The Temptress (1926)

De film draagt heel wat achtergrondgeschiedenis met zich mee (er was heel wat drama achter de scènes), maar zodra de film begon vergat ik dat allemaal. Ik vond de Zorro-achtige sfeer in Zuid-Amerika niet echt iets voor Greta Garbo, maar ze speelt de sterren van de hemel.

Erg leuk en bij tijd en wijle behoorlijk meeslepend, kan zich makkelijk meten met de grote drama's uit die tijd. Natuurlijk een wat dubieus uitgangspunt, de vrouw als duivels instrument die mannen ten gronde richt, maar The Temptress blijkt uiteindelijk toch een stuk subtieler dan je aanvankelijk krijgt voorgeschoteld. Garbo verwoordt dat zelf het beste, in één van de sleutelscènes. Uiteindelijk is het overigens Garbo die het slachtoffer is, in een mooi en alles behalve happy sluitstuk.

Een fijne setting ook, van de hypocriete upper class in Parijs (grappig gesymboliseerd door de "onder de tafel scene") tot de boerse Argentijnse pampa's. Er gebeurt van alles, de vaart zit er goed in, en scenes als het zweepgevecht en de damdoorbraak zijn nog steeds spannend. Garbo is erg goed in de dubbelzinnige titelrol, maar ook Moreno is uitstekend, en Roy d'Arcy niet te vergeten als de gluiperige Manos Duras.

Aangenaam verrast door deze film, behoorlijk gevarieerd met avontuur, romantiek en ook met een sociaal tintje, als daar is de tegenstelling tussen het hard labeur dat de werkman te beurt valt en het hautain, parasitair en decadent gedoe van een rijke Parijse bourgeoisie.
Bovenal is er echter Garbo. De 20-jarige Zweedse zet hier op een verbluffende wijze een femme fatale neer, rol die ze datzelfde jaar nog zou bevestigen in "Flesh and the Devil" die niet alleen de schandaalpers heel wat stof opleverde maar tevens de actrice voorgoed in de beroemdheid bracht.
Haar schoonheid was adembenemend en mysterieus en uit een biografie over haar lees ik dat wie ze op de set bezig zag, haar gewoon goed vond, maar éénmaal op het scherm was men diep onder de indruk van de magie en de klasse die van de actrice uitging.
Zin om nog een paar Garbo's op te diepen...
Het slot van de film gaat twee kanten uit, enerzijds is er het trieste verval van de verleidster, anderzijds iets heel mooi namelijk dat doorheen het speels en ondeugend bestaan, er toch heel die tijd wel echte liefde voor één man was blijven bestaan.