Le Solitaire (1987)

Degelijke misdaadfilm.

De hele zoektocht van Belmondo naar Schneider is aardig om te volgen, de film bevat enkele aardige deuntjes en het juiste gehalte aan humor is mooi meegenomen.

Daartegenover staan de dialogen die wat te simpel zijn, de actie die niet indrukwekkend genoeg is en het matige acteerwerk. Schneider is wel een interessante badguy en de ontknoping was uitermate spannend.

Deray houdt het hele verhaal mooi binnen de lijntjes, Le Solitaire is daarom geen uitzondering op een andere doordeweekse wraakfilm.

Deze gisteren bekeken, nadat ik hem ooit 1x gezien had en hem toen helemaal niks vond.

Erg doorsnee policier met Belmondo op automatische piloot, nergens zie je ook maar iets van woede of verdriet, terwijl toch zijn maat en compagnon vermoord wordt.

Begintitles zonder enige muzikale begeleiding zijn al behoorlijk idioot: je ziet Belmondo -naast zijn politiepartner in de auto- zitten te grijnzen met een sigaar in zijn mond en dat duurt zo een paar minuten lang.....Pourquoi??

Je kijkt dit soort van films om hem een aantal gave stunts en minstens 1 achtervolging te zien doen.... maar de actie ontbreekt -op hier en daar wat geschiet na- volledig.

Dan blijft er een niet al te bijzonder of interessant plotje over.

De muziek is matig en veelal afwezig met af en toe wat piano-gepingel.

Nergens echt slecht, maar zeker geen hoogvlieger en al helemaal geen "Peur sur la ville".

Een vijf, ofwel 2,5 ster.

Niet de beste van Belmondo, maar niet onaardig.

Weinig zin.

Geen bijzondere misdaad-thriller met wederom Belmondo in zijn zwarte leren jasje. De film ontbeert de klasse van Le Professionnel en de actie van Le Marginal. De humor is wel aanwezig en dankzij het handjevol komische dialogen lukt het om de rit vol te houden. Veel stelt het allemaal niet voor en Belmondo zelf lijkt er ook weinig zin in te hebben.

Doorsnee.

Belmondo op automatische piloot

Ik weet dat ik een aantal jaar geleden voor het eerst kennis maakte met Jean-Paul Belmondo via Le Magnifique. Een erg fijne film, de aanwezigheid van Jacqueline Bisset was ook mooi meegenomen natuurlijk, en ik besloot om eens wat meer van de Franse ster te gaan zien. Ik had indertijd deze Solitaire samen gekocht met Le Magnifique en toch was het uitgedraaid dat dit de laatste film was van Belmondo die ik nog moest zien uit mijn voorraad. Geen idee waarom, maar dit sprak me net iets minder aan dan pakweg een La Sirène du Mississipi of Le Voleur.

Het is dan ook één van de zwakste films, misschien zelfs wel de zwakste tout court, die ik tot nu toe al van Belmondo heb gezien. Voor een groot stuk vanwege Belmondo zelf die hier wel erg standaard bezig is, maar regisseur Jacques Deray levert gewoon een saaie film af. Ik ben normaal gezien wel te vinden voor dit soort wraakverhalen, maar Deray geraakt nergens verder dan veel gepraat in nietszeggende dialogen en de actie ontbreekt volledig. Neem daar dan ook nog eens bij dat de film maar voortkabbelt zonder enige vorm van spanning en dan ben je blij dat je überhaupt de aftiteling haalt. Sowieso erg vreemde personages eigenlijk. Stan en Simon zijn van plan om samen op pensioen te gaan en op hun laatste avond wordt Simon voor de ogen van Stan vermoord, maar die toont gewoonweg geen emoties. Hij lijkt gewoon compleet onder de pillen te zitten precies.. Het subplotje met de zoon van Simon is er ook met de haren bijgetrokken en heeft ook geen enkel nut.

Vooral gezien vanwege Belmondo dus maar die lijkt er bijzonder weinig zin in te hebben. Heeft het misschien te maken met het feit dat hij zich blesseerde tijdens Hold-Up en dat hij zijn eigen stunts niet meer kon/mocht doen? Had hij zoveel pijn dat hij zich vergreep aan pijnstillers waardoor hij er zo apathisch uitziet? Het zijn allemaal excuses die ik probeer te zoeken en eigenlijk is dat niet terecht. Belmondo kan gewoon bitter weinig met heel de film en moet werken met een regisseur die absoluut geen idee heeft hoe hij zijn hoofdacteur moet gebruiken, die openingsscène met een grimas trekkende Belmondo is dan ook lachwekkend. Rest van de cast stelt ook niet voor, enkel Jean-Pierre Malo is als de koele Schneider nog ietwat de moeite.

Naar het schijnt was Le Solitaire een grote flop aan de box-office (terwijl de vorige samenwerking tussen Belmondo en Deray, het hier ook maar matig beoordeelde Le Marginal, een heus succes moet zijn geweest) en zou het indirect verantwoordelijk zijn geweest voor Belmondo's terugkeer naar het theater. Ik kan me er in ieder geval wel iets bij voorstellen.

1.5*

Leuk om een keer gezien te hebben, staat in de beschrijving dat Christian ontvoerd zou worden, helemaal niets van gezien of heb ik iets gemist?