Ognuno Per Sé (1968)

Zag van deze film een kopie waarin de personages in sommige scenes besloten om Duits te praten waarna ze in daaropvolgende scenes gerust weer in 't Engels verder gingen. Redelijke spaghetti-western. De film sleept je voldoende mee in haar tocht naar goud en de vele backstab-conspiracy's. Toch een beetje te simpel en kaal verteld om écht bijzonder te zijn maar vermakelijk blijft hij zeker. Van Heflin zet een leuke rol neer maar Klaus Kinski steelt toch weer voornamelijk de show als gladde badguy. Ognuno Per Se is al met al een best geslaagde western.

Ik heb deze ook en vond george eastman ook niet gek spelen maar inderdaad kinski steelt de show

Verrassende late ontdekking voor mij.

Zonder meer een van de beste spaghettiwesterns die ik gezien heb, maar zeker geen typische.

Hij doet eerder Amerikaans aan.

Het basisgegeven van het verhaal is overgenomen van "The Treasure of the Sierra Madre", maar het is beslist geen kopie.

Uitstekende regie van Capitani die hiermee (helaas) zijn enige western afleverde.

Ik had er graag meer gezien, want zijn aanpak was heel anders dan die van de overige Italiaanse regisseurs van spaghettiwesterns.

Geen pief paf poef en emmers bloed, maar een verfijndere uitwerking.

Wat niet wil zeggen dat geweld geschuwd werd.

De cast is heel sterk, met name Heflin (het is in de eerste minuten van de film alweer duidelijk wat voor een top acteur hij was) Gilbert Roland en Kinski.

George Hilton profiteert van die klasse acteurs om zich heen en weet het er ook goed vanaf te brengen in een voor hem a-typische rol.

Hij speelt een labiel personage.

Heflin nam met deze film zijn afscheid van de western.

Hij had het slechter kunnen treffen.

Ongebruikelijk voor een western is de onderhuids duidelijk aanwezige homoseksuele verhouding tussen Manolo (Hilton) en Brent (Kinski)

Regisseur Capitani besloot zelfs een explicitere scène uit de film te knippen, omdat hij anders problemen met de filmkeuring gekregen zou hebben.

Er zijn schitterende opnames te zien die allen in Spanje (voornamelijk Almeria) gemaakt werden.

De muziek van Carlo Rustichelli is ook anders dan wat men gewend is van spaghettiwesterns, maar zeer ondersteunend en beklijvend.

Naar verluidt heeft de hele filmploeg, inclusief regisseur en acteurs, destijds enorm veel genoegen beleefd aan het maken van deze fijne western.

De acteurs waren actief betrokken bij het uitwerken en uitdiepen van de personages.

Dat is er wel vanaf te zien.

Jammer dat hij in Italië zelf destijds wat ondergesneeuwd is, omdat de filmmaatschappij net failliet verklaard werd toen deze film in première ging.

Daarom rouleerde hij daar te kort in de bioscopen.

Jammer, want hij verdiende een grotere bekendheid.

Veel meer succes had hij in andere landen, zoals Frankrijk en Duitsland.

Wat mij betreft een film die in de top10 van de spaghettiwesterns hoort, en zeker niet onderaan.

Gave recentie, Brix! Ben vooral benieuwd naar de rol van Hilton, dus deze ook maar besteld!

Deze een paar weken geleden bekeken.

Sterke Spaghetti western met een werkelijk droom cast:
Heflin in hoofdrol als al wat oudere, maar vastberaden goudzoeker, is uitstekend, maar dat viel te verwachten en hij wordt bijgestaan door een drietal acteurs, die hun sporen zeker ook in dit specifieke genre al verdient hadden: de altijd charismatische Hilton, de onberekenbare Kinski en veteraan Roland.

Film is duidelijk een vernieuwde versie van John Hustons "The Treasure of the Sierra Madre", maar zeker geen 1:1 copie, waardoor je toch geboeid blijft kijken en je jezelf af vraagt hoe de afloop zal gaan worden, met vier sterke acteurs, die niet voor elkaar onder doen en waarbij telkens de één de anderen probeert te slim af te zijn.

De onderlinge verhoudingen zijn ook sterk uitgewerkt:
aanvankelijk vraagt Heflin Hilton, die hij jaren geleden heeft opgevoed in rol van soort van pleegvader, er bij om samen het goud in de mijn te gaan delven, maar die laatste blijkt plotseling met Kinski aan te komen zetten, waar hij duidelijk bij onder de plak zit en wellicht zelfs meer dan een vriendschappelijke verhouding mee heeft, waarop Heflin dan Roland er bij haalt om zich te beschermen tegen de andere twee, maar Roland heeft dan weer een verleden met Heflin, die hem ooit heeft verraden, waardoor de ander jaren in het gevang kwam te zitten en die wraak op hem heeft gezworen.

Dit geeft een hele speciale en interessante dynamiek tussen de vier karakters en maakt deze film extra boeiend en onderscheidend ten opzichte van de meeste andere films in dit genre.

Sterke film, prachtig gefilmd in mooie berglandschappen en met een sfeervolle score.

Aanrader! Een dikke acht, ofwel vier sterren.

"Give me a glass of milk"
"Our milkcow is having tea with a friend right this minute."
Wie besteld nu ook een glas melk in een westernsaloon!

Een leuke spaghettiwestern die soms inderdaad meer Amerikaans aandoet, deels door de muziekkeuze en ook omdat Van Heflin zo'n typische Amerikaanse cowboy is. De andere drie hoofdrolspelers (Roland, Kinski en Hilton) die ook heel sterk acteren in deze film, zien er meer uit als typische spaghettiwesternacteurs. Deze film heeft alles wat een western moet hebben: mooie berglandschappen, paarden, goud, verraad, vuurgevechten en drama.

Matig.

Vrij standaard spaghetti-werk. De gekende ingrediënten zijn aanwezig en voor het bonte gezelschap zijn de juiste karakterkoppen gevonden. Ik vind het alleen opvallend tam. De kommer en kwel komt niet echt van de grond, de spanning valt nooit te snijden, terwijl men hier feitelijk wel op inzet. Het zal misschien wat aan de gedateerdheid liggen, al is me dat in het verleden niet altijd een onoverkomelijke hindernis gebleken.

2