The Bells (1926)

Ach zo ben ik de eerste om hier een bericht te plaatsen en te stemmen. In de hoofdrol Lionel Barrymore, een bekende naam die al vanaf 1905 in de filmwereld zat. Zelf heb ik niet veel van de man gezien. In elk geval speelt hij zijn rol van man met een knagend geweten erg goed. Het zijn van die momenten dat de film het moet hebben als hij spookbeelden, nachtmerries en hallucinaties krijgt over de misdaad die hij heeft begaan. Een kleine maar uiteindelijk toch wel belangrijke rol van Boris Karloff als een soort van Dr. Caligari personage. Goed maar het einde was me toch iets te afgeraffeld.

Een populair toneelstuk met een ietwat antisemitische ondertoon betreft Mathias [Lionel Barrymore], een vriendelijke, gewaardeerde herbergier die door zijn vrijgevigheid echter in geldproblemen komt. Hij kan zijn zaak redden als hij zijn [lola Todd] dochter uithuwelijkt maar hij weigert halsstarrig. Wanneer een rijke Pools-Joodse handelsreiziger [E. Alyn Warren] zijn herberg aandoet, ziet de radeloze Mathias een kans om zijn problemen op te lossen: hij vermoordt zijn gast op een afgelegen plek, steelt diens goud en verkondigt dat hij de erfenis van een oom heeft opgestreken. Al snel begint zijn geweten aan hem te knagen, zeker wanneer de politie een hypnotiseur [Boris Karloff] inschakelt die mensen kan dwingen de waarheid te vertellen.

Barrymore is uitstekend in dit belerende melodrama dat een behoorlijk twijfelachtig einde heeft. Hypnotiseur Karloff lijkt de (letterlijk) grote broer van Caligari, inclusief bril, hoed en zwarte mantel en Young houdt de vaart er redelijk in.

Het verhaal van deze film schijnt een bewerking te zijn van een Broadway-toneelstuk wat zelf weer een vertaling was van een Frans toneelstuk uit 1867.

Herbergier Mathias (Lionel Barrymore, de oudere broer van Dr. Jekyll en Mr. Hyde John Barrymore) verdrinkt in de schulden en hoopt verkozen te worden tot burgemeester van de stad. Op een besneeuwde kerstdag vermoordt hij een Poolse Jood (subtiel met een paar bloeddruppels op de sneeuw) maar schuldgevoelens drijven hem tot de rand van waanzin. Ondanks dat Barrymore de hoofdrolspeler is, zullen kijkers vandaag de dag de film kijken vanwege de rol van de Mesmerist, die wordt gespeeld door de nu veel bekendere Boris Karloff.

Enfin een groot deel van de film zelf is tamelijk rechttoe- rechtaan. Slechterik met geld die met dochter wil trouwen maar die valt voor de charmes van de knappe officier van de gendarmerie. Maar enkele scènes zijn opmerkelijk en soms zelfs bloederig voor die tijd. Uiteraard is veel natuurlijk symboliek! De belletjes, stroppen verschijnen in voorwerpen, Mathias zijn handen die onder het bloed zitten, een droomsequentie en de geest van de Jood. Tja het geheel sluit uiteindelijk netjes moraliserende af maar dat einde is onbevredigend! (al kan daar ook onze modernere tijd de schuld van zijn)