The Corpse Vanishes (1942)

Redelijk amusante mad scientist film met een acceptabel tempo en een fijne dosis onzin in het verder minimale verhaaltje. Lugosi is een held.

2,5*.

Vrij onzinnig verhaaltje, maar Lugosi redt zoals altijd deze b-film.

Die journaliste

de enige reden waarom de film nog bekend is is bela lugosi de rest is onzin met als hoogtepunt het schrikwekkend slechte acteerwerk van luana walters.

Vrij langdradig B-filmpje waar Lugosi nog een beetje de eer redt. De horror is eigenlijk geheel afwezig, en wat er qua verhaal overblijft is ook niet echt de moeite waard. Delen van de film zijn ook zo donker dat het lijkt alsof het in een bunker opgenomen is, dat aspect verbetert in ieder geval nog wel. Het kan nog veel slechter, maar alsnog kan ik The Corpse Vanishes niet aanraden.

Een ‘mad scientist’ verhaal met een laag budget, zo laat deze film zich nog het makkelijkst omschrijven. Bela Lugosi heeft er in ieder geval genoeg op zijn naam staan. Veel diepgang hoef je hier dan ook niet te verwachten, maar het plot met pseudo-wetenschappelijkheid is niet eens heel onaardig. Bela Lugosi is zoals vanouds de sterkste troef en speelt de doorgeslagen geleerde Dr. Lorenz die de schoonheid van zijn eigen verouderende vrouw wil behouden door middel van vloeistoffen gewonnen uit de lichamen van jonge bruiden. Gruwelijkheden hoef je ook niet te verwachten. Al is het niettemin nog een best onderhoudende, typische jaren ´40 film. Helaas schort het teveel aan de perikelen en hoe ze zijn uitgewerkt, dit doet de geloofwaardigheid van het hele verhaal geen goed.Het meest geslaagde, is de goede sfeer. En dan met name in het landhuis van de getikte Lorenz zijn er meer dan genoeg zaken om de aandacht vast te houden. Voor liefhebbers van oude B-horrorfilms is het nog wel de moeite waard.

"I've been up all night with dead people!" Over het belachelijk snel gespeelde en gemonteerde Fog over Frisco schreef een criticus: "It reveals those qualities of pace and velocity and sharpness which make the Hollywood product acceptable even when the shallow content of ideas makes you want to scream." En eigenlijk geldt precies datzelfde voor The corpse vanishes : de (amusante) plot is vergezocht en uiterst onwaarschijnlijk, de noodzakelijke "comic relief" van de fotograaf (inclusief zijn voorspelbare klungeligheid in de allerlaatste scène als uitsmijter) is soms tergend flauw, de monsterlijke Angel doet wel héél erg denken aan Dwight Frye's bochelaar Fritz in Frankenstein, en de sterren en de sets getuigen nou niet bepaald van een groot budget.

        Maar aan de pluskant staan het prachtige doodshoofdgezicht van Elizabeth Russell als de gravin, de lekkere storm die Pat en Foster noopt om de nachtelijke gastvrijheid van Dr Lorenz te accepteren, de mooie dialoogloze achtervolging door het onderaardse gangenstelsel, en de aanwezigheid van Bela Lugosi die ik een acteur van niks vind maar die hier effectiever dan ooit is. Zijn naam is anno nu vermoedelijk nog de belangrijkste reden om deze film te gaan zien, maar feitelijk heeft hij niet eens de eigenlijke hoofdrol, want die is weggelegd voor Luana Walters, een actrice die lijkt op talloze andere actrices uit deze tijd en die absoluut niet slechter acteert dan de meesten van hen, dus waarom zij niet méér hoofdrollen heeft gekregen is mij niet duidelijk; misschien was haar rol van ijzervretende ambitieuze journaliste na Rosalind Russell in His girl Friday (1940) al een cliché geworden, maar ze doet in ieder geval haar best om deze B-film nog naar een (iets) hoger plan te tillen.

        Ik moest tijdens deze film ook wel aan Les yeux sans visage (1959) denken. Zou Georges Franju door deze film geïnspireerd zijn, of is het motief van de krankzinnige dokter op zoek naar mooie maagden te algemeen in al dan niet goedkope horrorfilms?