Mary Poppins (1964)

leuk leuk leuk!

Is dat net zoiets als "Hoelang is een Chinees?"

ik word gewoon ziek van al die typische disney liedjes die dan afschuwelijk slecht in het nederlands zijn overgenomen.

Tsja, een musical, niet helemaal mijn favo genre, maar het begin van deze film vond ik echt heel behoorlijk. Het had fantastische special effects, waarvan ik dacht 'dat dat kon in 1964!'. Het stukje Disney-animatie vond ik zowaar lollig. Maar na een tijdje worden de kinderachtige liedjes en grapjes herhaald en scenes onnodig lang uitgerekt. De suffe invulling van de kinderrollen gaat eveneens irriteren, maar goed een schamele voldoende kan d'r wel vanaf.

Supercalifragilisticexpialidocious

Onleesbare recensie + reactie verwijderd.

De musical hoeft voor mij niet en na de reclame erover gezien te hebben, vond ik het wel leuk de dvd weer eens op te zetten en ik heb er van genoten, maar je moet wel de originele taal bekijken, vertaald in het Nederlands vind ik geen gehoor.

De musical was briljant, ben benieuwd hoe dit lijkt. Speelduur staat me wel behoorlijk tegen, en dan nog is met reclames. Pffffff

Aan het begin een beetje vervelend en creepy, zoals wel vaker bij musicals, maar zodra Mary Poppins verschijnt wordt het allemaal een stuk leuker. Toch haalt dit het bij lange na niet bij the Sound of Music. Het verhaal en de liedjes (en dat zijn er behoorlijk veel) zijn niet zo leuk. Die van de kinderen met hun wensenlijstje hadden ze echt weg moeten laten. En die Dries Roelvink-tint die sommigen mannen/jongens met name hebben.

De kinderen zijn ook niet eens zo schattig. De film heeft wel zijn geestige momentjes maar ook veel mierzoete en moralistische en ouderwetse (wat wel weer komisch is). De entree van Mary Poppins is een echte classic, en zij maakt de film. Elke scène met haar is erg leuk. Maar het is echt wel een beetje een one-(wo)man-show. Dick van Dyke maakt indruk met zijn dans, maar zijn personage Bert kan ik wel schieten. Verder mooie kleuren en leuke special-effects, haha. De mix van echte beelden en getekende is erg geinig.

Zelden zo'n langdradige film gezien. Er leek maar geen eind aan te komen! Normaliter ben ik de laatste om te zeuren dat een film te lang is, maar dit gaat zelfs mij te ver. Bovendien zit er niet erg veel verhaal in de film, het weinige dat erin zat had ook in drie kwartier verteld kunnen worden.

Desalniettemin was Julie Andrews leuk en Dick Van Dyke was charmant. Maar mensen, deze film was tenenkrommend lang.

Die scene met die kindjes, Mary en haar lied: ...suger makes the medicine go down.... over die levende kasten die in opstand komen tegen Mary's opruimwoede/ bloodfrenzy heeft Evil Dead 2 ook gebruikt. Was het hier een hele enge en akelige scene, maar die van Evil Dead weer heel erg amusant. Weird allemaal.

Vergeet de Nanny McPhee's van deze wereld. Mary Poppins blijft the one and only. Bijzonder leuk en fantasierijk sprookje.

Toen ik nog jong was heb ik deze film wel 10 keer gezien...echt een jeugdsentiment....=)

Een van de weinige Disneyproducties die ik als kind nooit gezien had. Om meteen met de deur is huis te vallen: ik kon er weinig mee. Belangrijker is dat ik er ook van overtuigd ben dat ik dit als kind verschrikkelijk gevonden zou hebben, als ik een beetje na ga waar ik als kind van hield. Ik was vroeger nooit te pushen voor Mary Poppins. The Sound of Music heeft een belangrijk deel van iedere kerst in mijn kinderjaren verpest en vervolgens was ieder verhaal over een nanny of iets dergelijks voor mij totaal uit den boze. En dat was voordat ik wist dat de nanny uit The Sound of Music gespeelt werd door dezelfde actrice als Mary Poppins. Eindeloze dansscènes in een oubollig park of met schoorsteenvegers behoorden ook niet tot de dingen die mij als kind aanspraken en gek genoeg spraken schattige kindjes zoals die hier mij toen ook niet zo aan.

Wat dat betreft zal ik Mary Poppins nu misschien zelfs beter vinden dan dat ik toen gedaan zou hebben. Nu kan ik nog enigzins genieten van de choreografie van de schoortsteenvegerdans, helaas één van de weinige sterke kanten van de film. Wat mij het meest stoorde was hoe los het allemaal wel niet in elkaar zat. Ik kan me nog enigzins voorstellen dat de avonturen die de kinderen met Mary meemaken vermakelijk zijn als je ze als kind zelf meemaakt, maar als filmkijker levert het eigenlijk weinig boeiend materiaal op. Alle gebeurtenissen hebben iets vrijblijvends, als losse sketches zonder enig doel. Het ironische is dat juist de fantasievolle tripjes met Mary en Bert de film compleet tot stilstand brengen. De scènes lijken nergens iets mee te maken te hebben en gaan eindeloos door. Ik dacht dat er nooit een einde kwam aan dat stuk in het park, dat echt het bloed onder mijn nagels vandaan haalde. Gewoonlijk zou juist een mix tussen animatie en live-action mij het meest moeten pakken, maar het had niet suffer aangepakt kunnen worden. Ook bij de schoorsteenvegers schrok ik me wild toen aangekondigt werd dat iedereen weer naar huis zou gaan en ineens andere schoorsteenvegers verschenen en de boel weer opnieuw begon. Gelukkig viel de schade daar mee, dat werd wellicht het beste stuk van de film.

Iets anders dat me opviel is hoe karig de rol van Mary Poppins zelf is. Ik had de indruk dat ze weinig invloed had op het plot en de kinderen leren veel meer van Bert dan van Mary. Julie Andrews kreeg kennelijk een Oscar voor haar rol en het zou goed kunnen dat er nooit een Oscar is gegeven voor een performance die meer one-note is als die van Andrews hier. Met uitzondering van de kinderen was zij dan ook het sufste personage dat er rondliep, of ze nou vliegt met een paraplu of niet. Dick van Dyke's personage spreekt mij niet echt aan, maar hij had nog wel enige charisma en was duidelijk een bijzondere danser (al vond ik Van Dyke misschien leuker als de oude bankier). De enige echt degelijke performance was David Tomlinson als de vader.

Er viel voor mij dus weinig te genieten. De liedjes vond ik voornamelijk vervelend en er waren er ook teveel in een toch al te lange film. Ook de humor werkt vaak niet. Zo'n man die de tijd aangeeft doormiddel van een kanonschot kan leuk uitpakken, maar de manier waarop de ravage die hij aanricht op deze manier wordt op een wijze getoond die gewoon niet werkt. Het grootste probleem is echter dat het geheel vooral nergens naartoe lijkt te gaan, totdat het zijverhaaltje van vaders baan op de bank eindelijk eens uitgewerkt is. in twee uur en een kwartier krijg je gewoon bar weinig. Als film van anderhalf uur had het misschien nog gewerkt, maar nu is het soms meer een test van uithoudingsvermogen. Een test die maar zelden beloond wordt.

Gelukkig is het nog lang zo erg niet als The Sound of Music.

2*

Als kind heb ik dit tal keren gezien, zoals wel meer hier. Wat toen bij bleef waren de scènes met de geanimeerde figuren in het park en bij de paardenrennen en het lachen waarbij alle personages de hoogte in vliegen. Later bij het herzien vielen andere dingen me op. De dramatiek van de bankier en de prachtige scène van de schoorsteenvegers op het dak. Er zit zoveel interactie in de film dat zwakke elementen als het verhaal niet zo hard opvallen. Wel zeer aangenaam om te kijken zijn de vrolijke, maar toch niet al te overdreven, acteerprestaties van Dick Van Dyke en Julie Andrews. De liedjes zijn ook leuk, wat niet altijd het geval is bij Disneyhits. Meestal hebben die maar één of twee leuke liedjes in de film, terwijl de rest verplichte vulling is. Naast Chim Chim Cher-ee (verdiend een Oscar gewonnen) heb je natuurlijk Supercalifragilennogwat, A spoonful of sugar, Jolly Holiday en natuurlijk Feed the birds. Als ik naar het hedendaagse (en verschrikkelijke) Nanny McPhee kijk, ben ik dubbel zo overtuig van de charme van Mary Poppins. De filmhelding die gewoon ALLES uit haar handtas kan toveren.

Nou, in tegenstelling tot wat ik verwacht had vond ik er vrij weinig aan. Ik heb hem in het verleden nooit gezien, dus het is ook geen jeugdsentiment voor me ofzo.

Ik had waarschijnlijk toch moeite met door de leeftijd van de film heen te kijken. Ik vond de kinderen zwaar irritant, en Mary Poppins vond ik ook zeker niet zo likeable als altijd wordt beweerd. Ze komt ook inderdaad, zoals The One Ring hierboven zegt, vrij weinig voor in de film.

De gebeurtenissen deden me eigenlijk ook niks, de film duurt gewoon te lang.

De meeste liedjes en dansjes zijn vrij aardig, (heb trouwens Practically Perfect helemaal gemist, wordt dat soms alleen in de musical gezongen? :-s) en ook zitten er een aantal fantasierijke en creatieve visuele vondsten in, voor die tijd allemaal heel degelijk. (Dan heb ik het niet over dat deels getekende deels live-action stuk, want eigenlijk vond ik dat helemaal niks, hoewel knap gedaan natuurlijk)

Nee, zal hem zeker geen tweede keer kijken.

Een krappe voldoende. 3*

Wah? Geen idee of er een digitaal gerestaureerde versie in omloop is, maar die kindjes - en dan vooral dat jongetje - waren regelrechte draken. Sowieso allebei zwaar irritant, maar aan dat kereltje mankeerde gewoon wat.

Verder vooral een erg lange zit. Ondertussen kan ik zeggen dat ik al aardig wat oude musicals achter de rug heb, qua effecten en vooral choreografieën valt het hier allemaal aardig tegen. Ook de combinatie live-action en animatie werd eerder al véél beter gedaan, de animatie zelf vond ik ook van verrassend laag niveau voor een Disney film. Als je dan zo'n Van Dyke naast een Kelly legt is het meteen ook een paar niveaus minder.

Het ging vooral ook echt nergens naartoe. Dansende schoorsteenvegers (wat duurde die scene lang), iets met krijttekeningen, dan weer een verhaaltje bij de bank en een hoop leerzame liedjes. Het enige aparte is dat Poppins uiteindelijk meer voor papa leek te zijn gekomen dan dat ze er voor de kinderen was. Het is het enige personage dat echt wezenlijk verandert tijdens de film.

Vond het verder een nogal hysterische en erg drukke film. Dat hoeft op zich zeker niet erg te zijn, maar dan niet in combinatie met een zingende en dansende opgepoetste nanny.

0.5*

Eigenlijk niet. Wat onhandig verwoord, maar ik bedoel gewoon dat als ik Mary Poppins als een kinderfilm beoordeel (wat het immers is) ik het ook niet bijzonder sterk vind. Als volwassenen kan ik er niets mee en ik betwijfel of ik het als kind wel leuk gevonden zou hebben.

Nee, ga hem toch verlagen naar 2,5. Alle creativiteit ten spijt, ik kan me erg vinden in de recensie van The One Ring. Het was een lange en vaak irritante zit.

Helemaal met Film Pegasus eens. jeugdsentiment, en de liedjes zijn prachtig.

en het is; supercalifragilisticexpialidocious

Hét grote probleem met Mary Poppins is de overdreven lange speelduur. Maak hier een film van een 80-tal minuten van, en je hebt een heel mooie familiefilm. Nu vrees ik dat vele kindjes op den duur wegdommelen, in navolging van tal van volwassenen...

Tijdens het eerste uur was ik bijzonder enthousiast over de film, maar dan begin je toch te merken hoe sterk de boel gerokken wordt: het begint bij de scène in het park en dan gaat het over de behoorlijk saaie bankscène (met het povere lied) naar de gigantisch lang uitgesponnen schoorsteenvegerdans. Meer doseren had werkelijk wonderen kunnen verrichten naar mijn aanvoelen.

Voorts heb ik het ook niet helemaal met het musicalgenre, al ben ik een grote fan van films als The Wizard of Oz, Singing in the Rain en The Rocky Horror Picture Show. De hoeveelheid liedjes en dansjes in Mary Poppins is bijzonder groot en dat gaat na een tijdje wel irriteren.

Positief is dan weer wel dat de meeste van de liedjes goed tot soms zeer goed zijn. Chim Chim Cheree, Step in Time, A Spoonful of Sugar, (het heerlijke) Feed The Birds,...: een hoop classics bij elkaar.

Naast enkele erg mooie evergreens blijf ik gecharmeerd door de fantasie die in Mary Poppins verwerkt zit. Mary Poppins die uit de hemel komt neerdalen en gezinnen ondersteunt tot het moment waarop 'de wind draait': prachtig sprookjesachtig. Ook de kleur die ze, samen met de sympathieke Bert, in de levens van de kinderen brengt blijft hartverwarmend om te bekijken. Narratief blijft het bijzonder gefragmenteerd en meer een opgestapeld hoopje 'leukigheden' in plaats van een strakke vertelling. Maar de fantasie en inventiviteit die de makers aan de dag leggen, maakt voor mij zeker een boel goed.

Mary Poppins lijkt me (in tegenstelling tot bv. Beauty and the Beast) een Disneyfilm te zijn waarover veel tegenstrijdige meningen bestaan. Er valt heel wat op te merken en vooral de lange speelduur is een misser van formaat. Gelukkig loopt de film wat mij betreft over van fantasie en bevat hij genoeg fraaie liedjes om toch volop te charmeren.

3,5*

Wat blijft dit toch een geweldige film. Het is een echte familiefilm voor jong en oud, gevuld met legendarische scènes die je doen wegdromen (een theekransje aan het plafond, de paardenmolen, de pinguïns, ...) aangevuld met fantastische liedjes die nog steeds leuk klinken.

Julie Andrews, Dick Van Dyke en die kinderen zijn allemaal erg goed gecast en spelen overtuigend.

Het is wel een erg lange film, zeker voor een familiefilm, maar de film bevat zo veel goeie scènes, dat het nooit langdradig wordt. Het is en blijft een klassier en een echte aanrader

Echt 1 van de beste films ooit gemaakt.
Als je een beetje door de musical liedjes heen kijkt (waar ik persoonlijk niet zoveel van houw) vind ik het gewoon een mooie film met een prachtig verhaal.
De personages zijn gewoon prachtig om te zien en leuk neergezet.
Maar het mooiste vind ik toch het 'stereotype' mary poppins die prachtig in beeld wordt gebracht.
mary poppins is bekend geworden als een soort musical, maar ik vraag me af of mensen deze film puur kijken voor de liedjes want daar kijk ik hem helemaal niet voor.
want het verhaal is juist wat ik zo super vind aan deze film.
ik irriteer me zelfs af en toe een beetje aan de liedjes, maar ja tis nou eenmaal een soort musical achtige film en daar kan ik ook niks aan veranderen.
maar ja, het blijft natuurlijk wel mooi om te zien die musical nummers.
en dan het einde vind ik ook heel erg mooi.
hoewel de vader dan dood is gegaan, beseft de zoon dat hij gelukkig was.
prachtige film!

Leuk ! Dat is ook echt het hoofdwoord om deze musical te omschrijven. Je kan er met het hele gezin naar kijken. Tuurlijk zijn de liedjes mierzoet maar dat hoort er toch wel bij. Mijn favoriete stukjes zijn toch wel als ze avonturen gaan beleven met Mary zoals wanneer ze in het schilderij springen of als ze op het dak lopen met de schoorsteenvegers. Het is toch iets wat je als kind ook graag zou willen meemaken. Daarom lijkt het me ook zo leuk om hier met je kinderen naar te kijken.

Het blijft wel een leuke familiefilm, met de nadruk op familie.

Julie Andrews en Dick Van Dyke zijn prima op elkaar ingespeeld en ook de muziek is prima, al zijn het dat wel zeemzoete liedjes.

Kortom: leuke film om eens terug te bekijken naar zovele jaren.

heee!!
gelukkig wordt deze maar al te goed gewaardeerd op moviemeter.
Ik heb hem van de week maar weer eens opgezet en ik moet toegeven dat het nog steeds een klassieker is.
En een regelrechte topper.
En dan het einde is gewoon zo zo zo zo zo zo prachtig!!
Die vader sterft door het lachen, maar in plaats van dat de zoon verdrietig is is hij juist blij dat hij gelukkig is gestorven.
Maar daar hoor ik dan niemand iets over zeggen.
echt traan-wekkende filmkunst is dit gewoon.
julie andrews was gewoon super in deze rol.
een memorabele vertolking.
mary poppins!!

Over het algemeen een hele leuke musicalfilm. Af en toe vind ik de humor wel een beetje aan de flauwe kant en het verhaal zelf verloopt echt enorm traag. Naar het einde toe wordt het verhaal beter, maar daarvoor moet je wel geduld hebben. Dat is dan ook de reden dat ik de film vaak 'gezien' heb, maar nooit tot het einde heb kunnen uitzitten. En dat terwijl mijn hart toch echt wel bij het musicalgenre ligt.

De liedjes vind ik over het algemeen heel leuk. Vooral 'Feed The Birds' en 'Let's Go Fly A Kite' vind ik de prachtigste.

Het acteerwerk van Julie Andrews vind ik altijd prachtig om naar te kijken, maar Dick van Dyke doet het ook ontzettend goed. Vooral als de oude bankdirecteur is het maar amper te zien dat Dick van Dyke erachter zit.

Verder denk ik dat deze film destijds als een waar hoogstandje filmtechniek gezien werd. Het combineren van cartoons met echte filmopname, bewegend speelgoed, vliegende nanny's.... Dat lijkt me voor vroegere begrippen een ware sensatie te zijn geweest.

Samengevat vind ik het een goede film, zeker voor de tijd waarin de film is gemaakt. Voor huidige begrippen verloopt het verhaal erg traag, zelfs voor kinderen lijkt het me moeilijk de aandacht te blijven houden.

Heerlijk! Echt een klassieker en jeugdsentiment. Dick van Dyke is en blijft een leuke acteur.

Supercallifragilisticexpialidocious

Mary Poppins stond eigenlijk al langer op de planning om eindelijk eens te zien maar de langere speelduur hield me wat tegen. Ik had de film nog nooit gezien en wist dus ook niet goed wat ik moest verwachten maar er waren een aantal mensen in mijn vriendengroep die hier enorm lyrisch over waren dus werd het hoog tijd om eens iets aan dit gat in mijn cultuur te doen. Vanwege examens en het bijhorende studeren zijn het rustige avonden ten huize Metalfist en is dit soort films de perfecte gelegenheid om eens wat te ontspannen.

En dat is gelukt want zelfs vandaag de dag blijft Mary Poppins nog altijd een erg vermakelijke film die op zich geen gelijke kent qua stijl. Het was niet de eerste keer dat Disney een film maakte met deze techniek want met Song of the South hadden ze 18 jaar geleden al eens een poging gewaagd maar dat was blijkbaar niet echt een succes te noemen want die is anno 2013 nog altijd niet op DVD uitgebracht in Amerika. Hij wordt niet slecht genoemd vanwege de techniek maar eerder door het racisme maar bon. Hoewel het er nu niet meer zo schitterend en vooral verouderd uitziet, blijft de stijl toch nog altijd een zekere charme hebben. Dat komt voornamelijk ook omdat de film op zich een heerlijke sfeer uitstraalt. Je weet nooit goed wat je kunt verwachten en de film bevat dan ook een aantal erg leuke momenten. Hier en daar wordt het uiteindelijk wel wat langdradig, zo had het nummer met de schoorsteenvegers echt wel wat ingekort mogen worden, maar de film vliegt snel voorbij en je verveelt je nooit. Het valt wel op dat hier enorm veel muzikale nummers inzitten. Nu is dat sowieso wel meestal het geval bij Disney maar hier zaten er wel erg veel in. Op zich niet erg want er zijn maar een paar missers en voor het overgrote deel van de film zat ik toch wel mee te neuriën. Voor de rest bevat de film natuurlijk de verplichte Disney moraal met onder andere de vlieger die in 4 stukken was gescheurd (toevallig zijn er ook 4 gezinsleden) die dan uiteindelijk door de vader wordt gerepareerd maar storen doet het niet.

Ik heb vroeger wel eens Torn Curtain gezien van Hitchcock waar Julie Andrews in meespeelt maar bij mij zal ze altijd onlosmakelijk verbonden zijn met The Sound of Music die ze een jaar na deze zou maken. Hierdoor werd ze voor eeuwig verbonden met het personage van de nanny maar eerlijk is eerlijk, wie zou er nu niet Andrews als kinderjuf willen hebben. Ze draagt de film dan ook compleet want voor de rest is dit allemaal niet zo veel bijzonders. Zeker bij Dick Van Dyke heb ik nog altijd wat mijn twijfels. Die kan van het ene moment op het andere moment variëren van erg leuk tot vrij vervelend. Ik had hem wel compleet niet herkend als Mr. Dawes Senior en dat deed hij wel erg leuk. Kinderen in films blijf ik toch nog altijd risky business vinden. Ik heb de laatste tijd ontdekt dat het goed kan uitdraaien maar Mary Poppins sterkt mijn vermoeden alweer dat je pas vanaf een bepaalde leeftijd zou mogen acteren. Karen Dotrice en Matthew Garber, die trouwens niet ouder dan 21 zou worden, zijn dan ook redelijk vervelend te noemen.

Typische love it or hate it film en ik hoor blijkbaar tot de eerste categorie. Sinds The Sound of Music heb ik wel wat een zwak voor Julie Andrews gekregen en zij is dan ook de steunpilaar van Mary Poppins. Voor de rest is dit een bij vlagen originele tekenfilm met echte mensen die voorbij vliegt.

4*