Being There (1979)

Vreemde redenatie.

Deze film net nog een keer gezien.

De laatste scene intrigeert mij ook mateloos. Wat wil de schrijver met een op het water lopende Chauncy vertellen? Alhoewel ik de hele film erg goed vind, kan ik de laatste scene niet plaatsen en past in mijn ogen niet bij het karakter Chauncy. Ik heb de vorige reacties hierover gelezen, maar ik ben niet overtuigd. Ik vind Chauncy een zeer realistisch figuur. Ik wil niet zeggen dat de laatste scene dit beeld teniet doet, maar ik kan deze scene niet plaatsen in het verhaal. Doet er niet aan af dat ik dit de beste film vind van Peter Sellers buiten de PP films om.

Omdat?

Je lijkt te zeggen dat een film zich niet aan een boek hoeft te houden, maar zegt dat tegelijkertijd dat iets goed is, omdat het zo in het boek zit.

Geweldige rol van Sellers. Vond het grotendeels erg aardig, een beetje een subtielere versie van Forrest Gump, maar dat einde was echt geweldig.. achteraf doet de film me daardoor heel erg aan The Green Mile denken.

Mooie vergelijking. Peter Sellers blinkt echt uit in dit soort rollen. Jammer dat de meeste mensen hem alleen van de pink panther films kennen. In dit soort films liet hij zien dat hij veelzijdig was.

De eerste helft (ongeveer) vond ik erg vermakelijk en de film bleef ook rijk aan leuke scenes.

Toch vond ik de boel een beetje inzakken. Meer een herhaling van situaties en grappige miscommunicaties, hoewel steeds weer net even anders, ging het me toch vervelen.

3*

Tegenvallend bij herzieninig, vooral het tempo /montage (en laatste scene en aftiteling) stoorde me. ga 1 * naar beneden. 3.5* dus.

Nog even en je vindt hem net zo goed als ik.

Snap ik niet... maarja...

Petey, je was toch sowieso geen Sellers fan...? toch?

ik kan de man niet uitstaan.

Inderdaad een leuke film, maar geen meesterwerk naar mijn mening. Sellers is goed maar ook Shirley McLaine doet het erg aardig.
Soms lijkt de film inderdaad een beetje in te kakken, maar toch komt ie er steeds weer bovenop en wordt zelfs beter naar het eind toe.
Grappig vond ik vooral de reactie van de zwarte huishoudster als ze de simpele Chance in een talkshow ziet verschijnen: "This sure is a white man's country!"


Een krappe 3,5* dan maar.

Being There vormt wel een aanklacht tegen televisie ja. Een aanklacht waar ik mij mee kan identificeren, maar ik vind het nogal lam om dit nou juist als een film te presenteren. Dan komt het toch wat contradictoir op mij over (hetzelfde had ik bij Natural Born Killers). Ik ga nu ook zeker het boek lezen.

Verder wel een aardige film.

Film is juist het perfecte medium om er op die manier je vraagtekens bij te zetten. Zeker als het op een zekere zelfbewuste manier wordt gedaan.

Goed voornemen, is nl. fantastisch!

Waardeloos, ik heb werkelijk geen moment in een deuk gelegen. Misschien heb ik wel geen humor of snap ik het niet omdat het weer van die vage ingewikkelde humor is. Hoe het ook zij, meer dan een 0,5 kan ik er niet van maken. The pink panther was vele malen leuker dan deze film. I should say, Being there must become Staying there. Jammer !

Zo'n anderhalve maand geleden gekeken. Voorheen kende ik Sellers alleen van zijn Clouseau vertolkingen. Deze film heeft mij aangenaam verrast. Aan de ene kant had ik een beetje medelijden met Chance en aan de andere kant is die kinderlijke eenvoud van Chance ook een genot om naar te kijken. Tja en die situaties die ontstaan werkten toch wel op m'n lachspieren... Dat deze film niet de soort van humor evenaart als die van de pink panther reeks, stoort mij geheel niet. En die laatste scene... was 'n beetje onbevredigend, maar wel intrigerend.

Hilarische satire met een prachtrol van Peter Sellers. 4*

Ik zag eigenlijk een uitvergroting van een aspect uit het leven, nl: het onvermogen tot communicatie. Mensen communiceren zelden echt, we interpreteren en interpreteren maar tot het in ons vaarwater lijkt te passen. Mensen geloven wat ze willen geloven. Chance (what's in a name?) is een pop die iedereen beter doet voelen. Ook al zegt hij geen bal het is altijd veelbetekenend en interessant. Ze gebruiken hem gewoon om zichzelf te bevestigen en hebben het niet eens door... De laatste scene zag ik meer als een apotheose. Chance gaat al voor president. Kunnen ze net zo goed een Jezus van hem maken. It gets bigger and bigger and bigger... Tevens ook vrij cynisch: de Jezusfiguur wordt hier uitgehold (is het ook niet zo dat de evangelisten ook maar een interpretatie gaven van Jezus' leven? Net als later theologen ook doen). Schitterend acteerwerk van Sellers. Mooie, hilarische, komische film.

Een late reactie van mij, maar ik moet zeggen dat dat een mooie beschrijving is, katie morosky. Persoonlijk dacht ik dat het einde draaide om dat Chance een soort zendeling van God moest voorstellen, een profeet dus, die ongemerkt alle zaken op Aarde weer een beetje op een rijtje moest krijgen. Wat 'm aardig lijkt te lukken op een vreemde manier. Alleen Chance is zich er, in tegenstelling tot de andere profeten van God niet van bewust wat hij doet en doet het min of meer per ongeluk, waardoor hij minder opvalt. Maar dit is niet zo'n goede theorie als die van jou.

Nee, ik vind niet dat mijn theorie beter is dan de jouwe. Zoals jij het ziet had ik het helemaal niet gezien maar niettemin is jouw theorie ook heel adequaat. Ik kan me er zeker wel in vinden. Hij is ook ook waard. . Hij is vééél mooier dan de mijne. Waarschijnlijk hebben we allebei wel ergens gelijk. Elke interpretatie (die kan kloppen) is een goede.

Wat kan een herziening van een film soms toch wonderen doen. De film beviel me de eerste keer wel, maar ik was bang dat als ik 'm nog eens zou zien dat hij omlaag zou gaan. Gelukkig blijkt het tegenovergestelde waar. Sellers rol is ongeloofelijk bijzonder. Zo'n subtiel spel zie je zelden en verwacht je ook niet van iemand die de hoofrol in The pink Panther-films speelt. Een erg knappe prestatie. Ook de bijrollen worden prima gespeelt, maar iedereen moet het afleggen tegen Sellers. Zijn personage Chance vind ik enorm intrigerend. Op de een of andere manier heel anders dan elk ander personage die je ooit in een film tegengekomen bent. De film vind ik sowieso onvergelijkbaar met iets anders.

Het geheel straalt veel rust uit, maar weet toch grappig te zijn. Ik heb deze keer ook meer gelachen dan de vorige keer. Jammergenoeg zakt de film op een gegeven moment een klein beetje in. Hij had ook misschien wel een kwartiertje korter gekunt, maar het bijzondere einde maakt ontzettend veel goed. Wat mij betrefd kan geen Fight Club, Sixth Sense of Usual Suspect op tegen zo'n onverwacht einde. Ik verhoog naar 4,5*. Ik denk niet dat ie ooit de 5 gaat halen, maar je weet nooit.

Erg interessante, humoristische film. Heel apart. Heb ook de reacties eens doorgenomen hierboven en stuk voor stuk zit er wel wat in.

Maar de titel roept toch ook vragen op, c.q. geeft antwoorden?


Being there, er zijn. Dat is wat Chance de gehele film doet. Niet meer, niet minder. Daarom vind ik Katie Morosky haar verhaal ook goed verwoord. Communicatie, daar draait het om in deze film.

Being there, er zijn. Je kunt het ook bekijken vanuit Jezus (gezien het laatste fragment uit de film). Jezus die er is op aarde. Waar Chance komt, hij maakt iedereen een beter mens (door enkel dingen te bevestigen). Dat is wat Jezus zou willen..

Een film die je toch wel aan het denken zet naderhand, maar bovenal zo goed gespeeld wordt door vooral Peter Sellers.

****

Ik vond de titel niet echt veel vragen oproepen. Die leek me wel duidelijk als je de film gezien hebt. Wel een goede beschrijving, De Knip.

Wat ik me nog wel afvraag is wat de betekenis is van de laatste zin in de film. Op het einde worden er allemaal quotes gegeven van de overleden Melvyn Douglas. Naarmate Chance verder wegloopt hoor je die quotes iets minder goed (al blijven ze verstaanbaar). Maar de laatste quote (tevens de laatste zin in de film is dan weer erg duidelijk, alsof die heel belangrijk is. Die zin is: "Life is a state of mind." Ik kan het vertalen, maar weet verder niet wat er mee bedoelt kan worden, maar het lijkt belangrijk. Die quote kwam me trouwens ook bekend voor alsof ik hem al ergens anders gehoort had. Iemand een idee?

Raar dat Forrest Gump hier niet meer genoemd wordt. Heb em zelf nooit gezien, maar moest toch aan die film denken.

Ook in Being There een debiel persoon die dankzij goedgelovige en simpele mensen verder in de wereld komt. Dankzij Sellers krijgt de film gelukkig nog wat standing, want de basics zijn eigenlijk redelijk slecht. De constante misverstanden zijn geinig als idee, voor eventjes, maar de dertigste keer voelt het aan als een totaal uitmelken van een nogal simplistisch ideetje.

De figuur die Sellers neerzet is gelukkig wat interessanter, doordat er de hele film niks over hem verteld wordt. Zoals Zach al zegt, hij "is", en daarmee is de kous af. Erg boeiend, alleen is hetgeen wat er rond gebouwd werd wat aan de duffe kant. Zelfs met het einde erbij is het geen film waar ik aangespoord werd enige uitleg te verzinnen. Daarvoor was het allemaal net te doorzichtig, iets te mak, te passieloos, te droog.

Aardig om een keertje gezien te hebben, maar meer dan eens hoeft niet. Had heel wat meer ingezeten. nipte 2.5*.

Dat komt wellicht omdat er toch wel flinke verschillen zitten tussen Forrest Gump en Being There. Natuurlijk heb je de overeenkomst dat de beide film gaan over domme mensen die veel bereiken, maar de manier waarop verschilt flink. Forrest Gump doet wel degelijk iets om grote daden te verrichten. Chance doet praktisch niets en wordt een belangrijk figuur. Forrest Gump heeft een verleden en ook toekomstplannen. Chance niet.

Mijn huisgenoten waren het blijkbaar niet eens met m'n niet zo positieve kijk op deze film (traag, veel te lang), dus heb ik de dvd op m'n verjaardag gekregen. Binnenkort dan toch maar eens herzien.

Voorlopig: 2*.