The Game (1997)

Deze moet ik nog eens herkijken hoor, is al 20j geleden dat ik deze als tiener heb gezien en dacht dat deze toen zeer boeiend was. Ik merk trouwens dat m'n kijklijstje van films eindeloos blijft, vooral pak films die ik nog eerste kijkbeurt moet geven als zijnde 11:14, Jackie Brown, Scarface, Django Unchained, Color Out of Space, Liverleaf, Vertigo,... nogal goed scorende films...

Deze herkijk was meer dan de moeite waard, ondertussen toch ook al 23j oud. Met een sublieme Douglas. Dat deze mij als tiener ook zo boeide verbaasd me wel beetje, omdat ik toch vooral die hard actie en horrorfan was. Werd volledig in het verhaal en het personage Nicholas opgezogen. Heerlijk spannend met mysterieus sausje. 8/10

laatst weer gekeken maar ik begreep alleen het einde niet helemaal dat Sean Penn aankwam met dat t-shirt met die tekst en erop. En wat bedoelde hij met de tekst ik moest wat doen want je werd echt een klootzak of iets dergelijks

@wood23: je begrijpt blijkbaar ook niet dat je hier het einde van een film niet moet verklappen. Ik wilde 'm na ruim 20 jaar nog een keer gaan kijken, maar dat hoeft nu niet meer.

Inderdaad wat stom van mij mijn oprechte excuses dat was helemaal niet de bedoeling geweest. Ik zou dat zelf ook niet leuk vinden ik dacht er echt helemaal niet bij na

Niet te zwaar aan tillen, zoiets kan gebeuren.

Deze film blijft geweldig, hoe vaak ik hem ook kijk. Geweldige spanning, actie..

Destijds als sneak preview gezien en was zijn geld dubbel en dwars waard. Top cast ook!

Ik til er ook zeker niet te zwaar aan het is ook niet zo dat ik er heel erg mee zat of zo

Zit zeer goed in elkaar. Chapeau!!

Dit is nou zo'n film die je een paar jaar opzij legt en wanneer je het plot grotendeels vergeten bent, kijk je hem weer opnieuw en opnieuw en opnieuw!!

In dit genre bestaat er geen betere acteur dan Michael Douglas. Deze man speelt altijd geloofwaardig en zelfs meer dan dat: Boos, paniek, angst, serieus of wat dan ook, hij weet je altijd mee te nemen in zijn emoties. Wat een top acteur!

Geweldige film waarbij je als kijker constant op het verkeerde been wordt gezet en waarbij je geen idee hebt wie wel en wie niet te vertrouwen is. Met een enorme plot twist op het eind.

9-

4*

Ik vind net bij herzien dat het veel minder is. Je weet hoe het afloopt (als je hem al eens gezien hebt) en dan is het alles een stuk minder. Maar hey, uiteraard verder een sterke film. Overtuigend geacteerd.

David Fincher had een heerlijke reeks films in de jaren '90 die de tijd zeker hebben doorstaan. The Game valt wat minder op tussen Se7en en Fight Club, maar moet er zeker niet voor onderdoen. Michael Douglas speelt een wat cliché rol als harde zakenman, maar het is een rol die op zijn lijf geschreven is en er dus zeker voor geschikt is. De film draait vooral rond het verhaal dat de nodige vaart kent. Samen met Douglas' personage vraag je als kijker je af wat nu echt is en wat niet. NIcholas Van Orton wordt gaandeweg paranoia, omdat alles en iedereen verdacht is en deel uitmaakt van The Game.

Heerlijk sfeervol gemaakt met een goed onderhouden verhaal en sterke cast. In 2022 wordt de film al 25 jaar, maar er zit nog geen slijt op.

Super sterke film, boeiend en echt spannend ook. Film zuigt je er helemaal in mee! Top!!!

het was dus écht een spel. Maaaar wie doet nou zoiets.

Blijft leuk, ook de ...e keer.

Goed geacteerde thriller, maar ondanks dat het af en toe vrij spannend is verbaasd de hoge status van deze film mij wel..... Op nummer 214 van de beste films ooit gemaakt? Serieus...?

Het is absoluut prima vermaak hoor. De (redelijk lange) speelduur vliegt best voorbij, maar heel speciaal is het allemaal niet wat je voorgeschoteld krijgt. Het einde is dan weer zo stupide dat ik et ergens wel leuk vond.

I just... you know I hate surprises.

Toch alweer erg lang geleden dat ik The Game ooit zag, een film die ik vanwege zijn mysterie wel kon waarderen, maar eenmaal aanbeland bij de ontknoping toch zo mijn bedenkingen had. Toch was, net als gisteren het geval met The Place Beyond The Pines, mijn interesse of beter gezegd nieuwsgierigheid weer langzaam gestegen ondanks dat ik de ontknoping nog wist. Weinig verrassend is de ontknoping uiteraard, maar aangezien ik toch bezig ben met een inhaalslag wat herzieningen betreft om op MM iets zinnigs te kunnen zeggen was The Game dan toch maar eens aan de beurt.

De film opent in die zin met een schrijnend beeld rondom Nick, een man die weinig anders doet dan werken, niemand om zich heen heeft op een huishoudster na, dat kennelijk ook niet wil, waarschijnlijk erg beschadig in vertrouwen ten opzichte van andere mensen of het zal verlatingsangst zijn, een cynische en vooral eigengereide uitstraling heeft in zijn kasteel dat weinig tot geen smaak uitstraalt, en de kers op de taart is toch wel hetgeen wat deze man 's avonds laat zit te kijken op tv. Het is te overdreven eigenlijk, maar tevens nuttig als statement hoe zeer deze man wellicht een andere vibe nodig heeft. Deze wordt geleverd door zijn broer, iemand waar licht arrogant en vooral afstandelijk op neer gekeken wordt. Met de nodige tegenzin volgt het eerste contact en een gesprek waarna het de vraag is wanneer The Game begint.

In eerste instantie lijkt er niets gevaarlijks te gebeuren op het aparte gesprek na met de tv, verder lijkt het een samenhang van mysterie en op het oog onnozele dingen zoals de onhandige serveerster, leukste is toch by far de kennismaking met Christine, een niet bepaald onaantrekkelijke en niet bang uitgevallen dame. Het is de volgende dag met de hotelkamer, de inbraak thuis en het verschijnen van Conrad de vraag of het spel nog wel een spel is en of deze service wel zo onschuldig is als lijkt, en dat wordt door de gebeurtenissen daarna alleen nog maar versterkt. De inzet en spanning stijgt en de vraag is waar het geheel, dit complot, naar toe leidt. Interessant is toch wel de ontwikkeling die Nick doormaakt die actieheld achtige trekjes krijgt, als een detective een kruimelspoor volgt en prima voor zichzelf opkomt met een behoorlijke apotheose die je in eerste instantie voor het lapje houdt.

Ditmaal kan ik de uiteindelijke afloop beter waarderen, hoewel ik nog steeds van mening ben dat de film toch iets dramatischer en krachtiger geweest was als er opgehouden was bij de dramatische ontknoping die de film eerst lijkt te gaan krijgen op het dak. Toch heeft de film met zijn einde zoals het nu is wel een prima boodschap over de mensen en hun comfortzones en hoe de mens soms simpelweg een trapt onder de reet nodig heeft om eens een stap te doen buiten de gebaande padden en veiligheden. The Game scoort dan nu ook aanzienlijk beter dan de eerste keer Bij deze een prima film.

The Game, ondanks dat het een vroege telg uit zijn oeuvre is, voelt in alles als een echte Fincher-film aan. Misschien niet meteen qua plot, maar zeker wel qua stijl en visie. Elk shot komt geperfectioneerd over; het camerawerk is kordaat, beheerst en symmetrisch. Sinds dit de voorlaatste film is die ik nog van hem moest zien (nu enkel nog Mank), mocht dat echter geen verrassing meer heten. De verpakking mag dan heel mooi zijn; met de verhaaltechnische inhoud heb ik niettemin iets meer problemen. Ik kon me vanaf het begin niet van de gedachte onttrekken dat, wat er ook ging gebeuren, alles uiteindelijk wel degelijk onderdeel zou gaan zijn van het spel. Hoe gekker de gebeurtenissen werden, en hoe meer de film me probeerde te overtuigen dat de makers van de Game kwaadaardige doeleinden hebben, hoe meer ik er van overtuigd raakte dat er nog wel een twist ging volgen dat alles toch gewoon onderdeel van het spel bleek te zijn. Misschien ligt die fout wel bij mij, want Fincher doet genoeg om zijn kijker op het verkeerde been te zetten, maar ik vond het op deze manier nooit énorm spannend of dreigend worden. De meerdere twists and turns op het einde waren dan langs de ene kant naar verwachting, maar kon ik langs de andere kant ook weer moeilijk serieus nemen. Zeker omdat de film toch serieus en realistisch pretendeert te zijn. Enerverend is het allemaal wel, maar het gaat op een bepaald moment gewoon zwaar over the top, terwijl de stijl van de film hier niet in meegaat en serieus blijft.

Toch kan je met momenten niet anders dan meegesleurd worden in de doldwaze nachtmerrie van Nicholas, waar Michael Douglas zeker verdienste aan heeft. Geen geheel sympathiek figuur, maar op een manier toch voldoende meelijwekkend en invoelbaar. De bijfiguren weten ook te overtuigen, al was het maar omdat hun rollen de kijker bijna constant op het verkeerde spoor trachten te zetten.

3.5*. Vermakelijk en enerverend voor één keer, maar ik denk niet dat er enorm veel rewatch value in deze film zit voor mij.

Voor niemand heeft deze film echt veel rewatch value. Eens je weet hoe de vork in de steel zit is er niet veel meer aan. Ik heb hem al vier keer gezien gewoon voor het fantastische acteerwerk van Michael Douglas.

Hij is de koning van de slachtoffer-rollen voor mij, en zo zie ik hem het liefst. Zie ook Disclosure, Fatal Attraction, Falling Down, A Perfect Murder... Je hebt verder gelijk, theatrale dramatiek en dialoog moet je niet van hem verwachten.

Niet zo goed als Fight Club of Seven, maar blijft een fijn filmpje dit hoor!

Deze film is voor mij "The Christmas Carol" als het geen kerst is, met Gordon Gecko alias Ebenezer Scrooge in de hoofdrol. Fantastische film die vooral de eerste keer indrukwekkend is.

Peter Pan

Ik wil niet zeiken en de wijsneus uitlopen hangen, maar moet je deze film niet 5 sterren geven als hij op nummer 9 van je lijst staat?

Resevoir Dogs geef je wel 5 sterren en staat op nummer 10.

Hier heb je punt, een film top10, hoort toch de max score te hebben of je moet natuurlijk, geen 10 film met max score hebben natuurlijk, Peter Pan heeft er net 12/380 stemmen, ik 44/2584, dus is wat switchen af en toe, met Martyrs (Film, 2008) onafgebroken op 1

Maar onderstaande films met 10/10, horen even goed in die top 10:

A Clockwork Orange (Film, 1971)

Braveheart (Film, 1995)

Heat (Film, 1995)

Irréversible (Film, 2002)

Reservoir Dogs (Film, 1992)

Se7en (Film, 1995)

The Green Mile (Film, 1999)

Fight Club (Film, 1999)

Requiem for a Dream (Film, 2000)

Taxi Driver (Film, 1976)

Tetsuo (Film, 1989)

Under the Silver Lake (Film, 2018)

Pulp Fiction (Film, 1994)

Léon (Film, 1994)

The Neon Demon (Film, 2016)

Koroshiya 1 (Film, 2001)

Inception (Film, 2010)

Henry: Portrait of a Serial Killer (Film, 1986)

Gone Girl (Film, 2014)

Der Goldene Handschuh (Film, 2019)

Enter the Void (Film, 2009)

Django Unchained (Film, 2012)

Black Swan (Film, 2010)

Big Fish (Film, 2003)

Angst (Film, 1983)

Ang-ma-reul Bo-at-da (Film, 2010)

American History X (Film, 1998)

American Beauty (Film, 1999)

À l'Intérieur (Film, 2007)

Voor series vind ik het dan net wat moeilijker, krijgt een miniserie/1seizoen met een max score de voorkeur op een serie, bestaande uit vb 8 seizoenen, met vooral 8-10/10 scores, maar ook eens een 7/10? Ik wijk ferm uit, srry

Dat alle films in je top 10 de max aantal punten moet scoren is niet waar.

Wat sommige gebruikers ook doen is bijvoorbeeld Se7en ( Een van mijn favoriete films ) een 10 geven en op nummer 1 zetten en de rest van de lijst een 4.5 geven.

Maar onderstaande films met 10/10, horen even goed in die top 10:

A Clockwork Orange (Film, 1971)

Braveheart (Film, 1995)

Heat (Film, 1995)

Irréversible (Film, 2002)

Reservoir Dogs (Film, 1992)

Se7en (Film, 1995)

The Green Mile (Film, 1999)

Fight Club (Film, 1999)

Requiem for a Dream (Film, 2000)

Taxi Driver (Film, 1976)

Tetsuo (Film, 1989)

Under the Silver Lake (Film, 2018)

Pulp Fiction (Film, 1994)

Léon (Film, 1994)

The Neon Demon (Film, 2016)

Koroshiya 1 (Film, 2001)

Inception (Film, 2010)

Henry: Portrait of a Serial Killer (Film, 1986)

Gone Girl (Film, 2014)

Der Goldene Handschuh (Film, 2019)

Enter the Void (Film, 2009)

Django Unchained (Film, 2012)

Black Swan (Film, 2010)

Big Fish (Film, 2003)

Angst (Film, 1983)

Ang-ma-reul Bo-at-da (Film, 2010)

American History X (Film, 1998)

American Beauty (Film, 1999)

À l'Intérieur (Film, 2007)

Ik moet me toch wel schamen dat ik maar 3 films van dit rijtje heb gezien. ( Ook al loop ik nog maar 14 jaar op deze aardkloot rond. )

Namelijk:

Heat, meesterlijke thriller. beoordeling: 5 sterren

Inception: Was een klein beetje teleurgesteld, omdat ik er heel veel van verwachten, nog steeds is het een topfilm. beoordeling: 4 sterren

En natuurlijk, benoemde eerder al dat het een van mijn favoriete was: Se7en, 2 keer gezien en deze film vond ik fantastisch en sindsdien niks beters gezien.

En dat laatste komt vooral omdat ik vele klassiekers nog moet bekijken.

Het top10 lijstje blijft altijd erg moeilijk, het zou makkelijker zijn als het een top50 zou zijn. Maar dan nog zal de ranking (bij mij) grotendeels blijven wisselen.

In mijn beoordeling neem ik heel veel zaken mee, acteerprestaties, spanning, plottwist, enigszins realisme, hoe lang een film in mijn hoofd blijft zitten, etc, etc.

Maar bovenal beoordeel ik op genre.

Zo kan het zijn dat ik een film met een 4 of 4,5 * in bijvoorbeeld een actiethriller, beter vind dan een 5 in een drama oid.

Ook wanneer ik een film opnieuw gekeken heb en deze is op dat moment wel heel erg goed, kan deze zomaar weer stijgen in mijn lijst. Het is maar net wat voor gevoel een film geeft op het moment van kijken en waar op dat moment je behoefte ligt.

Als voorbeeld: de "Pianist" is een van de allerbeste films die ik gezien heb in dit genre en uit dat genre zijn er nog wel 10 die dat niveau kunnen halen en toch halen deze het allemaal niet tegenover de fantasy van Tolkien of de brute actie van Arnie, terwijl dat eigenlijk niet zou moeten kunnen.

Kortom, een lijstje en in mindere mate cijfers zijn eigenlijk niet te doen.

De film drijft in principe op de logica van het spel waarbij Michael Douglas op gemanipuleerde wijze zijn weg zoekt in grootstad San Francisco. Groot probleem voor de geloofwaardigheid is dat Michael Douglas binnen zijn tientallen mogelijkheden nu net telkens die mogelijkheid kiest waarbij het gecontroleerd kan worden door de spelleiders. Daarbij wordt ook een loopje genomen met alle bestaande rechtsregels (de taxirit bijvoorbeeld) en is er sprake van verdoving, ontvoering en dumping buiten de grenzen van de USA. Op het eind blijkt het allemaal te gaan om een gigantische prank waarbij en passant een kindertrauma van Michael Douglas opgelost geraakt. En dan hebben we het nog niet gehad over het moment waarop MD zich van de building stort, en wonderbaarlijk overleeft in het valscherm op de grond. Enkele voorbeelden eruit gelicht maar het is de hele film van dat. Geloofwaardig? Dit soort zaken kan ook alleen maar uit een Hollywood koker komen. De muziek viel ook tegen. Zeker heb ik respect voor Howard Shore maar hier stond hij op repeat. Telkens weer wordt het “mystery piano riedeltje” je door de strot geramd, niet om het kwartier maar bijna om de 5 m.

Positief is dat ik me al met al nog vermaakt heb met deze dwaze film (dwaas ook omdat het zichzelf serieus neemt). Echter niet spannend omdat het niet geloofwaardig is. Michael Douglas speelt wel aardig maar zijn lot kon me geen barst schelen. Omdat er ook geen vorm van empathie met zo'n personage mogelijk is. En tenslotte blijkt het allemaal te gaan om een speeltje dat enkel een miljonair als het personage van MD kan betalen. Lekker decadent maar broodnodig voor dat ene stukje geloofwaardigheid.

Ik ben erg teleurgesteld in deze Fincher, naar mijn mening erg overrated.

Fincher is een ontzettend goede regisseur, Se7en is ook een van mijn favoriete films, maar bij deze film bij de aftiteling zat ik met een onvoldaan gevoel.

De scène voor de plotwending was niet goed over nagedacht. Ze geven Nikkie en geladen revolver, terwijl het hek open geslepen wordt, staan er mensen met kogelwerende vesten klaar om hem te verassen. Mensen die dit lezen, mocht je dit ooit uit willen voeren bij een familielid, vriend(in) what ever, knoop dit in je oren, je hebt ook een hoofd, nek en ledematen! Maar Nicolas springt ook nog eens van het gebouw af recht op het luchtkussen! Hij had een pistool in z´n klauwen en kon net zo goed een kogel door zijn eigen kop jagen! En meneer van Orthon weet precies op welke plek van het gebouw moet springen, lazert door ramen van suikerglas heen en komt na de val lekker te liggen op een luchtbed, de balken die om het suikerglas heen zaten zijn vast gemaakt van chocolade gemaakt, want daar kon hij net zo goed op sodemieteren. En naar dat er kogel door het vest niet door het hart van Connie heen boorde, liep hij rond op het feest alsof het normaal en geen pijn deed.

Nu de positieve kant .

Het heeft goed acteerwerk van zowel Douglas als Penn.
En het sfeertje, wat altijd fijn is in Fincher films, was weer lekker donker en mysterieus.

Vooruit een, nipte voldoende, maar ik blijf toch met een teleurgesteld gevoel zitten, omdat ik het veel beter had verwacht.

6/10