Voyna i Mir II: Natasha Rostova (1966)

Deel II is haast een sprookjesachtig geheel. Dromerig is wellicht een betere omschrijving. Lyudmila Savelyeva als Natasha Rostova transformeert van jeugdig speels meisje naar een pubermeisje dat verliefd wordt naar een volwassen jongedame met gewetenswroegingen. Prachtige rol overigens, vol dansgezwier en heerlijke tranen van dromen die uitkomen en uiteenspatten als zeepbellen.

Geen veldslagen ditmaal, wel een opmerkelijke wolvenjacht, dat eindigt door de ogen van de prooi. Op naar deel III dat blijkbaar hoofdzakelijk bestaat uit veldslagen, veldslagen en nog eens veldslagen. Ach, voor de afwisseling...

Redelijk deel, dat soms een beetje stilstaat, maar uiteindelijk toch wel prettig is om te zien. Het deel staat geheel in het teken van Natasha Rostov, een erg leuke verschijning die veel weg heeft van de evenzo charmante Audrey Hepburn. De emoties rondom Natasha Rostov lopen alsmaar hoger op ! Het is net een tragische opera, een beetje overdreven allemaal, maar a la het kan er wel mee door. De productie/uitvoering was wederom dik in orde.

De tweede film is meer Sissi achtig. Natasha Rostova staat centraal en schippert tussen verschillende mannen. In een adembenemende scène in een enorme balzaal ontmoet ze Bolkonski die haar hand vraagt, maar door zijn afwezigheden gaat ze twijfelen en laat zich verleiden door een lokale playboy, Anatole Kuragin (die ook broer is van Bezukhovs dominante vrouw). Deze film toont hoofdzakelijk de emotionele bokkesprongen van een vrouw die op zoek is naar de man van haar leven en voelt dan ook meer als een transitiefilm aan in aanloop naar de derde film. Helaas geen veldslagen, waardoor ik dus een romantisch drama zag. Stuk minder dan de eerste.