standaard oorlogsverhaaltje. Vandaar mijn 2,5*. Het stukje met de "boom" was erg leuk, en ook het stukje in de ondergelopen barakken, maar de rest is iets te doorsnee slapstick voor mijn gevoel. Door de korte duur kijkt het wel lekker weg. Niet de beste Chaplin, maar wel leuk om een keertje gezien te hebben.

Met een interesse voor WOI en ook liefhebber van de wat oudere films dan toch maar deze gezien.

De film is wellicht in zijn tijd vooruit, met het spotten met de WOI, maar echt een top film is het bij lange na niet. De film is van korte duur wat de film beter tot zijn recht laat komen. Het is lastig om een heel verhaal te gaan naspelen wanneer er geen geluid bij zit. Wellicht iets te kort, maar in ieder geval blijft het tempo hoog.

Wellicht ben ik te jong om de echte komische waarde ervan te kunnen begrijpen, maar vermakelijk is de film wel.

Het fenomeen Chaplin, in die tijd reeds met een behoorlijk aanzien en macht in de cinemawereld, in zowat zijn eerste langspeler (al is 45 minuten niet bepaald lang).
Getuigde toch wel van een zekere lef om in volle WO I een komedie te maken over de strijd in de loopgraven.
Charlie weet echter de gruwel (de voortdurende ontploffingen, de ondergelopen slaapplaats, de stuk geschoten woning...) en de hilarisch komische toestanden (het bestoken van de vijand met de sterkruikende kaas, de boomscenes...) zo perfect te mixen dat uiteindelijk de film aanvaard werd. Ook het grappig slot werkte verzachtend en het einde van de oorlog was nabij.
Geen meesterwerk, maar op dat pechmannetje dat zich steeds uit de slag weet te trekken en ondertussen menselijke en maatschappelijke problemen bespeelt, geraakt ge niet uitgekeken.
Blij uiteindelijk deze "Shoulder Arms" te hebben gezien.
Het meisje, Edna Purviance, zag ik reeds in twee andere films van Chaplin, "A Woman of Paris" en "The Kid".

Leuke vroege Chaplin, ik denk deels doordat deze net wat langer is dan de halfuurtjes die andere films uit die vroege periode van hem zijn. Zijn beste kracht blijkt toch wel verhalen vertellen en met sprekende beelden te komen, daarvoor heeft hij nu net wat meer tijd. Of dat nu die scène als boom is, of in dat huis zonder muren, beide zijn echt enorm sprekende scènes. Als komiek vind ik Chaplin nog steeds niet echt geweldig, vaak te simpele en gemaakte slapstick. 3,5*.

Chaplin is een leeftijdsgenoot van Hitler. Ze scheelden zelfs maar een aantal dagen. Beide mannen hebben de twee wereldoorlogen mee beleefd. Chaplin deinsde er echter niet voor terug om beide tragische gebeurtenissen op een komische manier te bespelen in zijn films. Uiteraard met zijn klassieker in The Great Dictator (Film, 1940), uiterst gewaagd maar zeer geslaagd, maar ook met deze film toen WO I nog niet was afgelopen en de Verenigde Staten (eindelijk) zijn volle gewicht in de Europese schaal kon leggen.

Uiteraard geen gruwelijke beelden in de loopgraven, maar wel toch een impressie van hoe het geweest kon zijn. Met een kwinkslag uiteraard, maar toch: de ontploffingen, de ondergelopen shelter, het huis ...

Edna Purviance is eentje die regelmatig terugkomt in de Chaplins. Steeds een fijne onschuldige verschijning. Niet zijn beste werk, maar zeker leuk om eens mee te pikken.