Spiklenci Slasti (1996)

Toffe poster.

Dit is de "Scarface" onder de erwten ofzo?

Erg leuke film over diverse vergaande obsessies. Spijtig genoeg iets minder surrealistisch en minder gebruik van stop-motion dan in zijn andere films, maar desalniettemin zeker de moeite waard

Totaal onnavolgbare en bizarre film, zoals ik gewend ben van de grootmeester van het absurde en bizarre, helaas wat weinig stop-motion, maar de film was zeker net zo onvoorspelbaar als Faust en Alice. Op en top Svankmajer!!!!

Idd totaal bizar en absurd! En erg ingenieus trouwens! Misschien wat minder stopmotion, maar dat werd wat mij betreft wel gecompenseerd door de geweldige (lustbevredigende) creaties. *grinnik* Ik heb nog last van napret. In de film zit trouwens geen dialoog maar dit verveelt geen seconde. Ik denk dat ik 'm beter vind dan Otesanek. Ik zit nog te twijfelen of ik hem een 4,5 of toch een 4 ga geven.... Kom ik nog op terug.

Ik hou het zolang bij 3.5* dan maar.

Heb verder enkel Flora van Svankmajer gezien, op basis van dat kortfilmpje is de stop-motion hier jammer genoeg een beetje ondermaats.

Duidelijk ook dat Svankmajer geen visueel filmer is, maar meer aandacht heeft voor weirde ideeën en (in deze film dan) plastische beleving. In dat opzicht doet hij me wel aan een Miike denken (bij wiens katakuri's de naam Svankmajer regelmatig genoemd wordt), al heeft die dan af en toe nog filmische oplevingen.

Maar leuke film dus, de weirdness is uiterst entertaining, gevoel (van materialen, gevoelsensaties dus) wordt perfect overgebracht en de lengte is ook economisch genoeg om niet te vervelen. Wil meer van deze man zien.

Check out Alice, kijk dan wel door het super-irritante trucje van het overbrengen van het verhaal heen, anders krijgt-ie denk ik een 0,5 (bij de meesten). Maar als je je daar niet aan gaat ergeren is die film super. Evenals Faust trouwens, die zo bizar was dat ik 'm tijdelijk heb moeten stoppen om bij te komen. Verder is Otesanek vooral een leuke familiefilm.

hmm, vandaag gezien nadat ik ook Eraserhead (David Lynch) had gezien.

misschien dat ik het een beetje gehad had met zoveel surrealisme op een dag, maar ik vond het niet een erg goede film. beetje makkelijk misschien zelfs en helemaal niet zo schokkend en vernieuwend als het zichzelf graag zou zien.

de onderlinge verbanden zijn wel grappig, maar ik zie er geen meesterwerk in

ge wel digggggg

wat een film! ik sta perplex

5

1e kennismaking met Svankmajer voor mij, en aangezien ik altijd wel opensta voor een surrealistische film waren de verwachtingen achteraf gezien toch veel te hoog gespannen. Ik kon hier niets mee, alhoewel het wel origineel was, en de essentie wel van alle verhaallijnen begreep was het toch een moeilijke zit. Het gedoe en effecten met de poppen en klei zijn niet voor mij weggelegt. Toch ben ik heel nieuwsgierig naar Little Otik!!

En wederom een bizarre Svankmajer film. Een film zonder dialoog die ergens wel een beetje doet denken aan Tati.

Vooral de kippenman zal me nog lang bijblijven.

Heel goed, mooi, intens.

Vreselijke film. Er zijn schijnbaar mensen die anderhalf uur willen kijken naar fetishes van personages zonder verder enige context, maar door de spuuglelijke filmstijl, een obsessie met smerigheid en een totaal gebrek aan afwisseling begon het mij al snel te irriteren. Het is een film met bijzonder weinig inhoud: de eerste helft is voorbereiding op de fetishes, in de tweede helft komen ze tot uitdrukking. En dat is het wel. Dat is nauwelijks genoeg om een kortfilm van drie kwartier mee te vullen, laat staan anderhalf uur. Ja, de dingen die je ziet zijn uniek, maar ook flauw en slecht uitgewerkt. Zo'n kippenman is een minuutje leuk, maar dan ken je de grap wel. De andere ideeën waren nog geen minuutje leuk.

En waarom is dit een animatiefilm? Vanwege vijf minuten stopmotion? Ik kan zo honderden films noemen die meer animatie hebben en die niemand ooit een animatiefilm zal noemen. Zo'n beetje iedere moderne blockbuster alvast.

1,5* Ugh.

Waar Little Otik me nogal irriteerde af en toe,en eigenlijk behoorlijk tegenviel doet Conspirators of Pleasure precies het tegenovergestelde. Lekker bizar filmpje wat me ondanks dat er geen woord in gesproken wordt de gehele speelduur wist te boeien en bovendien bij vlagen erg grappig was.

Dit nodigt in ieder geval uit om meer van Svankmajer te gaan kijken en wellicht om Little Otik nog eens een herziening te gunnen.

4*

In het begin moest ik nogal in de film komen. Het is allemaal bizar en soms best grappig al die absurditeit, maar daar staat tegenover dat ik de film nogal leeg aan vond voelen. Het is gewoon een doorlopende collage van een aantal freaks. Ik vond de film er trouwens nogal lelijk en vrij matig gefilmd uitzien. De camera schokte de hele tijd maar wat heen en weer en niet uit luxe. Een kleine 3*

Vage, belachelijke, absurde, maar daarom niet minder leuke film.

Ik ben niet de eerste die het zegt, maar visueel ziet het er wat pover uit. De weirde ideeën compenseren wel, maar onvoldoende. Toch leuk dit soort filmpjes, geen spraak, veel beeld-/lichaamstaal, af en toe een lekkere grijns om de smoel.

3*

Geen dialogen is altijd fijn, zeker als de hele film dan nog boeiend blijft, wat ie voor mij ook zeker was. Ik voelde me weer eens serieus genomen als kijker . In de opmerkingen wat betreft visuele aspect kan ik me ook wel vinden. De sounddesign had misschien ook wat beter gekund hier en daar.

Nou nog even mijn interpretatietje: zoals ik hier al las draait het om de fetishes/obsessies. Iedereen heeft zijn absurde fetish maar probeert die te verbergen, dat is het interessante van de film, de ene brengt zijn fetish tot uiting in een bos ver weg, de ander in een afgelegen kerk/kelder. Allicht probeert Svankmajer dus te vertellen dat iedereen wel zo'n gekke obsessie heeft maar die veel verstopt, terwijl perhaps iedereen die je spreekt zoiets geks heeft. Kortom, obsessies verbergen voor de normen in de samenleving. Ik kon er overigens ook wel om lachen.

Bij de aftiteling van Conspirators of Pleasure zien we klinkende namen als Sigmund Freud en Luis Bunuel voorbijrollen. Hun zichtbare medewerking maakt van deze Svankmajer andermaal een ongezien curiosum wemelend van het bizarre, cartooneske, surrealistische en fetisjistische. Inhoudelijk vertaal zich dat naar een speelse reflectie op het bevredigen van verdoken verlangens en seksuele driften. Als 'stille' film en ode aan de ambachtelijke creativiteit en ongebreidelde fantasie steunt Conspirators of Pleasure bovendien op een heerlijk suggestieve basis die het beeld volledig aan het woord laat. Svankmajer had wel meer indruk kunnen nalaten bij de kijker, indien hij de speelduur nog korter had gehouden.

3*

De regisseur werd bij het maken van deze surrealistische, chaotische, bizarre, wat ondermijnende film, over geheime fantasieën en obsessies van een aantal inwoners uit Praag, geïnspireerd door Freud, Ernst, Bunuel en Marquis de Sade. Svankmajer observeert fantasieën, zonder dialoog. Bij de vreemde onthullingen wordt (denk ik) van de kijker een soort kunstzinnigheid verwacht. Mij spreekt het geen moment aan. De film kent trouwens geen seks noch (in het oog lopende) naaktheid.

Conspirators of Pleasure is een surrealistisch, Freudiaans en sociaal-kritisch rariteitenkabinet. Niet voor niets benoemt Svankmajer in de aftiteling deze inspiratiebronnen: Marquis de Sade, Sigmund Freud, Luis Buñuel en Max Ernst.

1. Marquis de Sade: de film opent met een aantal oude erotische prenten. Doodnormale missionarisstandjes maken al snel plaats voor praktijken zoals rare masturbatie en bestialiteit. De toon is gezet. In het verloop van de film trekt Svankmajer deze lijn door en brengt hij perversiteit in beeld van het meest curieuze soort: een beeld zegt meer dan een woord. Overigens zonder daadwerkelijk borsten, piemels en penetraties te zien. Alles is vreemd genoeg PG-13 proof. De vreemde vormen van seksualiteit roepen veel associaties op met het werk van de Sade.

2. Sigmund Freud: Conspirators of Pleasure is een luilekkerland voor praatgrage psycho-analytici. De grote hoeveelheid aan fetisjobjecten is bijna niet te tellen. Er komt geen huishoudelijk object voorbij of er kleeft een seksuele lading aan vast. Steevast geschoten in close-up worden de broodballetjes, lijmklodders en joysticks plots erg pervers. Of opwindend, afhankelijk van je voorkeur. Bovendien zijn de zes personages met hun vreemde verlangens continu in de weer met het bespioneren. Voyeurisme is aan de orde van de dag. Toch hebben de Freudiaanse kijkers een hele kluif aan dit alles, want het verlangen blijft vooral steken in het absurde... veel aanknopingspunten voor betekenis zijn er niet. De grote boosdoener is hier vooral de dialoog, of beter gezegd, de afwezigheid hiervan.

3. Luis Buñuel: De titel van de film geeft het vermoeden prijs dat er een geheime gemeenschap bestaat van vrije zielen. Deze zouden hun plezier volledig kunnen najagen in de Tsjechische underground. Zonder beperkingen van buitenaf. Ook Svankmajer zelf hamert op dit idee van vrijheid. In een interview uit '97 stelt hij, "Conspirators is actually a film about liberation, and about gaining a freedom." In deze zin zouden de fetisjisten niet zomaar een stelletje op hol geslagen wankers zijn. Nee, ze zouden eerder symptomatisch zijn voor een onderdrukkende samenleving. Een samenleving die constant toezicht uitoefent op burgers en die geen ruimte overlaat voor persoonlijke vrijheden. Deze ondervraging van gevestigde normen sluit mooi aan bij Buñuel. Ook hij stond immers bekend om zijn kritische noten.

4. Max Ernst: de film is een aaneenschakeling van dadaïstische en surrealistische motieven. Het is een absurde film die qua stijl perfect voortborduurt op de vreemde schilderijen van Max Ernst. Er is weinig context die voor een heldere betekenis zorgt. Bovendien is er nog een zeer duidelijke overeenkomst tussen het werk van deze schilder en één van de personages uit de film. In 1934 publiceerde Ernst een collage-boek dat uit vele surrealistische afbeeldingen bestond. Je hoeft slechts een blik op één van de beelden te werpen om te zien dat Une semaine de bonté veel indruk op Svankmajer achterliet: 1 & 2.