4 Inyong Shiktak (2003)

Voor het grootste gedeelte van de film was mij onduidelijk waar de film nu precies naar toe wilde.

Zeker in het begin is het erg sfeervol en verwacht je dat er echt onverwachts van alles kan gebeuren.

Letterlijk.

De film krijgt een andere wending door opeens te focussen op een ander verhaallijn, wat naar mij mening te lang duurde om z'n punt te maken, nl. een verband leggen.

Dat heeft tot gevolg dat de conclusie, ondanks de griezelige aard, een beetje tegenvalt.

Na verschillende reviews te lezen 'snap' ik wat de makers nu probeerden duidelijk te maken, maar het had echt boeiender gekunt.

Wat ToNe zegt. Aantal prachtige scènes maken de film. Het verhaal is leuk en interessant, maar ontbeert spanning en slaat inderdaad teveel zijwegen in om te kunnen blijven boeien. Paar erg lompe scènes zorgen bovendien voor een nogal aparte contrast met de subtiele momenten. Overall wel aardig, maar niet wat ik van die Aziaten gewend ben.

Ik ben het ook met Tone eens, het was mij ook niet duidelijk waar de film nou precies naar toe wilde. Wilden de makers nu een horror of een drama maken? Vooral de dramatische scenes in het laatste uur zijn erg langdradig en vervelend.

De film schippert inderdaad tussen drama en horror.
Na een veelbelovende start raakte ik een beetje mijn interesse kwijt omdat het me niet duidelijk werd welke kant de regisseur nu op wilde met het verhaal en er bovendien te weinig gebeurde.
Tot mijn grote verbazing was de tweede helft van de film wel uitermate boeiend.
De onderlinge verhoudingen tussen de hoofdpersonen werden me duidelijk en de manier waarop en waarom men handelde ook.
Zo vond ik de scene waarin de traumatische jeugd van Jeong-won wordt uitgelicht even boeiend als gruwelijk
Tevens bevat deze film de voor mij meest schokkende scene van het hele Festival van de Fantastische Film namelijk die waarbij die oplegger over dat kleine jongetje heen rijdt. Ik had niet gedacht dat dat zo expliciet in beeld zou worden gebracht - dat krakende geluid van die botten bezorgt me nog steeds een portie kippevel.
Verder vond ik het erg knap in beeld gebracht hoe de vrouw die de kindertjes over het balkon gooide tegen die kindertjes aankeek. Op zich waren het natuurlijk twee gewone baby's maar met de info over het verleden van de vrouw kan je ook een beetje door haar ogen naar de situatiekijken....HUP over de railing ermee !
En het einde is natuurlijk ook erg mooi....
De letterlijke vertaling van 4 Inyong Shiktak is trouwens Dinner table for 4.....;)

Erg rommelige film. Jammer genoeg boeide het geheel niet genoeg om de moeite te nemen 'm te ontleden.2,5*

moeilijk te begrijpen...wat hebben die twee kinderen met de rest van het verhaal te maken??? ik dacht dat er uitgelegd zou gaan worden wat er met die kinderen verder gebeurd is enzo maar ik vond het vaag en een beetje langdradig ... 2.5

Dit is typisch zo'n film die ik met moeite uit kan zitten. Ik heb nu 90 minuten gezien en eigenlijk is de film oersaai. Het begin belooft veel goeds, met een paar schrikmomenten en onheilspelbare dingen. Helaas wordt het daarna echt heel saai met veel gelul in de ruimte en was eigenlijk het enige moment waarvan ik schrok was het jongetje dat werd overreden ( mooi in beeld gebracht).

Morgen de resterende 30 minuten. Ik hoop dat het plot wat is, anders is het echt zonde van mijn tijd.

Nou dat was me wat zeg. Dit is zeker één van de grootste teleurstellingen die ik heb gezien. Het irriteerde me enorm dat er he-le-maal geen f*ck gebeurd in de film! Wat een zielige vertoning! Bah!

Eén van de betere Koreaanse films.

Jammer dat hij toch nog lijdt aan enkele typische ziektes. Voornamelijk de kritiek die hierboven al gegeven is. Film begint, erg stijlvol. Maar elk half uur worden er nieuwe themas geïntroduceerd en nieuwe wegen ingeslagen. Alsof je naar de bakker gaat en een omweggetje maakt via de Sahara.

Op zich is het omweggetje wel aangenaam, want opvallend is dat de sfeer doorheen het suspense en drama gedeelte consistent blijft. Mooi gedaan vond ik. Eindelijk ook eens een Koreaanse films waar shots de tijd krijgen om te zweven. Niet de doorgaans vreselijke gemonteerde mooifilmerij voor een keer. Visueel prachtig filmpje. Geweldige pans en shots, hier en daar gepaste filtertjes en afgewerkt met weinig bombastische muziek. In dat opzicht verfrissend.

Jammer dus dat het script een uur lang alle kanten opgaat behalve naar het einde toe. Halverwege heb ik toch even een zucht gelaten. Maar het tweede deel houdt gelukkig ook de aandacht en de film weet over het algemeen wel te overtuigen. Mooi einde ook, waardoor het uiteindelijk op een kleine 3.5* uitkomt.

deze film past mooi in het rijtje bij Pulse/Kairo en Cure. beetje wat langdradiger dan andere aziatische horror/thriller films. toch ijzersterk qua atmosfeer en blijft wel enige tijd in je hoofd spoken.

lange scenes van donkere kamers waarin niet veel gebeurt. maar het griezel-gehalte is er niet lager om. ook Uninvited nam de tijd om het verhaal te verduidelijken. maar vervelen deed deze film nooit.

Deze film is nogal een onsamenhangend geheel.

Het lijkt wel of de makers hebben getwijfeld tussen een normale dramafilm of een horrorfilm.

Het resultaat is een dramafilm met een vleugje horror (97% drama en 3% horror).

Het verhaal lijkt nergens naar toe te gaan, er is geen climax en ook geen opbouw.

De dialogen zijn wel zeer goed en doen natuurlijk aan.

De regie is ook goed qua sfeer en qua beelden.

Het script lijkt dus de grote boosdoener te zijn geweest, het gaat eigenlijk nergens over en toch weer wel.

Ik geef de film geen onvoldoende omdat de regie en de dialogen daarvoor te goed waren.

Cijfer: 3

helemaal mee eens met het bericht hierboven en ook ik geef 3 *

Toch altijd weer heerlijk. Buiten is het donker en regent het. Het is laat en dan is het altijd toch weer een goed tijdstip om er weer eens een Jap/Chi/Ko/Thai Horrortje derin te gooien. The Uninvited was ook weer een zeer geslaagde horrorfilm (nouja, laten we meer zeggen thriller) maar toch is het soms wel een beetje vaag.

De film begint bij dat met die 2 meisjes die in de metro worden achtergelaten en even later dood worden aan getroffen. Ok, dat is ook het doel van het verhaal. Maar even later komen er allemaal dingen naarboven waarvan je je afvraagt of dit nou nog wel met dat onderwerp te maken heeft en haakt het een beetje af tot een psychologische thriller. Waarom nou ineens die baby die van de flat naar beneden word gegooit en hoe zit het nou met al die flashbacks? Toch wel een beetje vragen die blijven borrelen. AL moet ik zeggen dat die flashbacks en bepaalde nachtmeries wel mooi zijn weergeven met weinig muziek en veel stilte waarbij het toch spannend word. Echt eng is ie niet maar het blijft evengoed wel boeien. Ondanks die vragen.

Al bij al wel weer een vermakelijk, boeiend Asia-horrortje.

3,5*

Op veel fronten mislukte film, maar toch bleef ik de volle 2 uren geboeid kijken. Mysterieuze sfeer, een aantal spannende momenten en zeer mooi gefilmd. Na afloop zit je toch met een nasmaak, want het scenario is nonchalant afgewerkt. Er worden veel verhaallijnen zorgvuldig opgebouwd die vervolgens nergens heengaan. De gehele film verwacht je dat alles op zijn plek valt, maar dat doet ie uiteindelijk niet. Heb je tijdens het kijken grotendeels het gevoel dat je naar een prima film zit te kijken, maar dat is het dan toch niet...vreemd gevoel.

had hoge verwachtingen, maar de achterkant van de hoes maakte de film toch wat mooier dan ie was. vond t idd rommelig, hoopte op een enigszins duidelijke verklaring, maar ja... bleef achter met een dubbel gevoel.

Niet wat ik verwachte, echter wel ontzettend sterk. Bovenal een bijzonder verzorgd werkje die vom goed weet te combineren met inhoud.

Vooral de langzame beweeglijke shots zijn fantastisch. Het geeft de film de nodige rust mee, wat uiteindelijk perfect aanvoelt. Veel goed spel met licht en ook perfect gebruik gemaakt van muziek (heel weinig). Ijzingwekkend eindresultaat, die begint met de bouw van een typische ghost flick, maar gelukkig in het midden een soort psychologische draai krijgt.

In het middenstuk gaat het alle kanten op, echter verslapt nergens. Je ziet de personages steeds verder wegzakken door de aaneenschakeling van gebeurtenissen die hun geestelijk aantasten. Ik vond dit heel goed werken, een film die heerlijk vloeiend voorbij gaat dankzij de briljante manier waarop alles in beeld word gebracht.

Mwah, mwah. Je kan zien dat de regie haar best heeft gedaan er wat moois van te maken. En bij vlagen is dit ook gelukt, maar helaas ook vaak totaal niet. De film duurt een dikke 2 uur en is daarmee met een verhaaltje als dit een verdomd lange zit.

Het heeft weinig weg van horror, eerder van mystery. Want eng wordt het nergens, maar een beklemmende sfeer wordt wel geschept. De geestverschijningen zijn erg aanwezig, en het is duidelijk niet de bedoeling de kijker de stuipen op het lijf te jagen.

Als drama is het helaas allemaal te gevoelloos. De strakke Aziatische gezichtsuitdrukkingen werken hier aan mee, wat mij de combinatie van de Aziatische film en het genre drama nou niet echt laat aanspreken. Want je krijgt verdomde vaak van dit totaal niet aansprekende slappe gedoe.

Door de lange speelduur is het als kijker de aandacht er moeilijk bij te houden. Regelmatig gaap ik en regelmatig kijk ik even om me heen. Nee, dit ging hem eigenlijk gewoon niet worden.

Wat doet The Uninvited dan wel goed? Als het gaat om een sfeer scheppen kun je zeggen dat deze film het prima doet. Er wordt vaak genoeg een beklemmende sfeer of vrij beangstigende sfeer geschept. Dit in combinatie met bij vlagen schitterende beelden en subtiele geestverschijningen maakt het af en toe best draaglijk allemaal.

Maar ik zal het niet snel nog een keer opzetten helaas.