The Wiz (1978)

Vandaag sinds lange tijd weer eens herbekeken. Ik ken het verhaal van de originele film niet, al lijkt me die, afgaande op beelden en foto's, wel iets beter te zijn. Deze versie vind ik zeker vermakelijk. Van de acteurs in de film is het merendeel niet eens een acteur dus dan vind ik dat zij het best goed deden. Michael Jackson zet zijn personage als Scarecrow leuk neer, en ook Diana Ross doet het best leuk. De decors en de sfeer zijn grimmig, en verrassend goed voor de tijd waarin de film is gemaakt. De muziek vond ik ook wel aardig, maar lang niet alle liedjes sloegen aan bij mij. ''Brand New Day'' schiet hier absoluut bovenuit. Een lekker swingend nummer is dat. En de film brengt dan een fantastische sfeer met zich mee. Enkel is het jammer dat na dit stuk de film een beetje inzakt en het erg langdradig wordt. Ook een beetje tegenvallend dat The Wiz zelf niet zo blijkt te zijn, als je in eerste instantie denkt. Het échte einde had dan weer ietsje uitgebreider gemogen. Al met al kan ik het niet een goede film noemen, maar het is wel vermakelijk. De film heeft een mooi sfeertje en bevat enkele leuke scenes.

3*

Van deze film had 'k al eens een paar stukjes gezien, toen 'k nog klein was, dus tijd om deze nog eens van onder het stof te halen.

De film is qua verhaal wel gelijklopend aan The Wizard of Oz, maar dan eerder in een andere setting (een soort van New York).

Deze film bevat ook heel wat liedjes, de ene al wat geslaagder dan de andere. Vooral "Ease on Down the Road" & "Brand New Day" springer er uit.

De cast vond 'k iets minder. Dorothy (Diana Ross) was me toch iets te oud (al kan ze natuurlijk wel geweldig zingen). Michael Jackson vond 'k wel goed gecast.

Wel een erg lange film (zeker voor een familiefilm), maar echt storend was het wel niet.

The Wizard of Oz vind 'k toch wel beter, maar deze vond 'k zeker ook niet slecht.

Alle liedjes luid meezingen: hartstikke fijn. Hoewel het verhaal gebaseerd is op The Wizard of Oz, heeft The Wiz er een eigen draai aan gegeven. Het gaat niet om een jong meisje, maar om een (jong)volwassen kleuterlerares die de mogelijkheid krijgt om promotie te maken en eindelijk genoeg inkomen te vergaren om op zichzelf te gaan wonen. Want nu woont ze nog bij haar om en tante. Maar deze Dorothy is niet klaar voor volwassenheid. Ze voelt zich veilig en fijn waar ze is, bij de kleuters, in de buurt waar ze bekend is. De stap naar een nieuwe baan, een nieuwe buurt en een eigen huis is nog te groot, ook al is Dorothy volwassen.

(Okay; Diana Ross was meer dan volwassen.... Maar ze speelde best overtuigend dat ze onzeker was, en niet gediend van verandering. En best vooruitziend: kinderen gaan nu ook steeds later en ouder het huis uit. Maar dat heeft een andere reden...)

De reis naar Oz laat haar zien dat ze misschien wel klaar is voor verandering en 'moving on'. 'Ease on Down the Road', Dorothy, ga verder in je leven en je zal zien dat je klaar bent voor wat er op je weg komt.

Maar goed. Het is ook gewoon een fijne vrolijke film, kleurrijk, swingend, feel-good.

Lage score weer hiero ,,,

Misschien is mijne wat hoger omdat het jeugd sentiment is,,en hem niet oneens ga kijken om het als fijne memory te laten..

Het kind in mij gaf dit een 3,5*

Typisch zo'n film met bijna perfecte scenes (schitterende kleurrijke decors, leuke vondsten, heerlijke muziek etc), maar even later weer hele knullige momenten. Het is zo'n film waar ik aan zie dat ie niet lekker loopt. Zo een waarbij je weet dat ze het anders op het witte doek hadden willen hebben.

Laatste half uur (met brand new day) was bijvoorbeeld helemaal okee.

Bijna 3,5 ster

Na een drietal wat zwaardere films afgelopen weekend, vond ik het gisteren weer tijd voor wat luchtigers. Een jonge schooljuffrouw (een graatmagere Diana Ross, eigenlijk veel te oud voor deze rol) verdwaalt in een sneeuwstorm en komt terecht in het land van Oz. Samen met een vogelverschrikker (een piepjonge Michael Jackson), een man van blik en een leeuw gaat ze op zoek naar de tovenaar van Oz, omdat ze denkt dat hij haar weer kan terugbrengen naar de echte wereld.

De soundtrack van deze musical is prima verzorgd, en heeft als hoogtepunten het fantastische 'A Brand New Day' en 'Ease on Down the Road'. Helaas zijn de special effects wat verouderd. Desondanks bevat de film enkele leuke scenes en kijkt de film gewoon lekker weg. Ik vond het al met al een fijne film. 3,5*

Nog eens herbekeken na lange tijd en dan valt het toch allemaal wat tegen, zoals met de meeste remakes! La Ross heeft niet het charisma van Judy Garland he, enkel Michael Jackson valt het meeste op, die heeft er duidelijk plezier in! Prettig weerzien ook met de geweldige zangeres Lena Horne, wat een beauty en een klok van een stem. Al bij al prettig namiddag entertainment op een druilerige dag.

Niet alleen een nogal vreemde eend in het ouevre van Sidney Lumet, een naam die je niet bepaald met musicals associeert. Maar sowieso een rare film.

The Wizard of Oz is een boek uit 1900. De beroemde verfilming met Judy Garland werd een kleine 40 jaar later gemaakt en een grote hit en flinke klassieker. Vanaf begin jaren '70 werd voorzichtig duidelijk dat entertainment met afro-amrikaanse casts zowel op toneel als in film succesvol kon zijn, Vanuit dat idee werd een soulmusical versie van The Wizard Of Oz ontwikkeld die tamelijk ver van Broadway in Baltimore in premiere ging, maar zo succesvol was dat een aantal maanden later de musical naar Broadway ging en het de grote winnaar van de Tony Awards werd.

Ondertussen was Motown meer gaan doen dan muziek. Ze produceerden onder meer films en een aantal jaren na het Broadwaysucces stond een verfilming van The Wiz op het programma, Diana Ross, die eigenlijk veel te oud was, wilde heel graag de hoofdrol. Daardoor haakte de oorspronkelijke regisseur John Badham af (die had net een enorme hit gehad met Saturday Night Fever) want die wilde Ross niet.

The Wiz is helaas een mislukking. Ross is een miscast een een opvallend saaie Dorothy. Jackson speelt de vogelverschrikker bijna als een kind, maar dat werkt toch nog vrij aardig. De decors zijn een soort bizar huwelijk tussen een fantasiewereld en het vervallen seventies New York. In een scene in het midden valt dat Urban Decay-achtig decor zelfs de hoofdpersonen aan. De film heeft nog veel andere problemen. De liedjes vallen erg tegen. En eigenlijk zijn alleen de hit A Brand New Day (overigens vrijwel alleen in Nederland een hit en nog een cover ook) en Ease On Down The Road echt memorabel. Veel van de rest van die liedjes (met name de ballads) neigen eerder naar matige musicalnummers dan naar soul. Terwijl er toch flinke namen als Ashford & Simpson en Quincy Jones betrokken waren. Lumet voelt zich duidelijk niet thuis in deze filmwereld en niet zelden gaat een scene met een flinke potentie mis en slaat volledig dood. Duidelijkste voorbeeld is die kleurendans als ze voor het eerst bij The Wiz aankomen. Laatste issue dat ik nog wil noemen is dat de film echt veel te lang is. Zeker het einde wordt eindeloos opgerekt. Maar er kan minimaal een half uur uit zonder veel moeite en de film zou er beter van worden, De film tracht af en toe Wizard of Oz als metafoor voor zwarte bevrijding neer te zetten, maar doet dat zonder inhoud en te inconsequent.

Interessant als curiositeit in de carriere van Lumet, Jackson, Ross en Pryor. Maat goed is de film niet.

De film was ook een flinke flop waardoor Hollywood een aantal jaren bijna niet meer durfde investeren in films met een volledig afro-amerikaanse cast.

3,5 van mij. Leuke muziek, Diana Ross was wrs wat te oud, maar ze doet het wel goed. Michael Jackson had er duidelijk zin in. Het decor en kledij/make-up was echt nog wel goed gedaan. De muziek zelf is legendarisch. De twee snellere liedjes met een leuke beat, maar ook het laatste 'Home' is echt goed!