Salon Kitty (1976)

Jammer dat Helmut Berger zich hier voor laat gebruiken.

echt wel superopwindende film

Echt niet.Ter zake: deze door Cabaret en la caduta degli dei geinspireerde film wordt wel als de minst slechte en meest arty vd naziploitation films beschouwd,als je Salò en PDN niet tot het genre rekent dan toch.Zegt allemaal niet zoveel,aangezien Tinto veruit het grootste budget van allemaal had .Dan nog is deze film amusanter en beter dan het afgrijselijke gedrocht Caligula,waar hij nog meer aan mocht spenderen.Net als laatstgenoemde film lijdt deze wel aan langdradigheid en warrigheid:131 minuten is er duidelijk te veel aan.

De grootste troef van dit werk is de enscenering:in art-deco stijl en met uitbundige citaten uit ontaarde Weimar kunst:Grosz,Dix,Beckmann,Kirchner enz.Helaas is daarmee ook zo'n beetje de enige kwaliteit aangeduid:behalve de narratieve chaos is de karakteruitwerking bedroevend,Berger doet niets anders dan rondparaderen in zwart uniform,zichzelf begeleidend met psychotisch geraaskal.Het enige dat nog voor personage kan doorgaan is de figuur van Savoy ,maar haar verhaallijn loopt tamelijk dood.

De film is vooral roemrucht geworden vanwege de zgn. expliciteit op sexueel gebied,al zal niemand anno 2010 nog rode oortjes krijgen van alle malligheid.Het begint met romantisch massaal mannelijk naakt,maar gelukkig zijn er nog dwergen,bultenaars,geamputeerden en syfilislijders in actie te zien,alsmede natuurlijk de hoeren die behalve Savoy weinig soeps zijn,en dan moeten we het okselhaar van deze dame nog even uit ons systeem wissen(vreemd genoeg wordt het schaamhaar van de heldinnetjes dan weer wel keurig bijgeknipt,hadden ze die oksels toch even kunnen meenemen).Enfin,meer dan een te lang uitgerekte freakshow is het niet.

Het hoogtepunt was dan nog het afslachten van een of ander onrein beest,iets waarmee je anno 2010 de kleine burgerij nog kunt épateren.

De soundtrack van Nicolai was ok,al waren de liedjes tussendoor weinig meer dan een Cabaret-hommage.

AS vrijdag in Filmhuis Cavia te Amsterdam.

De film was spotgoedkoop voor een blu-ray dat ik me hem uit pure nieuwsgierigheid heb aangeschaft.

Maar ik verwachtte er niet veel van en dat is het dus ook niet geworden.

Op de hoes staat vermeld dat het waargebeurd is, maar ik geloof er dus niets van.

Voor mij is dit een goedkope erotische komedie, nog een slechte bovendien.

En de kwaliteit van de film is zijn geheel, vertolkingen, montage en beelden zijn dan ook nog eens ondermaats.

Eens goed lachen met de nazi's dat kan je in deze prent.. maar verder... Pulp!!

Omdat Fransman (die net zoals mij een liefhebber is van dit genre en vooral van de films van regisseur Tinto Brass ) deze film bij een andere film noemde, heb ik deze eens bekeken. Omdat de film behoorlijk lang duurt (130 minuten), heb ik wel even gewacht tot het juiste moment om deze te bekijken en dat was dus vandaag (beter gezegd zonet).

Het verhaal speelt zich af in Nazi-Duitsland, vlak voor de Tweede Wereldoorlog en tijdens de beginfase van de Tweede Wereldoorlog (zo komt o.a. Polen en Parijs aanbod) en draait het om knappe en intelligente SS-vrouwen die in een bordeel, gerund door de vrouw Kitty (verdienstelijk gespeeld door Ingrid Thulin) die in het begin fraai geïntroduceerd werd tijdens de cabaretopening en die ook kan zingen, worden ingezet om daar hoog geplaatste Nazi's (genoemd worden Von Ribbentrop, Goebbels, Keitel, Jodl en Himmler) en militairen (zoals generaals die allemaal een fetisj hebben, zo draagt de generaal die Polen veroverd heeft vrouwenondergoed en een andere generaal houdt van penissen die vrouwen zogenaamd hebben) te verwennen. Oftewel ze worden ingezet als hoertjes voor Nazi-Duitsland en dit in opdracht van de machtsbeluste SS-militair Helmut Wallenberg (verdienstelijk gespeeld door Helmut Berger). Hij laat deze hoertjes in het begin van het verhaal ook een soort test ondergaan (waarbij hij toekijkt en wel of geen goedkeuring geeft), waarbij ze het moeten doen met een misvormde lilliputter, een vrouw, een oudere jood, een geamputeerde Duitse soldaat en een soort van agressie neanderthaler (oftewel de "Untermensch" voor de Nazi's). Dat zag er opzicht best allemaal apart uit en zeker het gedoe met de misvormde lilliputter en de geamputeerde Duitse soldaat. Die worden daarna wel allemaal "netjes opgeruimd" zoals de Nazi's dat vroeger noemde.

Deze machtsbeluste en zeker ook excentrieke (o.a. met zijn lederen SS-kledij) Helmut Wallenberg heeft tevens in de kamers waarin de hoertjes moeten werken afluisterapparatuur geplaatst en wilt deze gaan gebruiken om Hitler en zijn naaste medewerkers te chanteren om dan zelf aan de macht te komen. Hij valt voor het knappe hoertje Margherita (gespeeld door de fraaie blonde, ook van onderen , Teresa Ann Savoy die ook regelmatig bloot is te bewonderen) en zij is ook degene die zijn afluisterapparatuur ontdekt en van hem wilt afkomen. Samen met bordeelhoudster Kitty gaan ze dan proberen om Helmut Wallenberg terug te pakken en ze doen dat eigenlijk op precies dezelfde manier. Dus voor Helmut Wallenberg geldt dan "boontje komt om zijn loontje" en dan letterlijk en figuurlijk, want op het einde wordt hij geëxecuteerd in de sauna door de SS.

Het verhaal van deze Drama / Erotiek film weet opzicht wel te boeien en is ook best leuk gevonden en ook met de uitvoering van het verhaal zit het wel goed, waarbij regelmatig bloot (borsten, kontjes, penissen en flink behaarde schaamstreken en oksels ) is te zien en waarbij de aankleding (decors en vooral de kleding) er ook niet onaardig uitzag. Zelfs het cabaret (waar ik geen liefhebber van ben) was leuk om te zien. Maar helaas is het verhaal wel behoorlijk saai (veel dialogen en pas op het einde gebeurt er eindelijk wat) en vooral zeer langdradig. Al met al was 90 minuten voor deze film meer dan genoeg geweest. De cast in deze film is natuurlijk niet hoogstaand, maar ze deden het wel allemaal verdienstelijk en dan vooral de drie hoofdrolspelers Helmut Berger, Ingrid Thulin en de fraaie Teresa Ann Savoy.

Al met al aardig om eens gezien te hebben, vooral natuurlijk vanwege het bloot maar ook vanwege het verhaal, maar helaas is het wel behoorlijk saai en vooral zeer langdradig. Regisseur Tinto Brass heeft zeker betere films gemaakt dan deze en ik kan dat ook wel beamen omdat ik inmiddels veel van zijn films heb gezien in circa een jaar tijd. Zijn meest bekende film is natuurlijk "Caligola (1979)" (daarin speelt Teresa Ann Savoy ook in mee), die veel weg heeft van een pornofilm. Dat is bij deze film zeker niet het geval.

P.S. de poster bij deze film is fraai, maar is wel misleidend want de vrouwen in deze film zijn niet gevangen en worden ook niet gemarteld. Wil je dat graag zien, dan moet je bij andere films (best veel van gemaakt) zijn zoals o.a. de Ilsa films.

Ok Tarkus, dit is toch wel degelijk (ok, erg losjes) gebaseerd op ware feiten.

Er was echt in Berlijn een bordeel genaamd Salon Kitty waar afluisterpraktijken plaatsvonden.

Salon Kitty (bordeel) - Wikipedia - nl.wikipedia.org

Salon Kitty - Wikipedia - en.wikipedia.org

Slordig gemaakte film volgens het beproefde Tinto Brass recept: meer schaamhaar dan verhaal. Miss Savoy is in mijn ogen de enige die net aan een voldoende scoort. Zij heeft tenminste nog een handvol leuke scènes. Voor het overige is het een aaneenschakeling van groteske taferelen met karikaturale personages. Tinto Brass ten voeten uit.

Ik blijf mij erover verbazen dat gerenommeerde acteurs —in dit geval Helmut Berger, Ingrid Thulin en John Ireland— zich voor dit soort rommel lenen. Het komt mij voor dat het daadwerkelijk bestaan van het spionagebordeel “Salon Kitty” uitermate geschikt is om als subject te dienen voor een serieuze dramafilm.

Een prachtige Thulin, en dat is ook tevens het meest positieve van deze film. Kijkt wel snel weg, ondanks dat de film continue in herhaling valt.

Aah de schone Teresa Ann Savoy, die ik vooral van Calligula nog ken. Tja voor de rest stelt deze film echt niet zoveel voor. Twas blijkbaar wel ne vré plezante tijd Ik kan wel dat foute (vr de meeste, niet vr mij) uit die tijd appreciëren.

Nazisploitation die zich afspeelt in het bordeel Salon Kitty. Een film die gebaseerd is op feiten. Twintig door de nazi’s gerekruteerde prostituees hebben de opdracht dossiers aan te leggen over hun klanten. Hun sessies met klanten worden eveneens afgeluisterd. Op die manier verkrijgen de nazi’s informatie over critici van het regiem en over complotten die worden gesmeed. Een stukje geschiedenis waar ik niets over wist. Interessant voer voor een film.

Maar ja. Nazisploitation hè. In plaats van in te zoomen op spannende verwikkelingen rondom het afluisteren van bordeelbezoekers, richt de film zich vooral op lichamelijke activiteiten. In beginsel nog wel interessant en schokkend als een patholoog aan de hand van een aantal lijken de nazistische rassenleer heel plastisch weet te verduidelijken, maar al snel weerzinwekkend afglijdend naar scènes waarin de nazi-prostituees in spe seksueel in de weer zijn met lilliputters, gehandicapten en gechargeerd vorm gegeven representanten van het Joodse- en het zigeunergeslacht.

Na hun wanstaltige opleiding te hebben afgerond, kunnen de nazi-prostituees aan de slag in Salon Kitty. En in Salon Kitty blijft geen wens onvervuld en een grote demonstratie van seksuele afwijkingen neemt een aanvang. Misschien kun je er met wat goede wil nog een verantwoord label opplakken. Iets over een zorgwekkende vervreemding van het menszijn. Of misschien iets over de noodzaak om excessen op te zoeken als middel om toch nog iets te kunnen voelen.

Zoveel goede wil bezat ik na het kijken niet meer. Ik had helemaal geen zin om daarover serieus na te denken. Salon Kitty is pure exploitatie die een interessant historisch feit gebruikt om de kijker op heel veel seksuele agressie en fetisjisme te trakteren. Ik vond er geen reet aan.