Two for the Road (1967)

Magistrale, bitterzoete studie van het fenomeen huwelijk. Audrey is grandioos in wat waarschijnlijk haar meest 'volwassen' rol was (interessante garderobe btw ). Sterke dialogen, mooie locaties in Zuid-Frankrijk en een fikse dosis relativerende humor. Buried treasure. 4,5*

Naar ik zo inschat, was dit misschien best wel een gewaagde film in 1966. Niet alleen zijn er scherpe dialogen tussen de gehuwden Hepburn en Finney, maar ook de vertelstructuur. De verschillende tijdsperioden (hun ontmoeting, huwelijksreis, latere reizen en de trip in het heden) zijn allemaal door elkaar gesneden, in schijnbaar willekeurige volgorde en soms binnen een scene.

Dat maakt het boeiend, maar soms ook wat rommelig. En ondanks bovenstaande lof is de film toch ook wel weer gedateerd. Hepburn ziet er flitsend uit in ongelofelijk veel verschillende uitdossingen (ik meen me te herinneren van Paco Rabane en niet van Givenchy ditmaal) en er zijn enkele echt goed scherpe dialogen.

Daarnaast ook een leuke manier van door elkaar halen van flashbacks. Het zorgt er voor dat de kijker zich niet verveelt in deze Hepburn film, waarin ze nog erg jong oogt.

Hepburn

Zij is weer (samen met Finney) de ster in deze film. De film bevatte flashbacks, messcherpe dialogen en uitstekend acteerwerk. Deze film bevatte ook een mooie toer tocht door Frankrijk waarbij alles mooi in beeld wordt gebracht en het verhaal vond ik best aangrijpend. Zeer sterke film uit de doos van de jaren 60. 4,5.

Bij de openingscredits worden vijf modehuizen (w.o. Rabane) genoemd, aangevuld met "... and others".

Twee topacteurs en een degelijke regisseur, dan denk je dat moet wel een prima film opleveren. Mis. De film bestaat hoofdzakelijk uit een schier eindeloze reeks flashbacks, die in willekeurige volgorde getoond worden. Uiteindelijk leidt dat tot een vermoeiend geheel. Zeker wanneer flashbackscènes zo kort zijn afgesneden, dat je soms amper de tijd hebt om ze thuis te brengen. Zonde van het talent van Finney en Hepburn.

Een vreemde film, vooral door de sprongen in tijd. Vind echt dat dat beter uitgewerkt had kunnen worden, want het begin is verwarrend, maar eigenlijk had ik tot het einde soms moeite om de verschillende lijnen uit elkaar te houden.

Tweede grote irritatiepunt is Albert Finney. Hij kan geen zin normaal zijn mond uitkrijgen. Het acteerwerk is van hem is echt vreemd. Sowieso is hele de film qua verhaallijn nergens echt interessant, laat staan grappig.

Alleen door Audrey Hepburn en het Zuid-Franse landschap heeft het nog iets.

2*

Vermoeiende film vol met onchronologische flashbacks waardoor het heel onoverzichtelijk word. Zo zou je hun huwelijk en het getrouwde stel beter moeten leren kennen, voor mij werd het er rommelig van.

Goeie film over een man en vrouw die na 12 jaar huwelijk, hun samenzijn overdenken. De verschilende tijdlijnen waarin dit liefdesverhaal zich afspeelt zijn leuk en slim gemonteerd. Deze opzet maakt het wel wat fragmentarisch. Mooie beelden van Frankrijk en ook een mooi tijdsbeeld. De scenes met het andere echtpaar en hun dochtertje zijn het grappigst.