Gandhi (1982)

“Gandhi” is een uiterst respectvolle biografie van één van de sleutelfiguren van de 20e eeuw die niet alleen verantwoordelijk was voor het einde van het Britse kolonialisme in India, maar ook Martin Luther King inspireerde met zijn filosofie van geweldloos verzet in de vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid. Gandhi genoot zoveel respect onder zijn landgenoten omdat hij bij elke oproep steeds het goede voorbeeld gaf. Wanneer de Indiase burgers zich willen verzetten tegen de uitbuiting van hun kledingindustrie door de Britten, roept Gandhi op tot een algehele boycot van Britse kleding en vanaf dat moment kleedt hij zich alleen nog in een lendendoek die hij zelf maakt.

Wanneer er gevechten uitbreken tussen de religieuze facties in India, gaat hij over tot een hongerstaking die leidt tot blijvende vrede tussen Hindu’s en Moslims in India. Attenboroughs epos over deze man begint met Ghandi’s dood in 1948 en diens begrafenis. De begrafenisscène staat in het Guinness Book of World Records als de filmscène met de meeste figuranten ooit: er waren maar liefst 400.000 mensen aanwezig voor deze openingsscène! Volgens Attenborough zorgde Ben Kingsleys gelijkenis met Gandhi ervoor dat de figuranten geloofden dat ze hier Gandhi echt opnieuw aan het begraven waren. Veel dank moet hier ook gaan naar de 11 Second Unit- en Assistent-Regisseurs die hierbij hebben geholpen.

“Gandhi” kijkt vervolgens terug op Gandhi’s eerste ervaring van racisme wanneer hij in 1893 als gekleurde advocaat in Zuid-Afrika letterlijk uit een trein wordt gegooid omdat hij het lef had om eerste klas te reizen. Het institutionele racisme in Zuid-Afrika inspireert Gandhi tot de oprichting van de Natal Indian Congress, waardoor hij haast gelynchd wordt door blanke Afrikaners. Hij leidt in 1908 een protest tegen het verplicht dragen van een ID-card door zijn eigen ID-card en die van alle bestuursleden in het openbaar te verbranden. Hoewel de politie hem ernstig verwondt, gaat hij door met zijn vreedzame protest tot hij wordt gearresteerd.

In ruim 3 uur behandelt “Gandhi” alle hoogte- en dieptepunten uit Gandhi’s leven, waarin de relatie met en de steun van zijn trouwe echtgenote een belangrijke rol speelt. De meest indrukwekkende momenten zijn “the Salt March”, die leidt tot Ghandi’s zoveelste arrestatie, en de “Jallianwalla Bagh Massacre” waarbij de meedogenloze General Dyer [Edward Fox] zijn soldaten de opdracht geeft het vuur te openen op ongewapende Indiërs wegens illegale samenscholing. Het is een scène die nog maar eens aantoont hoe goed Attenborough de figuranten wist te regisseren, want de paniek en de pijn is zichtbaar en voelbaar in deze sleutelscène in de strijd voor onafhankelijkheid.

“Gandhi” is niet origineel in zijn structuur, maar Attenborough is erin geslaagd om de kijkers een glimp te geven van de ware Gandhi op een volstrekt integere wijze. Het resultaat is een indrukwekkend eerbetoon aan Gandhi, maar ook aan al die mensen die dankzij zijn lichtende voorbeeld bereid en in staat bleken om zijn geweldloze strijd voort te zetten, ondanks de duizenden doden en gewonden die tijdens die strijd vielen. Een inspirerende film in alle opzichten en werkelijk een geval van ‘zo maken ze ze niet meer’.

Gandhi heeft een simpele maar diepgaande boodschap aan de mensheid waarvoor zij nog altijd niet klaar blijkt te zijn. Een gedachtegang die veel weg heeft van bijvoorbeeld een denker als Krishnamurti. Verder kan ik bepaald niet oordelen over het al dan niet correct weergegeven verloop van de Indiase ontkoppeling van het Britse Rijk en bijgevolg de bloedige gevolgen voor bevolkingsgroepen onderling in India.

Qua boodschap tegen ongelijkheid, onverdraagzaamheid en onwetendheid dus uiterst belangrijk om een keer gezien te hebben; qua film niet al te indrukwekkend.

Heel lang geleden, toen ik nog op het VWO zat, gingen we met de geschiedenisklas naar de film Gandhi. Het was de eerste 'serieuze' film die ik ooit in de bioscoop zag. En ondanks dat ik indertijd een spanningsboog moet hebben gehad van ongeveer twintig minuten, vond ik het een geweldige ervaring. De film duurde ruim drie uur, maar die vlogen om. Ik was vooral erg onder de indruk van de historische setting waarin de film geplaatst was, en de imponerende massascènes. Waarschijnlijk is door deze film mijn voorliefde voor historische en biografische epossen ontstaan.

Gisteren bekeek ik de film voor de zoveelste keer, en wederom was ik erg onder de indruk. Met name door het fantastische spel van hoofdrolspeler Ben Kingsley. Hij lijkt in de film niet alleen enorm op Gandhi, hij ís gewoon Gandhi. Ik vind het dan ook meer dan terecht dat hij in 1982 de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol in de wacht sleepte. De film is een onovertroffen meesterwerk en staat nog steeds hoog in mijn lijstje van beste films aller tijden. 5*

Indrukwekkende film. Vooral door het verhaal zelf en door Kingsley's vertolking van Gandhi. Naar het einde toe wordt de film wel iets te traag, alsof ze moeite hadden er een einde aan te breien.

Weer zo'n klassieker die bewijst dat ik kennelijk geen klassieker kijker ben, iets waar ik vooraf al vrees voor had ondanks een hoopgevend begin.

Gandhi is uiteraard een kenmerkend en charismatisch persoon, iets dat boeit, en dat doet het ook het eerste half uur tot drie kwartier. Zijn eerste belevingen zijn grof, humoristisch en hij laat zien niemand voor te trekken, zelfs zijn vrouw niet. Zijn filosofieën over geloof en omgang met mensen zijn interessant te noemen. Helaas stort na zijn terugkomst in India het tempo van de film compleet in en verwordt in een eindeloze stoet botsingen, protesten, insluitingen, enkele gewelddadige tegen reacties als antwoord en heel veel politiek en bestuurlijk gekissebis. Geweldig zijn natuurlijk wel de grootse beelden met vele figuranten. De enorme opzet van Attenborough is in die zin wel duidelijk.

Dat Kingsley in de prijzen viel is geen wonder, dat de film zolang geleden eveneens goed ontvangen werd is ook geen raadsel. Bijna vergelijkbaar met The Last Emperor. Het moet echter wel je interesse hebben, een dergelijke iconisch figuur met de wereldproblematiek van die tijd anders is deze film een niet te harden zit. Aardig voor een keer maar veel gaat hier bij mij niet van blijven hangen.

Ik denk dat ik deze film voor de 40ste keer heb gezien nu. Het verveelt nooit.

Dit is gewoon puur historie.

"I can see the British shaking now''.

Ik kan er niet eens een samenvatting van maken, alles klopt, alle details, dit is wat een topfilm maakt.

Epische vertelling over het leven van Gandhi en de onafhankelijkheid van India. De film bestrijkt tientallen jaren, speelt zich af op honderden locaties en maakt gebruik van duizenden figuranten, als het er geen tienduizenden zijn. Fantastische aankleding en schitterend gespeeld en in beeld gebracht. De 4k uhd blu ray uit de Columbia Classics collection is misschien wel de mooiste presentatie die ik gezien heb. Tot nog toe, want Lawrence of Arabia komt nog aan de beurt.

Maar zoals gezegd een epische vertelling over een bijzonder persoon en een interessante geschiedenis. Verder is het op film gebied vooral degelijkheid troef. Geen innovatie of wervelende montages, maar een kwalitatief uitstekende vertelling.

4*

Gandhi’s geest.

Afgezien van het fantastische verhaal over de mythische Mahatma Gandhi, de Indiase held die zijn volk naar onafhankelijkheid leidde, is het Ben Kingsley die de kijker geboeid houdt tijdens dit drie uur lange epos. Je kunt je bijna niet voorstellen dat men in eerste instantie telkens een blanke hoofdrolspeler in gedachten had. Gelukkig zag Attenborough's zoon de jonge acteur al eens op het toneel de show stelen. Uiterst charismatisch vertolkt hij de titelrol en wordt daadwerkelijk Gandhi. Later zouden bekenden van de echte ster zijn filmvariant de ‘geest van Gandhi’ noemen. Van complimenten gesproken.

De film zou er met maar liefst 8 Oscars vandoor gaan. Toch kun je na zo’n 30 jaar best een paar kritische noten kraken. Bepaalde personages komen bijvoorbeeld minder goed uit de verf en tegen het einde had het verhaal iets meer uitleg verdiend. Maar een kniesoor die erover valt. Zoals de filmmakers al meldden aan het begin van de film ‘het is onmogelijk een man zijn verhaal in een film te vatten'. Toch is dit een van de meest boeiende filmbiografieën aller tijden geworden. Prachtig in beeld gebracht door de beroemde sir Richard Attenborough en voorzien van Ravi Shankars schitterende score.

***½

De digitale 4K restauratie kostte nogal wat moeite, gezien feit dat het originele negatief nogal beschadigd en vies was. Naast de krassen bleek ook nog eens dat chemicaliën de film hadden aangetast. De originele 70mm film kende eveneens een 6-track stereomix die werd opgeschaald naar een Dolby Atmos geluidstrack. Ook deze klassieker maakt deel uit van de Columbia Classics 4K Ultra HD Collection; een boxset met 6 belangrijke films, een boek en vele bonusdiscs.

Met dank aan Columbia Pictures voor het recensie-exemplaar.

Zuurpruim.

de massa scenes zijn ndrukwekkend gemaakt het oogt echt allemaal heel authenthiek , ook Kingsley zit geweldig in zijn rol en dat is de kracht van de film .

Wat deze film mooi aankaart is dat een gemeenschappelijke vijand een makkelijke vijand is maar dat verdeeldheid onder mekaar een veel groter gevaar is .

Indrukwekkende film, terecht overladen met prijzen, met een prachtige verhaallijn, merkwaardige precisie, massaspektakel en Ben Kingsley in de rol van zijn leven.

Veel levenswijsheid met stof to nadenken en eigenlijk toch ook een stuk wereldgeschiedenis.

Op een of andere manier had ik deze film nog nooit gezien. Wist wel dat het beeld op dvd en blu ray niet indrukwekkend was, maar gelukkig kwam Columbia Classics met 6 al dan niet classics op 4K uit. Met daarin ook Gandhi. Goed beeld dat zeker nu, maar niet uitmuntend. Maar zeker heel acceptabel en mooi opgelapt.

Gandhi als film valt misschien een heel klein beetje tegen al wil je wel graag de geschiedenis weten. Aangezien ik geen boekenlezer ben, moet je er wel een film van zien. Dat is aardig gedaan en bij tijd en wijle ook interessant hoe India is verdeeld in Pakistan (moslims) en India zelf met Hindoes, maar veel geholpen heeft het allemaal niet. India is een land met nog steeds heel veel bevolkingsgroepen. Opvallend in de film is dat we gelijk zien dat Bapu wordt vermoord. Had dit toch liever op het laatst van de film gezien. Wist namelijk niet meer precies hoe hij op vrij oude leeftijd nota bene aan zijn eindje was gekomen. Wat opvalt is dat hij is vermoord door zijn eigen weliswaar extreem rechts Hindoe strijder. De filosofie van Gandhi is zeker interessant maar ook behoorlijk naief. Zoals zo vaak is de verdeeldheid na de afscheiding van de Engelsen alleen maar groter geworden. En nog zijn India en Pakistan geen vrienden van elkaar. Met de bemoeienis van de Engelse was dit zeker ook een keer gaan knellen, maar je ziet vaak dat de Arabische lente soms meer kwaad doet dan wat je ervan hoopt. Zo ook met Irak en Libië.

Maar goed de film laat het op dat vlak weer wel mooi zien. Wat ik minder vond was de transformatie van jurist naar activist pacifist. Dat ging mijns inziens te snel. Daarbij zien we niet altijd de mooie tijdsvakken in beeld. Omdat men spreekt over Hitler weet je wel dat het ergens in de jaren 40 is, maar dat is lang niet altijd even duidelijk in de film. Bovendien is ie soms best nog wel braaf te noemen. Naast de moord is er zeker nog een aantal malen een aanslag op hem gepleegd. Hier horen we helemaal niets over. Je mist zo toch wel een belangrijk deel van zijn leven en die van India zelf. Toch blij dat ik hem een keer gezien heb ook al omdat de beelden best mooi overkomen in het nog steeds arme India.

Film 3.5

Beeld 4.5 (4K)

Geluid 4.5

Extra's 5.0

Tegenvaller.

Gandhi is toegegeven geen film waar ik op voorhand erg naar uitkeek. De persoon Gandhi heb ik uiteraard respect voor, maar niet voor een biografiefilm die 191 minuten duurt. Gezien veel biografiefilms die warm worden onthaalt en godsgruwelijk lang duren keer op keer tegenvallen had ik ook van Gandhi niet veel verwacht. Die verwachtingen bleken terecht.

Vond het allemaal een tegenvallend resultaat. Het gaat eigenlijk al direct mis bij de openingsscène (oh god..) waar ik even niet kon opmaken of het als komediefilm werd bedoeld of als serieuze film. Het bleek dus om een serieuze film te gaan, maar erg serieus kon ik het allemaal niet nemen. Attenborough doet namelijk een hoop dingen fout in de regie en dat gaat ten koste van het eindresultaat.

Dat het allemaal 191 minuten duurt is nog wel verdedigbaar. Een persoon als Gandhi kan ook niet echt worden uitgediept in een film van een anderhalf uur. Dat er de tijd moet worden genomen is begrijpelijk, maar toch slaagt Attenborough er op wonderbaarlijke wijze in slordige vertelfoutjes te maken in het eerste halfuur. De jeugd van Gandhi wordt zowat met 1 enkele scene belicht en de studentenjaren worden ook vooral geskipt. De film vliegt over het verhaal en ik kreeg steeds het gevoel alsof ze (te) belangrijke punten niet benoemden.

Verder is de vertelling droog en komen de meest interessante stukken tot stand vanuit scenes die discriminatie en racisme uitbeelden. Die komen namelijk best hard aan hier en daar en worden opvallend confronterend in beeld gebracht. Helaas blijkt Attenborough compleet waardeloos te zijn met de sound editing. Een hoop dwaze geluiden zijn hoorbaar, leek wel alsof ik naar de drie stooges aan het kijken was soms.

Ook het camerawerk en cinematografie lijken geen aandacht te hebben gekregen. De locaties zijn mooi en de opzet regelmatig groots, maar veel voordeel trekt de film er niet uit. De beste scenes zijn te danken aan de rol van Kingsley, die Gandhi goed neer weet te zetten. De benadering is verder ook zeker respectvol en heb ik weinig tegenin te brengen. Niet alles zal accuraat geweest zijn, maar dat wordt toch nooit gedaan in een Amerikaanse film, dus daar kan ik deze film moeilijk voor afrekenen.

Ik vond het in het algemeen een soms vermoeiende en vooral lange film met een hoop dwaze scenes. Niet dramatisch, maar bij lange na niet zo goed als de algemene score doet geloven. Goed acteerwerk, enkele sterke scenes en grootse beelden, maar daar houdt het op. Algemene acteerwerk was zwak, visueel matig afgewerkt en de sound editing is rampzalig. Een hoop sentimentele scenes weten hierdoor nauwelijks impact te hebben, en dit resulteert in een beperkte film met meer minpunten dan pluspunten.

Jongens wat 'n lulkoek zeg. "Cinematografie, camerawerk, geen aandacht ... sounds waardeloos... Attenborough doet een hoop fout"... terwijl de film net op al die punten een hoop awards heeft gewonnen. Zeg dan gewoon dat je 'm niks vindt omdat hij jou te lang duurt in plaats van als een echte academicus te willen overkomen met een halve bladzij flutargumenten. Heb ik meer begrip voor. Dit is gewoon pijnlijk om te lezen bij zo'n gevestigd meesterwerk.

Dit is nu al de tweede keer dat je een poging doet om mijn mening aan te vallen. “Flutargument” of niet, zo heb ik de film ervaren, en daar heb jij niks over te zeggen. Hier woest gaan lopen doen gaat ook geen verandering in mijn mening brengen. Als je nou gewoon op een normale manier reageert, mij tagt of gewoon een PM stuurt, daar heb ik dan weer meer begrip voor. Vervelend gewoon hoe je me zo graag voor lul wil zetten. Kinderachtig.

Dit is het laatste bericht wat ik ooit op 1 van je reacties ga antwoorden. Fijne avond.

Indrukwekkend drama dat prima in elkaar is gezet en blijft boeiend om naar te kijken.

Ik zit deze film te kijken nadat ik wat meer gelezen had over Gandhi en zijn tijd in Zuid-Afrika. Dat stukje geschiedenis is blijkbaar ondergesneeuwd onder het hele Nelson Mandela verhaal.

Wat me opviel aan de tijd nadat hij terugkeert naar India is dat er wel een aantal parallellen zijn te trekken met de tijd waarin we nu leven. De vreedzame protesten die hardhandig worden aangepakt door bruut politiegeweld is er bijvoorbeeld 1 van. Of hoe angstvallig men probeert om deze man die geen vlieg kwaad doet continue de mond probeert te snoeren. Geschiedenis herhaald zich nooit exact maar het rijmt wel.

Verder een perfecte vertolking van Ben Kingsley waarvoor hij terecht een Oscar won toen dat nog wat voorstelde. Wel wat aan de lange kant.

30 januari 1948. Gisteren was het dag op dag 75 jaar geleden dat Gandhi werd vermoord door Godse, een extremistische hindoe. Eindelijk hét moment om Gandhi vanonder de hoge stapel te halen. Alleen schrikken die 3 uur wel wat af.

Wellicht samen met Martin Luther King en Nelson Mandela behorend tot de meest inspirerende figuren van de 20e eeuw. Ik ben niet zo vertrouwd met het leven van Gandhi en stapte de film dus vrij blank in. Uiteraard is de setting me niet onbekend en wist ik dat hij vermoord werd. De film start zoals hij eindigt, met de moord. Vervolgens zien we de gebeurtenis van een jonge Gandhi als advocaat in Zuid-Afrika. Zijn eerste kennismaking met het land is meteen hard: hij wordt uit de trein gegooid omdat hij als kleurling zich in eerste klasse bevond.

En dat racisme en die discriminatie wordt doorgetrokken naar de gehele film. Het Britse imperialisme, kolonisme en superioriteitsgevoel komt sterk naar voren. Walgelijk zijn de ook sommige scènes wanneer ter vergelding van de vreedzame protesten hele massa's met veel vrouwen en kinderen worden neergemaaid. Schokkend.

Gandhi verwoordt het op een bepaald moment wel goed als antwoord op de Britten wanneer die opwerpen dat hun aanwezigheid nodig is om de orde en vrede te bewaren. Gandhi was van oordeel dat hij niet zomaar de problemen van India kon oplossen, maar hij wou wel erkennen dat het de problemen waren van de Indiase bevolking en niét van de Britse bezetter.

Fantastische rol overigens van Ben Kingsley. Prima cinematografie ook van Attenborough. De film geeft met zijn ruim 3 uur een mooie inkijk en impressie van Gandhi. Knap gedaan en terecht destijds meermalig bekroond.

Nooit gekeken omdat ik dacht dat het een saaie langdraderige film zou zijn. Nou dat is ie echt niet. Er zit veel vaart in de film en het acteerwerk is super. Verrassing!!

Richard Attenborough toont niet enkel de moderne heilige, maar ook de mens van vlees en bloed. In z’n jonge jaren studeerde Gandhi rechten in Londen en droeg hij westerse kleren. In Zuid-Afrika, geconfronteerd met de Pasjeswet, werd hij activist. Terug in India ging hij een zelfgeweven dhoti (lendendoek) en soms een tulband dragen.

Gandhi geloofde in geweldloos verzet, maar niet in passiviteit. Actieve vormen van verzet waren hongerstaking, algemene stakingen, boycots en burgerlijke ongehoorzaamheid. Hij wilde een onafhankelijk, pluralistisch India, waarin hindoes, moslims en andere religies vreedzaam samen konden leven. Inspiratie haalde hij uit traditionele oosterse wijsheid, een brief van Tolstoi en het jaïnisme. Hij dronk geen alcohol en was vegetariër maar geen veganist, want hij dronk geitenmelk.

Medestanders waren Pandit Nehru, Patel, Jinnah, z’n vrouw Kasturba en progressieve Britten als Mirabehn. Tegenstanders waren Britse imperialisten en hindoe-nationalisten. Een journalist en een fotografe tonen Gandhi door Amerikaanse ogen. Het begint en eindigt met de moord.

Ben Kingsley is zelf Brits, maar z’n grootvader was van Gujarat, dezelfde staat als Gandhi. De uiterlijke gelijkenis is sterk, en hij heeft zich de bewegingen en spreektrant helemaal eigen gemaakt. Een schare aan Britse, Amerikaanse en Indische acteurs is te bewonderen, vaak in een heel andere rol dan gewoonlijk.

Magistrale beelden werden op locatie geschoten in India. In Amritsar, Punjab ligt de Gouden Tempel aan de Ravi, maar er vond ook een bloedbad plaats. Er zijn onverharde wegen, stoomtreinen en dromedarissen. Het Aga Khan-paleis was een luxegevangenis. Aan de begrafenisprocessie in Delhi namen meer dan driehonderdduizend figuranten deel. Er klinkt muziek met sitar en tabla's. Het is een indrukwekkend eerbetoon aan een van de meest charismatische figuren van de twintigste eeuw.