Gosford Park (2001)

Mooi gesproken, volledig met je eens

Ik ook. Alleen zou ik het geen komedie willen noemen. Er valt wel wat te lachen maar in de eerste plaats is het een drama. Het geeft een mooi beeld van de Engelse upper class en hun bedienden. Vond het mooi gedaan dat de camera werkelijk geen seconde stilstaat.

3,5*

Erg lang en complex. Want (oh) zoveel personnages die allen even belangrijk zijn. Momenteel hou ik het op 3*; ik ben er echter van overtuigd dat dit soort films beter wordt naarmate je ze meer gaat bekijken.

Mijn favoriet was de vertolking van Stephen Fry: de politie-inspecteur. Erg onkundig, hoe hij de aanwijzingen van zijn collega Dexter negeert. Waar ken ik die man nu weer van (even opzoeken)?

Beste stukje vond ik... "Schei uit met wenen, straks denken ze nog dat je een Italiaanse bent."

Fijn hoe de Britten over de Italiaanse vrouwen denken.

Een interessante film, in het begin was het lastig te volgen hoe het allemaal zat, omdat er zo veel verschillende personages zijn.

Deze film is net zo goed als het bordspel waar het gebaseerd op lijkt.--cluedo.

Cluedo in filmvorm.

Ik ga zeker kijken!

Als je dat wilt zien kan je beter Clue kijken. Deze film draait in de eerste plaats niet om het moordmysterie.

Wat een saaie film lijkt blijkt een leuke film te zijn die het moet hebben van kleurrijke karakters en goede dialogen. De moord is inderdaad bijzaak, terwijl mij dat juist interessant leek toen ik de film wilde gaan kijken. 3.5*

Weer een geweldig staaltje van Britse filmkunst.Wat iedereen hier zo saai aan vind,begrijp ik niet.Ik heb die 137 minuten met plezier uitgekeken.Altman bracht werkelijk een topcast samen waarvoor Maggie Smith ZEKER de oscar had verdiend.Wat een klasse heeft ze toch.Altman schept een dramatisch beeld van de rijke snobs die opscheppen over hun rijkdom en hun bedienden het moeilijk maken.Terwijl één verdieping lager de bedienden zelf de naden uit zich werken zodat alles piekfijn in orde is voor hun "master"/"Ladyship".Clive Owen speelt alweer een geweldige rol als de wat mysterieuze zwijgzame Robert Parks.Spijtig dat zijn rol niet zo uitgebreid is.Maar als hij dan weer eens in beeld komt zie je meteen wat voor klasse die man heeft.Altman heeft de personages goed uitgewerkt waardoor vele tegengestelde karakters met mekaar eens op het feest botsen.Wat Altman wel had vergeten is de personages op een tragere manier voorstellen.Je hoort de bedienden namen uitspreken en je weet niet eens over wie ze het hebben.Natuurlijk betert het naarmate de film.De moord is eigenlijk bijzaak,wat geen probleem voor mij is,de film houdt je aan je scherm gekluisterd.

Een verdiende 4.5*

Clive Owen

Wat moet ik nog zeggen op de bovenstaande poster, ik zou het gezegd kunnen hebben. Wat een heerlijke film, boeiend, stijlvol, prachtig. 4,5* is het juiste punt, anders doen ik ander werk van Altman wat tekort.

Zelfs na een 2de kijkbeurt vind ik hem nog genialer dan de 1ste keer.Alles zit gewoon zo geweldig in mekaar.

Van 4.5 naar 5*

Aanrader!!!!

Helemaal mee eens. Een wonderschone produktie zoals alleen de engelsen dat kunnen!

Er worden teveel hints gegeven waardoor de onthulling weinig verrassend is.

Ongeloofelijk dat deze film de oscar voor het beste script heeft gewonnen.

3*

Onderhoudende maar bovenal wonderschone parel van de hand van Robert Altman.

Dame Maggie Smith bewijst wederom, naast Dame Judi Dench, de beste Briste actrice te zijn. Haar rol als Lady Constance, Countess of Trentham is er een naar mijn hart. Haar afschuw voor de Amerikanen en voor de 'smakeloze' filmwereld, en daarnaast de keiharde onbeschofte opmerkingen waarmee ze anderen afstraft zijn ronduit geweldig. Wat ze ook doet en wat ze ook zegt ze behoud haar onschendbare status.

Michael Gambon is erg goed gecast als rokkenjagende aristocraat. Maar Kristin Scott Thomas is nog beter als diens ijzige en kille echtgenote. Charles Dance als veteraan is erg leuk, maar Alan Bates als hoofdbutler is nog veel brillianter. Helen Mirren is erg goed en geloofwaardig en kreeg terecht een oscarnominatie. James Wilby is helemaal in zijn element als de slijmerige Freddie Nesbitt(zeer goed gekozen naam).

In de gehele film is iedereen goed op zijn plaats en is er absoluut geen sprake van miscasting. Kostuums, decor's en muziek zijn dik in orde. De overgang tussen de vertrekken van de bedienden en die van hun meerderen is erg mooi gedaan. Zelfs aan hun eettafel is de rangorde bepaald op basis van wie ze dienen, zo word duidelijk dat deze mensen nooit loskomen van hun werk en bijna geen vrije tijd hebben.

***** welverdiende sterren voor een Britse juweeltje.

Heerlijke sfeervolle film met veel aandacht voor detail. Prachtige klassieke muziek als soundtrack en de acteurs zijn naar mijn mening geweldig op dreef. Met name Maggie Smith steelt (wederom) de show met haar droge, sarcastische opmerkingen aan ieders adres. Het eerste half uur vond ik wat verwarrend door de vele personages die in rap tempo worden geïntroduceerd, maar uiteindelijk valt elk verhaal, elke blik en elk gebaar op zijn plaats.

En weer een Altman die mij niet echt kan bekoren. Het zijn qua decors zeer druk en rijk gedetailleerde films met ook nog eens een enorme grote hoeveelheid personages. Eventuele aanwezige verhaallijnen blijven steeds cryptisch ondergesneeuwd in een doolhof van visuele informatie. Altman kan prachtig ensceneren met een schitterend vuurwerk aan losse fragmenten. Hij is echter geen echte spannende verhalenverteller omdat in zijn films nooit de behoefte bij de kijker opgeroepen wordt om zich te gaan identificeren met één of meer personages

Een cryptogram heb ik liever dan een rechttoe rechtaan kruiswoordpuzzel, maar toch krijgen de cryptische films van Altman nauwelijks grip op mijn amusementsspieren. Er worden in de films van deze Amerikaanse regisseur zeer menselijke landschappen getoond met veel vergezichten die volgestouwd zijn met allerlei figuren die zich gedragen als bespottelijke mieren druk bezig met al hun eigen bedoeninkjes. Het vindt allemaal plaats zonder dat alle drukte ook maar een keer echt iets van een aangename verrassing weet op te roepen zodat af en toe iets van een spontane meerwaarde op het gebied van belangstelling ontstaat die uitstijgt boven de getoonde grote aantallen. Alle drukte blijft steeds maar op gelijk niveau rustig voortkabbelen. Ik word er nauwelijks warm of koud onder, ook al vindt er natuurlijk een bloedeloze moord plaats op het Engelse landgoed. Alle handelingen blijven doodgewoontjes temidden van alle bombarie. De onderliggende smaak is telkens erg laf en clichématig.

Al het gecreëerde hilarische gedoe wordt nooit echt leuk. In Gosford Park zat wat dat betreft wel een toepasselijk stukje dialoog. Amerikaanse gast: You Brits really don’t have a sense of humor, do you? Engels dienstmeisje: We do if something is funny, sir.

De blik van Altman blijft voor mij te veel op een afstand hangen, ergens upstairs, om ooit echt boeiend te worden. Dit klinisch gedoe met spottende ondertoon in deze film is niet alleen naar de personages van de adellijke gasten, maar ook naar die van het personeel. En eigenlijk ook richting het publiek van Gosford Park. Wat dat aangaat, heeft Altman steeds last van een stiff upper camera. Hij lijkt te vinden dat zijn kijker, ergens downstairs, als een soort karikaturale Engelse butler iedere kleine vingerwijzing moet aanvoelen voordat de echte wenk ook daadwerkelijk gegeven wordt.

Altman blijft wat mij betreft eigenlijk een cowboy uit het lompe westen opgezadeld met een of andere losse-flodder-ziekte die zijn zwervende kudde karakters over de meest uiteenlopende prairies blijft voortjagen zonder ooit een bron met heerlijk verfrissende verwondering aan te doen. Zijn ‘leerling’ Paul Thomas Anderson heeft dat gebrek met vals zieltogen gelukkig wel in de smiezen.

Zag trouwens wel een prachtrol van de acteur Alan Bates als butler Jennings. Heb Bates eerder een geweldige rol zien spelen in de film The Go-Between van Joseph Losey. Als je een mooie film wilt zien met prachtige verwondering erin over de Engelse upper and lowerclass en de onderlinge relaties, dan is dat deze film van Losey.

Gosford Park is een stijlvolle mysterythriller. Laat u echter niet afleiden: niet de whodunit staat centraal, maar wel de levenswijze van de Britse aristocratie en de relatie met haar personeel in de jaren '30. De film werd genomineerd voor 7 Oscars, maar kon er maar één verzilveren (Julian Fellowes voor beste script). De cast is werkelijk indrukwekkend: het kruim van de Britse film- en theaterwereld werkte mee aan deze prent. Gosford Park is geen alledaagse of makkelijk verteerbare film, maar wie dit juweeltje een kans geeft, zal niet teleurgesteld zijn.

ik heb hem gekocht ,maar mij valt ie eigenlijk wel een beetje tegen.

ik vond hem totaal niet spannend en mysterieus,het acteerwerk was wel fantastisch maar daar blijft het eigenlijk bij,er waren ook zoveel personages dat je niet meer wist aan de naam wie wie was

ik geef het een 2,5*

Typisch zo'n film waarvan alle afzonderlijke delen wel werken, maar waar het geheel toch teleurstellend is. De locatie ziet er mooi uit. De film barst van de goede acteurs (met voorop de fantastische Emily Watson, ook Maggie Smith en Kelly MacDonald doen het goed) en de film blijft de gehele speelduur wel boeien.

Maar hoewel dit allemaal prima in orde is, weet de film nooit aan te grijpen en uiteindelijk stelt Gosford Park slechts lichtelijk teleur. Waarschijnlijk toch het massale van 35 karakters, zodat je van sommige mensen helemaal niet meer weet, bij wie ze horen en waarom. Ook mist de film een lijn. Ja, er is een moord, maar die staat nooit centraal en de afwikkeling daarvan is hoewel degelijk, toch niet echt bevredigend. Het zijn deze punten waardoor de gebeurtenissen in Gosford Park meteen weer van je afglijden en hoewel je scene na scene met plezier kijkt, beklijft eigenlijk niks.

2.5*

Zoals al vaker gelezen: prachtige locatie, uitstekende cast en meer van dat; maar het teveel aan personnages maakt het verhaal moeilijk te volgen, waardoor de film echt niet genietbaar is.

Misschien inderdaad aangenamer en beter bij een tweede of derde keer dat men 'm ziet. Maar daar ga ik hoe dan ook minstens een jaar mee wachten...

Met het teveel aan personages had ik allesbehalve een probleem. Het maakte de film echt interessant om te volgen, de verschillende personages met allemaal hun eigen geheim waren essentieel in deze film. Je kan toch maar moeilijk een vijftal bediendes pakken en maar een drietal koppels, dat zou echt niet geloofwaardig overkomen. Bovendien was het ook een beetje een detective waardoor je toch wel voldoende personages nodig hebt om niet door de mand te vallen.

Met de prachtige locatie, uitstekende cast en meer van dat ben ik het volledig eens, het is echt een knappe film en voor herhaling vatbaar

Conclusie: mijn IQ < jouw IQ....

Over een paar weken of maanden doe ik wel nog eens een tweede poging - wat van goeie films vaak nog betere films maakt - maar ik vrees eigenlijk toch wel het ergste...

Deze herkijkbeurt gaf me een betere kijk op het landgoed van Sir William McCordle. Vooral de manier hoe de camera observeerde en door de gangen van landgoed alles vastlegde. Met een wat minder grote cast was het waarschijnlijk beter te volgen geweest want nu blijft het een lange tijd een kille registratie. Desalniettemin is het wel een fraai stukje cinema die Robert Altman presenteert op late leeftijd. Vooral de ironie die in de film hing zorgde voor een luchtig kostuummysterie. Niet dat de moord ook maar enigszins relevant is tot het verhaal want Altman zorgt wel voor de nodige (maatschappij)kritiek. Dus een aangename cast zorgt dat de film geen moment inzakt maar wel dat hij te vol aanvoelt.

Zeker sfeervol, maar om 137 minuten naar een schilderij te kijken, is me iets te veel van het goede.

Ik vind dat deze film hier toch wel zwaar wordt ondergewaardeerd. Ik heb me alleszins geen moment verveeld, puur kijkgenot.

In het eerste uur wordt de setting gezet, waarbij de adelstand nog niet doorheeft dat hun tijdperk ten einde is, en zich vastklampen aan de dagelijkse rituelen. Ondertussen geven ze elkaar wel steken onder en boven water, en tegen en via de bedienden wordt er duchtig geroddeld. Ook de bedienden zitten vast in dit stramien, en hebben moeite om verder te kijken dan de bezigheden van hun meester(es).
Hierna komt de focus te liggen op de afwikkeling van een moordzaak, waarbij vooral opvalt dat de moord eigenlijk iedereen koud laat. Het is een stom akkefietje dat de gewone gang van zaken ietwat verstoord. En degenen die iets met de moord te maken hebben weten hun emoties te verbergen door gewoon mee de facade in stand te houden.

Het gegeven van de aanwezige producer die een soortgelijke film plant als degene die we op dat moment zien vond ik ook een leuke toevoeging, net zoals de incompetente politieman die zijn naam maar niet gezegd krijgt.

Dé troef van de film is natuurlijk de waanzinnig sterke cast (zoals reeds eerder opgemerkt). Topactrices als Kristin Scott Thomas, Emily Watson, Maggie Smith en Hellen Mirren zijn in bloedvorm, en ook Eileen Atkins en Kelly Macdonald doen het erg goed.
Aan mannelijke zijde vallen vooral Alan Bates, Clive Owen en Michael Gambon op.

De erg grote cast maakt het de kijker zeker in het begin niet makkelijk, maar stoort niet in het minst bij de afwikkeling van het verhaal. Ik vond het een onpersoonlijk cachet meegeven aan de film, dat volledig paste bij de sfeer het verhaal (onpersoonlijke en onderkoelde omgang met elkaar).


Enkele fijne quotes ook:
Maid: Do you think he's the murderer?
Robert Parks: It's worse than that - he's an actor!

Inspector Thompson: We don't care for the servants, only for the people with a real connection to him.

Helemaal mee eens.

De cast is indrukwekkend met goed acteerwerk, de camera bleef maar bewegen en doordraaien waardoor het geen enkel moment verveeld.

Een *3.5

Door toeval de dvd aangeschaft. Doet me denken aan een Agatha Christieverhaal, geweldig geregisseerd door Altman (onderlinge verhoudingen/relaties worden bijna perfect uitgebeeld, evenals de jaren dertig).

Geweldige film.

Zoals al een paar mensen hebben gezegt verveeld de film geen moment, o.a. door het mooie camera werk.

Een dik verdiende 4****.

Nogal bejubeld deze film, maar ik kon er maar moeilijk inkomen. Het is allemaal zo afstandelijk en saaiig. Alleen de 'strijd' tussen bediendenwereld (met die gekke Kelly McDonald) en hogere klasse was wel aardig om naar te kijken. Die Robert Altman weet ook prima mooie plaatjes te maken

De moord op de aristocraat is niet waar het om gaat. Het gaat er ook niet om wie het gedaan heeft.
Het gaat om de reacties van de mensen ná de moord. Namelijk dat iedereen uit eigenbelang gaat handelen om zijn eigen hachje te redden.
De maskers vallen af na deze gebeurtenis.

Deze film is goed omdat menselijke zwaktes worden bloot gelegd. Namelijk, als je veel te verliezen hebt zul je ook meer (kwaad?) doen om je positie te behouden, denk ik zo.