Spider-Man (2002)

Prima vermaak film waarin vooral Kirsten schitterd. Tobey vind ik emotie loos acteren, zoals altijd.

Nog eens herkeken. Van een 2 naar een 3 omhoog gedaan. Ik heb deze keer geprobeerd de aandacht er iets meer bij te houden, maar het is niet mijn film. Slecht acteerwerk, en een villain die mij niet aanspreekt. Op de slotscene na dan. Spiderman vind ik wel leuk, maar de persoon die Spiderman speelt dan weer niet (de acteur dus).

Opvallend. Ik vind deze film voor een film uit 2002 vrij gedateerd. Ik had eerder gedacht dat dit een film uit de mid-nineties was.

Maar goed, oorsprongverhaal die je moet gezien hebben om veel andere superheldenfilms te kunnen volgen. Slecht is hij niet, goed ook niet. Hij is vermakelijk en ik kijk uit om dit weekend de twee vervolgen te zien.

Wat een bagger! Nu twee keer geprobeerd te kijken, eigenlijk voornamelijk omdat ik wilde weten waarom hij nog redelijk scoort, deze keer uit gezien maar het was een zware zit.

Volledig overthetop zonder dat het grappig is. Een serieuze film die volledig onrealistisch is, slecht geacteerd, standaard slecht verhaal, veel te kunstmatige badguy. Echt een film waarvan ik me afvraag hoe iemand hem leuk kan vinden.

Gezien de score zijn er genoeg die dat doen wat dan maar weer duidelijk maakt dat smaken verschillen. misschien is het mijn soort film gewoon niet maar ik vond de xmen serie dan welk weer vermakelijk. nou ja

Ken hem al heb alle strippies,en Films n universele 4.5 voor alle Spidermans

Fijn vermaak.

Ik ben nooit verzot geweest op superhelden, maar deze wist mij wel te vermaken. Vooral de effecten zien er erg gelikt uit. Verder kent de film helaas een doorsnee verhaal met een wat saaie badguy.

3*

“Remember, with great power. comes great responsibility.”

Vermakelijk eerste deel van de Spiderman films met Tobey Maguire. De film is best wel straight forward met het verhaal rond Peter Parker die wordt gebeten door een genetisch gemanipuleerde spin, zijn krachten ontwikkeld en hier mee om moet zien te gaan, de dood van oom Ben, liefje Mary Jane Watson en de introductie van een aantal kleurrijke bad guys. Het script kent weinig verrassingen maar door de sterke acteerprestaties, de mooie special effects, de humor en het aangename tempo is het allemaal erg vermakelijk wat regisseur Sam Raimi laat zien.

Tobey Maguire is erg sterk en zet een wat schuchtere en goedaardige Peter Parker neer die naarmate zijn krachten toenemen steeds meer uit zijn schulp kruipt. Dat zie je ook in zijn opbloeiende relatie met Mary Jane en Dunst en Maguire hebben een leuke chemie. Franco is redelijk als Harry Osborn maar een beetje vlak en hij doet weinig met een ook niet echt boeiend personage. Dafoe schmiert er lekker op los als Norman Osborn en de transformatie naar de Green Goblin wordt overtuigend gebracht. Speciale vermelding voor de geniale rol van J.K. Simmons als J. Jonah Jameson… Briljant. De actiescènes zien er goed uit en de krachten van Spiderman worden er sterk in verwerkt. Dit eerste deel van de Spiderman trilogie is erg vermakelijk maar iets te voorspelbaar om echt een blijvende indruk te maken.

De eerste Spider Man is toch gewoon een goede old school superhelden film. Nog voordat elk plot de gehele mensheid erbij moest betrekken. Peter Parker, de romance met Mary Jane, het motief van de schurk,... het komt allemaal over. Willem Dafoe speelt de Green Goblin wat over de top, en de special effects zijn hier en daar om te gillen, maar over het geheel liet ik mezelf toch erg meeslepen. Tobey Maguire als Parker is lang niet zo slecht als ik me herinner, en Kirsten Dunst als Mary Jane is een geloofwaardig karakter. De romance tussen die twee komt ook geloofwaardig over en wordt perfect opgebouwd. Geen hele bijzondere superheldenfilm an sich, maar uitstekend uitgevoerd.

een hele leuke film.ik vermaak me altijd prima.en er zit een goed verhaal in.en ben fan van sam raimi films en deze film heeft ie weer super gedaan.

Net aan 3,5 ster....Raimi had dit niet moeten maken vind ik....zijn kracht ligt toch echt bij het horror genre...enkele uitzonderingen daargelaten.

Anders had dit wel een 5 sterren film kunnen worden.

De film komt ook erg dedateerd over voor een uit 2002.

Green goblin lijkt overigens op een badguy uit de Power Rangers

Ben een groot van van Raimi maar dit is niet zijn beste werk.

Spider-Man blijft voor mij toch altijd Tobey Maguire. Hoeveel reboots er ook nog zullen komen...

De tweede is natuurlijk nog net iets beter, maar deze vind ik ook geweldig; leuk, onderhoudend en cool.

Is ook zeker nostalgisch voor mij.

3,5*

Prima vermaak, onderhoudend, kijkt lekker weg.

Spider-Man

Het is nu al een poos geleden dat ik de Spider-Man films heb gezien, sowieso dit deel. Als ik me het goed herinner is dit al wel tien- dertien jaar geleden dat ik de Spider-Man heb gezien en ik verslaafd was aan dit deel, echt jeugdsentiment voor mij dit! Ik moet zeggen dat de herziening geslaagd is, ik kreeg de rillingen weer terug zoals ik dat als kleine Wesley ook had bijvoorbeeld wanneer de oom van Peter komt te overlijden waren er genoeg tranen ‘vroeger’ dat ik dit echt een hele erge scene vond. Nu zal dit wel minder zijn maar de herinneringen komen er toch wel van terug, net zoals mijn ‘angst’ voor de Green Goblin.

Ik heb besloten (na mijn Terminator ‘marathon’, wat maar twee films waren) om de vijf spider-man films weer eens opnieuw te bekijken, zoals deze heb ik ook de anderen al een lange tijd niet gezien en aangezien ‘ Spider-Man: Homecoming (2017) ‘ nu in de bioscoop draait moet ik toch weer even up-to-date zijn. Ik vermaak me wel met deze films, jeugdsentiment springt er naar boven en het blijven toch vaak ook wel lichte ‘feel-good’ films, al zal je dat niet over alle scenes mogen zeggen.

Ik moet zeggen dat het concept gewoon echt lekker weg kijkt. Ik vind dit persoonlijk een te gek concept waarmee Sam Raimi mij makkelijk mee te pakken wist te krijgen maar, het is ook een heel gevaarlijk concept want je moet het echt op de juiste manier brengen anders kon het tergend saai worden. Toch wist Spider-Man niet altijd de concentratie even goed vast te houden merkte ik erg en vooral bij de drama scene’s werd het soms heel erg aangezien er niet echt iets ‘sappigs’ was, het was eigenlijk best simpel. Maar gewoon gaaf: Peter die met zijn klas een uitstapje maken naar een laboratorium voor spinnen onderzoek waar er eentje uitgebroken blijkt te zijn, die even later lekker naar beneden bungelt en op Peter zijn hand terecht komt (die ook geen reet voelt) en gebeten word. Hoe simpel en flauw kun je het bedenken maar hoe erg kan ik mij er mee vermaken, het word gewoon eng!

Het verhaal was nog wel leuk om te volgen. In Spider-Man volgen we een nieuw opkomende superheld en daarbij gelijk een vijand. We volgen Peter Parker, een jonge die in zijn afstudeerjaar zit en een beetje een sullig leven leid. Samen met zijn tante en oom woont Peter in New York, een mooi buurtje. Op een dag gaan Peter en zijn school op excursie en peter maakt daar een paar foto’s, hij wou later opzich wel wat in de fotografie doen. Wanneer hij wat foto’s maakt word hij gebeten door een spin, eenmaal thuis gekomen voelt hij zich niet lekker en valt neer in zijn kamer. De dag erna is totaal anders: hij is gespierder, hoeft geen bril meer te dragen en kan opeens via de muur rennen. Hij merkt dat er iets totaal verkeerd gaat en dat zijn echt wel leuke scenes. Vooral wanneer hij een dienblad met eten vast weet te kleven aan zijn web en die op een pestkop gooit waarna er een leuke vecht scene ontstaat. Spider-Man wilt graag geld verdienen om het meisje van zijn dromen: Mary Jane Watson. Wanneer hij in een worstel ring staat en deze gewonnen heeft word de worsteldirectie overvallen, de man die Peter liet gaan schiet even later zijn oom dood, vanaf dat moment besluit Peter een beetje om de stad te ‘redden’ maar Mary Jane Watson komt er verdomd vaak in de problemen, oei oei!

Rond de zelfde tijd stapt Norman Osborne in een wetenschappelijke machine waarna hij met een gas ook van gedaante verwisseld maar, hij word psychologisch ziek zo lijkt het wel. Hij word de Green Goblin, een ware vijand voor Spider-Man en tevens de engste slechterik in mijn jeugd! Samen vechten ze er wat oplos al lijkt het later de vader te zijn van Harry Osborn, een vriend van Peter terwijl Peter net zijn pa had vermoord, eind goed al goed lijkt het al zwoor Harry op een revenge: een duidelijke aanwijzing naar een vervolg, ‘ Spider-Man 2 (2004) ‘ dus.

Ik denk dat Spider-Man een van mijn leukste herzieningen is geweest en ik laat mijn stem lekker staan want ik voel me er nu nog steeds goed bij. Op naar deel twee!

4.0*

Blijft leuke film. Dunst en Maguire spelen leuk samen. Effecten zijn nog tamelijk goed overeind gebleven na 15 jaar. Er is een statisch webslinger moment dat wel erg matig uitziet maar voor het snelle webgebeuren is overtuigend.

Film schuurt wel iets onder de 4 sterren in plaats van er net boven.

In het kader van '10 jaar geleden', deze film nog eens opnieuw bekeken.

Ik blijf dit, ondanks de vele remakes van Spider-Man, een zeer goede film vinden.

De speciale effecten zijn nog altijd even indrukwekkend.

Op naar de tweede film dus …

Spider-Man zag ik in het verleden al een aantal keer. Normaal gezien ben ik niet zo’n grote fan van super hero movies, maar deze eerste film van Spider-Man kan ik best appreciëren. Ook omwille van het feit dat er een vrij behoorlijke karakteruitdieping is van het personage Peter Parker. Morele dilemma’s rond ‘goed versus kwaad’ of de tagline ‘grote macht/kracht vereist grote verantwoordelijkheden’ zijn issues waarmee het hoofdpersonage mee worstelt. Het is ook iets wat terugkomt in de Batmansaga van Nolan. Ook hier in Spider-Man wordt dit vrij goed uitgewerkt. De mensheid is van nature wantrouwig en achterdochtig. En je kan nu eenmaal niet goed doen voor iedereen. Zie bvb de scène met de overvaller of zijn verhouding met zijn beste vriend.

Je kan voor of tegen Tobey Maguire zijn – ik heb er niets op tegen – maar hij is het geknipte personage om de rol van Peter Parker en Spider-Man op te nemen. Een ietwat sullig personage die dankzij een spinnenbeet heroïsche krachten verwerft. Zijn stuntelige relatie met MJ kent een leuke insteek en is bij momenten best grappig. De omgekeerde kusscène is hierbij ook één van de hoogtepunten van de film.

De actie is na al die jaren nog steeds ok. De Kobold vond ik iets minder en ook Willem Dafoe vond ik net iets minder passen in zijn rol. Ondanks het feit dat ik zijn acteerprestaties in sommige films waardeer, zal ik nooit een fan worden. Steeds fijn om ook J.K. Simmons aan het werk te zien. Heerlijke rol overigens als bulderende krantenmagnaat.

Spin Man.

Niet echt een favoriet figuur van me geweest, deze Spider-Man. Maar door de regisseur en best redelijke reviews toch maar een keertje opgezet. Hij is me nog redelijk bevallen ook, tot mijn grote verbazing. Raimi maakt er iets leuks van.

Maguire is best leuk als Peter Parker. Hij heeft een lekker droge uitstraling en weet zijn komische scenes ook best goed neer te zetten. Al vind ik Tom Holland net zo goed, maar krijgt het voordeel omdat hij wat jonger is. Ook wat leniger.

En dat is ook het pijnpunt, want Maguire is in zijn actiescenes soms vrij lomp en is het snel duidelijk dat het vooral uit de computer komt. Het verhaal is niet echt mijn favoriet en het is allemaal wat overdreven, maar toch wel prima uit te kijken. Schurk had ook wat leuker gekund

Stan-Lee R.I.P.

Beste Spidey film. Tobey is en zal altijd Spiderman blijven.

Tom Holland met zijn VWO soyboy hasses valt niet serieus te nemen. En zijn versie van de Spiderman films met een gefaald Disney sterretje als so-called "love interest" al helemaal niet.

Guy with eight hands. Sounds hot

Je zou het eigenlijk bijna vergeten maar Marvel heeft vele woelige watertjes doorzwommen vooraleer ze de jackpot hadden met hun Marvel Cinematic Universe. Je had natuurlijk de Incredible Hulk reeks met Lou Ferigno en Bill Bixby, een Nick Fury film met David Hasselhof als de titelheld en ga zo nog maar eventjes verder maar het merendeel daarvan is niet zo geweldig te noemen. Eind jaren '90 - begin jaar 2000 begon het tij echter te keren en kreeg je met onder andere Blade en X-Men een aantal erg sterke franchises. De grote klapper moest echter nog komen: Spider-Man!

Het was niet de eerste keer dat Marvel zijn wallcrawler een leven op het grote/kleine scherm probeerde te geven maar het is wel de franchise die het nauwst aan mijn hart ligt omdat ze er juist was op een moment dat ik me voor comics in het algemeen begon te interesseren. Het was echter al jaren geleden dat ik de trilogie überhaupt nog eens had gezien en gisteren nog eens opgezet. Alleen jammer dat dit zo'n gevalletje is waar de nostalgie blijkbaar een mooier beeld heeft gemaakt dan dat het in werkelijkheid is. Deze Spider-Man heeft nog altijd een aantal erg goede aspecten maar ik ben niet de grootste fan van de invulling van Tobey Maguire als ik eerlijk moet zijn. Of neen, misschien is het beter om te zeggen dat ik gewoon geen fan ben van Tobey Maguire in het algemeen. De uitstraling van Peter Parker is echt gewoon knullig en hoewel dat voor een stuk wel de bedoeling is, blijkt Maguire (afgaande op interviews die als extra op de DVD staan) eigenlijk helemaal niet te acteren. Eenmaal hij zijn kostuum heeft wordt het wat beter maar bijvoorbeeld die eerste ontmoeting met Norman Osborn op de trappen van de school of die scène waar hij denkt dat MJ naar hem waait.. Het oogt zo (bij gebrek aan een beter woord) geforceerd.

Zoals gezegd is er echter wel veel anders goed aan deze film. Sam Raimi neemt hier en daar een loopje met wat zaken, maar het is wel erg fijn om te zien in hoeverre hij trouw blijft aan het bronmateriaal. Sommige scènes zijn nagenoeg letterlijke kopieën van de comic books en hoewel Maguire me dus vandaag de dag niet zo ligt, heeft deze reeks wel de ultieme Mary Jane. Die kus ondersteboven blijft dan ook gewoon één van de meest iconische scènes ooit en dat is voor een groot stuk toch ook aan Kirsten Dunst te wijten. Ook Willem Dafoe is een geweldige Norman Osborn en hoewel hij een beetje onderbelicht blijft, is ook James Franco een uitstekende keuze voor zoonlief Harry Osborn. J.K. Simmons blijft ook de ultieme belichaming van J. Jonah Jameson (en mag misschien wel één van mijn favoriete scènes ooit voor zijn rekening nemen: die waar hij aangevallen wordt door de Green Goblin en toch Parker beschermt door te zeggen dat de foto's van Spider-Man per post komen) maar er zitten eigenlijk ook gewoon veel toffe bijrollen die ik indertijd heb gemist/niet kende. Ted Raimi als medewerker van Jameson, Bruce Campbell als wrestling announcer, Lucy Lawless als punker, ...

Nog iets iconisch is natuurlijk dat deze Spider-Man de eerste Marvel film was die opende met het gekende doorbladeren van comicpagina's. Geen idee wat ik van het tweede deel moet verwachten, maar zolang het niet opnieuw eindigt met Spider-Man aan de Amerikaanse vlag ben ik al blij. Hopelijk iets minder gedateerd qua effecten ook want zo'n scène als deze waar a) MJ's haar in de verkeerde richting waait en b) Spider-Man een pop (?) is, is lachwekkend.

3.5*

Redelijke poging om de best wel goede Spiderman: Animated Series tot leven te wekken in een Hollywood product. Iets dan ten dele lukt, maar over het algemeen is deze Spiderman en vooral de toon van de film niet my cup of tea.

Op altijd wel fan geweest van Batman en tevens ook van X-men en Spiderman mede door de tekenfilms die er rond de eeuwwisseling regelmatig voor waren. In eerste instantie wordt het beeld van de tekenfilm redelijk gebracht, het is allemaal niet te serieus net als in de tekenfilm waar de spanning nog wel eens wat steeg in gevecht met Venom bijvoorbeeld, PP verschuilt zich regelmatig achter een nerdy uitstraling en houdt wel van een sarcastisch of fout grapje. In de film zien we naast de ontwikkeling van Spiderman, de beet en transformatie, dat op verschillende momenten terug en is de film luchtig te noemen. Andere sleutelelementen zoals Tante, MJ, de Osborne's en in dit geval The Green Goblin komen voorbij met een aantal aardige spannende scenes. Heel gelikt en goed ziet het er echter niet meer uit voor een film uit 2002, ondanks dat het me toch een grote en dure productie lijkt.

Het is vooral Maguire die door zijn eigen uitstraling wat te ver door lijkt te slaan in het antiheldenbeeld van Spiderman en moeilijk serieus te nemen valt. Het is allemaal wat te jolig, grappig, en flauw. Vooral dat constante gejuich en gejoel als ie weer aan zijn spinnendraad weg zwaait lijkt eerder in een pretpark thuis te horen dan in een superheldenfilm. Maguire is niet echt een miscast te noemen, maar is allerminst sterk. Dunst is echter prima als eyecandy en vooral Dafoe is prima opdreef met zijn foute lachje als schurk.

Wat Spiderman toch echt lijkt te missen tussen het duistere gezicht van Goblin en de jolige Spiderman is een middenweg, verandering in toon halverwege, of een scherp randje door wat extra spanning of eventuele duistere sfeer. Vooral vergeleken met de X-men en Batman reeks lijkt Spiderman toch vooral gericht op een jonger publiek of wellicht als familiefilm, iets dat ze met een nog opgeklopter beeld en jongere acteur in de vervolgen hierna nog steeds niet hebben afgeleerd. Waar we van Batman bv dachten dat het niet duisterder dan Nolan kon, gaat de nieuwe release met Pattinson een gehele nieuwe dimensie krijgen. Nu nog eens wachten tot Spiderman het 'familie-film' imago van zich afgeschud. Redelijk, maar meer ook niet.

Terwijl DC al voorzicht succes had met Batman in 1989 en de comic-verfilmingen een boost gaf, was het bij Marvel wachten tot Blade in 1998 en X-Men in 2000. 2 jaar later was het aan Spider-Man. Visueel was dat alvast een vooruitgang tegenover de knullige films en series rond Spider-Man tot dan toe. Anno 2020 sta je daar niet meer van te kijken, maar toen was het toch een vooral technische vooruitgang.

We krijgen hier de origine-story van Spider-Man. En een eenvoudig verhaaltje met good guy vs bad guy, liefdesverhaaltje erbij en wat brave humor. Ik ben fan van Kirsten Dunst, de rest is vrij matig. Tobey Maguire is geen slechte Spider-Man, maar zeker geen boeiende Peter Parker. Het geheel is ook weinig verrassend en ondertussen wat voorbijgestreefd. Wel mooi technisch nog goed aangekleed zodat het er best door kan voor een luchtige blockbuster.

Nu voor de vierde keer gezien in de loop der jaren, en ik begrijp nog steeds niet waarom hier een reboot van nodig was. Plot, personages, cast, FX, tempo, Willem Dafoe als onaangename schurk, hilarische bijrol van J.K. Simmons, alles nog steeds tiptop. Hoogstens mis ik de voor Marvel karakteristieke "meta-humor" (bijvoorbeeld wanneer personages door de plot of door zichzelf worden gerelativeerd of belachelijk gemaakt, hetgeen hier nog veel minder gebeurt), maar verder is dit toch een degelijke en sympathieke superheldenfilm, inclusief de krachtige mantra "With great power comes great responsibility" en grappige kleine rolletjes voor Bruce Campbell, Octavia Spencer en een schier onherkenbare Elizabeth Banks.

Ik had verwacht dat deze superheldenfilm de tand des tijds niet helemaal zo doorstaan. En eerlijk is eerlijk, de effecten zijn zeker niet moeders mooiste meer, de CGI Peter Parker is af en toe net een tekenfilmfiguurtje. Echter, dat zijn in principe álle figuren in deze film. Ik heb stiekem enorm genoten van kijken naar alle figuranten en bijrolacteurs, die zó over de top dom spelen, dat het leuk wordt. Die New Yorkers op de brug - een scène die in de film is gestopt na de aanslagen van 11 september - zijn nogal tenenkrommend, maar als je goed oplet zijn eigenlijk alle figuranten enorm idioot. Neem het moment dat Peter Parker de bus instapt en iemand een propje naar z’n hoofd gooit, waarna iedereen in een deuk ligt. De pestkoppen, de zakenmannen, het publiek bij die ballonnenshow; Raimi lijkt iedereen de regieaanwijzing ‘doe maar meer’ te hebben gegeven.

Die regieaanwijzing is ook zeker gegeven aan Willem Dafoe en JK Simmons in twee lekker memorabele rollen. Eigenlijk zonde dat Dafoe grotendeels een dom Power Rangers pakje draagt, zo’n kop moet je nooit verbergen. Het is jammer dat met deze kleurrijke figuren de hoofdpersonen Peter, MJ, Harry en oom Ben en tante May enorm saai en kleurloos zijn. Jammer genoeg krijgt het jonge trio in de vervolgfilms steeds meer screentijd met hun driehoeksverhouding. Dan had ik toch liever meer Simmons, meer Dafoe of meer Bruce Campbell gewild. Tussen deze erg leuke en erg suffe elementen zit de actiescènes en bijbehorende VFX: soms lelijk en gedateerd, maar soms nog steeds enorm effectief. Maar goed, dat Raimi weet hoe hij een camera moet laten bewegen wisten we natuurlijk al sinds 1981.

3,5 sterren.

Voor mij blijft dit een klassieker mede Tobey Maguire die voor mij nog altijd de beste Peter Parker blijft.

De spanning is er nog altijd en de actie ook.

Natuurlijk is het al een beetje out dated en zien we altijd de trage dood van oom Ben.

Gewoon een toppertje!

Spider-man

Hij mag dan aan de drempel staan van wat tegenwoordig de grootste en populairste component van mainstream blockbusters is geworden; de herziening van Spider-man legt vooral de kinderziektes bloot waar pionierende films wel vaker schuldig aan zijn. Want ook al vormt Sam Raimi’s trilogie samen met een handvol anderen de heropleving van het superhero-genre, de verfijning is er nog ver te zoeken.

Temidden van veel bombast (boven choreografie) is de vertelling zowel qua script als uitvoering op geen greintje subtiliteit te betrappen. Opvallend verjaarde CGI, schaamteloos melodramatische platitudes, hapklaar geserveerd plot en knullig acteerwerk vormen de boventoon en hoewel er af en toe wel een aanstekelijke glimp van de comic-oorsprong in verwerkt zit, het krijgt nooit de ruimte om qua sfeer boven zijn gebreken uit te stijgen.

Absolute dooddoener is de villain. In burger al overdadig bijeen geschmierd door Defoe; als de Goblin - zelfs voor die tijd - onvergeeflijk lelijk vormgegeven.

Afgaande op mijn originele stemmen, moet deel twee de verfijning wat beter beheersen, maar van deze blijft bij herziening helaas weinig goeds over. De opvallend hoge score vormt een versteend bewijs dat het destijds als een frisse wind in een verstoft genre beleefd werd; 20 jaar later is het moeilijk door de knulligheid en banaliteit heen te kijken. 1,5*

With great power, comes great responsibilities.

Het was zeker zo’n jaar of 8 geleden dat ik de Sam Raimi trilogie heb gezien. Voor vele is dit inmiddels een klassieker en grondlegger voor het nieuwe superhelden genre, dat laatste is hij zeker.

Tobey Maguire is een goede Peter Parker en een okay Spider-man. Hij is niet zo acrobatisch als Andrew en niet zo accuraat als Holland. Tòch is voor vele Tobey Maguire DE Spider-man. Ik geef zelf toch de voorkeur aan Andrew Garfield, ondanks dat hij geen accurate Peter Parker was. Ik vind Andrew een betere en fijnere acteur dan Tobey. Tobey is hier ook een beetje te houterig in zijn acteren en ik denk dat nostalgie er ook zeker invloed op heeft waarom hij zo hoog aangeschreven staat.

Verder is de opbouw van de film prima en zit er een prima plot in. Toch vind ik sommige dialogen erg tenenkrommend, met name de dialogen tussen Mary-Jane en Peter. Het wordt enigszins verdoezelt door het prima acteren van Dunst, maar ik ben nooit fan geweest van de weg die Raimi in sloeg met M.J. Ze loopt eigenlijk de hele tijd een beetje de ‘slet’ uit te hangen, wat uiteindelijk de eerste frictie tussen Harry en Peter hen relatie moet zorgen, alleen het voelt zo geforceerd en niet organisch aan. Ook is dat niet hoe M.J is in de comics, ze is niet zo jaloers en hypocriet. Je ziet gewoon dat romantiek absoluut Raimi’s zwakste kant is, want in de gehele trilogie is dat het aspect wat het slechtst is uitgewerkt.

Willem Dafoe als bad-guy was leuk, maar een beetje forgettable. Green Goblin is niet een mega interessante bad-guy en de CGI hielp daar ook niet echt aan mee. Toch vind ik de Green Goblin best vet, maar met dit budget was het daar nog niet echt klaar voor. Het doet een klein beetje afbreuk aan het personage want zodra hij op zijn glider zit, zie je gewoon dat het wat gedateerd is. Waardoor eventuele vecht scènes op Goblins glider niet verwezenlijkt konden worden. Ook focust deze film nog erg op Peter en het worden van Spider-man, wat ook een beetje ten kosten gaat van de Green Goblin. Alhoewel, Dafoe was wel erg sterk als Norman Osborn. De twee-strijd tussen hem en de Goblin deed hij erg overtuigend.

J.K. Simmons als J.Jonah Jameson is overigens geweldig. Elke scène met hem is gewoon pure comedy. Gelukkig maakt hij zijn comeback in de nieuwe Spider-Man. James Franco deed het verder ook prima als Harry Osborn, maar in dit deel heeft hij nog een beetje een saaie rol, maar hij heeft er wel het beste van gemaakt.

Al met al, leuk om deze ‘klassieker’ weer eens gezien te zien hebben. Alleen op sommige aspecten voelt de film inmiddels toch wel wat gedateerd aan, waardoor ik de film toch een 0,5 minder geef.

7.0/10

Spider-Man trilogie met Tobey Maguire is een mooi deel waarin we kennis maken met de verborgen krachten van Peter Parker en waarin het eerste echte kwaad zijn tegenstander wordt. Mooie film met een goed uitgewerkt verhaal.

Een review na 21 jaar.

Als Spiderman fan, keek ik enorm naar uit om deze te zien. En ik werd absoluut niet teleurgesteld.

Toby maquire als de iconische spiderman.

Première bijgewoond in Amsterdam Tuschinski op mijn verjaardag. Beter kon het niet. Eeuwige rivaal van spiderman the green Goblin werd ook fantastisch gespeeld door William dafoe. En dan was ik benieuwd hoe Spiderman zou slingeren door New York. Dat werd fantastisch in beeld gebracht. Gewoon kippenvel. Een van beste superhelden films die ik heb gezien.

Kijk zo kan het ook,in plaats van dood vermoeiende animatie.dit is gewoon samen met super man de beste super helden reeks.beste marvel besteed u aub hier uw money aan,in plaats van niets zegende animatie of de volgende niets zegende univers idioot.

Bekend concept good vs bad en een vrouw. Aardig bedacht vanuit de strip. Flinterdun verhaal, met wel Dafoe als uitschieter in zijn rol.

Deze weer opnieuw gezien.

Dit blijft zo sfeervolle en luchtige Spiderman film.

Met een feel good sfeer en spannende momenten.

Met een grandioze rol van Tobey Maguire als een zeer sympathieke Spiderman.

Ook Willem Dafoe die zijn grote aartsrivaal en de superschurk The green Goblin speelt, doet dit uitmuntend.

Een film met een geweldige cast.

En heerlijke film muziek.

Deze Spiderman film, komt overeen met de beroemde stripboeken.

Een meesterwerk in het Superhelden genre.

En de kwaliteit staat nog steeds als een huis van deze inmiddels classic Spiderman film.

Superheldenfilms. Tegenwoordig groot, groterm grootst (maar niet per se groots) en vol cgi waarmee de schaal ook veel groter wordt. Opvallend om na zoveel jaar dan deze eerste Spider-Man te zien uit het begintijd van de hausse aan superheldenfilms. Nu draaien ze opnieuw in de bios dus een goede gelegenheid ze weer eens te herzien, temeer ik die drie Raimi-films nooit op groot scherm heb gezien.

Wat enorm opvalt is hoezeer Raimi hier een eigen stijl mag gebruiken (met een hint naar zijn eigen The Evil Dead met die arm?) maar ook het smalle beeldformaat ('want Spider-Man is een verticale held'), bijzondere camerahoeken en een nogal underground 90s gevoel. Is dit een superheldenfilm voor groot publiek? Zo oogt die niet.

Raimi is het beste in kleine momenten tussen Parker en MJ, maar ook met een jonge James Franco. Het tempo is goed, de schurk van dienst is prima en actie behoorlijk geschoten. Wel mist de film nog echt een emotionele impact en heeft deze het euvel van 'de eerste film' die echt nog moet opbouwen. Maar al met al aangenaam kijkvoer. De show wordt gestolen door een klein rolletje van JK Simmons en die éne kus. En leuk om enkele inmiddels bekende memes te zien. 3,5* blijft staan.

Deze opnieuw op de 4k uitgave gezien.

Met uitstekende beeld en geluids kwaliteit.

De films met Tobey Maquire mogen zich meten, met de beter gemaakte Superhelden films.

Tussen de veelal slechte Cgi overladen Superhelden films.

Deze film is zeer sfeervol, en echt Stripboek waardig verfilmd.

Wat dat betreft blijft Tobey Maquire èèn van de beste Spiderman die echt lijkt op de oude strip boeken toen subliem gecast.

Ook een grandioze rol van Willem Dafoe als de groene trol dat had niemand beter kunnen doen, met zijn markante perfecte uitstraling hiervoor.

De cast is fantastisch in deze film.

Wat dat betreft heeft deze film, alles mee.

Veel mooie aktie en humor.

Ook is de film echt schitterend gemaakt, met practical effecten en animatie.

En met prachtig camera werk, mooi decor werk en locaties.

Ook de film muziek is fantastisch.

Blijft een film van hoge kwaliteit en amusements waarde.

4,5* blijven staan.