Being There (1979)

Inderdaad! Dat de film niet geheel realistisch overkomt hindert niet en is juist niet relevant. Geloofwaardig is de film wel, zeker als je de geschiedenis er ook op naslaat (ik denk aan Raspoetin en Greet Hofmans). Sellers als Clouseau vind ik vaak irritant en ongrappig, maar hier vind ik hem geweldig.

Prachtig laatste shot trouwens!

Uitstekende film waarin een tuinman het huis van zijn werkgever verlaat als die komt te overlijden. Een mooi en wereldvreemd hoofdpersonage. Peter Sellers draagt de film met gemak hier in een a-typische en ingetogen rol. Subtiel grappig en de film wordt gaandeweg eigenlijk steeds leuker, waardoor de lengte ook niet zo opvalt.

De simpele tuinman Chance (Peter Sellers in een van zijn laatste filmrollen) heeft in zijn leven niets anders gedaan dan tuinieren en tv kijken. Wanneer zijn werkgever overlijdt, staat hij op straat zonder enige kennis van de wereld. Als hij bij toeval terechtkomt in het huishouden van een invloedrijke zakenman, ziet men hem door zijn onbevangenheid en simpele wijsheden als een financieel genie.

Being There is een verfilming van de roman van Jerzy Kosinski en heeft met Peter Sellers de perfecte hoofdrolspeler. Ondanks het onwaarschijnlijke verhaal is de film goed genietbaar met een prachtig einde. 'I like to watch' zal voor mij nooit meer hetzelfde klinken. 3,5*

Jammer dat Sellers niet wat ouder is geworden, blijf het een fijn acteur vinden. Net geen vier sterren maar het scheelt weinig.

Wat een acteerprestatie. Wat een einde. Wat een film.

Fijne film met een geweldige Sellers als autist. Soms een beetje ongeloofwaardig dat bijna iedereen om hem heen zijn opmerkingen als briljante metaforische uitspraken opvat, en ook de romance is totaal ongeloofwaardig met als dieptepunt de masturbatie scene .

Maar verder heb ik toch wel genoten en is het echt Sellers die de gehele film draagt..

Een drama zie ik er niet in, al dacht ik dat wel even toen Chance zo maar op straat werd gezet.

Nee, het is een komedie, eigenlijk een satire op de politieke en gehaaide zakenleven die zich zo maar laat bedotten door een achterlijke man die alleen maar door eenvoudig en eerlijk te antwoorden de anderen doet ernstige, diepgaande meningen achter zijn woorden zoeken. Grappig, maar toch wat lang (niet dan het verveelt) en zeker met wat overdrijving.

Peter Sellers in de rol van zijn leven. Schitterend hoe hij al van in de openingsscene die blik in zijn ogen kan leggen die het duidelijk maakt welk soort mens hij is. Daarnaast zeker Melvyn Douglas terwijl Shirley MacLaine de meest onzekere rol heeft.

Goede, treffende enscenering. Film is precies alsof van vandaag, zijn tijd vooruit eigenlijk. Moet het beste werk van regisseur Hal Ashby zijn.

Tja, ik snap de hele polonaise bij deze film niet. Nou ja, ik snap het wel een beetje, ik kan me voorstellen dat het wel lekker wegkijkt en dat men het satirische aspect leuk vindt. Maar ik trek dit soort films niet zo goed, ook iets als Forrest Gump kon ik bar weinig mee. Simpele ziel Chance is z'n hele leven tuinman geweest bij een oude rijke man die op een gegeven moment overlijdt - maar door simpel en eerlijk te blijven komt hij over als diepzinnig en pakt hij per ongeluk de hogere echelons van Washington in, tot aan de president aan toe. Nou nou, wat een scherpe satire. Ik vond Peter Sellers vooral irritant en vond het satirische aspect ook maar matig. Die IMDb-score van 8.0, 12 ICM lijstjes en een 3.7 op MM, het zal allemaal wel, maar ik ga hier lekker boe roepen. Nauwelijks grappig, satire van lik me vestje (het is compleet ongeloofwaardig dat men hier niet al na vijf minuten doorheen prikt), en dat iemand simpel is is helemaal niks mee, maar daar hoef ik ook geen film over te zien.

Al gehoord van humor door overdrijving? Natuurlijk zou men er in het echt meteen doorheen prikken. Zo wordt juist de spot gedreven met dat het allemaal over perceptie gaat in de samenleving en de politiek. Van Forrest Gump ben ik zeker geen fan, maar deze film laat op grappige wijze de wijsheid van een simpele ziel zien, die door zijn simpelheid de eenvoud kent van er zijn (being there).

Jazeker is het overdrijving, maar dat betekent natuurlijk niet dat het daardoor meteen grappig wordt. Een scherpe satire over 'dat het allemaal over perceptie gaat....' zou het juist worden als het dichter bij de werkelijkheid komt dan comfortabel is (zie bijvoorbeeld In The Loop of The Death of Stalin voor goede voorbeelden daarvan), of als het misschien een wat meer absurdistisch randje gehad zou hebben zou ik het ook een stuk leuker gevonden hebben. Maar die richtingen gaat het allebei dus niet op. Ik vind het heel leuk voor je dat jij er wel van genoten hebt, maar ik vond het zelden grappig en qua boodschap grotendeels een lege huls.

Of het grappig is dat kan ieder voor zichzelf uitmaken. The Life of Brain, uit hetzelfde jaar, is ook niet geloofwaardig maar eveneens gebaseerd op dit soort misverstanden voortkomend uit perceptie. Wat absurdisme betreft spreekt de filmposter van Being There boekdelen zou ik zeggen. En dan de boodschap; het is maar wat jij er wel of niet uithaalt. Maar het loont zeker de moeite om na te denken (of beter nog, te ervaren) wat 'being there' zónder perceptie inhoudt.

Binnen de ontwikkelingen/opzet van de film moet het geloofwaardig zijn (het is uiteindelijk geen roadrunner vs. coyote cartoon), en dat was het gewoon niet, flauwe film.

De ontwikkeling is inderdaad niet geloofwaardig.

In zijn voorlaatste filmoptreden schittert Peter Sellers als de ongeletterde, wereldvreemde tuinman, die met holle frasen indruk maakt op gelouterde zakenlui en politieke machtshebbers, hoewel zij geen idee hebben waar hij het over heeft. Geleid door de vaste hand van regisseur Hal Ashby trakteert een sterrenbezetting aangevoerd door een stoïcijnse Sellers, met verder o.a. Shirley MacLaine en Melvyn Douglas, op een heerlijke satire over kuddegedrag. Het indrukwekkende Biltmore Estate vormt een schitterend decor.

Een legendarische rol voor Peter Sellers naar het schijnt in deze Being there. Met The Pink Panther heb ik niet veel, maar ik prefereer Dr. Strangelove toch als dé film van Sellers waarin hij drie personages vertolkt. Maar Sellers speelt een prima rol hier in deze komisch satirische prent van een wereldvreemde man die Forrest Gump gewijs letterlijk sukkelt van de ene in de andere situatie.

Neen, realistisch is het zeker allemaal niet te noemen, maar als je je laat meeslepen in de geest van de film, dan is het geestige er best uit te halen. Geweldige scènes bij momenten waarbij hij bijvoorbeeld een enorme fascinatie heeft voor het televisiescherm en daarom niet steeds altijd voor de meest hoogstaande programma's. Of de momenten waarbij hij te pas en te onpas vreemd reageert op een vaak emotionele gebeurtenis. En dat steeds in een stoïcijnse ingetogen pose.

Daarom ook dat het eerder als een komedie dan een drama moet gezien worden. Maar je zit best "in" de film en het personage, anders wordt het maar niets.

Aardige, over het algemeen vrij subtiele satire over een simpleton die door iedereen wordt aangezien als groot ziener. De premisse is wat ongeloofwaardig maar het werkt, vooral dankzij Sellers' overtuigende spel. Het wordt nooit hilarisch maar is geregeld best grappig, omdat het personage van Sellers goed in de plooi blijft, en ook steeds maar weer vraagt naar de TV. Ook grappig als Louisa hem op TV ziet en concludeert dat white privilige toch wel echt een ding is. Wel een rare keuze om de film te eindigen met bloopers.

hij komt wel met heel veel weg en dat is soms wat teveel van het goede , al zit er best wel wat in dat zoiets tot op zekere hoogte echt kan gebeuren .

sellers acteren is sterk ingetogen , verder is de film aardig maar niet iets om in de top 250 van imdb te staan